Ποιητής, αισθητής, Αθηναίος

Ο Γιάννης Βαρβέρης, που χάθηκε πρόωρα, υπηρέτησε από πολλές θέσεις, αλλά πάντα με τέχνη, τα ελληνικά γράμματα Νικος Γ. Ξυδακης Η Καθημερινή, Kυριακή, 5 Iουνίου 2011 O Γιάννης Βαρβέρης βρέθηκε στη νέα «Καθημερινή» το 1989, στα 34 χρόνια του, νέος στην ηλικία και στην κριτική θεάτρου που διακονούσε στο περιοδικό Λέξη, αλλά έμπειρος στο γράψιμο, την ποίηση, τα γράμματα. Στην «Κ» προσήλθε σχηματισμένος ήδη σαν γραφιάς και ταίριαξε αμέσως. Το περίτεχνο ύφος του, η ζυγισμένη κρίση του, η πλούσια μνημονική και συγκριτική ύλη που ενσωμάτωναν τα γραπτά του, όλα τούτα αναδείκνυαν διαρκώς την καλλιτεχνική αυταξία της κριτικής. Εδειχναν την κριτική ως τέχνη, κατά τον τρόπο του Οσκαρ Ουάιλντ και του Μπωντλέρ. Και έδειχναν κραταιά και λάμπουσα την ελληνική γλώσσα και την αστική, μάλλον την αθηναϊκή, ευαισθησία. Ο Γιάννης Βαρβέρης βλάστησε μέσα από την καβαφική και καρυωτακική παράδοση, μέσα από το γαλλόφωνο τραγούδι, μέσα από την παράδοση των φανταιζίστ και των μελαγχολικών αισθητών, μέσα από τη γλώσσα και τους ατμούς της τέχνης, αλλά και μέσα από τον θαμπό, υγρό κόσμο του καφωδείων, των λαϊκών αοιδών, των ατμών του αλκοόλ. Ισορρόπησε με κομψότητα και ειλικρίνεια πάνω σε όλες τις αντινομίες της πόλης και των ανθρώπων της, πάντα στυλίστας, χαρίεις, είρων, ευθύβολος και κομψός ατακαδόρος, διαυγής, συνεπής. Λείπει από την «Καθημερινή» και από τα ελληνικά γράμματα. ΣXETIKA ΘEMATA

Το μότο που τα λέει όλα_

Ο,τι έπρεπε, ό,τι μπορούσε, μας το είπε_

Πολλές ζωές, πολλά πρόσωπα_