Ο Κορνήλιος Καστοριάδης φωτογραφημένος τον Σεπτέμβριο του 1990 στο γραφείο του, πίσω από έναν σωρό εφημερίδωνΠολύ καλά κάνουμε όλοι μας και συχνά πυκνά ψέγουμε την παρακμιακή δημοσιογραφία επισημαίνοντας τις πράγματι τεράστιες διαστάσεις που έχει προσλάβει το τελευταίο διάστημα. Η κριτική, όμως, όλες οι κριτικές, πρέπει κάπου να καταλήγουν: ανάλυση χωρίς συμπεράσματα, χωρίς ένα κάποιο επιχειρησιακό σκέλος το οποίο να διεκδικεί δεσμευτικότητα, είναι ανάλυση κολοβή. Επιπλέον - και αυτό είναι το χειρότερο - η συνεχής αλλά μετέωρη διεκτραγώδηση ενός φαινομένου, σταδιακά αλλά αδήριτα, αυτοεκπίπτει από κριτική σε γκρίνια. Αντί να εμπνέει αντιδράσεις καυτηριάζοντας τα κακώς κείμενα, καταλήγει να μας εξοικειώνει με αυτά, προσδίδοντάς τους μάλιστα και μιαν επίφαση κανονικότητας (υπαινισσόμενη ότι αφού η παρακμή είναι πανταχού παρούσα, ίσως να είναι και αναπόφευκτη). Ενώ η πραγματική κριτική προετοιμάζει λύσεις, η γκρίνια αποτελεί μέρος του προβλήματος - ένας ενισχυτικός συντελεστής του παρακμιακού κύκλου... [Σ. Ι. Σεφεριάδης, Το Βήμα, 23/3/2008]
ΚΙ ΑΥΤΟ:
Ζωή Καστοριάδη: «Το έργο του ανανεώνει και ανανεώνεται». Την περασμένη Τρίτη, το Γαλλικό Ινστιτούτο και οι Εκδόσεις Κριτική και Υψιλον διοργάνωσαν εκδήλωση συζήτηση για τον Κορνήλιο Καστοριάδη, με αφορμή τη συμπλήρωση δέκα χρόνων από τον θάνατό του (πέθανε στις 27 Δεκεμβρίου του 1997) και με θέμα την πνευματική κληρονομιά του. Για τον στοχαστή και φιλόσοφο μίλησαν οι Ολιβιέ Φρεσάρ, Σοφί Κλίμις, Αγγελος Μουζακίτης και Σεραφείμ Σεφεριάδης. Συντονίστρια της συζήτησης ήταν η σύζυγος του Κορνήλιου Καστοριάδη, Ζωή. Στο περιθώριο της εκδήλωσης μας μίλησε για το μέγεθος της πνευματικής κληρονομιάς του διανοητή ο οποίος δρούσε ενάντια στο ρεύμα…
No comments:
Post a Comment