Εκτός από τον δικαστή Τι, τον ήρωα της σειράς των 24 τόμων του Ολλανδού σινολόγου Van Gulik, ελάχιστα γνωστοί είναι οι Κινέζοι επιθεωρητές στην αστυνομική λογοτεχνία.
Ενας από αυτούς, όμως, είναι ο Chen Cao, αστυνομικός στη Σανγκάη και ήρωας στο αστυνομικό μυθιστόρημα του Qiu Xiaolong «The Mao Case», ο οποίος καλείται από τον ίδιο τον υπουργό Δημόσιας Τάξης να εξιχνιάσει μια υπόθεση εξαιρετικά λεπτή.
Είναι γνωστό ότι ο Μάο λάτρευε τον χορό και τις χορεύτριες. Κάθε φορά που επισκεπτόταν τη Σανγκάη απολάμβανε τη συντροφιά της Shang Yunguan, της «βασίλισσας της οθόνης στη δεκαετία του '50», η οποία αυτοκτόνησε στα πρώτα χρόνια της πολιτιστικής επανάστασης, ενώ αργότερα η κόρη της σκοτώθηκε σε αυτοκινητικό δυστύχημα, αφήνοντας μόνη την κόρη της Jiao.
Αυτή είναι η αφορμή για τον Qiu Xiaolong ώστε να περιγράψει τα ψυχολογικά τραύματα τόσο τα δικά του όσο και πολλών άλλων συμπατριωτών του που τους άφησε η περίοδος της πολιτιστικής επανάστασης του Μάο, το 1966, και μάλιστα σήμερα που παραδόξως η νοσταλγία για τον Μεγάλο Τιμονιέρη κατακλύζει τα πλήθη. Το Κόκκινο Βιβλιαράκι έχει μετατραπεί σε συλλεκτικό αντικείμενο και η παραμικρή φραστική επίθεση στον Μάο και τη μνήμη του τιμωρείται.
Η Jiao παρακολουθεί μαθήματα ζωγραφικής σε ένα γηραιό ζωγράφο, το εργαστήρι του οποίου επισκέπτονται τακτικά άνθρωποι από το Χονγκ Κονγκ, την Ταϊβάν και από δυτικές χώρες. Οι υψηλά ιστάμενοι φοβούνται πως αυτή η γυναίκα μπορεί να κρατά στα χέρια της κάποια σημαντικά ντοκουμέντα για τη σεξουαλική ζωή του άλλοτε πανίσχυρου προέδρου και μπορεί να τα χρησιμοποιήσει αμαυρώνοντας τη μνήμη του.
Ο συγγραφέας έχει τους λόγους του να καταπιαστεί με αυτό το θέμα: γεννημένος το 1953 στη Σανγκάη, βλέπει τον πατέρα του να χαρακτηρίζεται εχθρός του λαού γιατί διατηρούσε μια μικρή επιχείρηση -κάτι που σήμερα ο κάθε Κινέζος καλείται να κάνει. Ο Qiu Xiaolong θυμάται τις επισκέψεις του στο νοσοκομείο, όπου ο εξουθενωμένος πατέρας του έπρεπε να στέκεται όρθιος για πολλές ώρες έχοντας κρεμασμένη στον λαιμό μια πινακίδα με προσβλητικά σχόλια για τον ίδιο. Σύντομα τον διώχνουν από το σχολείο και μαθαίνει αγγλικά μόνος του. Ενθουσιάζεται με την ποίηση του Τ.S. Eliot και παίρνει μια αμερικανική υποτροφία για το Πανεπιστήμιο του Σεντ Λιούις, γενέθλια πόλη του Eliot. Εκεί βρίσκεται όταν αρχίζουν οι διώξεις μετά τα γεγονότα στην Πλατεία Τιεν Αν Μεν, το 1989. Για να συμπαρασταθεί στους Κινέζους φοιτητές του πανεπιστημίου του, φτιάχνει ο ίδιος σπρινγκ ρολς και τους τα μοιράζει. Για κακή του τύχη, τα τοπικά ΜΜΕ ενδιαφέρονται για την κίνησή του και η περίπτωσή του φτάνει ώς τα αυτιά των κινεζικών αρχών. Ετσι, αναγκάζεται να εγκατασταθεί μόνιμα στις ΗΠΑ, όπου όταν δεν διδάσκει φιλολογία, αφιερώνεται στη συγγραφή των περιπετειών του επιθεωρητή Chen Cao.
Ο σύντροφος επιθεωρητής Chen είναι μια ξεχωριστή προσωπικότητα: ένας ποιητής που για βιοποριστικούς λόγους γίνεται αστυνομικός και με τις γνώσεις του των κλασικών Κινέζων ποιητών -και του Eliot- βρίσκει λύσεις στους γρίφους που αντιμετωπίζει στη δουλειά του.
Στο μυθιστόρημά του αυτό η εξήγηση του έργου του ποιητή-προέδρου συμβάλλει στη λύση του αινίγματος. Στην πραγματικότητα, το πρόβλημα του επιθεωρητή δεν είναι να ανακαλύψει την αλήθεια, αλλά ΤΗΝ επίσημη αλήθεια χωρίς να θέσει σε κίνδυνο την καριέρα του. Πώς να παραμείνει ακέραιος σε ένα διεφθαρμένο σύστημα όπου οι νεόπλουτοι επιδεικνύουν τα πλούτη τους και όπου τα συμφέροντα της μαφίας συμπίπτουν με αυτά των πολιτικών;
Είναι γνωστό ότι ο Μάο λάτρευε τον χορό και τις χορεύτριες. Κάθε φορά που επισκεπτόταν τη Σανγκάη απολάμβανε τη συντροφιά της Shang Yunguan, της «βασίλισσας της οθόνης στη δεκαετία του '50», η οποία αυτοκτόνησε στα πρώτα χρόνια της πολιτιστικής επανάστασης, ενώ αργότερα η κόρη της σκοτώθηκε σε αυτοκινητικό δυστύχημα, αφήνοντας μόνη την κόρη της Jiao.
Αυτή είναι η αφορμή για τον Qiu Xiaolong ώστε να περιγράψει τα ψυχολογικά τραύματα τόσο τα δικά του όσο και πολλών άλλων συμπατριωτών του που τους άφησε η περίοδος της πολιτιστικής επανάστασης του Μάο, το 1966, και μάλιστα σήμερα που παραδόξως η νοσταλγία για τον Μεγάλο Τιμονιέρη κατακλύζει τα πλήθη. Το Κόκκινο Βιβλιαράκι έχει μετατραπεί σε συλλεκτικό αντικείμενο και η παραμικρή φραστική επίθεση στον Μάο και τη μνήμη του τιμωρείται.
Η Jiao παρακολουθεί μαθήματα ζωγραφικής σε ένα γηραιό ζωγράφο, το εργαστήρι του οποίου επισκέπτονται τακτικά άνθρωποι από το Χονγκ Κονγκ, την Ταϊβάν και από δυτικές χώρες. Οι υψηλά ιστάμενοι φοβούνται πως αυτή η γυναίκα μπορεί να κρατά στα χέρια της κάποια σημαντικά ντοκουμέντα για τη σεξουαλική ζωή του άλλοτε πανίσχυρου προέδρου και μπορεί να τα χρησιμοποιήσει αμαυρώνοντας τη μνήμη του.
Ο συγγραφέας έχει τους λόγους του να καταπιαστεί με αυτό το θέμα: γεννημένος το 1953 στη Σανγκάη, βλέπει τον πατέρα του να χαρακτηρίζεται εχθρός του λαού γιατί διατηρούσε μια μικρή επιχείρηση -κάτι που σήμερα ο κάθε Κινέζος καλείται να κάνει. Ο Qiu Xiaolong θυμάται τις επισκέψεις του στο νοσοκομείο, όπου ο εξουθενωμένος πατέρας του έπρεπε να στέκεται όρθιος για πολλές ώρες έχοντας κρεμασμένη στον λαιμό μια πινακίδα με προσβλητικά σχόλια για τον ίδιο. Σύντομα τον διώχνουν από το σχολείο και μαθαίνει αγγλικά μόνος του. Ενθουσιάζεται με την ποίηση του Τ.S. Eliot και παίρνει μια αμερικανική υποτροφία για το Πανεπιστήμιο του Σεντ Λιούις, γενέθλια πόλη του Eliot. Εκεί βρίσκεται όταν αρχίζουν οι διώξεις μετά τα γεγονότα στην Πλατεία Τιεν Αν Μεν, το 1989. Για να συμπαρασταθεί στους Κινέζους φοιτητές του πανεπιστημίου του, φτιάχνει ο ίδιος σπρινγκ ρολς και τους τα μοιράζει. Για κακή του τύχη, τα τοπικά ΜΜΕ ενδιαφέρονται για την κίνησή του και η περίπτωσή του φτάνει ώς τα αυτιά των κινεζικών αρχών. Ετσι, αναγκάζεται να εγκατασταθεί μόνιμα στις ΗΠΑ, όπου όταν δεν διδάσκει φιλολογία, αφιερώνεται στη συγγραφή των περιπετειών του επιθεωρητή Chen Cao.
Ο σύντροφος επιθεωρητής Chen είναι μια ξεχωριστή προσωπικότητα: ένας ποιητής που για βιοποριστικούς λόγους γίνεται αστυνομικός και με τις γνώσεις του των κλασικών Κινέζων ποιητών -και του Eliot- βρίσκει λύσεις στους γρίφους που αντιμετωπίζει στη δουλειά του.
Στο μυθιστόρημά του αυτό η εξήγηση του έργου του ποιητή-προέδρου συμβάλλει στη λύση του αινίγματος. Στην πραγματικότητα, το πρόβλημα του επιθεωρητή δεν είναι να ανακαλύψει την αλήθεια, αλλά ΤΗΝ επίσημη αλήθεια χωρίς να θέσει σε κίνδυνο την καριέρα του. Πώς να παραμείνει ακέραιος σε ένα διεφθαρμένο σύστημα όπου οι νεόπλουτοι επιδεικνύουν τα πλούτη τους και όπου τα συμφέροντα της μαφίας συμπίπτουν με αυτά των πολιτικών;
- Της ΒΙΚΗΣ ΤΣΙΩΡΟΥ, ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 04/02/2009
No comments:
Post a Comment