Η Μιμίκα Κρανάκη πέθανε στο Παρίσι

Η Μιμίκα Κρανάκη σε παλιά φωτογραφία, στα νιάτα της.

[Βλέπε και: MAPH ΘΕΟΔΟΣΟΠΟΥΛΟΥ «Ιστορίες μιας ζωής». Αυτοβιογραφικά κείμενα έκτασης 1.500 λέξεων που δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό «Διαβάζω». Το Βήμα, 8/8/2004]

Στην πόλη που έγινε πόλη της από το 1945, το Παρίσι, πέθανε την Τρίτη το βράδυ, σε ηλικία 88 χρόνων η συγγραφέας Μιμίκα Κρανάκη. Πέθανε ήσυχα, στον ύπνο της, η μεταφορά της σορού της στην Ελλάδα όμως θα καθυστερήσει, μέχρι να ολοκληρωθούν η ιατροδικαστική εξέταση και οι διατυπώσεις με το γαλλικό κράτος, αφού ήταν Γαλλίδα υπήκοος.

Η Μιμίκα Κρανάκη γεννήθηκε στη Λαμία το 1920 και σπούδασε Νομική και Πολιτικές Επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Τον Δεκέμβριο του 1945 ανέβηκε, μαζί με άλλους νέους Ελληνες επιστήμονες, στο πλοίο «Ματαρόα» και με τη βοήθεια της υποτροφίας του Γαλλικού Ινστιτούτου έφυγε για τη Γαλλία. Στο βιβλίο της «“Ματαρόα” σε δύο φωνές - Σελίδες ξενητιάς», που κυκλοφόρησε πρόσφατα από το Μουσείο Μπενάκη, περιγράφει μοναδικά πώς γοητεύτηκε και πώς δυσκολεύτηκε στη νέα της πατρίδα. «Αργότερα ξενιτεύτηκα. Εδώ τώρα αρχίζει η “Υποτροφιάς”, υπότιτλος “Η Παρισίων άλωσις”, μέγα ηρωικό έπος που άρχισες να μου άδεις. Μούσα, θεά, Δεκέμβρη του ’45. “Ξενιτεύομαι” άλλοτε λεγόταν και “μισεύω”, δηλαδή γίνομαι μισός, μισός εδώ, μισός εκεί, αλλού», έγραφε αργότερα στην «Αυτογραφία» της... [Όλγα Σελλά, "Η Μιμίκα Κρανάκη πέθανε ήσυχα στο Παρίσι", Η Καθημερινή, 3/4/2008]

Εφυγε μια σπουδαία γυναίκα

Μια λαμπερή και σπουδαία γυναίκα στην εποχή της και για όλες τις εποχές, η μοντερνίστρια συγγραφέας και καθηγήτρια Φιλοσοφίας στη Ναντέρ, Μιμίκα Κρανάκη, δεν υπάρχει πια. Το «κεράκι» της έσβησε προχθές σε ηλικία 88 ετών, στο Παρίσι. Την είχαμε συναντήσει τον περασμένο Νοέμβριο και είχαμε μιλήσει μαζί της, με αφορμή την έκδοση της μαρτυρίας «"Ματαρόα" σε δύο φωνές. Σελίδες ξενιτιάς» -αναφορά στο θρυλικό οπλιταγωγό που μετέφερε τον ανθό της διανόησης, μεσούντος του Εμφύλιου, στη Γαλλία της ελευθερίας. Το πορτρέτο της ολοκληρώνεται από τη φεμινιστική της στράτευση, τη σχέση της με την ψυχανάλυση και τη μεγάλη μουσική της παιδεία. Βασικά της έργα: «Contre-Temps», «Διαβάζοντας τον Φρόιντ», «Τσίρκο», «Φιλέλληνες», «Αυτοβιογραφία».

[Β.Κ.Κ., Ελευθεροτυπία, 3/4/2008].