Ο Ντέιβιντ Φόστερ Γουάλας, που αυτοκτόνησε το 2008, είχε χαρακτηριστεί ο «νέος “µεγάλος” της αµερικανικής λογοτεχνίας». [του Γρηγόρη Μπέκου, ΤΟ ΒΗΜΑ: 27/11/2011]. Πριν από έντεκα χρόνια κυκλοφόρησε στα ελληνικά (εκδόσεις Τραυλός) η συλλογή διηγηµάτων Κορίτσι µε παράξενα µαλλιά του άγνωστου ως τότε στη χώρα µας αµερικανού συγγραφέα Ντέιβιντ Φόστερ Γουάλας. Μέσα σε έντεκα µήνες, η πρώτη έκδοση των 3.000 αντιτύπων εξαντλήθηκε, καθώς δηµιουργήθηκε ένα πρωτοφανές δίκτυο στήριξης του βιβλίου από όσους ήδη τον γνώριζαν και απ’ όσους ανήσυχους έσπευσαν να ανταποκριθούν σε µια αναγνωστική πρόκληση πρώτης γραµµής.
Το 1989, έτος έκδοσης της συλλογής αυτής που αναποδογυρίζει τη µανιασµένη κυριαρχία της ποπ κουλτούρας στην Αµερική, οι «New York Times» είχαν χαρακτηρίσει τον νέο µεγάλο (και µετέπειτα αυτόχειρα) της αµερικανικής λογοτεχνίας «δυναµικό συγγραφέα µε απίστευτο ταλέντο». ∆ύο χρόνια νωρίτερα, το 1987, ο Ντέιβιντ Φόστερ Γουάλας, ή Ντέιβ, ή DFW, είχε κάνει το εντυπωσιακό λογοτεχνικό του ντεµπούτο µε το µυθιστόρηµαThe Broom of the System (Η σκούπα του συστήµατος) και λίγο αργότερα την πρώτη του απόπειρα αυτοκτονίας.
Από τα φοιτητικά του χρόνια ακόµα, όταν σπούδαζε Φιλοσοφία και Φιλολογία, έπασχε από ένα είδος βα ριάς κατάθλιψης που προσπαθούσε να καταπολεµήσει µε δυνατά αντικαταθλιπτικά χάπια. Αυτά τον βοήθησαν ως έναν βαθµό να βρει την απαραίτητη ψυχική ισορροπία, να αποτυπώσει στο χαρτί την εµπύρετη δηµιουργικότητά του και να γράψει στη συνέχεια αριστουργήµατα, όπως το δεύτερο µυθιστόρηµά του Ιnfinite Jest (Ατέλειωτο αστείο) του 1996, που το περιοδικό «Time» το 2007 κατέταξε στη λίστα µε τα 100 καλύτερα µυθιστορήµατα της αγγλικής γλώσσας από το 1923. Πρόκειται για ένα µεταµοντέρνο δυστοπικό έπος που ξεπερνά τις 1.000 σελίδες στο πρωτότυπο, µια δοκιµή πάνω στη µοναξιά και τη µαταιότητα που γεννά ο σύγχρονος δυτικός τρόπος ζωής, όπου, µεταξύ άλλων πολλών, µια βιντεοταινία µπορεί να γίνει τόσο εθιστική ώστε οι άνθρωποι να προτιµούν να πεθάνουν από αφυδάτωση, ασιτία ή και αϋπνία παρά να σταµατήσουν να διασκεδάζουν.
Ιδανικός αυτόχειρας
Ο Ντέιβιντ Φόστερ Γουάλας, ο πιο ταλαντούχος συγγραφέας της γενιάς του σύµφωνα µε τον φίλο του Τζόναθαν Φράνζεν και τη Ζέιντι Σµιθ, εξελίχθηκε σε έναν πρωτοπόρο τεχνίτη της γλώσσας, σε έναν ειλικρινή και ηθικά συνεπέστατο ανατόµο του πολιτισµικού τρόµου που παράγουν τα αδιέξοδα της εποχής µας. ∆εν τα παρέκαµψε, αλλά τα αντιµετώπισε µε ευθύτητα, ανεξαρτήτως του τέλους του, το οποίο ενδέχεται να επηρεάσει την αποτίµηση του έργου του. Ο συγγραφέας αυτός ανέτρεψε την ειρωνική απόσταση του αµερικανικού µεταµοντερνισµού από τα πράγµατα και έκανε πεδίο έρευνας για την ανθρώπινη συνθήκη έναν αναπαραγόµενο υπαρξιακό ζόφο που απηχεί τον Σάµιουελ Μπέκετ. Η Αµερικανική λήθη του 2004 (µεταφραστικό επίτευγµα του Γιάννου Πολυκανδριώτη), που µόλις κυκλοφόρησε, είναι µια συλλογή οκτώ εξαιρετικών διηγηµάτων, ενδεικτικών του συγγραφικού ήθους του Γουάλας. Η εµπειρία της µοναξιάς, ό,τι ενώνει τους ήρωες και ό,τι µας ενώνει µαζί τους, συνωθείται µέσα στην πολυπλοκότητά της ακόµη και στην πιο µικρή πρόταση, σπαράζει ανάµεσα στις συµπληγάδες της πραγµατικότητας και της φαντασίας.Το βράδυ της 12ης Σεπτεµβρίου 2008, έπειτα από µία ακόµα αποτυχηµένη απόπειρα αυτοκτονίας και µία θεραπεία µε ηλεκτροσόκ, ο Γουάλας, σε ηλικία µόλις 46 ετών, κρεµάστηκε στην πίσω αυλή του σπιτιού του. Η χήρα του Κάρεν Γκριν βρήκε, τακτοποιηµένο στο γραφείο του να το λούζει το φως µιας επιτραπέζιας λάµπας, το χειρόγραφο του τελευταίου µυθιστορήµατος που δούλευε, τον Χλωµό βασιλιά (Pale King)που κυκλοφόρησε πριν από λίγους µήνες στις ΗΠΑ. Το ετοιµάζουν ήδη οι εκδόσεις Κέδρος (2012) για τους έλληνες αναγνώστες και θα ήταν ευχής έργο να αρχίσουν να ετοιµάζουν και τα προηγούµενα.
No comments:
Post a Comment