«Έφυγε» ο συγγραφέας που ήθελε να γίνει μάγος

• Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες: «Είμαι ένας συγγραφέας από δειλία. Η αληθινή κλίση μου είναι προς τη μαγεία, αλλά κάθε φορά που προσπαθώ να την εξασκήσω τα χάνω σε τέτοιο βαθμό, που αναγκάστηκα να καταφύγω στη μοναξιά της λογοτεχνίας» .

• Πέθανε σε ηλικία 87 ετών

• Τα τελευταία χρόνια έπασχε από καρκίνο
• Ήταν βραβευμένος με το Νόμπελ Λογοτεχνίας
• Θεωρείται από τους μεγαλύτερους συγγραφείς της ισπανόφωνης λογοτεχνίας
• Το πιο διάσημο έργο του είναι το μυθιστόρημα «Εκατό χρόνια μοναξιάς»
• Ο ίδιος έλεγε πως έγινε συγγραφέας από δειλία και πως η αληθινή κλίση του ήταν η μαγεία

Ο Κολομβιανός συγγραφέας, βραβευμένος με το Νόμπελ Λογοτεχνίας, Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες, πέθανε στο Μεξικό, σε ηλικία 87 ετών. Πριν από λίγες ημέρες, η οικογένειά του είχε ανακοινώσει πως η υγεία του είναι «πολύ εύθραυστη», μετά τα δημοσιεύματα ότι ο Μάρκες έπασχε εκ νέου από μεταστατικό καρκίνο.

Η είδηση του θανάτου του επιβεβαιώθηκε από τη Φερνάντα Φαμίλιαρ, εκπρόσωπο της οικογένειας.

Στις 8 Απριλίου ο 87χρονος συγγραφέας είχε πάρει εξιτήριο από το νοσοκομείο της πόλης του Μεξικό σε κατάσταση «πολύ αδύναμη», ύστερα από οκτώ ημέρες νοσηλείας για πνευμονία.

Ο πατέρας του «μαγικού ρεαλισμού» άφησε την τελευταία του πνοή σε ηλικία 87 ετών

Την περασμένη Δευτέρα, η μεξικανική εφημερίδα «El Universal» επικαλούμενη «αξιόπιστες πηγές» είχε γράψει ότι ο καρκίνος των λεμφαδένων από τον οποίο είχε προσβληθεί ο Μάρκες πριν από 15 χρόνια εμφανίστηκε εκ νέου και τώρα έχει κάνει μετάσταση στους πνεύμονες, τα γάγγλια και το ήπαρ. Σύμφωνα με το δημοσίευμα, η οικογένεια και οι γιατροί αποφάσισαν από κοινού να μην υποβληθεί ο άρρωστος σε ογκολογική θεραπεία, αλλά να του παρασχεθεί ανακουφιστική αγωγή στο σπίτι.

Ο Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες γεννήθηκε το 1928 στην Αρακατάκα, παραλιακό χωριό της Κολομβίας, όπου μεγάλωσε κοντά στους παππούδες του από τη μεριά της μητέρας του. Το 1947 άρχισε στο Πανεπιστήμιο της Μπογκοτά τις σπουδές του στα νομικά και τις πολιτικές επιστήμες.

Ο Μάρκες εγκαταστάθηκε στο Μεξικό το 1961 αλλά διέμεινε κατά περιόδους στην Καρθαγένη της Κολομβίας, στη Βαρκελώνη της Ισπανίας και στην Αβάνα. Εδώ και πολλά χρόνια είχε αποσυρθεί από τη δημόσια ζωή και κατά τις σπάνιες εμφανίσεις του δεν έκανε καμιά απολύτως δήλωση στον Τύπο.

Θεωρείται ένας από τους κορυφαίους συγγραφείς της ισπανόφωνης λογοτεχνίας. Το έργο που του χάρισε τη διασημότητα και θεωρείται ως το αριστούργημά του είναι το μυθιστόρημα «Εκατό χρόνια μοναξιάς» που εκδόθηκε το 1967. 

• Ένας από τους κορυφαίους σύγχρονους συγγραφείς

Το 1948 μετακόμισε στην Καρταχένα των Δυτικών Ινδιών, όπου άρχισε να εργάζεται ως δημοσιογράφος στην εφημερίδα «Ελ Ουνιβερσάλ». Στη συνέχεια συνεργάστηκε με πολλά περιοδικά και εφημερίδες στην Αμερική και την Ευρώπη.

Το πρώτο μυθιστόρημά του, «Τα νεκρά φύλλα», εκδόθηκε το 1955 και ακολούθησαν τα έργα «Κακιά Ωρα», «Ο συνταγματάρχης δεν έχει κανέναν να του γράψει» και «Η κηδεία της μεγάλης μάμα».

Στο «Εκατό χρόνια μοναξιά», που θεωρείται το λατινοαμερικανικό ισοδύναμο του Δον Κιχώτη, αποτυπώνονται τα δύο πρόσωπα μιας ηπείρου: η σκοτεινή ιστορία κατακτήσεων και βίας, τραγωδιών και αποτυχιών, αλλά και το πνεύμα του καρναβαλιού, τη μουσική και την τέχνη της Λατινικής Αμερικής

Το 1967 κυκλοφόρησε το έργο «Εκατό χρόνια μοναξιά», μυθιστόρημα που αποκόμισε αμέσως τις θετικότερες κριτικές και κέρδισε το αναγνωστικό κοινό, καθιερώνοντας έτσι τον Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες ως έναν από τους μεγαλύτερους συγγραφείς της εποχής μας.

Στο τεράστιο έργο του, που το 1982 του χάρισε το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας, συμπεριλαμβάνονται και τα μυθιστορήματα: «Το φθινόπωρο του Πατριάρχη», «Χρονικόν ενός προαναγγελθέντος θανάτου», «Ο έρωτας στα χρόνια της χολέρας», «Δώδεκα διηγήματα περιπλανώμενα» και «Περί έρωτος και άλλων δαιμονίων».

Στην τελετή της απονομής των Νόμπελ, τον Νοέμβριο του ’82, πήγε ντυμένος με «λικιλίκι» (αναγνωρίσιμη λατινοαμερικανική φορεσιά της κατώτερης τάξης), «μοιάζοντας με τον αλητάκο του Τσάπλιν» μπροστά στους άλλους βραβευμένους με τα σμόκιν

• «Το ζώδιό μου είναι Ιχθύες και η γυναίκα μου λέγεται Μερσέδες»

«Το όνομά μου είναι Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες. Γεννήθηκα στην Αρακατάκα στην Κολομβία πριν από 40 χρόνια και ακόμα δεν το μετανιώνω. Το ζώδιό μου είναι Ιχθύες και η γυναίκα μου λέγεται Μερσέδες. Αυτά είναι τα δύο πιο σημαντικά πράγματα που έχουν συμβεί στη ζωή μου, επειδή χάρη σε αυτά, τουλάχιστον μέχρι τώρα, μπόρεσα να επιβιώσω γράφοντας.

Με τη γυναίκα της ζωής του, την εξωτική Μερσέδες, απέκτησαν δύο παιδιά. Όπως χαρακτηριστικά έλεγε ο Μάρκες, την είχε ερωτευτεί όταν εκείνη ήταν 13 χρόνων και την περίμενε να… μεγαλώσει για να παντρευτούν

»Είμαι ένας συγγραφέας από δειλία. Η αληθινή κλίση μου είναι προς τη μαγεία, αλλά κάθε φορά που προσπαθώ να την εξασκήσω τα χάνω σε τέτοιο βαθμό, που αναγκάστηκα να καταφύγω στη μοναξιά της λογοτεχνίας (…). Ποτέ δεν μιλάω για λογοτεχνία επειδή δεν ξέρω τι είναι και εκτός αυτού είμαι πεπεισμένος ότι ο κόσμος θα ήταν ακριβώς ο ίδιος χωρίς αυτήν. Από την άλλη, αντίθετα, είμαι πεπεισμένος ότι θα ήταν εντελώς διαφορετικός χωρίς αστυνομία. Ως εκ τούτου, πιστεύω ότι θα ήμουν πολύ πιο χρήσιμος στην ανθρωπότητα, αν αντί για συγγραφέας είχα γίνει τρομοκράτης».

Ετσι σύστηνε τον εαυτό του ο κορυφαίος συγγραφέας της Λατινικής Αμερικής.

• Πάμπλουτος και αριστερός

 

Ο επίσημος βιογράφος του, Τζέραλντ Μάρτιν, στη «Βιογραφία του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες», τον περιέγραφε ως έναν πλούσιο άνδρα με επτά σπίτια σε πέντε διαφορετικές χώρες, ο οποίος, πριν η μνήμη του αρχίσει να τον προδίδει, είχε την άνεση να απαιτεί 50.000 δολάρια για μια ημίωρη συνέντευξη.

«Ωστόσο, παρά την εκθαμβωτική καλλιτεχνική και οικονομική του επιτυχία, σε όλη του τη ζωή παρέμεινε ένας άνθρωπος της προοδευτικής Αριστεράς, υπερασπιστής των αγαθών σκοπών και ιδρυτής επιχειρήσεων με θετικό αντίκτυπο, ανάμεσα στις οποίες ινστιτούτα δημοσιογραφίας και κινηματογράφου», έγραψε ο Μάρτιν για τον Γκάμπο -έτσι φώναζαν χαϊδευτικά τον Μάρκες- στην ογκώδη βιογραφία.

efsyn.gr

Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ, 17/04/14 ONLINE ΕΚΔΟΣΗ