Ψευδαισθήσεις ενός παραλογοτέχνη [Του ΒΑΣΙΛΗ Κ. ΚΑΛΑΜΑΡΑ, Ελευθεροτυπία, 18/3/2008]. Ο Αρης Σφακιανάκης, πλέον στα πενήντα χρόνια του, δοκιμάζει να συνομιλήσει με την αρχαία Ελλάδα. Στο τέταρτο μυθιστόρημά του πρωταγωνιστεί ένας νεαρός παραλογοτέχνης, που έχει πάθος που φθάνει στην τρέλα, με το φιλόσοφο Πυθαγόρα. Ο τίτλος του μυθιστορήματος είναι «Η μοναξιά δεν μου ταιριάζει» («Κέδρος»).
«Υπάρχει πιο περιπετειώδες μυθιστόρημα από την "Κύρου Ανάβαση" του Ξενοφώντα;», λέει ο Αρης Σφακιανάκης κι ας ανακάλυψε την αρχαία ελληνική γραμματεία στα 45 του χρόνια |
«Ο κρυφός λόγος ύπαρξης του βιβλίου», δίνει μία πρόγευση για το νέο έργο του ο Αρης Σφακιανάκης, «είναι η αποσοβημένη νεανική τραγωδία αυτού που αποχαιρέτησε την ποίηση για να πέσει στην χυδαιότητα της διήγησης. Η διολίσθηση στην πεζογραφία από την ποίηση, αυτήν τη "λυρική ευκολία της εφηβείας, τόσο φθαρτή και απατηλή όσο και η νιότη η ίδια", όπως έλεγε ο Χεμινγουέι, είναι το δράμα του ήρωα. Πιστεύει ότι έχει αφυπνιστεί σ' ένα Απολλώνιο φως, ενώ κατ' ουσίαν βιώνει ένα διονυσιακό σκοτάδι».
Η περίπτωσή του είναι συνήθης. «Πρόκειται για το δράμα πολλών νέων συγγραφέων που στο ξεκίνημα της δημιουργικής διαδρομής τους φτιάχνουν δικούς τους ποιητικούς κόσμους, πλασμένους σε μεγάλο βαθμό από αυτά που έχουν διαβάσει», εξηγεί ο Αρης Σφακιανάκης. «Αλλά αργότερα, στο μέτρο που μειώνεται η δύναμη της φαντασίας τους, διαπιστώνουν πως βολεύονται με την πραγματικότητα, πέφτουν στην πεζογραφία, και αυτό τους κάνει να νιώθουν πως πρόδωσαν τις ποιητικές αρχές του πρώτου καιρού»...
No comments:
Post a Comment