- Η πολυτάραχη ζωή του στην Ελληνοαμερικανική Ενωση
ΤΟ ΒΗΜΑ: 01/09/2011
Ο Έρνεστ Χέμινγουεϊ στο σπίτι του στην Κούβα μπροστά από το πορτραίτο του περίπου το 1953. ( Πηγή: Μουσείο Ελληνικής Συλλογής Νόμπελ)
Ενας από τους πιο πολυδιαβασμένους συγγραφείς του κόσμου, ο Ερνεστ Χέμινγουεϊ, "ζωντανεύει" ξανά και για λίγο στο κέντρο της Αθήνας. Εκθεση - αφιέρωμα στον νομπελίστα Αμερικανό συγγραφέα, ο οποίος πέθανε πριν από 50 χρόνια, διοργανώνει η Ελληνοαμερικανική Ενωση από τις 19 Σεπτεμβρίου ως τις 18 Οκτωβρίου. Τα εγκαίνια της έκθεσης Ernest Hemingway: From Life to Fiction (Ernest Hemingway: Από τη ζωή στο έργο) θα πραγματοποιηθούν την Δευτέρα 19 Σεπτεμβρίου 2011, στις 20:30, στις γκαλερί της Ελληνοαμερικανικής Ένωσης (Μασσαλίας 22, Κολωνάκι). Είσοδος ελεύθερη. Πώς μπορεί ένας άνθρωπος που αγαπούσε την περιπέτεια, το σαφάρι άγριων ζώων, το ψάρεμα, τα ταξίδια, τους έρωτες, ήταν πολεμικός ανταποκριτής και αγωνιστής στους δύο παγκόσμιους πολέμους, είδε τα βιβλία του να γίνονται κινηματογραφικές ταινίες με τεράστια απήχηση, να έβαλε τέρμα στη ζωή του στα 62 του μόλις χρόνια;
Η συγκεκριμένη σκηνή έχει περιγραφεί ως εξής:Το πρωί της 2ας Ιουλίου 1961, ο Ερνεστ Χέμινγουεϊ επέστρεφε στο σπίτι του στο Κέτσαμ, στο Αϊντάχο της Κεντρικής Αμερικής, έπειτα από ένα πενθήμερο ευχάριστο ταξίδι με την (τέταρτη κατά σειρά) σύζυγό του, Μέρι Ουέλς, κι έναν φίλο τους. Κι ενώ οι δύο συνοδοί του ξεφόρτωναν τις αποσκευές, ακούστηκε ένας πυροβολισμός. Ο Χέμινγουεϊ είχε τερματίσει τη ζωή του αυτοπυροβολούμενος με κυνηγετικό όπλο στο στόμα.
Ο άνθρωπος που αγαπούσε την Κούβα αλλά είχε αγαπήσει νωρίτερα και την Ελλάδα, την οποία είχε επισκεφτεί σε ηλικία 23 χρόνων, έμοιαζε να έχει ολοκληρώσει τον τελευταίο μονόλογο με τον εαυτό του, κάπως σαν τους ήρωές του που μιλούσαν με τον εαυτό τους στα βιβλία του. Ο άνθρωπος που όργωσε τη γη αναζητώντας την περιπέτεια, δεν είχε καταφέρει να παρευρεθεί ώστε να παραλάβει το Νομπέλ Λογοτεχνίας για το βιβλίο του Ο Γέρος και η θάλασσα το 1954! Δήλωσε άρρωστος.
Στην ομιλία αποδοχής του βραβείου, όμως, την οποία διάβασε ο Αμερικανός Πρέσβης στη Σουηδία και ο ίδιος ο Χέμινγουέι στο κουβανικό ραδιόφωνο, δήλωνε: "Η συγγραφή, στις καλύτερες στιγμές της, είναι μια μοναχική ζωή. Οι οργανισμοί για τους συγγραφείς απαλύνουν τη μοναχικότητα τού συγγραφέα αλλά αμφιβάλλω αν βελτιώνουν το γράψιμό του. Διογκούται η δημόσια εικόνα του καθώς διαχέεται η μοναχικότητά του αλλά συχνά η δουλειά του χειροτερεύει. Διότι κάνει αυτή τη δουλειά μόνος του και αν είναι αρκετά καλός συγγραφέας οφείλει να αντιμετωπίζει την αιωνιότητα, ή την έλλειψή της, κάθε μέρα... "
Οσοι ανηφορίσουν στην Ελληνοαμερικανική Ενωση λοιπόν θα βρουν για ένα μήνα συγκεντρωμένες φωτογραφίες που παρουσιάζονται για πρώτη φορά στην Ελλάδα, σπάνιο οπτικοακουστικό υλικό και πρωτότυπο αρχειακό υλικό από την συλλογή του Μουσείου της Ελληνικής Συλλογής Νόμπελ. Ολα συνδυάζονται με την πολυτάραχη ζωή του αμερικανού συγγραφέα και το ιστορικό πλαίσιο εντός του οποίου ο Χέμινγουεϊ επηρεάστηκε και έγραψε τα σημαντικότερα έργα του. Μέλος της αποκαλούμενης "Χαμένης Γενιάς" των αμερικανών διανοούμενων που εγκαταστάθηκαν στο Παρίσι κατά το Μεσοπόλεμο, επηρέασε με τον αφηγηματικό του λόγο την αμερικανική και παγκόσμια λογοτεχνία.
Η συγκεκριμένη σκηνή έχει περιγραφεί ως εξής:Το πρωί της 2ας Ιουλίου 1961, ο Ερνεστ Χέμινγουεϊ επέστρεφε στο σπίτι του στο Κέτσαμ, στο Αϊντάχο της Κεντρικής Αμερικής, έπειτα από ένα πενθήμερο ευχάριστο ταξίδι με την (τέταρτη κατά σειρά) σύζυγό του, Μέρι Ουέλς, κι έναν φίλο τους. Κι ενώ οι δύο συνοδοί του ξεφόρτωναν τις αποσκευές, ακούστηκε ένας πυροβολισμός. Ο Χέμινγουεϊ είχε τερματίσει τη ζωή του αυτοπυροβολούμενος με κυνηγετικό όπλο στο στόμα.
Ο άνθρωπος που αγαπούσε την Κούβα αλλά είχε αγαπήσει νωρίτερα και την Ελλάδα, την οποία είχε επισκεφτεί σε ηλικία 23 χρόνων, έμοιαζε να έχει ολοκληρώσει τον τελευταίο μονόλογο με τον εαυτό του, κάπως σαν τους ήρωές του που μιλούσαν με τον εαυτό τους στα βιβλία του. Ο άνθρωπος που όργωσε τη γη αναζητώντας την περιπέτεια, δεν είχε καταφέρει να παρευρεθεί ώστε να παραλάβει το Νομπέλ Λογοτεχνίας για το βιβλίο του Ο Γέρος και η θάλασσα το 1954! Δήλωσε άρρωστος.
Στην ομιλία αποδοχής του βραβείου, όμως, την οποία διάβασε ο Αμερικανός Πρέσβης στη Σουηδία και ο ίδιος ο Χέμινγουέι στο κουβανικό ραδιόφωνο, δήλωνε: "Η συγγραφή, στις καλύτερες στιγμές της, είναι μια μοναχική ζωή. Οι οργανισμοί για τους συγγραφείς απαλύνουν τη μοναχικότητα τού συγγραφέα αλλά αμφιβάλλω αν βελτιώνουν το γράψιμό του. Διογκούται η δημόσια εικόνα του καθώς διαχέεται η μοναχικότητά του αλλά συχνά η δουλειά του χειροτερεύει. Διότι κάνει αυτή τη δουλειά μόνος του και αν είναι αρκετά καλός συγγραφέας οφείλει να αντιμετωπίζει την αιωνιότητα, ή την έλλειψή της, κάθε μέρα... "
Οσοι ανηφορίσουν στην Ελληνοαμερικανική Ενωση λοιπόν θα βρουν για ένα μήνα συγκεντρωμένες φωτογραφίες που παρουσιάζονται για πρώτη φορά στην Ελλάδα, σπάνιο οπτικοακουστικό υλικό και πρωτότυπο αρχειακό υλικό από την συλλογή του Μουσείου της Ελληνικής Συλλογής Νόμπελ. Ολα συνδυάζονται με την πολυτάραχη ζωή του αμερικανού συγγραφέα και το ιστορικό πλαίσιο εντός του οποίου ο Χέμινγουεϊ επηρεάστηκε και έγραψε τα σημαντικότερα έργα του. Μέλος της αποκαλούμενης "Χαμένης Γενιάς" των αμερικανών διανοούμενων που εγκαταστάθηκαν στο Παρίσι κατά το Μεσοπόλεμο, επηρέασε με τον αφηγηματικό του λόγο την αμερικανική και παγκόσμια λογοτεχνία.
No comments:
Post a Comment