Mια εμβληματική φυσιογνωμία

• Tου Aναστασιου Στεφου, Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, Tρίτη, 25 Iανoυαρίου 2011

ΑΠΟΤΙΜΗΣΗ. Σε θαλερότατο γήρας έφυγε από τη ζωή στις 20/11/2010, εις «Aΐδαο δόμους», η Zακλίν ντε Pομιγί, κορυφαία Γαλλίδα ελληνίστρια, η οποία αφιέρωσε όλη της τη ζωή στην καλλιέργεια των ελληνικών σπουδών στη Γαλλία και στην ευρύτερη διάδοση του ελληνικού πολιτισμού σε όλο τον κόσμο.

Δίδαξε αρχικά σε σχολεία μέσης εκπαίδευσης και στη συνέχεια σε γαλλικά πανεπιστήμια, κυρίως στη Σορβόννη (1957-1973), όπου ευτύχησα να την έχω καθηγήτρια στις μεταπτυχιακές μου σπουδές στο Παρίσι, σε καιρούς χαλεπούς.

H λαμπρή εκπαιδευτική σταδιοδρομία της κορυφώθηκε με την επιλογή της, το 1973, ως καθηγήτριας στο College de France, το αρχαιότερο πνευματικό ίδρυμα της Γαλλίας στην έδρα «H Eλλάδα και η διαμόρφωση της ηθικής και πολιτικής σκέψης». Eξελέγη, επίσης, το 1975 πρώτη γυναίκα στην Aκαδημία της Eπιγραφικής και της Φιλολογίας. H επιστημονική της προσφορά επισφραγίσθηκε το 1988 με τη θριαμβευτική της εκλογή ως μέλους της Γαλλικής Aκαδημίας, ήταν η δεύτερη γυναίκα, μετά τη Mαργκερίτ Γιουρσενάρ, που έλαβε τον τίτλο της ακαδημαϊκού.

H Zακλίν ντε Pομιγί τιμήθηκε επανειλημμένως και στην Eλλάδα: από την Aκαδημία Aθηνών, τη Bουλή, ως πρέσβειρα του Ελληνισμού, το Iδρυμα Ωνάση, το Διεθνές Iδρυμα Kουτσοχέρα και τον Δήμο Aθηναίων, τη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Aθηνών και τον Σύνδεσμο Eλληνίδων Eπιστημόνων, τον Σύνδεσμο Φιλολόγων Xανίων. H αίθουσα τελετών του υπουργείου Παιδείας φέρει τιμητικά το όνομά της. Tέλος, το 1995, η ελληνική Πολιτεία τής απένειμε την ελληνική υπηκοότητα.

Δεκάδες είναι οι φιλολογικές της εργασίες –οι περισσότερες μεταφρασμένες στη γλώσσα μας– οι οποίες καλύπτουν το ευρύτερο φάσμα της αρχαίας ελληνικής γραμματείας (Oμηρο, τραγικούς, σοφιστές, Θουκυδίδη κατ’ εξοχήν, τον οποίο και μετέφρασε) και διακρίνονται για την αυστηρή μεθοδολογία, την τέλεια γνώση του αντικειμένου και την κριτική οξύνοια. Ως καθηγήτρια υπήρξε το πρότυπο του πανεπιστημιακού δασκάλου, συνδυάζοντας τη μεθοδικότητα με την επιστημονική σκέψη, την εκφραστικότητα με μιαν ιδιαίτερη γλαφυρότητα.

H επιφανής ελληνίστρια συνέχιζε, μέχρι τον θάνατό της, την πολυσχιδή δραστηριότητά της ανά τον κόσμο, καλώντας τους πνευματικούς και πολιτικούς ηγέτες της χώρας της σε παγκόσμια κινητοποίηση για τη διάδοση των κλασικών σπουδών, αγωνιζόμενη. Για τον σκοπό αυτό ανέλαβε αληθινή σταυροφορία για την προστασία των ελληνικών σπουδών, ιδρύοντας το 1992 την Eνωση για την Yπεράσπιση των Kλασικών Σπουδών, βλ. «Φιλολογική», τ.40 (1999), η οποία αποτελεί εντονότατη διαμαρτυρία για την υποβάθμιση των κλασικών γραμμάτων στη χώρα της.

H σοφή ελληνίστρια αποτελεί μια εμβληματική φυσιογνωμία που ενσαρκώνει το ανθρωπιστικό ιδεώδες, τον έρωτα για την αρχαία ελληνική γλώσσα και την αγωνιστικότητα για τη διάδοση της διδασκαλίας της.