- Η Αμερικανίδα Λάιονελ Σράιβερ βρέθηκε το 2005 από τα αζήτητα στα λογοτεχνικά ύψη, με το μυθιστόρημα «Πρέπει να μιλήσουμε για τον Κέβιν». Η μητέρα ενός εφήβου, που δολοφονεί συμμαθητές του σ' ένα μακελειό α λα Κολομπάιν, ομολογεί ότι τον σιχαινόταν από την πρώτη στιγμή που τον αντίκρισε. Ποιος φταίει που το μωρό της έγινε τέρας;
«Ημουν πολύ εγωίστρια και δειλή για να γίνω μητέρα», παραδέχεται η Λάιονελ Σράιβερ. «Είμαι, όμως, ευγνώμων στις γυναίκες -και στους άνδρες- που αφιερώνουν χρόνο και ενέργεια στην ανατροφή των επόμενων γενεών»
Το «Πρέπει να μιλήσουμε για τον Κέβιν» της Λάιονελ Σράιβερ είναι από τα πιο δυσάρεστα και συγχρόνως συναρπαστικά μυθιστορήματα που μπορείς να διαβάσεις. Κυρίως αν είσαι γυναίκα. Η Αμερικανίδα Ιβα Κατσαντουριάν, πλούσια, υπερδραστήρια επιχειρηματίας, συγγραφέας ταξιδιωτικών οδηγών και ερωτευμένη με τον σύζυγό της, εξομολογείται σε πρώτο πρόσωπο πόσο σιχάθηκε το παιδί της από την πρώτη στιγμή που το πήρε στην αγκαλιά της. Το δύστυχο αθώο βρέφος, ο Κέβιν, εξελίχθηκε φυσικά σε έναν έφηβο κίλερ, που εισβάλλει στο σχολείο του και δολοφονεί εφτά συμμαθητές του, μια καθηγήτρια κι έναν άσχετο υπάλληλο της καντίνας. Φυσικά; Γιατί, φυσικά;
Εδώ βρίσκεται η ιδιαιτερότητα του βιβλίου. Η Λάιονελ Σράιβερ αρνείται να ρίξει την άσπλαχνη μητέρα στον λάκκο με τα φίδια και τους αναγνώστες. Οσο κι αν θες να τη χαστουκίσεις, να βουτήξεις τον μικρό Κέβιν και να τον μεταφέρεις σε πιο ασφαλές συναισθηματικά περιβάλλον, την ίδια στιγμή το ταλέντο της συγγραφέα και συνακόλουθα το βάθος και η πολυπλοκότητα του βιβλίου σε κάνουν να σκέφτεσαι τα πράγματα και από την άλλη πλευρά. Μήπως, τελικά, ένα παιδί μπορεί να φέρει μέσα του το κακό, άσχετα με την ανωριμότητα και τη βλαπτική επίδραση των γονιών του;[...] ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ
No comments:
Post a Comment