Ο Βασίλης Αλεξάκης πολεμάει τους ανεμόμυλους!

«Πιασάρικος» ο τίτλος της «πιασάρικης» συνέντευξης του Ελληνο-γάλλου πεζογράφου Βασίλη Αλεξάκη: «Εκκλησία και τηλεόραση εξουσιάζουν την Ελλάδα»! Δεν πρόκειται να αμφισβητήσω την συγγραφική του δεινότητα. Κι ούτε είμαι κριτικός. Ο Βασίλης Αλεξάκης - γράφει η ανταποκρίτρια του Ελεύθερου Τύπου στο Παρίσι Δήμητρα Αθανασοπούλου -, αν και έγραψε τα πρώτα του βιβλία στα γαλλικά και στην ηλικία του, όπως χαρακτηριστικά δηλώνει, διαθέτει πια γαλλική μνήμη και ονειρεύεται στη γλώσσα των ηρώων του «ονείρου» του, έχει πάντα μόνο ελληνικό διαβατήριο!

Και με αφορμή το τελευταίο του βιβλίο «μ.Χ.» που εδώ και τρεις μήνες πουλάει… καταθέτει σκέψεις για τη θρησκεία, τη φιλοσοφία, τη σύγχρονη Ελλάδα, τη Γαλλία που γνώρισε και τη Γαλλία που ζει! Πρόκειται για ένα βιβλίο που πραγματεύεται τη ζωή των μοναχών στο Άγιον Όρος, και αγγίζει ένα θέμα-ταμπού για την ελληνική κοινωνία, «το διασυρμό της αρχαίας ελληνικής σκέψης από την Εκκλησία» καταδικάζοντας το θεοκρατικό Βυζάντιο για το κενό 13 αιώνων πνευματικής γραφής…

Ο Βασίλης Αλεξάκης, που έχασε την πίστη του στον Θεό στα 17 του χρόνια γιατί δεν τον ικανοποιούσε το σενάριο της μεταθανάτιας ζωής, είναι από τους λίγους που κατόρθωσε να ζει από ένα εφηβικό όνειρο που «κουβαλούσε από τα 12 του»!

Λέει ο Β. Αλεξάκης: «Μυθιστόρημα λέμε ένα έργο πολυσύνθετο με πολλά πρόσωπα, πολλές ιστορίες, γι’ αυτό και όσο η Ελλάδα ήταν ένα χωριό δεν υπήρχε μυθιστόρημα. Η ανάγκη του μυθιστορήματος δημιουργήθηκε με τη δημιουργία των πόλεων, γι’ αυτό και είναι παιδί του 19ου αιώνα που συμπίπτει με την εποχή της ανάπτυξης των πόλεων και της βιομηχανικής ανάπτυξης. Σε αυτό συμφωνούσε και ο Ταχτσής ο οποίος έλεγε ειρωνικά πως μυθιστόρημα υπάρχει όπου υπάρχει βιομηχανία αυτοκινήτων! Και στην Ελλάδα δεν έχουμε τέτοια βιομηχανία!»

Κι ακόμη: «Στην Ελλάδα δεν έχει γίνει ακόμα αυτός ο διαχωρισμός και η Εκκλησία εμπλέκεται σε θέματα που δεν την αφορούν, όπως έκανε ο Χριστόδουλος με τις ταυτότητες, τη Μακεδονία κ.λπ. Καλά, τι νομίζει ο κ. Αλεξάκης; Με ένα νόμο μπορεί να υπάρξει αυτομάτως διαχωρισμός; […] Έχω την εντύπωση πως η Εκκλησία συνεχίζει να ασκεί πίεση στα κόμματα. Αμφιβάλλω αν κανείς μπορεί να κυβερνήσει σήμερα την Ελλάδα χωρίς τη συγκατάθεση της Εκκλησίας. Δύο είναι οι σημαντικές εξουσίες σήμερα στην Ελλάδα, η Εκκλησία και η τηλεόραση! Και μου κάνει ιδιαίτερη εντύπωση πως πολλοί Έλληνες διανοούμενοι, ίσως από αγάπη στην εξουσία, τα πάνε πολύ καλά και με την τηλεόραση και με την Εκκλησία!»

Νομίζει ο Β. Αλεξάκης ότι η Ελλάδα αυτή τη στιγμή καταδυναστεύεται από την Εκκλησία! Βρήκε έναν ανεμόμυλο και τον πολεμάει...

Ότι η θρησκεία (Εκκλησία) έχει βαθιές ρίζες στην Ελλάδα δεν υπάρχει αμφιβολία και κανείς με καλή πίστη και νηφάλια σκέψη άνθρωπος δεν θα το αμφισβητήσει. Όμως υπάρχει μεγάλη απόσταση μέχρι του σημείου να λέμε ότι την Ελλάδα την εξουσιάζει η Εκκλησία! Να το λέγαμε για τη Γερμανία όπου υπάρχει ένα μεγάλο κόμμα εξουσίας που λέγεται Χριστιανοδημοκρατικό, ίσως να πλησιάζαμε την αλήθεια. Ή την Ιταλία όπου μέχρι πρόσφατα κι εκεί υπήρχε Χριστιανοδημοκρατικό κόμμα που κυβερνούσε για δεκαετίες τη γειτονική χώρα...

Ο συγγραφέας θα έπρεπε να δίνει ένα ξεκάθαρο περίγραμμα στις αιτιάσεις του, διότι στην αντίθετη περίπτωση θα πορευόμαστε παθολογικά καχύποπτοι σε χώρο παγιδευμένο μέχρι που να χάσουμε μαζί με κάθε προσανατολισμό και την πιο καλώς νοούμενη αυτοπεποίθηση. Όση είναι η φυσική αοριστία στο πρακτικό επίπεδο της έννοιας αλήθεια, άλλο τόσο είναι και το συμφέρον των κάθε λογής διανοουμένων και Ευρωπαιο-πλήκτων να την καταστήσουν τελειωτικά ύποπτη... Σιγά μην είναι η Ελλάδα μια χώρα όπως το... Ιράν. Έλεος!

Ο κάπηλος των εννοιών μπορεί να ηδονίζεται μέσα στην ύποπτη αοριστία και σύγχυση. Θα ήθελα να μας πει ο Β. Αλεξάκης αν οι 30.000 (αυτό το νούμερο διάβασα στην εφημερίδα) αγοραστές και αναγνώστες του τελευταίου βιβλίου του έχουν σχέση με την Εκκλησία ή είναι... άθεοι! Ό,τι και να είναι, δεν με απασχολεί. Διότι πρέπει να γνωρίζει, κάλλιον εμού, ότι το πάθος του Έλληνα είναι η ελευθερία. Βεβαίως, όπως έχει πει ο Καρλ Γιάσπερς, «το τρομερό είναι πως μέσα στην ίδια την ελευθερία υπάρχει ένας συντελεστής αυτοκαταστροφής».

Όταν ανέκυψε το θέμα των ταυτοτήτων, πραγματικά υπήρξε μια αντίδραση από την πλευρά της Δεξιάς η οποία "χρησιμοποίησε" την Εκκλησία για ιδιοτελείς σκοπούς. Ωστόσο, η δημοκρατική μας πολιτεία προχώρησε ακάθεκτη, αγνοώντας και τον Χριστόδουλο και της φωνές της οπισθοδρόμησης. Λοιπόν, γύρω από το θέμα του εξουσιασμού του κράτους από την Εκκλησία εμφιλοχωρεί ο κίνδυνος κάθε ρητορίας απλοϊκής ή ύποπτης. Είναι κρίμα να γενικεύει κανείς για να προσδώσει την εικόνα που ενδεχομένως "βολεύει". Δεν υπάρχει θρησκευτικός καταναγκασμός στην Ελλάδα. Η περιπτωσιολογία δεν είναι δυνατό να αρτιώνει κανόνες!

• ΥΓ. Όσο για την παρατήρησή του ότι δεν έχουμε βιομηχανία αυτοκινήτων, άρα δεν έχουμε και μυθιστόρημα, αυτό ας το απαντήσουν οι Έλληνες μυθιστοριογράφοι. Αν νιώθουν να θίγονται. Ο Β. Αλεξάκης δίχως ταπεινοφροσύνη διέγραψε τη νεοελληνική πεζογραφία. Δικαίωμά του!