Νέο βιβλίο για τον Μάνο Ελευθερίου!

• Τις προάλλες τον έβλεπα στην τηλεόραση ανάμεσα στον γνωστό και μη εξαιρετέο Ηλία Ψινάκη (πασίγνωστο τηλεοπτικό πρόσωπο) και σε μια κυρία που δεν θυμάμαι ποια ήταν... Και λέγανε ωραία λόγια ο ένας για τον άλλον. Και μάθαμε ότι είναι πολύ καλοί φίλοι. Θαυμάσια. Δικαίωμά τους!

Σήμερα διάβασα στην "Καθημερινή" ότι κάπου παρουσιάστηκε το καινούργιο βιβλίο με τίτλο «Η μελαγχολία της πατρίδας μετά τις ειδήσεις των οκτώ» του κ. Μάνου Ελευθερίου κι όλα όσα γράφτηκαν με συγκίνησαν... Το βιβλίο δεν πρόκειται να το αγοράσω κι ούτε να το διαβάσω. Συνεπώς, ας γράψουν οι θαυμαστές του και οι κριτικοί (αν δεν έχουν γράψει κιόλας). Στάθηκα όμως σε μια παράγραφο του ρεπορτάζ στην "Καθημερινή" από την παρουσίαση της εκδήλωσης:

• Ο συγγραφέας σχολίασε και τη νέα μόδα των παρουσιάσεων βιβλίων, λέγοντας πως πρέπει να σταματήσει, πως ό,τι γράφτηκε, γράφτηκε και πως «στο τέλος ό,τι έγραψες ή έγραψες λειψά, θα το λουστείς από τους αναγνώστες».

Αφού έγινε η δική του εκδήλωση το είπε! Και γιατί να είναι "μόδα" η παρουσίαση βιβλίων; Εγώ που έγραψα και κυκλοφόρησα ένα βιβλίο, αν δεν έκανα την εκδήλωση στη Στοά του Βιβλίου κι αν δεν έγραφε ο Βασίλης Καλαμαράς στην "Ελευθεροτυπία", ο Ανδρέας Τύρος στον "Επενδυτή" και ο Τάσος Γουδέλης στο "Δέντρο", κανείς δεν θα μάθαινε ότι έγινα και "συγγραφέας".

• Θέλω να πω ότι ο κ. Ελευθερίου είναι ένας από τους "χαϊδεμένους" των μέσων ενημέρωσης (που αγαπήθηκε - και δικαίως - για τα ωραία του τραγούδια), αλλά μερικές φορές η "σεμνότητα" που δείχνει είναι εκ του περισσού. Ας το πει κανένας άλλος... Ο κ. Ελευθερίου τιμήθηκε ποικιλοτρόπως και από το κοινό και από το κράτος: Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος για το βιβλίο του "Ο καιρός των χρυσανθέμων", για το οποίο έχω κάνει σχετική αναφορά στα "Δρώμενα". Δηλαδή, τώρα, να πάψουν οι εκδηλώσεις παρουσίασης βιβλίων. Μετά τη δική του, δεν έχουν πλέον κανένα νόημα...