Αφοσίωση στα ιδανικά της Επανάστασης. «Αν ένας συγγραφέας "εξαφανίζεται" στο πέρασμα του χρόνου, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα η σκέψη του να βλάπτει τους κυρίαρχους. Αυτό συνέβη και με τον Ιλία Ερενμπουργκ», λέει η Αννεκε Ιωαννάτου. «Φλογερός μπολσεβίκος την εποχή της Οχτωβριανής Επανάστασης, οργισμένος αντιφασίστας στο Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο και ειλικρινέστατος κριτής της εποχής του Ψυχρού Πολέμου, έχει προκαλέσει δυσανασχέτηση ακόμα και εκεί που δε θα 'πρεπε. Δύσκολα, όμως, μπορεί να αμφισβητήσει κανείς την αφοσίωσή του στα σοσιαλιστικά επαναστατικά ιδανικά, των οποίων ήταν αγνός μαχητής όλη τη ζωή του. Πάντα τολμούσε να λέει ανοιχτά τις απόψεις του. Για παράδειγμα, δεν ήταν εύκολο τις δεκαετίες του '50 και του '60 να διακρίνει κανείς τι σήμαινε για το παγκόσμιο κομμουνιστικό κίνημα το 20ό Συνέδριο του ΚΚΣΕ, όπως μπορούμε τώρα, εμπλουτισμένοι με κάτι δεκαετίες ιστορικής εμπειρίας παραπάνω. Εκείνος νόμιζε πως "έλιωσαν οι πάγοι", τη στιγμή που η αληθινή "παγωμάρα" ετοιμαζόταν, για να φανεί κάτι δεκαετίες αργότερα.Οι αποστάσεις, που είχε πάρει ο Ερενμπουργκ εκείνη την εποχή από την περίοδο του Στάλιν, δεν τον έσπρωξαν σε "δυτικές" αγκαλιές. Οι "δημοκράτες" του αστικού κόσμου δεν του συγχώρησαν ότι δε μίλησε ποτέ για "εγκλήματα" του Στάλιν. Η "αμοιβή" του ήταν η εξαφάνισή του από τις δυτικές χώρες. Το πολυσχιδές έργο του περιλαμβάνει μυθιστορήματα, χρονικά, ποίηση, απομνημονεύματα και αποτελούν ένα θησαυρό ιστορίας του 20ού αιώνα.
Σε όλο το έργο του, η τέχνη και η αποστολή της τον απασχολούν ιδιαίτερα, θίγοντας βασικά, διαχρονικά ερωτήματα, όπως το γιατί η λογοτεχνική δημιουργία παρουσιάζει έντονες διακυμάνσεις στην πορεία της Ιστορίας. Στη μελέτη του "Η δουλειά του συγγραφέα" μέσα από τη "ζεστή" σοβιετική πραγματικότητα αναπτύσσει τις σκέψεις του για το πώς αντανακλάται η κοινωνία στη Λογοτεχνία. Για το αν και πώς πρέπει κανείς να γράψει για τους εργάτες ή αν η λογοτεχνική δημιουργία μπορεί να γίνει με παραγγελίες, καθώς και γιατί στη σοβιετική Ρωσία η Λογοτεχνία ήταν "πιο ισχνή και πιο άτονη από τη ζωή" (λόγια ενός νεαρού μηχανικού από το Λένινγκραντ).Το ταξίδι του Ερενμπουργκ στον 20ό αιώνα σαν Σοβιετικού δημοσιογράφου και συγγραφέα, μαζί με τα σύγχρονα και μελλοντικά θέματα, που αγγίζει με το έργο του, αποτελούν τη "βίζα" που ήθελε ο ίδιος για να ταξιδέψει στο χρόνο. Του αξίζει να τον βγάλουμε από τη λήθη». [Ριζοσπάστης, 23/3/2008].
No comments:
Post a Comment