Δηλαδή τώρα πρέπει να πανηγυρίσουμε το αυτονόητο! Οτι ένα βιβλίο λογοτεχνίας, ένα μυθιστόρημα, που είχε κατηγορηθεί ως «ακατάλληλο» για να αναγνωστεί από τους μαθητές, θα μπορεί πλέον να διατίθεται και να διακινείται ελεύθερα στις σχολικές βιβλιοθήκες της χώρας. Πρόκειται για το πολύπαθο «Ζιγκ Ζαγκ στις νερατζιές» της Ερσης Σωτηροπούλου, εκδ. Κέδρος, που τα τελευταία χρόνια έχει γίνει το κόκκινο πανί, συκοφαντήθηκε, κυνηγήθηκε, μηνύθηκε εντέλει. Χθες, ευτυχώς, όλα αυτά πέρασαν στη σφαίρα του κακού εφιάλτη. Το Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών δέχθηκε τελικά την αίτηση ανακλήσεως που υπέβαλε η συγγραφέας για την προηγούμενη απόφασή του. «Είναι ένα μικρό φως αισιοδοξίας ότι ο σκοταδισμός θα συναντιέται κάποτε μόνο ως έννοια, στα λεξικά που θα υπάρχουν στις σχολικές βιβλιοθήκες, όπου θα βρίσκεται και πάλι το βιβλίο της Ερσης Σωτηροπούλου», δήλωσε ο δικηγόρος της συγγραφέως, Νίκος Σκούτας.
Ελπίζω, τώρα που όλα τελείωσαν, να σκεφτούμε, όλοι κι ένα ακόμα ζήτημα, παραπληρωματικό αυτής της θλιβερής ιστορίας. Να μας απασχολήσει, δηλαδή, και το πόσοι μαθητές μπαίνουν στις σχολικές βιβλιοθήκες, πόσες υπάρχουν, πώς λειτουργούν, πώς εμπλουτίζονται με νέες εκδόσεις, πόσο «εθίζονται» οι μαθητές στην ύπαρξή τους στα σχολεία.
Κάθε φορά (και δεν είναι λίγες οι φορές) που ένα έργο τέχνης, ένας πίνακας, ένα βίντεο, μια θεατρική παράσταση, ένα τραγούδι (θυμάστε; Eχει συμβεί και με τραγούδια) θεωρείται ότι προκαλεί τη δημοσία αιδώ και ότι είναι κακό παράδειγμα ειδικά για τους νέους, ξεχνάμε κάτι σημαντικό: το πώς εκπαιδευόμαστε για να γίνουμε κοινωνοί του πολιτισμού και των εκδηλώσεών του. Πώς, δηλαδή, διδασκόμαστε να παρακολουθούμε τα ρεύματα στην τέχνη, να διακρίνουμε την εξέλιξη ή το νέο, την καλλιτεχνική πρωτοπορία από τη στασιμότητα ή τον εντυπωσιασμό. Αν (μα εντελώς αν) συνέβαινε αυτό, αυτά θα ήταν τα κριτήριά μας για τα έργα τέχνης κάθε είδους κι όχι τα στερεότυπα που ο καθένας μας κουβαλάει.
Σ’ αυτή την ιδεατή περίπτωση, αν κάποιος έκανε ασφαλιστικά μέτρα για να αποσυρθεί ένα έργο τέχνης, θα θύμιζε απλώς εκείνο το ανέκδοτο με τη γεροντοκόρη που είχε ανέβει στην ντουλάπα για να βλέπει καλύτερα το ζευγάρι που ερωτοτροπούσε στην απέναντι πολυκατοικία...
- Tης Ολγας Σελλα, Η Καθημερινή, 29/01/2009
2 comments:
Η κοινωνία μας είναι σάπια. Ξυπνήστε ρε! Σε ποια χώρα του κόσμου επιτρέπεται οι σχολικές βιβλιοθήκες να περιέχουν τέτοια βιβλία; Σε ποια χώρα του κόσμου θα ανέχοντο οι γονείς να διαβάζουν τα παιδάκια στα βιβλία της σχολικής βιβλιοθήκης για πηδήματα και δικέφαλα πέη, για σεξ με το ψυγείο και άγριο σεξ στο χειρουργίο;
Σε ποιά χώρα του κόσμου ένα τέτοιο "λογοτεχνικό" κείμενο θα έπαιρνε βραβείο λογοτεχνίας και πολύ περισσότερο θα μοιραζόταν αγορασμένο με τον ιδρώτα του λαού στις βιβλιοθήκες των σχολείων ώστε να έχουν πρόσβαση τα μικρά παιδάκια;
ΝΤΡΟΠΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΝΤΙΑ ΜΑΣ
jupiter, δεν έχεις το θάρρος της γνώμης σου και κρύβεσαι! Μπορεί και να συμφωνώ μαζί σου. Δημοκρατία έχουμε. Ωστόσο, είναι αλήθεια ότι κάπου σήμερα οι ενασχολούμενοι με τα Γράμματα [λογοτεχνία] έχουν μπερδέψει τη βούρτσα κ.λπ. Δεν ξέρω αν αυτό που κάνει η Σωτηροπούλου είναι λογοτεχνία ή όχι. Δεν έχω διαβάσει το συγκεκριμένο βιβλίο και δεν πρόκειται να το διαβάσω - δεν έχω χρόνο! Το θέμα είναι ότι δεν πρέπει αυτοί που έχουν γνώμη αντίθετη με τη γνώμη των κυκλωμάτων, να μιλάνε στο σκοτάδι...
Post a Comment