... Και για τον Κοζίνσκι

Jerzy Kosinski, 1971. © Bernard Gotfryd—Archive Photos

Τη χρονιά που ο Μαλαπάρτε εγκατέλειπε τα εγκόσμια, ο Γέρζι Κοζίνσκι εγκατέλειπε την Ευρώπη για να εγκατασταθεί (από το 1957) στην Αμερική, όπου και έζησε μέχρι το θάνατό του, το 1991.

Η ιστορία, στο Βαμμένο πουλί του Κοζίνσκι, ακολουθεί ένα εγκαταλειμμένο νέο αγόρι που περιπλανιέται στα παγωμένα έλη και τις κατεστραμμένες πόλεις της Ανατολικής Ευρώπης κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκόσμιου πολέμου και μετά από τον πόλεμο, και που προσπαθεί να επιζήσει. Το βιβλίο του αυτό θεωρήθηκε αυτοβιογραφικό.

• Για αρκετές δεκαετίες, ο Κοζίνσκι ήταν διάσημος και μια εξαιρετική παρουσία ως πνευματική προσωπικότητα των μέσων ενημέρωσης. Τα πρώτα τρία μυθιστορήματά του ήταν μεγάλες επιτυχίες. Εντούτοις, στις 22 Ιουνίου 1982, σ' ένα άρθρο των Geoffrey Stokes και Eliot Fremont-Smith «Οι μολυσμένες λέξεις του Jerzy Kosinski», [Jerzy Kosinski's Tainted Words] στην εφημερίδα The Village Voice, ο Jerzy Kosinski κατηγορήθηκε για λογοκλοπή και εξαπάτηση. Η Voice έδειξε ότι αυτή η συγκλονιστική ιστορία κατά τη διάρκεια του εβραϊκού ολοκαυτώματος δεν ήταν τελικά για την παιδική ηλικία του Jerzy, ο οποίος έζησε πραγματικά μάλλον άνετα κατά τη διάρκεια των χρόνων του πολέμου.

Το άρθρο της Voice επίσης ισχυρίστηκε ότι ο Κοζίνσκι στηρίχθηκε επάνω στους συνεργάτες του εκδοτικού οίκου για να κάνουν εξαντλητικές διορθώσεις μέχρι του σημείου να ξαναγράψουν το βιβλίο. Μετά από αυτό το σκάνδαλο, πολλοί φίλοι υποστήριξαν τον Κοζίνσκι, αλλά η φήμη του ήταν οριστικά τραυματισμένη. Στις 3 Μαΐου 1991, ο Κοζίνσκι έγραψε μια σημείωση που έλεγε: « Θα βάλω τώρα τον εαυτό μου να κοιμηθεί λίγο περισσότερο από το συνηθισμένο. Θα πω το χρόνο αιωνιότητα» [«I am going to put myself to sleep now for a bit longer than usual. Call the time Eternity»]. Με μια θανάσιμη δόση βαρβιτουρικών και το συνηθισμένο του rum-and-Coke, τοποθέτησε μια πλαστική σακούλα στο κεφάλι και την ασφάλισε με ταινία γύρω από το λαιμό του, μια μέθοδος αυτοκτονίας που προτάθηκε από την Hemlock Society. Βρέθηκε νεκρός στη μπανιέρα του διαμερίσματός του στη Νέα Υόρκη.

• Jerzy Kosinski, 1933-91, American writer, b. Łódź, Poland. He taught at the Univ. of Łódź before emigrating to the United States in 1957. In his best-known novel, The Painted Bird (1965), the horrors of war and the violation of a human being are rendered in language of remarkable beauty. The novel depicts the nightmarish wanderings of a young boy among brutal peasants in a nameless country during World War II. Kosinski's other novels include Steps (1968, National Book Award), Being There (1971), The Devil Tree (1973), Cockpit (1975), Passion Play (1978), and The Hermit of 69th Street (1988).
  

Bibliography: See Jerzy Kosinski: A Biography (1996) by J. Park Sloan.

The Kosinski I Knew

Jerusalem Post. Regarding Joan Mellen's shallow review of James Park Sloan's flinty and perverted biography of Jerzy Kosinski ("Imploding Space," May 3):

"To Chayym, my brother, my friend, my mentor with love and affection, Jerzy, New York, 1970." This is Kosinski's inscription in the flyleaf of the copy of The Painted Bird, which he gave me. Book and dedication were given me because I was one of his editors. I met Jerzy in the late 1960s, and was asked by him to edit his National Book Award winning novel Steps, and then Being There. I did this; no more and no less. In later years, the Village Voice tried desperately to pump sewage out of me, urging me to say that I'd ghost-written for Jerzy. I refused summarily because I had only edited for him. And become his close friend.

• I knew him to be brilliant, charming, generous, witty. His relationship with his beloved Kiki, who understood and ministered to him, was warm, open, of substance, mutually nourishing. He was also mercurial, quixotic, uncertain, tense, anguished, despondent. He sought after the rich and the famous; they pursued him in turn. He courted fame itself, and succeeded. He dazzled, confounded, invented, fantasied. I never paid attention to the hoopla and tinsel, the surface Jerzy. I never cared whether he was a Jew or not. What mattered was that I was a Jew and saw into his essence. [I] saw that before and beyond it all, Kosinski was a tormented, ultimately broken man who managed to crawl from under the iron-shadow of Nazi Europe and survive in body, but not in spirit.

Whether he personally was the "hero" in The Painted Bird is not the point. In this shattering novel, Kosinski invokes the terror and suffering of a million and a half murdered Jewish children. Mellen's use of the word "cozily" to describe Jewish survival in war-time Poland is nothing short of obscene.

• Kosinski had many enemies. During the years I knew him, he told me that the Poles were out to kill him because of The Painted Bird. And he did have detractors. Like Joyce, he was envied because he'd created a modern masterpiece. Like Freud, he was hated and feared because he wrote about the despicable species of which he was a part. He was always ill in spirit and physically. In the end, he succumbed. I will continue to remember him, to admire him, to mourn him, to love him. And to loathe the evil and indifference in the men who robbed him of life.

ΒΛΕΠΕ ΚΑΙ:

Η οδύσσεια ενός 6χρονου στον Δεύτερο Παγκόσμιο. Κτηνωδία, βαρβαρότητα, βιασμοί και μαζικές σφαγές κάνουν το Βαμμένο πουλί ένα ντοκουμέντο για τη φρίκη του πολέμου. Έθνος, 23/2/2008.