Μπορεί η λογοτεχνία να είναι ακόμη αναπόσπαστα συνδεδεμένη με το τυπωμένο χαρτί, όμως ποιος μπορεί να πει πως, όταν αναφέρεται στον Θάνατο στη Βενετία, το πρώτο πράγμα που του έρχεται στο μυαλό είναι οι σελίδες του Τόμας Μαν και όχι οι φωτεινές εικόνες του Λουκίνο Βισκόντι; Σινεμά και λογοτεχνία πορεύτηκαν μαζί, σε μια σχέση συνέργειας η οποία, ανεξάρτητα από τις συγκρίσεις, όπου άλλοτε κέρδιζε ο μεν ή η δε, υπήρξε γόνιμη και για τις δύο μορφές τέχνης.
Ο ελληνικός κινηματογράφος και η ελληνική λογοτεχνία δεν αποτέλεσαν εξαίρεση. Είναι πολλές οι ταινίες των νέων Ελλήνων κινηματογραφιστών, ιδιαίτερα μετά το 1974, που άντλησαν την έμπνευσή τους από κείμενα παλαιότερων (όπως ο Παπαδιαμάντης ή ο Θεοτόκης) ή νεότερων (όπως ο Α. Κοτζιάς ή ο Β. Ραυτόπουλος) συγγραφέων μας.
Αυτή τη σχέση επιδιώκει να διερευνήσει το αφιέρωμα που διοργανώνεται την εβδομάδα 9-15 Σεπτεμβρίου στον κινηματογράφο «Απόλλων», ένα αφιέρωμα στο οποίο θα προβληθούν βραβευμένες ταινίες εννέα Ελλήνων δημιουργών, που μετέφεραν στη γλώσσα του κινηματογράφου κείμενα σπουδαίων πεζογράφων.
Στη διάρκεια του αφιερώματος θα προβληθούν οι ταινίες Ρόδινα ακρογιάλια του Ευθύμη Χατζή, βασισμένο σε διήγημα του Α. Παπαδιαμάντη, Ονειρεύομαι τους φίλους μου του Νίκου Παναγιωτόπουλου, βασισμένο στην ομότιτλη συλλογή διηγημάτων του Δ. Νόλλα, Ιαγουάρος της Κατερίνας Ευαγγελάκου, βασισμένο στη νουβέλα του Α. Κοτζιά, Τα παιδιά της Χελιδόνας του Κώστα Βρεττάκου, βασισμένο στο μυθιστόρημα του Δ. Χαριτόπουλου, Ο εργένης του Νίκου Παναγιωτόπουλου, βασισμένο στο μυθιστόρημα του Β. Ραπτόπουλου, Η άλλη όψη του Τάσσου Ψαρρά, βασισμένο στο διήγημα «Το μυστικό» του Π. Σφυρίδη, Η νοσταλγός της Έλενας Αλεξανδράκη, βασισμένο σε διήγημα του Α. Παπαδιαμάντη και Κοράκια του Τάκη Σπετσιώτη, βασισμένο στο διήγημα «Το παράπονο του νεκροθάπτου» του Ε. Ροΐδη.
No comments:
Post a Comment