Διαχρονικά. Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΓΚΙΩΝΗ, Ελευθεροτυπία, 31/5/2008
Ηταν μια θαυμαστή τριάδα των γραμμάτων μας. Της ίδιας αριστερής ιδεολογίας, της ίδιας περίπου ηλικίας, το ίδιο βραχύσωμοι, αλλά θαλερότατοι και οι τρεις. Μα πάνω απ' όλα σοφοί και σεβαστοί, ακόμα και στους ιδεολογικούς τους αντιπάλους.
Γεννήθηκαν, έζησαν και πέθαναν τα ίδια πάνω-κάτω χρόνια. Κατά σειρά: Μάρκος Αυγέρης (1883-1973, στα ενενήντα του), Κώστας Βάρναλης (1884-1974, στα ενενήντα του επίσης), Βασίλης Ρώτας (1889-1977, στα ογδόντα οχτώ του). Και είχα την τύχη να γνωριστώ και με τους τρεις.Σήμερα θ' αναφερθώ στον Βασίλη Ρώτα. Αφ' ενός επειδή χθες συμπληρώθηκαν 31 χρόνια από τότε που έφυγε από τη ζωή, αφ' ετέρου γιατί πρόσφατα κυκλοφόρησε ένα ακόμη βιβλίο του, με τη φροντίδα πάντα της συντρόφου του και πνευματικής συνοδοιπόρου Βούλας Δαμιανάκου, η οποία, με τη συμβολή της κόρης της, της ζωγράφου Ελένης Βασιλοπούλου, έχει αφοσιωθεί, πέρα από τα δικά της εξαιρετικά πονήματα, στη διάσωση του έργου του Ρώτα.Πρόκειται για το βιβλίο με τίτλο «Επιθεώρηση στα χιόνια» -το τρίτο με διηγήματα, ύστερα από τα «Παλιές ιστορίες» και «Οι θησαυροί του Κιαμήλη και άλλα διηγήματα». Τα περισσότερα του νέου βιβλίου αναφέρονται στο στρατό και στους πολέμους, όπου ο Ρώτας υπηρέτησε είκοσι χρόνια ως αξιωματικός...[συνεχίζεται]
No comments:
Post a Comment