Πέθανε ο συγγραφέας Γιαν Γουόλτερς

Ο Ολλανδός συγγραφέας και γλύπτης Γιαν Γουόλκερς [Jan Wolkers], ο οποίος υπήρξε κάποτε αμφιλεγόμενος λόγω των σεξουαλικών περιγραφών στα βιβλία του και έγινε αργότερα διάσημος για τις δημιουργίες του από γυαλί και ατσάλι, πέθανε σήμερα σε ηλικία 81 ετών, ανέφερε ο εκδότης του. Ο Γουόλτερς, ο οποίος εθεωρείτο ένας από τους πιο σημαντικούς μεταπολεμικούς Ολλανδούς πεζογράφους, σόκαρε κατά τη δεκαετία του '60 με τις σεξουαλικές περιγραφές του. Από τα πιο γνωστά μυθιστορήματά του είναι το «A Rose of Flesh» και «Turkish Delight» (1969) που έγινε ταινία. Τα βιβλία του Γουόλτερς είχαν στο επίκεντρο τη ρήξη με μια αυστηρή προτεσταντική ανατροφή, τον πόθο, την απώλεια και το θάνατο. Από τη δεκαετία του '80 και έπειτα κέρδισε πολλά ολλανδικά λογοτεχνικά βραβεία, ωστόσο ασχολήθηκε περισσότερο με τη γλυπτική παρά με το γράψιμο. Ήταν γνωστός για το μνημείο του Άουσβιτς στο Άμστερνταμ, σε ανάμνηση των θυμάτων των Γερμανών ναζιστών. Ο Γουόλκερς πέθανε ενώ κοιμόταν στο σπίτι του στο ολλανδικό νησί Τέξελ, ανέφερε σε δήλωσή του ο εκδότης του, Ντε Μπέζιγκε Μπιτζ. [www.kathimerini.gr, με πληροφορίες από ΑΠΕ - ΜΠΕ]

[Ο Jan Wolkers υπογράφει βιβλία του...]

Jan Wolkers (b. 1925) grew up in a large Calvinist family. After studying at the end of the war at art schools in The Hague and Amsterdam, he worked for a year as a sculptor in Paris. While there, he began to write and a short story was published in 1957. In 1961 Serpentina’s petticoat, his first collection of short stories, was published. This was followed in 1962 by Kort Amerikaans (Crewcut), his first novel, and in 1963 two of his plays were performed. By 1963, when Gesponnen suiker (Candyfloss) was published, he was established as a writer. The rawness of his work and his realistic descriptions of horror as well as tenderness, as in Een roos van vlees (A Rose of Flesh, 1963) and Turks Fruit (Turkish Delight, 1969), ensured a controversial press. Now the times have caught up with him and his books are no longer refused by school librarians. Guilt and punishment often play a role in his books, as does the link between sexuality and death. Terug naar Oegstgeest (Return to Oegstgeest, 1965), often considered his best book, is strongly autobiographical.

ΚΙ ΑΥΤΑ: Like Henry Miller, Wolkers writes with a tremendous appetite for life and a painterly approach to the sensuous. He is a refreshing stylist... (New York Times Book Review).

The writing is skilful even in the crudeness and violence and the tenderness is moving... (Glasgow Herald).

Storytelling skills combined with a vigorous plasticity of style, worthy of a painter and sculptor-turned-writer, to produce indelible images, full of Bosch-like distortions and Biblical echoes... (Contemporary Foreign Language Writers).