Ο Έλληνας και το βιβλίο

Ο ευρωπαϊκός πολιτισμός «πουλάει». Ο πολιτισμός, η παιδεία και οι τέχνες είναι το μεγάλο όπλο της Ευρώπης για τον 21ο αιώνα. Οι κάτοικοι της Γηραιάς Ηπειρού στηρίζουν τον πολιτισμό, ενώ από γενιά σε γενιά παρατηρείται άνοδος του μορφωτικού και πολιτισμικού επιπέδου... Για πρώτη φορά η Ευρωπαϊκή Στατιστική Υπηρεσία δημοσίευσε ένα εγχειρίδιο που περιέχει συγκριτικά στοιχεία που σχετίζονται με τον πολιτισμό σε όλη τη Γηραιά Ήπειρο. Μέσα σε αυτό χαρτογραφείται και η πολιτισμική κατάσταση της χώρας μας και οι διαφορές που παρουσιάζονται με τα υπόλοιπα κράτη-μέλη. Σύμφωνα με τα στοιχεία της Ευρωπαϊκής Στατιστικής Υπηρεσίας, οι Έλληνες διαβάζουν λιγότερο από τον μέσο Ευρωπαίο...

Έλληνες και πολιτισμός: μια ολέθρια σχέση! Απογοητευτικά τα στοιχεία της «Γιούροστατ» για την ενασχόληση του λαού μας με τις τέχνες, σε σύγκριση με τις υπόλοιπες χώρες της Ε.Ε. Ανύπαρκτη ή, επί το κομψότερο, στοιχειώδης είναι η σχέση των Ελλήνων με τον πολιτισμό σε σύγκριση με τους άλλους λαούς της Ευρωπαϊκής Ενωσης, παρόλο που έχουν την τύχη να ζουν δίπλα σε τεραστίας καλλιτεχνικής σημασίας μνημεία και μουσεία...

Κάποτε θα πρέπει να βλέπουμε στα μάτια την πραγματικότητα και να μην παρασυρόμαστε σε συμπεράσματα που μας δίνουν κάποιοι αριθμοί ή η εικόνα, η οποία στις περισσότερες φορές είναι απατηλή. Είναι αλήθεια πως η κατάσταση δεν είναι ευχάριστη. Κι ένας από τους κύριους λόγους είναι η τηλεόραση που κατατρώγει τον ελεύθερο χρόνο του Έλληνα. Τα κανάλια κάνουν ό,τι τους περνάει από το χέρι για να παγιδεύουν το κοινό ούτως ώστε να το κρατούν καθηλωμένο στην πολυθρόνα ή στον καναπέ. Βέβαια εκείνο το σημείο που λέει ότι οι Έλληνες διαβάζουν λιγότερο από τον μέσο Ευρωπαίο, μη σας τρομάζει. Εξαρτάται τι διαβάζουν!

Το έχω διαπιστώσει πολλές φορές κατά τα ταξίδια μου στο εξωτερικό, μμέσα στα λεωφορεία ή το μετρό κ.λπ. Βλέπεις να διαβάζουν και παθαίνεις τραμπάκουλο όταν διαπιστώνεις ότι το 80% των αναγνωσμάτων είναι - για να θυμηθώ και μια παλιότερη έκφραση - "Βίπερ Νόρα"! Καταλάβατε; Αντιθέτως, εδώ στην Ελλάδα έχω δει να κρατούν, κυρίως νέοι άνθρωποι, λογοτεχνικά βιβλία. Εν πάση περιπτώσει, αυτό δεν σημαίνει ότι ως χώρα έχουμε άψογη σχέση με το βιβλίο.

Είναι ένα ζήτημα που, για την αντιμετώπιση του οποίου, δεν νομίζω ότι το Εθνικό Κέντρο Βιβλίου έχει καταφέρει να προσκομίσει λύσεις. Απευθύνεται μάλλον σε υποψιασμένο κοινό παρά σε οποιοδήποτε κοινό, ενώ ασχολείται με ζητήματα (πιθανόν να περιλαμβάνονται και αυτά στην αποστολή του) εντελώς τεχνικά, γραφειοκρατικά ή στην "καλύτερη" περίπτωση με τα επικοινωνιακά προβλήματα ΟΡΙΣΜΕΝΩΝ συγγραφέων που τους έχει παραμάσχαλα λες και το λογοτεχνικό δυναμικό της χώρας είναι αυτοί οι λογοτέχνες. Κι έχουν παρασύρει και ανεξάρτητα μυαλά κι έρχεται η στιγμή, ασύνειδα, να ασχολούμαστε όλοι με αυτούς που πλασάρουν τα διάφορα κυκλώματα. Μην τρομάζετε! Ξέρω τι λέω. Κάποτε δεν ήξερα. Σήμερα ξέρω. Αλλά δεν είμαι Δον Κιχότης να κονταροχτυπιέμαι με ανεμόμυλους... Ωστόσο, νιώθω την επίπλαστη ηρεμία του λογοτεχνικού εποικοδομήματος αλλά και την ευθραυστότητά του.