Βιβλιοθήκες: πολλές αράχνες, λίγο φως

• Αρκεί ένας τριώροφος πύργος 22.000 τ.μ., σαν κι αυτόν που θ' ανεγερθεί χάρη στο Ιδρυμα Νιάρχου, για να μπει η Εθνική Βιβλιοθήκη σε σύγχρονη τροχιά; 

 

 Η Βιβλιοθήκη της Βέροιας, χάρη στο βραβείο Γκέιτς, έχει 1 εκατ. δολάρια στη διάθεσή της για να αναπτύξει κι άλλο τις τεχνολογικές της υποδομές  

Είναι δυνατόν το εθνικό μας «μαυσωλείο» να μεταμορφωθεί σ' ένα τεχνολογικά προηγμένο θησαυροφυλάκιο της γραπτής μας παράδοσης και ταυτόχρονα σ' ένα ζωντανό, ανοιχτό σε όλους, κέντρο πολιτισμού; Την ώρα που βλέπουν το φως τα σχέδια του διεθνούς φήμης αρχιτέκτονα Ρέντσο Πιάνο για το εμβληματικό κτίριο που θα γειτονεύει με τη νέα στέγη της Λυρικής Σκηνής στο Δέλτα Φαλήρου, τέτοιου είδους ερωτήματα μάλλον μίζερα ακούγονται.

Κι όμως. Οταν με το καλό ολοκληρωθεί η κατασκευή του έργου, η διαχείριση κι ο έλεγχός του στο Δημόσιο θα περιέλθουν. Τι πνοή λοιπόν θα του δώσει μια πολιτεία που ουδέποτε ασχολήθηκε σοβαρά με το ζήτημα των βιβλιοθηκών; Και μια κοινωνία που ποτέ δεν πίεσε τους πολιτικούς της προς αυτή την κατεύθυνση, αμάθητη στην έρευνα και μ' ελάχιστους στην πραγματικότητα αναγνώστες, πώς θ' αξιοποιήσει ένα τέτοιο απόκτημα-δώρο εξ ουρανού;

Ο Γιώργος Ζάχος, διευθυντής παλιότερα της Εθνικής Βιβλιοθήκης, επικεφαλής της βιβλιοθήκης του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων και πρόεδρος σήμερα του νεοσύστατου Γενικού Συμβουλίου Βιβλιοθηκών στους κόλπους του υπουργείου Παιδείας, εμφανίζεται αισιόδοξος: «Αντίστοιχες επιφυλάξεις εκφράζονταν και στα Γιάννενα. Ενώ είχαν εξασφαλιστεί 4 δισ. δραχμές για νέο κτίριο της ακαδημαϊκής βιβλιοθήκης, υπήρχαν κάποιοι που δεν το ήθελαν. Αμα χτιστεί, έλεγα εγώ, και λειτουργήσει έτσι ώστε να γίνει αναπόσπαστο κομμάτι της τοπικής κοινωνίας, θ' αλλάξει και η νοοτροπία των ανθρώπων. Ετσι κι έγινε...»

Ωστόσο, το παραδέχεται κι ο ίδιος: «Το τοπίο των βιβλιοθηκών στην Ελλάδα είναι γκρίζο, κατακερματισμένο και υποχρηματοδοτούμενο. Είμαστε πολύ πίσω συγκριτικά με άλλες χώρες, όπως η Δανία, η Φιλανδία ή η Σουηδία, αντίστοιχου με τον δικό μας πληθυσμού. Ο νόμος του 2003 για τις δημόσιες βιβλιοθήκες που εποπτεύονται από το Υπουργείο Παιδείας δεν κάνει καμία αναφορά σε κανόνες ή πηγές χρηματοδότησής τους. Σκεφτείτε ότι το κονδύλι που τους αναλογεί κάθε χρόνο, είναι κατά μέσον όρο 10.000 ευρώ! Δεν έλειψαν μάλιστα και περιπτώσεις ακραίων ανορθολογικών κατανομών. Πριν από δύο χρόνια, για παράδειγμα, διοχετεύτηκαν στο Εθνικό Κέντρο Βιβλίου 3 εκατ. ευρώ, ενώ στην Εθνική Βιβλιοθήκη μόλις 450.000!».[...]

• Της ΣΤΑΥΡΟΥΛΑΣ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ, Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, Επτά, Κυριακή 10 Οκτωβρίου 2010

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ