ΕΚΕΒΙ: ΓΙΑ ΠΟΙΟΥΣ ΕΙΝΑΙ;

Αυτές τις μέρες, όπως θα διαβάσατε, έγινε αλλαγή στον προεδρικό θώκο του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου (ΕΚΕΒΙ). Έφυγε ο πεζογράφος Δημήτρης Νόλλας, επικαλούμενος "προσωπικούς" λόγους και ανέλαβε ο Πέτρος Μάρκαρης του οποίου η συγγραφική δραστηριότητα τα τελευταία χρόνια απλώνεται στην αστυνομική λογοτεχνία. Γνωρίζω ότι έχει ασχοληθεί με το θέατρο, έχει γράψει την Ιστορία του Αλή Ρέτζο, έχει μεταφράσει κ.λπ. Το τι ήθελε στο ΕΚΕΒΙ μόνον ο ίδιος ο Μάρκαρης το γνωρίζει! Ωστόσο, λίγο-πολύ, όλοι γνωρίζουν ότι το ΕΚΕΒΙ τα τελευταία χρόνια βάλλεται λόγω της λειτουργίας του εντός πλαισίων που καθορίζονται από ορισμένες ομάδες (ας μην πω "κυκλώματα" γιατί κάποιοι προγκάνε...).

Εδώ δεν θα κάνω ανασκόπηση της δραστηριότητάς του. Με απασχολεί κάτι για το οποίο μέχρι τώρα δεν μπόρεσα να βρω απάντηση. Ιδού το ερώτημα: Το ΕΚΕΒΙ δημιουργήθηκε μόνον για τη λογοτεχνία; Όταν μιλάμε για βιβλίο εννοούμε μόνον το λογοτεχνικό; Όταν μιλάμε για περιοδικά, εννοούμε μόνον τα λογοτεχνικά; Τα βιβλία του Βάλτερ Πούχνερ, του Γιώργου Πεφάνη, της Χαράς Μπακονικόλα και τόσων άλλων θεατρολόγων δεν είναι βιβλία; Το θεατρικό περιοδικό "Δρώμενα" δεν είναι περιοδικό; Το περιοδικό "Μουσικολογία" δεν είναι περιοδικό; Ένα περιοδικό για την Εκπαίδευση, για το τραγούδι, για τον κινηματογράφο, δεν είναι περιοδικό;

Φοβάμαι ότι κάποιοι ηθελημένα περιόρισαν την ακτίνα δράσης του ΕΚΕΒΙ και για εντελώς ιδιοτελείς λόγους νοιάζονται μονάχα για τα βιβλία που εκδίδουν, και τα οποία "τυχαίνει" να είναι λογοτεχνικά! Θα σταματήσω, με την ελπίδα να βρεθεί κάποιος ν' αρπάξει την κουβέντα και να πάμε πιο πέρα!