Η απαγωγή της μικρής Εμίλιε

NOIR

Τα τελευταία χρόνια στις Σκανδιναβικές χώρες η αστυνομική λογοτεχνία αναπτύσσεται με αξιοσημείωτα αποτελέσματα. Η απήχησή της στο κοινό είναι τόσο σημαντική ώστε ασχολούνται με αυτήν ακόμα και συγγραφείς που έχουν καλλιεργήσει διαφορετικά είδη. Δεν αποτελεί, επομένως, έκπληξη που ανάμεσα στα ονόματα αστυνομικών συγγραφέων περιλαμβάνονται και πρόσωπα που είναι γνωστά με άλλη ιδιότητα. Ενα από αυτά είναι και η γεννημένη το 1958 Αννε Χολτ, πρώην αθλητικογράφος, πρώην παρουσιάστρια δελτίου ειδήσεων στην τηλεόραση, πρώην δικηγόρος και - τι έκπληξη! - πρώην υπουργός Δικαιοσύνης της πατρίδας της την περίοδο 1996-1997. Το μυθιστόρημά της Αυτό που μου ανήκει μολονότι έχει στοιχεία από τη σημερινή αστυνομική αμερικανική λογοτεχνία των μπεστ-σέλερ είναι ένα κατ' εξοχήν σκανδιναβικό προϊόν και δείχνει την κατάσταση των οικογενειακών σχέσεων στη Νορβηγία.

Κεντρικοί ήρωες η Ινγκερ Γιοχάννε Βικ, πρώην προφάιλερ του FBI - ψυχολόγος με ειδίκευση στους δολοφόνους -, χωρισμένη μητέρα ενός εξάχρονου κοριτσιού, και ο επιθεωρητής Υνγκβαρ Στούμπε, που αναλαμβάνουν να εξιχνιάσουν από κοινού τους φόνους μικρών παιδιών. Η αφήγηση αρχίζει με την απαγωγή της μικρής Εμίλιε που πέφτει θύμα άγνωστου άνδρα την ώρα που επιστρέφει στο σπίτι από το σχολείο. Ο δράστης φαίνεται ψυχοπαθής αλλά διακρίνεται για την εξαιρετική ευφυΐα του. Τι τον ωθεί στις πράξεις του; Τα εγκλήματά του έχουν σεξουαλικό κίνητρο; Για τις ανάγκες της έρευνας η Βικ μεταβαίνει στις Ηνωμένες Πολιτείες, στη Βοστώνη, όπου ζει ο Αβελ Σέγιερ, ένας πρώην φυλακισμένος για τον βιασμό και τον φόνο ενός κοριτσιού που διαπράχτηκε πριν πολλά χρόνια. Αραγε είναι αθώος; Και πώς συνδέεται η παλιά ιστορία του με εκείνην της Εμίλιε;... [ΦΙΛΙΠΠΟΣ ΦΙΛΙΠΠΟΥ, ΤΟ ΒΗΜΑ, 1/6/2008]