Νότα Κυμοθόη: «Η ΣΤΕΡΝΗ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ»

Πέρασε η 21 Μαρτίου και δεν κατάφερα να αναρτήσω "κάτι" για την Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης! Ποτέ δεν είναι αργά. Μακάρι η ζωή μας να ήταν χαρούμενη πάντα - αλλά δεν είναι. Η φίλη μου, η Νότα Κυμοθόη μου έστειλε τους στίχους που ακολουθούν.

Νότα Κυμοθόη

Η ΣΤΕΡΝΗ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ

Στις ημέρες ετούτες ο χρόνος βαρύς

Το κορμί κουρασμένο δίχως τι άλλο να ζηλέψει

Μήτε η ψυχή άλλη πραμάτεια ύλης να πάρει.

Ακουμπισμένη στον όχτο της μάταιης πλάνης

Γυρεύω έναν ίσκιο μιας ασκόνιστης ελιάς

Ν’ απλώσω στη χλόη τα κρυμμένα μου χρώματα.

Θα της πω για τον κόσμο που είναι χλωμός

Στης τεχνολογίας τους ίσκιους φυλακισμένος

Και για τη θλίψη του αδύναμου ήλιου,.. σφραγισμένου

Στα μυριάδες κουτιά της εμφιαλωμένης φύσης.

Ύστερα τα χέρια θα υψώσω, στα κλωνιά της ν’ ανέβω

Κι από εκεί βλέποντας τα ερείπια κάτω

Να μετρήσω την οσμή των πτωμάτων.

Μια γυναίκα κι η ελιά μου, η στερνή των ανθρώπων!

Θα σκίσω απ’ την οργή μου στο κατόπι

Του μολυσμένου ουρανού τα στήθη

Για να βρουν οι πληγές όλες διέξοδο

Και η γη, γυναίκα κι αυτή ολομόναχη

Ίσως πνιγεί στο φως του σύμπαντος...

Στης ελιάς μου τα φύλλα θα καταγράψω τις πληγές

Καρτερώντας τον άνεμο να τα πάρει σεργιάνι

Στους Πυλώνες Εκείνου που τα πάντα γνωρίζει

Και πολυεύσπλαχνα πάλι το Λόγο ίσως να σπείρει

Παρασυρμένος απ’ των αγγέλων τους θρήνους.

Κι όταν στερέψει στα μάτια το γαλάζιο

Κι ανταριάσει τ’ απύθμενο βάθος

Ο λόγος της ελιάς μου θα πάρει εκδίκηση

Γιατί θα έρθει πάλι ο ήλιος

Ερωτευμένος τη γη θα λατρέψει ο ουρανός

Θα πυκνώσουν και πάλι τα χόρτα

Στης στεριάς τα κρυμμένα λαγούμια,

για να γίνουν τα γένη όπως και πρώτα.

Μια γυναίκα, η πρώτη και η στερνή των ανθρώπων!

Τ’ όνομά της ΑγάπηΑλήθειαΕιρήνηΑνθρωπιάΔικαιοσύνηΟμορφιάΠοίησηΖωή!

Τώρα, κουρελιασμένη σέρνεται

Γυρεύοντας μια αναίμακτη πέτρα στον κόσμο

Την καρδιά της εκεί ν’ ακουμπήσει για σένα!..

Το ποίημα είναι γραμμένο για τη γη. «Η ΣΤΕΡΝΗ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ», Είναι η γαία των Αρχαίων Ελλήνων = Γη! Μαζί με άλλα ποιήματά μου, μεταφρασμένα στα ιταλικά το 1992, απέσπασαν το Πανευρωπαϊκό Οσκαρ Ποίησης. Το πρόβλημα με το περιβάλλον, δεν παρουσιάστηκε τώρα… Ας σκεφτούμε λοιπόν ο κάθε ένας τη συμπεριφορά του απέναντι στο περιβάλλον «μας» και μην περιμένουμε απο τους άλλους. Οι άλλοι είμαστε εμείς! Ο καθένας μας είναι υπεύθυνος κι είναι διπλά υπεύθυνος όταν σιωπά στην καταστροφή του άλλου, του όποιου άλλου! Πόσο μάλλον όταν καταστρέφει με τις ενέργειες του τη γη, η οποία δεν του ανήκει. Ανήκει σε όλους και σε όλα τα πλάσματά της. Κουραστήκαμε απο …μιζέρια, απο καταστροφές, απο γκρίνιες, απο ανταγωνισμούς, απο αποκλεισμούς και φραγμούς! Κουραστήκαμε να ευημερούν κάποιοι εις βάρος κάποιων άλλων. Οι άνθρωποι όλοι επί γης, ανήκουμε στη φυλή των ανθρώπων. Νότα Κυμοθόη