Ένα λογοτεχνικό περιοδικό διανύει κι αυτό τον κύκλο της ζωής του, έναν κύκλο που μοιραία κάποτε κλείνει, είτε εξαιτίας μιας εσωτερικής κόπωσης και φθοράς, είτε επειδή αλλάζουν οι εξωτερικοί όροι που επέβαλλαν ή ευνοούσαν την ύπαρξή του. Η περίπτωση της Ευθύνης δεν υπήρξε διαφορετική. Πενήντα χρόνια μετά τη γέννησή του, το περιοδικό που εμπνεύστηκε και διηύθυνε ο ακάματος πνευματικός ζήλος του Κώστα Τσιρόπουλου και λάμπρυναν με τις συνεργασίες τους μερικές από τις σημαντικότερες φυσιογνωμίες του Νέου Ελληνισμού ( ένας Τερζάκης, ένας Θεοτοκάς, ένας Παπατσώνης και τόσοι άλλοι) σταματούσε την κυκλοφορία του.
Ωστόσο έναν χρόνο μετά τη διακοπή της η Ευθύνη αναγεννάται ως Νέα Ευθύνη, ανταποκρινόμενη σ’ ένα διπλό αίτημα: σ’ αυτό της συνέχειας μιας λαμπρής παράδοσης και ταυτόχρονα σ’ ένα αίτημα ανανέωσης, ώστε να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις των σύγχρονων καιρών.
Τη σκυτάλη της διεύθυνσης παραλαμβάνει, ως επικεφαλής μιας αξιόλογης συντακτικής επιτροπής, ο Δημήτρης Αγγελής, ένας απ’ τους λίγους σήμερα επαρκείς λογίους, του οποίου το πολυσχιδές έργο απλώνεται από την ποίηση και τη μετάφραση ως το δοκίμιο και την επιστημονική μονογραφία.
Η κυκλοφορία της Νέας Ευθύνης καλύπτει ένα κενό δυσαναπλήρωτο, αφού η Ευθύνη υπήρξε κυρίως όχι λογοτεχνικό περιοδικό αλλά περιοδικό ιδεών, μοναδικό στον τόπο μας.
Στο πρώτο καλαίσθητο τεύχος δημοσιεύονται, μεταξύ άλλων, δοκίμια του Κώστα Χατζηαντωνίου, του Κώστα Ανδρουλιδάκη και του Σταύρου Γιαγκάτζογλου επί ζητημάτων αιχμής, ένα ενδιαφέρον μονόπρακτο του Σταμάτη Πολενάκη και ανέκδοτες επιστολές του Γιώργου Σεφέρη και της Ιωάννας Τσάτσου. Το τεύχος κοσμείται από σχέδια του Αλέκου Κυραρίνη.
- Γιώργος Βαρθαλίτης, Η ΑΥΓΗ: 05/10/2010
No comments:
Post a Comment