Τις απόψεις του για την ποίηση καταθέτει την Παρασκευή στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, καλεσμένος του Megaron Plus ο ελληνικής καταγωγής, Ομέρο Αρίτζις, από τους σημαντικότερους εν ζωή Μεξικανούς ποιητές, ο οποίος έχει βραβευτεί για το πλούσιο έργο του και έχει προσφέρει πολλά στην παγκόσμια ποίηση.
«Για μένα η ποίηση είναι τρόπος ζωής, ένας τρόπος να γνωρίζω τον κόσμο, τον χρόνο και τον εαυτό μου» λέει ο Ομέρο Αρίτζις και συμπληρώνει: «Η ποίηση είναι το υλικό από την οποία είναι φτιαγμένη η γη, όπως και ο χώρος και ο χρόνος και, πάνω από όλα, τα όνειρα. Αν στο τέλος της ζωής μου ο Θεός με ρωτούσε τι έκανα όσο ζούσα, θα του έλεγα ότι ήμουν ποιητής».
Στην διάλεξη που θα δώσει στις 7 το απόγευμα της Παρασκευής στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, με τίτλο «Ομέρο Αρίτζις, ο ποιητής του ήλιου», ο 71χρονος Μεξικανός ποιητής θα συζητήσει με τον ομότεχνό του Ντίνο Σιώτη, θα διαβάσει ποιήματά του, θα συνομιλήσει με το κοινό και θα υπογράψει αντίτυπα του βιβλίου του «Ηλιακά και άλλα ποιήματα».
Ποιήματά του στα ελληνικά θα διαβάσει ο ηθοποιός Κωνσταντίνος Τζούμας.
H συζήτηση θα γίνει στα ισπανικά και τα ελληνικά (με ταυτόχρονη μετάφραση για το κοινό).
Η είσοδος στην εκδήλωση είναι ελεύθερη με δελτία προτεραιότητας.
Μετά από ένα ατύχημα που παραλίγο να του στοιχίσει τη ζωή σε ηλικία 10 ετών, ο ποιητής, πεζογράφος και ακτιβιστής Ομέρο Αρίτζις άρχισε να διαβάζει και να γράφει ποίηση με πάθος.
Έχει εκδώσει περισσότερα από 40 βιβλία ποίησης και μυθοπλασίας και έχει λάβει πλήθος βραβείων και διακρίσεων για το συγγραφικό του έργο και την μακροχρόνια ακτιβιστική του δράση για την περιβαλλοντική προστασία.
Διετέλεσε πρέσβης του Μεξικού στην Ολλανδία και στην Ελβετία και πρόσφατα πρέσβης της Unesco, ενώ για έξι χρόνια ήταν πρόεδρος της Διεθνούς PEN, Παγκόσμιας Ένωσης Συγγραφέων. Τον Μάρτιο του 1985 ίδρυσε και έγινε πρόεδρος της Ομάδας των 100, μιας οργάνωσης καλλιτεχνών και διανοουμένων στην οποία μετέχουν οι Οκτάβιο Παζ και Γκαμπριέλ Γκαρθία Μάρκες. Τα έργα του έχουν γνωρίσει διεθνή αναγνώριση και το μεγαλύτερο μέρος τους έχει μεταφραστεί σε δώδεκα γλώσσες.
Αν και για πολύ καιρό ήταν γνωστός για τα ερωτικά του ποιήματα, όπως το «Persephone», η τελευταία ανθολογία του, το «Ημερολόγιο ονείρων» («Journal of Dreams»), προέκυψε από όνειρα που είδε πολλά χρόνια πριν και τα οποία ο ίδιος μεταμόρφωσε σε ποιήματα. Το 1970 στη Νέα Υόρκη, περιμένοντας τον ερχομό της πρώτης του κόρης, άρχισε να ονειρεύεται τα παιδικά του χρόνια πριν το ατύχημα. Ο ίδιος το θεώρησε ως έναν τρόπο να επανασυνδεθεί με τον εαυτό του, σε τέτοιο σημείο που όπως λέει ο ίδιος, «σήμερα συγχέω τα ποιήματα με τα όνειρα και τα όνειρα με τα ποιήματα».
Newsroom ΔΟΛ, με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ
No comments:
Post a Comment