PETER HANDKE, ΤΟ ΟΡΓΙΣΜΕΝΟ ΠΑΙΔΙ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΔΙΑΝΟΗΣΗΣ

Η στάση του στον πόλεμο κατά της Γιουγκοσλαβίας, όταν υπερασπίστηκε τον Slobodan Milošević, ήταν η αφορμή για να χάσει και πολλούς από εκείνους που ήταν φίλοι και υποστηρικτές του. Έγινε ο αποδιοπομπαίος της αριστερής διανόησης. Ωστόσο, ο αυστριακός μυθιστοριογράφος και θεατρικός συγγραφέας Peter Handke (γεννήθηκε στις 6 Δεκεμβρίου 1942, στο Griffe της Αυστρίας) δεν το έβαλε κάτω και εξακολούθησε με θέρμη να υποστηρίζει τις θέσεις του κόντρα στο ρεύμα της εποχής. Μάλιστα, οι «εχθροί» του έφτασαν σε τέτοιο σημείο ώστε να τον αποκαλούν «φασίστα» και η επιχείρηση τιμωρίας του είχε αντικαταστήσει την ανάλυση του έργου με μια επιφανειακή κριτική των θέσεών του.

Ο Slobodan Milošević είχε ζητήσει να κληθεί ο Handke ως μάρτυρας για την υπεράσπισή του. Ο Handke επισκέφθηκε το δικαστήριο ως απλός θεατής, και δημοσίευσε αργότερα τις παρατηρήσεις του στο Die Tablas von Daimiel, (The Tablas of Daimiel).

Στις 18 Μαρτίου 2006, μπροστά σε περισσότερους από 20.000 πολίτες στην κηδεία του Slobodan Milošević, ο Handke έκανε μια ομιλία που προκάλεσε πολλή διαμάχη στη Δύση. Σε μια επιστολή του στο γαλλικό Nouvel Observateur πρόσφερε μια μετάφραση της ομιλίας του: «Ο κόσμος, ο αποκαλούμενος κόσμος, ξέρει τα πάντα για τη Γιουγκοσλαβία, τη Σερβία. Ο κόσμος, ο αποκαλούμενος κόσμος, ξέρει τα πάντα για τον Slobodan Milošević. Ο αποκαλούμενος κόσμος ξέρει την αλήθεια. Γι’ αυτό ο αποκαλούμενος κόσμος είναι απών σήμερα, και όχι μόνο σήμερα, και όχι μόνο εδώ. Δεν ξέρω την αλήθεια. Αλλά κοιτάζω. Ακούω. Αισθάνομαι. Θυμάμαι. Γι’ αυτό είμαι εδώ σήμερα, κοντά στη Γιουγκοσλαβία, κοντά στη Σερβία, κοντά στον Slobodan Milošević» [Sur l’ "affaire Handke"]. Ένα μεγάλο δοκίμιό του με τίτλο A Journey to the Rivers: Justice for Serbia γράφτηκε υπέρ των Σέρβων για τον εμφύλιο πόλεμο που συνόδευσε την αποσύνθεση της Γιουγκοσλαβίας.

Κέρδισε φήμη μετά από τη συμμετοχή του σε μια συνεδρίαση καλλιτεχνών της πρωτοπορίας που ανήκαν στο Gruppe 47 στο Πρίνστον του New Jersey (ΗΠΑ), όπου παρουσίασε το έργο του Βρίζοντας το κοινό [Publikumsbeschimpfung], ένα έργο που εδώ στην Αθήνα είχε παιχτεί από το θίασο της Μαρίας Ξενουδάκη.

Μην προδώσετε αυτό που έχετε δει. Μείνετε μέσα στην εικόνα...

Άλλα έργα του: Kaspar (1968), They Are Dying Out (1973), και The Hour We Knew Nothing of Each Other (1994), περιέχει 400 χαρακτήρες και κανέναν διάλογο. Μεταξύ των άλλων έργων του είναι τα μυθιστορήματα Die Angst des Tormanns beim Elfmeter (1970, Ο φόβος του τερματοφύλακα στο χτύπημα του πέναλτι, 1972), Die linkshändige Frau (1976, Η αριστερόχειρη Γυναίκα, 1978), και Σε μια σιωπηλή νύχτα εγκατέλειψα το σιωπηλό σπίτι μου (1997) – ένας βιογραφικός απολογισμός της αρρώστιας της μητέρας του, Wunschloses Unglück (1972, Μια θλίψη πέρα από τα όνειρα, 1975 – επίσης ένα θεατρικό μονόλογο, 1977); η εφημερίδα Weight of the World (1977), η συλλογή δοκιμίων The Jukebox (1994).

Ο Handke συνεργάστηκε με τον σκηνοθέτη Wim Wenders στην ταινία που βασίστηκε στη νουβέλα του Ο φόβος του τερματοφύλακα στο πέναλτι [Die Angst des Tormanns beim Elfmeter], έγραψε το σενάριο για την ταινία The Wrong Move του Wenders και συνεργάστηκε με τον σκηνοθέτη στη συγγραφή του σεναρίου για την ταινία Wings of Desire.

Όταν απονεμήθηκε το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας του 2004 στην Elfriede Jelinek, εκείνη δήλωσε ότι ο Peter Handke ήταν ο πιό άξιος γι’ αυτή την τιμή απ’ ό,τι η ίδια...