Ο Πάτρικ Λι Φέρμορ στις Σπέτσες, σε μια από τις ωραιότερες φωτογραφίες του.
Η παρουσίαση της εξαιρετικής βιογραφίας της Αρτεμης Κούπερ για τον
ταραχώδη βίο του Πάτρικ Λι Φέρμορ, την περασμένη εβδομάδα στην Αθήνα,
μας έφερε ξανά στο μυαλό την εικόνα αυτού του ιδιότυπου Βρετανού Ζορμπά.
Του γοητευτικού τύπου που ρούφηξε τη ζωή μέχρι το μεδούλι, που πολέμησε
στα βουνά της Κρήτης, διέσχισε την Ευρώπη με τα πόδια.
Φυλλομετρώντας το βιβλίο, μπορεί να βρει κανείς δεκάδες λόγους για τους οποίους ο «Πάντι» μπορεί να χαρακτηρισθεί ένας από τους μεγαλύτερους ταξιδιωτικούς συγγραφείς της εποχής μας, γνήσιος εραστής της περιπέτειας, φιλοπερίεργος μέχρι το κόκαλο, ευπρεπής τυχοδιώκτης, μια προσωπικότητα τόσο σαγηνευτική που είναι δύσκολο να της αντισταθείς ακόμα και σήμερα. Ταυτόχρονα διαφαίνεται καθαρά μέσα από πολλά περιστατικά πως ήταν τόσο εγωπαθής και νάρκισσος, που θα μπορούσε να πληγώσει οποιονδήποτε τον πλησίαζε, που είχε συχνά δυο μέτρα και σταθμά (στην περίπτωση λ.χ. του απελευθερωτικού αγώνα των Κυπρίων εναντίον των Βρετανών), που δεν λογάριαζε τίποτα αν του καρφωνόταν κάτι στο μυαλό.
Προσωπικώς, ερωτεύτηκα σίγουρα μια πλευρά του: οι ξένοι αγαπούν την Ελλάδα για το αρχαίο της κλέος. Εκείνος μας αγάπησε για τον σημερινό μας εαυτό. Αυτόν ύμνησε στη «Μάνη» και τη «Ρούμελη». Εσκυψε με τρυφερότητα στο σύγχρονό μας πρόσωπο, το στερημένο από τη φτώχεια αλλά λαμπερό από την αξιοπρέπεια, μας ανακάλυψε αναδεικνύοντας τις καλές μας πτυχές και συγχωρώντας τις κακές, έγινε ένας από εμάς, εγκαταστάθηκε στην Καρδαμύλη από τα τέλη του ’60 μέχρι τον θάνατό του. Αν του οφείλουμε κάτι, είναι η μεταπολεμική εκδοχή του φιλέλληνα, που πήρε σάρκα και οστά στο πρόσωπο και το σώμα ενός Αγγλου, που ήξερε τι θα πει λεβεντιά αλλά και ανθρώπινο πάθος.
ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ ΠΟΥΡΝΑΡΑ, Η Καθημερινή, 15.04.2014
No comments:
Post a Comment