Αλέξανδρου Αδαμόπουλου "Το τσιγάρο και η γιόγκα"

• Κι αυτά...

• Ενα ταξίδι-πρόκληση στην Ινδία για την παρουσίαση του βιβλίου «Δώδεκα και ένα ψέματα», του Αλέξανδρου Αδαμόπουλου, προκάλεσε τη συγγραφή ενός καινούργιου πεζογραφήματος: «Το τσιγάρο και η γιόγκα» («Αγρα»). Η παραμονή του στο Νέο Δελχί κράτησε δέκα ημέρες (Φεβρουάριος και Μάρτιος 1998). Τον τότε 45χρονο συγγραφέα είχε προσκαλέσει η Εθνική Ακαδημία Γραμμάτων της Ινδίας. Από την ώσμωση με τον ινδικό πολιτισμό βγήκε ένα ηθιστόρημα, όπως το χαρακτηρίζει.

• Γιατί, όμως, επινόησε αυτόν τον νεολογισμό; Αν και ετυμολογικά η ρίζα του έχει μια μακρινή ανάμνηση από το είδος του ηθογραφήματος, ωστόσο δεν ανήκει σ' αυτό: «Σε καμία περίπτωση δεν είναι ημερολόγιο ή ταξιδιωτικό αφήγημα. Είναι ένα έργο γραμμένο όσο πιο ζωντανά, άμεσα και ειλικρινά γίνεται, χωρίς περιττά λόγια και μεγαλοστομίες. Ο κόσμος που δημιουργεί είναι μακρινός και κοντινός, φανταστικός και πραγματικός», λέει.

• Για τη συγγραφή του επιλέχθηκε ο πιο «αρχαίος» τρόπος γραφής και μυθοπλαστικής επινόησης. «Εγραφα με το χέρι και με στιλό μελάνης πάνω σε υπέροχα τετράδια από την Ινδία. Ακολούθησα τον συγγραφικό τρόπο της prima vista, χωρίς να διαγράφω, χωρίς να σβήνω και χωρίς να κάνω παραπομπές. Ηταν το καλύτερο ρέκβιεμ γι' αυτό που λέμε γράψιμο στο χέρι», λέει.

• «Η ματιά ενός δυτικού, παραμένει πάντα η ματιά ενός δυτικού», παραδέχεται, όταν τον ρωτάμε αν εξακολουθεί να αντιμετωπίζεται η Ινδία ως εξωτική χώρα. «Το ζήτημα, όμως, είναι αν ο Ελληνας είναι δυτικός και σε τελευταία ανάλυση τι σόι πράμα είναι ο δυστυχής, υπέροχος νεοέλληνας. Προσωπικά πιστεύω πως όσο κι αν ζούμε "δυτικά", δεν είμαστε εντελώς δυτικοί. Εξακολουθούμε υποσυνείδητα, ακόμη και μέσα στην αρρωστημένη μας σχιζοφρένεια, να νιώθουμε πιο οικεία την ανατολική νοοτροπία απ' ό,τι τη δυτική».

• «Και μόνο το άκουσμα της λέξης Ynan (Ιών, Ελληνας) εξακολουθεί να ηλεκτρίζει θετικά τους πάντες εκεί», τονίζει. «Και πόσω μάλλον αν αυτός ο Ελληνας λέγεται, όπως εγώ, Αλέξανδρος! Φυσικά δεν μιλώ με καμιάν εθνικιστική έξαρση -μακριά από μένα όλ' αυτά. Σας διαβεβαιώ, πως έχουμε τρομαχτικά καλό όνομα εκεί, ίσως καλύτερο απ' ό,τι μας αξίζει».

• Ζητάει από τον αναγνώστη να διαβάσει το «Τσιγάρο και η γιόγκα» με τη διάθεση που το έγραψε: «Ούτε δασκαλίστικη ούτε πατερναλιστική, μα με τον ενθουσιασμό της παρέας, της συνάφειας και της συναναστροφής», εξηγεί. Και μακριά από αυτόν κάθε είδους εμπορική προβολή του δημιουργήματός του. «Αν περιμένουμε να λειτουργήσουν μόνο οι διαφημίσεις ή τα διάφορα μαρκετίστικα κόλπα, τότε, άσ' τα να πάνε... Τότε φτάνουμε στο αμίμητο: "Το πήρα το βιβλίο, μα δεν το διάβασα!...". Πράμα που, δυστυχώς, το ακούω πολύ συχνά».

Ο Αλέξανδρος Αδαμόπουλος ετοιμάζει τη δεύτερη έκδοση της συλλογής διηγημάτων «Δώδεκα κι ένα ψέματα» («Αγρα») και την οριστική μορφή του λιμπρέτου των «Δαιμονισμένων» του Ντοστογιέφσκι, στη θεατρική διασκευή του Αλμπέρ Καμί.

• ΒΑΣΙΛΗΣ Κ. ΚΑΛΑΜΑΡΑΣ, ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 16/03/2009