Ο Αρθουρ Σλέσινγκερ, ο βραβευμένος με Πούλιτζερ ιστορικός και συνεργάτης του προέδρου Κένεντι, ο οποίος συνέβαλε στον προσδιορισμό του φιλελευθερισμού στη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, πέθανε σε ηλικία 89 ετών. Οπως δήλωσε ο γιος του Στέφεν, ο Σλέσινγκερ υπέστη έμφραγμα το βράδυ της Τετάρτης στη διάρκεια οικογενειακής εξόδου στο Μανχάταν. Ως φιλελεύθερος, ο Σλέσινγκερ έριχνε ευθύνες στον πόλεμο του Βιετνάμ για τον ηθικό εξτρεμισμό Δεξιάς και Αριστεράς και εξέφραζε την ανησυχία του θεωρώντας ότι ο εκτελεστικός τομέας λειτουργεί «ηγεμονικά». Το 1998 αντιτάχθηκε σθεναρά στις προσπάθειες των Ρεπουμπλικανών να απομακρύνουν από την εξουσία τον Μπιλ Κλίντον και αργότερα επέκρινε έντονα τον πρόεδρο Μπους για το δόγμα του «προληπτικού πολέμου» λέγοντας χαρακτηριστικά: «Νομίζω πως η αντίληψη ότι η Αμερική μπορεί να ενεργεί ως δικαστής, σώμα ενόρκων και εκτελεστής του κόσμου, είναι μια τραγικά λανθασμένη αντίληψη».
Ο Σλέσινγκερ ήταν εκ των διασημότερων και πλέον αξιοσέβαστων ιστορικών της εποχής του και εθεωρείτο ότι διέθετε μια σφαιρική άποψη για τον αμερικανικό πολιτισμό και την πολιτική. Τιμήθηκε με το Εθνικό Βραβείο Καλύτερου Βιβλίου για το «Ο Ρόμπερτ Κένεντι και η Εποχή του» και με το Εθνικό Βραβείο Καλύτερου Βιβλίου και συγχρόνως Πούλιτζερ για το έργο του «Χίλιες Μέρες», ένα χρονικό της διακυβέρνησης του Τζον Κένεντι. Με Πούλιτζερ βραβεύθηκε και το 1946 για την «Εποχή του Τζάκσον», που αναφέρεται στην κυβέρνηση Αντριου Τζάκσον.
Ενώ ο φιλελευθερισμός διήλθε κρίση στην εποχή του, οι δικές του απόψεις παρέμειναν σταθερά φιλελεύθερες και δεν δίστασε ποτέ να τις εκφράζει με ισχυρά επιχειρήματα. Αναζητούσε συμφιλιωτικές τακτικές και καταδίκαζε τόσο την άκρα Δεξιά όσο και την άκρα Αριστερά, γενικότερα κάθε σύστημα αντίθετο με τη «συνεχή ένταση» μιας δυναμικής δημοκρατίας. Ο Τζον Κένεντι τον είχε στο πλευρό του ως ειδικό σύμβουλο, κάτι σαν «φιλόσοφο της αυλής» με συμβολικό και πραγματικό ρόλο. (Ασοσιέιτεντ Πρες, Ελευθεροτυπία, 02/03/2007)
Ο Σλέσινγκερ ήταν εκ των διασημότερων και πλέον αξιοσέβαστων ιστορικών της εποχής του και εθεωρείτο ότι διέθετε μια σφαιρική άποψη για τον αμερικανικό πολιτισμό και την πολιτική. Τιμήθηκε με το Εθνικό Βραβείο Καλύτερου Βιβλίου για το «Ο Ρόμπερτ Κένεντι και η Εποχή του» και με το Εθνικό Βραβείο Καλύτερου Βιβλίου και συγχρόνως Πούλιτζερ για το έργο του «Χίλιες Μέρες», ένα χρονικό της διακυβέρνησης του Τζον Κένεντι. Με Πούλιτζερ βραβεύθηκε και το 1946 για την «Εποχή του Τζάκσον», που αναφέρεται στην κυβέρνηση Αντριου Τζάκσον.
Ενώ ο φιλελευθερισμός διήλθε κρίση στην εποχή του, οι δικές του απόψεις παρέμειναν σταθερά φιλελεύθερες και δεν δίστασε ποτέ να τις εκφράζει με ισχυρά επιχειρήματα. Αναζητούσε συμφιλιωτικές τακτικές και καταδίκαζε τόσο την άκρα Δεξιά όσο και την άκρα Αριστερά, γενικότερα κάθε σύστημα αντίθετο με τη «συνεχή ένταση» μιας δυναμικής δημοκρατίας. Ο Τζον Κένεντι τον είχε στο πλευρό του ως ειδικό σύμβουλο, κάτι σαν «φιλόσοφο της αυλής» με συμβολικό και πραγματικό ρόλο. (Ασοσιέιτεντ Πρες, Ελευθεροτυπία, 02/03/2007)
No comments:
Post a Comment