Ο "ΠΟΡΦΥΡΑΣ" ΓΙΑ ΤΟΝ ΔΗΜΗΤΡΗ ΣΟΥΡΒΙΝΟ

Η κακή είδηση για μένα ήταν ότι "έφυγε" ο γλυκύτατος Δημήτρης Ι. Σουρβίνος! Ένας εξαιρετικός, σεμνός άνθρωπος κι ένας σπουδαίος διανοούμενος. Ποιητής! Είχε γεννηθεί στους Παξούς. Έζησε στην Κέρκυρα.

Φρόντισε, λοιπόν, ο "Πόρφυρας", το γενναίο αυτό περιοδικό που κόντρα σε χίλιες δυο αντιξοότητες, αλλά χάρη στο πάθος μερικών ανθρώπων, να κυκλοφορήσει το τεύχος 128 με ένα εκτεταμένο, αγαπησιάρικο αφιέρωμα στον Σουρβίνο, που έφυγε από τη ζωή στις 15 Μαΐου 2008 στην Αθήνα στα 84 χρόνια του και τον αγκάλιασε η κερκυραϊκή γη στις 19 Μαΐου. Τα κείμενα για τον ποιητή υπογράφουν οι Αλέξης Ζήρας, Γιώργος Βέης, Νάσος Μαρτίνος, Ερωτόκριτος Μωραΐτης, Γιώργος Κ. Μύαρης, Περικλής Παγκράτης, Θεοδόσης Πυλαρινός, Μάκης Λαχανάς, Κώστας Σουέρεφ και Γιάννης Καβάσιλας.

Στο αφιέρωμα περιλαμβάνονται επίσης, η εισήγηση του Τάσου Κόρφη [1929-1996] για την εκλογή του Δημήτρη Ι. Σουρβίνου στην Εταιρεία Συγγραφέων, εκτεςταμένο ποιητικό ανθολόγιο και φωτογραφικό υλικό, καθώς και ένα χαρακτικό του ζωγράφου Σπύρου Αλαμάνου, στον οποίο ανήκει και το επαναλαμβανόμενο κόσμημα. Το εξώφυλλο του τεύχους σχεδίασε ο Δημήτρης Κονιδάρης.

Στις άλλες σελίδες του "Πόρφυρα", δημοσιεύονται μελετήματα των Ευριπίδη Γαραντούδη, Μαρίας Ηροδότου και Ευάγγελου Δρακονταειδή, πεζογραφία της Μαρίας Ηρακλείδου, ποίηση των Γιάννη Υφαντή, Ελένης Μερκενίδου και Διονύση Σέρρα.

Οι σελίδες για τον Δημήτρη Ι. Σουρβίνο -όπως σημειώνεται στον "Πόρφυρα" - είχαν προγραμματιστεί για ένα χρόνο αργότερα, τουλάχιστον. Ήταν μια μικρή, οφειλόμενη τιμή προς τον σημαντικό ποιητή και τον άνθρωπο που στήριξε πολύμορφα το περιοδικό και υπήρξε για ένα διάστημα μέλος της συντακτικής του επιτροπής και ακολούθως συμπαραστάτης του και φίλος καλός. Ο ίδιος δεν το ήθελε. Οι ανειλημμένες υποχρεώσεις του περιοδικού μετατόπιζαν και το χρόνο του αφιερώματος, ώσπου μπήκε στη μέση ο "εκτός παιδιάς παίκτης", ο θάνατος, ο οποίος μετέτρεψε το μικρό, χαρμόσυνο αφιέρωμα που ετοιμαζόταν σε μεταθανάτιο αφιέρωμα. Με τις σελίδες για τον Δημήτρη Ι. Σουρβίνο, άλλες γραμμένες όταν ο ποιητής βρισκόταν εν ζωή κι άλλες γραμμένες ύστερα από την εκδημία του, ο "Πόρφυρας" επί της ουσίας κατευοδώνει ό,τι καλύτερο και εκλεκτότερο είχε ως συνεργάτη και υποστηρικτή. Για τον Δημήτρη Ι. Σουρβίνο, μείζονα συνεχιστή της λυρικής μας σολωμικής και καλβικής παράδοσης, τον ζεστό άνθρωπο, τον άνθρωπο με τη βαθύτατη αίσθηση της ματαιότητας και του χιούμορ, παρ' όλα τα μεγάλα προβλήματα υγείας κατά τα τελευταία χρόνια, τον σχεδόν αμήχανο στις "κοινωνικές συναναστροφές" αλλά και αγαπημένο των ευρύτερων συγγραφικών και πνευματικών κύκλων, το χρέος του "Πόρφυρα", το χρέος του γενέθλιου τόπου, στον οποίο ποτέ δεν υπενθύμισε, με οποιονδήποτε τρόπο την προσφορά του, αλλά και γενικότερα το χρέος της ελληνικής γραμματείας, δεν εξαντλούνται με τις σελίδες του εν λόγω αφιερώματος...