«Κάθομαι σε μια ξεχαρβαλωμένη καρέκλα/ ζαλισμένος, άρρωστος, σχεδόν ζωντανός/ και γράφω κλαμένους στίχους/ για την πόλη όπου γεννήθηκα» (Το Αγαπημένο μου Μπουένος Άιρες, 1963)Γεννήθηκε το 1930 στο Μπουένος Άιρες. Όπως θα έλεγε αργότερα, γεννήθηκε εκεί επειδή θέλησε να συνοδεύσει σε μια τόσο δύσκολη στιγμή τη μητέρα του, που ήταν κόρη ραβίνου. Ο πατέρας του, ένας Ουκρανός εργάτης, είχε εγκατασταθεί στην πόλη δύο χρόνια νωρίτερα, αφού είχε διαφύγει τόσο από τις τσαρικές φυλακές (όπου τον είχαν κλείσει για τη συμμετοχή του στην επανάσταση του 1905) όσο και από τη σοβιετική Ρωσία (όπου τον καταδίωκαν για τις επικίνδυνες ψευδαισθήσεις του). Ο πρώτος του στρατευμένος στίχος ήταν τρεις λέξεις σ΄ έναν τοίχο του Μπουένος Άιρες: «Ιρούν, νο πασαράν». (Η Ιρούν ήταν μια βασκική πόλη στα σύνορα με τη Γαλλία, που κατελήφθη από τους φασίστες στις 4 Σεπτεμβρίου 1936). Η πρωτεύουσα της Αργεντινής ζούσε τον ισπανικό εμφύλιο πόλεμο σαν να ήταν δική της υπόθεση και γρήγορα γέμισε με εξόριστους δημοκράτες. «Ούτε να μείνω ούτε να φύγω/ να αντισταθώ/ αν και είναι σίγουρο/ πως θα υπάρξει κι άλλος πόνος,κι άλλη λήθη»... [Διαστάσεις, Σχεδόν ζωντανός, Του Μιχάλη Μητσού, Τα Νέα, 23/4/2008]
2 comments:
GELMAN στα Ισπανικά, όχι Hellman (πού το βρήκατε;)
Καλά ντε!
Έχασε η Βενετιά βελόνι;
Post a Comment