Hannah Arendt

Η ικανότητα που έχει κανείς να δρα είναι αναμφισβήτητα η πιό επικίνδυνη από όλες τις ανθρώπινες ικανότητες και δυνατότητες
Hannah Arendt

• H Hannah Arendt γεννήθηκε στις 14 Οκτωβρίου 1906 στο Ανόβερο από εβραίους σοσιαλδημoκράτες γονείς, ενσωματωμένους στη γερμανική κοινωνία και μεγάλωσε στο Καίνιξμπεργκ.
• Από το 1924 έως το 1929 σπουδάζει φιλοσοφία, θεολογία και αρχαία ελληνικά στο Μάρμπουργκ κοντά στον Martin Heidegger και τον Rudolf Bultmann, στο Φράιμπουργκ κοντά στον Edmund Husserl και στη Χαϊδελβέργη κοντά στον Karl Jaspers .
• Το 1928 εκπονεί τη διδακτορική της διατριβή υπό την επίβλεψη του Karl Jaspers με θέμα Liebesbegriff bei Augustin.
• Το 1929 μετακομίζει στο Βερολίνο, όπου παντρεύεται το δημοσιογράφο Günther Stern, ο οποίος αργότερα γίνεται γνωστός ως φιλόσοφος με το ψευδώνυμο Günther Anders. Το ζεύγος παίρνει το 1937 διαζύγιο.
• Το 1933 συλλαμβάνεται από τη Γκεστάπο και αργότερα δραπετεύει στη Γαλλία.
• Στο Παρίσι εργάζεται μέχρι το 1940 ως κοινωνική λειτουργός σε διάφορες εβραϊκές οργανώσεις και γίνεται μέλος της World Zionist Organization (μέχρι το 1943). Στο Παρίσι ξεκινά και η φιλία της με τον Walter Benjamin.
• Το 1940 παντρεύεται τον Heinrich Blücher.
• Το 1941 μεταναστεύει μέσω Πορτογαλίας στις ΗΠΑ.
• Από το 1953 και μετά δίνει διαλέξεις στο Princeton, στο Harvard, στο New School for Social Research της Νέας Υόρκης, στο Brooklyn College της Νέας Υόρκης και στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας, (Berkeley).
• Το 1961 παρακολουθεί ως ανταποκρίτρια τη δίκη του Adolf Eichmann στην Ιερουσαλήμ.
• Το 1963 εκλέγεται καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο του Σικάγου, και αργότερα στο New School for Social Research της Νέας Υόρκης, κάνει επίσης διαλέξεις στο πλαίσιο των «Gifford Lectures» στο Πανεπιστήμιο του Aberdeen.
• Στις 4 Δεκεμβρίου 1975 πεθαίνει στο διαμέρισμά της στη Νέα Υόρκη από έμφραγμα.
  
  Για περισσότερες πληροφορίες:
  Political philosopher, an authority on anti-Semitism, and writer of The Human Condition (1958) and Eichmann in Jerusalem (1963). When Arendt's brief love affair with the famous philosopher Martin Heidegger (1889-1976) in the 1920s was revealed, it caused much debate. Heidegger had joined in the 1930s the Nazi party. Arendt, a Jew, gained fame as a German-Jewish refugee scholar. She did not cut his friendship with Heidegger after World War II, although a number of Heidegger's colleagues were disappointed in his reluctance to apologize for his Nazi past...
  Arendt's Thought: Context and Influences

  Hannah Arendt is a most challenging figure for anyone wishing to understand the body of her work in political philosophy. She never wrote anything that would represent a systematic political philosophy, a philosophy in which a single central argument is expounded and expanded upon in a sequence of works. Rather, her writings cover many and diverse topics, spanning issues such as totalitarianism, revolution, the nature of freedom, the faculties of 'thinking' and 'judging', the history of political thought, and so on. A thinker of heterodox and complicated argumentation, Arendt's writings draw inspiration from Heidegger, Aristotle, Augustine, Kant, Nietzsche, Jaspers, and others. This complicated synthesis of theoretical elements is evinced in the apparent availability of her thought to a wide and divergent array of positions in political theory: for example, participatory democrats such as Benjamin Barber and Sheldon Wolin, communitarians such as Sandel and MacIntyre, intersubjectivist neo-Kantians such as Habermas, Albrecht Wellmer, Richard Bernstein and Seyla Benhabib, etc. However, it may still be possible to present her thought not as a collection of discrete interventions, but as a coherent body of work that takes a single question and a single methodological approach, which then informs a wide array of inquiries. The question, with which Arendt's thought engages, perhaps above all others, is that of the nature of politics and political life, as distinct from other domains of human activity. Her attempts to explicate an answer to this question and, inter alia, to examine the historical and social forces that have come to threaten the existence of an autonomous political realm, have a distinctly phenomenological character. Arendt's work, if it can be said to do anything, can be said to undertake a phenomenological reconstruction of the nature of political existence, with all that this entails in way of thinking and acting...

  By Stephen J. Whitfield: A political theorist with a flair for grand historical generalization, Hannah Arendt exhibited the conceptual brio of a cultivated intellectual, the conscientious learning of a German-trained scholar, and the undaunted spirit of an exile who had confronted some of the worst horrors of European tyranny. Her life was enriched by innovative thought and ennobled by friendship and love. Although her books addressed a general audience from the standpoint of disinterested universalism, Jewishness was an irrepressible feature of her experience as well as a condition that she never sought to repudiate...