Mark Twain. Library of Congress, Washington, D.C. LC-USZ62-112728
Ο Αμερικανός χιουμορίστας, δημοσιογράφος και συγγραφέας Mark Twain [ψευδώνυμο του Samuel Langhorne Clemens] γεννήθηκε στις 30 Νοεμβρίου 1835, στη Florida, των Ηνωμένων Πολιτειών και πέθανε στις 21 Απριλίου 1910. Απέκτησε τη διεθνή φήμη του από τις ταξιδιωτικές περιγραφές του, ειδικά τα The Innocents Abroad (1869), Roughing It (1872), και Life on the Mississippi (1883), και για τις περιπετειώδεις ιστορίες των παιδικών χρόνων, ιδιαίτερα τα The Adventures of Tom Sawyer (1876) και Adventures of Huckleberry Finn (1885).
Υπήρξε εξαιρετικός αφηγητής, διακριτικός ευθυμογράφος, και σπουδαίος ηθογράφος, ξεπέρασε τους προφανείς περιορισμούς της καταγωγής του για να γίνει μια δημοφιλής δημόσια προσωπικότητα και ένας από τους καλύτερους και τους περισσότερο αγαπημένους συγγραφείς της Αμερικής. Ο Twain απόλαυσε την απέραντη δημοτικότητα, και η έντονη δηκτική και πνευματώδης σάτιρά του, κέρδισε τον δημόσιο έπαινο - και τον έπαινο των κριτικών. Ο αμερικανός συγγραφέας William Faulkner αποκάλεσε τον Twain «πατέρα της αμερικανικής λογοτεχνίας»!Αν και παρέμεινε ουδέτερος κατά τη διάρκεια του εμφύλιου πολέμου, οι απόψεις του έγιναν περισσότερο ριζοσπαστικές καθώς γερνούσε. Αναγνώρισε ότι οι απόψεις του άλλαξαν και εξελίχθηκαν κατά τη διάρκεια της ζωής του, όπως αναφέρεται σε ένα από τα αγαπημένα του έργα:
Όταν τελείωσα τη Γαλλική Επανάσταση [French Revolution] του Carlyle το 1871, ήμουν ένας Γιρονδίνος [Girondin]. Κάθε φορά που το διάβαζα δεδομένου ότι το έχω διαβάσει διαφορετικά - επηρεαζόμουν και άλλαζα, σιγά-σιγά, από τη ζωή και το περιβάλλον… και τώρα βάζω το βιβλίο κάτω ακόμα μια φορά, και αναγνωρίζω ότι είμαι ένα Ξεβράκωτος [Sansculotte]! - Και όχι ένας χλωμός, χωρίς προσωπικότητα Ξεβράκωτος, αλλά ένας Μαρά [Marat].
Περιγράφει το μετασχηματισμό και το πολιτικό ξύπνημά του, στο πλαίσιο του αμερικανο-φιλιπινέζικου πολέμου, σε πυρακτωμένο αντι-ιμπεριαλιστή:
Θέλησα ο αμερικανικός αετός να πάει στριγκλίζοντας στον Ειρηνικό… Γιατί να μην ανοίξει τα φτερά του πάνω από τις Φιλιππίνες, αναρωτήθηκα; Είπα στον εαυτό μου, είναι εδώ άνθρωποι που έχουν υποφέρει για τρεις αιώνες. Μπορούμε να τους καταστήσουμε τόσο ελεύθερους όσο είμαστε κι εμείς οι ίδιοι, να τους δώσουμε μια κυβέρνηση και μια δική τους χώρα, μια μικρογραφία του αμερικανικού συντάγματος στον Ειρηνικό, και μια ολοκαίνουργια δημοκρατία να πάρει τη θέση της μεταξύ των ελεύθερων εθνών του κόσμου. Μου φάνηκε σαν ένας μεγάλος στόχος τον οποίο είχαμε βάλει στους εαυτούς μας. Αλλά, από τότε, έχω σκεφτεί λίγο περισσότερο και έχω διαβάσει προσεκτικά τη Συνθήκη του Παρισιού [που έδωσε ένα τέλος στον Ισπανο-Αμερικανικό πόλεμο], και έχω δει ότι δεν σκοπεύουμε να ελευθερώσουμε, αλλά να υποτάξουμε το λαό των Φιλιππίνων. Είχαμε πάει εκεί για να κατακτήσουμε, και όχι για να απελευθερώσουμε. Μου φαινόταν πιο σωστό και ήταν καθήκον μας να καταστήσουμε εκείνους τους ανθρώπους ελεύθερους, και να τους αφήσουμε να ασχοληθούν με τα εσωτερικά προβλήματά τους με τον τρόπο τους. Και έτσι είμαι αντι-ιμπεριαλιστής. Είμαι αντίθετος στο να μπήγει ο αετός τα νύχια του σε οποιοδήποτε άλλο έδαφος.
Κατά τη διάρκεια του Αμερικανο-Φιλιπινέζικου πολέμου, ο Twain έγραψε μια ειρηνόφιλη ιστορία που τιτλοφορήθηκε Πολεμική Προσευχή [The War Prayer]. Μέσω αυτής της εσωτερικής προσπάθειας, ο Twain εκφράζει τις απόψεις του σχετικά με το παράλογο της σκλαβιάς και τη σπουδαιότητα της προσωπικής συνείδησης πέρα από τους νόμους της κοινωνίας. Έστειλε το έργο του στο Harper's Bazaar για δημοσίευση, αλλά στις 22 Μαρτίου 1905, το περιοδικό απέρριψε την ιστορία ως «όχι αρκετά ταιριασμένη σ’ ένα γυναικείο περιοδικό». Οκτώ ημέρες αργότερα, ο Twain έγραψε στο φίλο του Daniel Carter Beard, στον οποίο είχε διαβάσει την ιστορία, «εγώ δεν νομίζω ότι η προσευχή θα δημοσιευθεί στην εποχή μου. Κανένας αλλά ο νεκρός δεν επιτρέπεται να πει την αλήθεια». Επειδή είχε μια αποκλειστική σύμβαση με τους Harper & Brothers, ο Mark Twain δεν μπορούσε να δημοσιεύσει την The War Prayer αλλού κι έτσι παρέμεινε αδημοσίευτο έως το 1923.
Ο Twain υποστήριξε τους επαναστάτες στη Ρωσία ενάντια στους μεταρρυθμιστές, καθότι υποστήριζαν ότι πρέπει να ξεφορτωθούν τον Τσάρο, με βίαια μέσα, επειδή ειρηνικά δεν θα μπορούσε να γίνει τίποτε.
No comments:
Post a Comment