ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΚΡΙΤΙΚΗ. [Tης Eλισάβετ Kοτζιά, Η Καθημερινή, 10/2/2008]. Η τέχνη δεν δημιουργείται εν κενώ. Αποτελεί προϊόν που παράγεται στην κοινωνία αποτυπώνοντας σχέσεις, απεικονίζοντας συνθήκες, εκφράζοντας αξίες, εκφέροντας κρίσεις, διατυπώνοντας ενστάσεις, ενσωματώνοντας ιδεολογίες, διαπαιδαγωγώντας συνειδήσεις. Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι όσο υφίστανται κοινωνικά αιτήματα –ο ριζικός μετασχηματισμός του καθεστώτος, ο ήπιος εκσυγχρονισμός του, η επιθυμία προάσπισης των αδυνάτων– όσο υφίσταται η βούληση για την πάταξη του κακού, η τέχνη θα εμφανίζεται πάντοτε ως δυνάμει σύμμαχος στον αγώνα για την προαγωγή του αγαθού· και όσο υπάρχει πάλη για την επανόρθωση των δεινών, θα υφίσταται επιθυμία, ευχή, αναζήτηση για τη στρατολόγηση στο πλευρό του δικαίου ενός συμμάχου τόσο ισχυρού όσο η τέχνη. Η πρόσφατη εκλογική άνοδος της Αριστεράς έφερε στο προσκήνιο το παλαιό στρατηγικό αίτημα για την καλλιέργεια αριστερής κριτικής. Πώς αντιμετωπίζουμε σήμερα αυτού του είδους την απαίτηση η οποία, στον βαθμό που γίνει αποδεκτή, αναπόδραστα νομιμοποιεί και το αίτημα για την καλλιέργεια αριστερής καλλιτεχνικής παραγωγής; [περισσότερα ΕΔΩ]
- Απλώς συγκρατώ το ενδιαφέρον κείμενο της Ελισάβετ Κοτζιά που δίνει αφορμή για πολλές σκέψεις. Κάποια στιγμή θα επιχειρήσω να καταθέσω και τις δικές μου.
No comments:
Post a Comment