Την εποχή που η Μάρω Δούκα συγκέντρωνε υλικό για το ιστορικό της μυθιστόρημα «Αθώοι και φταίχτες» -πάνε πια καμιά δεκαριά χρόνια- έπεσε πάνω σ' ένα ντοκουμέντο που έμελλε να τη στοιχειώσει.
«Το πάθος για το παρελθόν είναι ένας τρόπος να ισορροπήσουμε στο σήμερα» λέει η Μάρω Δούκα.
Γαλουχημένη κι η ίδια με την εντύπωση ότι στην Κρήτη δεν υπήρξε εμφύλιος σπαραγμός, ήταν αδύνατον να μην ξαφνιαστεί διαβάζοντας μια επιστολή που απηύθυνε ο βενιζελικός συνταγματάρχης Παύλος Γύπαρης τον Απρίλιο του '45 στον διοικητή τότε του νησιού, τον επίσκοπο Αγαθάγγελο. Ούτε λίγο ούτε πολύ, ο Γύπαρης -η προτομή του οποίου δεσπόζει σήμερα στον Δημοτικό Κήπο των Χανίων- δήλωνε ευθαρσώς ότι δεν τον άφηνε ασυγκίνητο η πρόταση των Γερμανών να μπει στα Χανιά με τους άντρες του και να χτυπήσει τους «αναρχικούς», όπως ήδη χαρακτηρίζονταν οι ΕΑΜίτες και οι ΕΛΑΣίτες...
Τα ερωτήματα άρχισαν να πέφτουν μέσα της βροχή. Τι δουλειά είχαν στην γενέτειρά της οι Γερμανοί, μήνες μετά την αποχώρησή τους απ' την υπόλοιπη Ελλάδα; Πώς και γιατί εξακολουθούσαν να έχουν την ευθύνη της τάξης στην πόλη; Κι όταν στη συνέχεια ξεκοκάλισε το βιβλίο του συμπολίτη της Σταύρου Βλοντάκη «Η οχυρά θέσις Κρήτης», ήξερε πως, με οδηγό της αυτό το διεξοδικά τεκμηριωμένο, όσο και αγνοημένο από την επίσημη ιστοριογραφία χρονικό, το επόμενο βήμα της θα 'ταν ν' αναπλάσει μυθιστορηματικά ό,τι ακριβώς συνέβη «στα ωραία Χανιά, εκείνα τα μαύρα χρόνια».[...] ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ
No comments:
Post a Comment