Monday, October 24, 2011

Τον Νάνο Βαλαωρίτη τίμησε ο Σύλλογος Φίλων της Μουσικής


[Λαμπρινή Κουζέλη, ΤΟ ΒΗΜΑ, 24/10/2011]. Επιστρέφοντας από την Αμερική, έπειτα από πολλές δεκαετίες γόνιμης συγγραφικής δημιουργίας, εκδοτικής παραγωγής και πανεπιστημιακής διδασκαλίας στο Σαν Φρανσίσκο, ο Νάνος Βαλαωρίτης δώρισε 4.500 βιβλία και έντυπα από την προσωπική βιβλιοθήκη του στη Μεγάλη Μουσική Βιβλιοθήκη «Λίλιαν Βουδούρη» των Φίλων της Μουσικής. Επίτιμο πλέον μέλος του Συλλόγου Φίλων της Μουσικής, ο υπερρεαλιστής ποιητής παρευρέθηκε τη Δευτέρα το βράδυ στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, όπου τα μέλη του συλλόγου γιόρτασαν τα ενενηντάχρονά του σε ειδική εκδήλωση.

Τον τιμώμενο προσφώνησε ο πρόεδρος του Συλλόγου των Φίλων της Μουσικής, Πάνος Δημαράς ενώ οι ομιλητές της εκδήλωσης επεσήμαναν τον παιγνιώδη χαρακτήρα, το χιούμορ, τον πειραματισμό με τα όρια της γλώσσας και τις δυνατότητες της μορφής αλλά και την πολιτική ευαισθησία, την ειρωνική απόσταση από τα πράγματα και την κριτική διάθεση του βραβευμένου συγγραφέα, ο οποίος κυκλοφορεί σε λίγες ημέρες τη νέα ποιητική συλλογή του «Ουρανός χρώμα βανίλιας» (Άγκυρα, 2011).

«Ποιητής, μυθιστοριογράφος, δοκιμιογράφος και ζωγράφος, ο Βαλαωρίτης πάντοτε δημιουργεί με προσήλωση στην τέχνη μέσα στο γίγνεσθαι της Ιστορίας» είπε η Ιωάννα Κωνσταντουλάκη-Χάντζου, καθηγήτρια Συγκριτικής Λογοτεχνίας του Πανεπιστημίου Αθηνών δίνοντας το στίγμα της πολύχρονης παρουσίας του Νάνου Βαλαωρίτη στα νεοελληνικά γράμματα.
«Απέναντι στην κλειστή, φοβική, επαρχιώτικη Ελλάδα, στο έργο του Νάνου Βαλαωρίτη αναδεικνύεται μια Ελλάδα ανοικτή, κοσμοπολίτικη, δημιουργική», σχολίασε ο κριτικός λογοτεχνίας και πανεπιστημιακός Βίκτωρ Ιβάνοβιτς, σε ομιλία του για τον Νάνο Βαλαωρίτη και την «άλλη» Ελλάδα, υπογραμμίζοντας ότι «τα πιο χαρακτηριστικά και πρωτότυπα γνωρίσματα του έργου του, στην ποίηση, την πεζογραφία, τη θεωρία και την κριτική εκπορεύονται ακριβώς από το πνεύμα αυτής της άλλης Ελλάδας».

«Η ποιητική σχέση με την αφαίρεση, το παιχνίδι ως στρατηγική γοήτευσης της πραγματικότητας, η παρα-πλάνηση και η έννοια του σοβαρο-γελοίου» είναι στοιχεία τα οποία, σύμφωνα με την Νάντια Αργυροπούλου, ιστορικό τέχνης και επιμελήτρια εκθέσεων, χαρακτηρίζουν την ιδιότυπη σχέση του Βαλαωρίτη με την εικόνα, το σχέδιο, τη ζωγραφική και το κολάζ, τα οποία, μαζί με μια αίσθηση του κόσμου «ως ένα περιτύλιγμα που πρέπει να ανοίξει κανείς», καθιστούν το εικαστικό έργο του Βαλαωρίτη σύγχρονο και διαρκές.

Στον αιώνιο έφηβο της ελληνικής πρωτοπορίας, ο οποίος έκλεισε τα 90 χρόνια του τον περασμένο Ιούλιο, ευχήθηκαν φίλοι και συνεργάτες, προσωπικότητες από τον χώρο των γραμμάτων και των τεχνών αλλά και πολλοί από τους εν Αθήναις Λευκαδίτες, από τον τόπο καταγωγής του.

1 comment:

santa maura said...

ετσι ειναι...αμα δεν εχεις τιποτ'αλλο να τιμησεις ,τιμας τους ποιητες , δυο νομπελ και δυο βραβεια λενιν εχει η ελλαδα στην ποιηση...παρ' ολα αυτα ομως πολιτιστικη και κοινωνικη υπαναπτυξη βαθαινει...