Tuesday, November 27, 2007

ΟΥΜΠΕΡΤΟ ΕΚΟ: ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΑΝΑΛΥΤΗΣ

Με το μυθιστόρημά του «Το Ονομα του Ρόδου» έγινε γνωστός σε όλον τον κόσμο. Αυτοχαρακτηρίζεται «επαγγελματίας φιλομαθής» ο οποίος γράφει μυθιστορήματα. Πέρα από αυτά όμως ο Ουμπέρτο Εκο, χάρη στην ευθυκρισία του, είναι και αξιόλογος πολιτικός αναλυτής. Σε συνέντευξή του στους «Νew Υork Τimes» κρούει τον κώδωνα του κινδύνου: « Ο λαϊκισμός έχει κατακυριεύσει τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και το φαινόμενο Μπερλουσκόνι αποτελεί πλέον απειλή για κάθε χώρα» λέει. Το φαινόμενο... [συνέχεια στο Βήμα]

ΥΓ. Διάβασα το σχόλιο της φίλης μου Meniek και θεώρησα απαραίτητο να κάνω αυτό το υστερόγραφο...

Δεν είναι το Όνομα του Pόδου ή το Eκκρεμές του Φουκό που επειδή έγιναν best-seller, θεωρώ σπουδαίο τον Eco. Είναι καλά βιβλία, όπως και Tο νησί της προηγούμενης μέρας, το Mπαουντολίνο, τα παιδικά βιβλία του… Ωστόσο, έχει κάνει κάποιες παρατηρήσεις που με βρίσκουν σύμφωνο (καλά, θα μου πεις ότι κι ο καθένας μπορεί να τις κάνει – σημασία έχει ποιος ακούγεται): Ότι ζούμε σ’ ένα μεγάλο καρναβάλι και κινδυνεύουμε από οverdose! Τα πάντα έχουν μετατραπεί σ’ ένα γιγάντιο καρναβάλι: ο αθλητισμός, η πολιτική, η θρησκεία, ακόμη και η εργατική τάξη. Η «καρναβαλοποίηση» της ύπαρξης έχει πάρει διαστάσεις στην εποχή μας κι ανάμεσα στα στοιχεία εκείνα που αποδεικνύουν του λόγου το αληθές είναι και το «κάρφωμα» του πολίτη μπροστά στην τηλεόραση, όπου παρακολουθεί και υφίσταται τη διασκέδαση από εκείνο το σκυλολόι που παρουσιάζει τη ζωή σαν καρναβάλι. Δεν χρειάζεται και πολύ να σκεφτούμε, αρκεί να πω μερικά ονόματα τηλεοπτικών «αστεριών» που δεν ξέρουν τίποτε περισσότερο από το κουτσομπολιό, το τραγούδι, τη σαχλαμάρα και το ξεγύμνωμα και οι άντρες να βαράνε παλαμάκια για τα εκατομμύρια που κερδίζουν κάποιοι επιτήδειοι… Τέλος πάντων, έχω την εντύπωση, φιλενάδα, ότι ίσως είσαι υπερβολική στους χαρακτηρισμούς σου για τον Eco.

1 comment:

MenieK said...

κι αυτός δλδ, μας προειδοποιεί για την επέλαση του λαϊκισμού... Μην τρελλαθούμε και τελείως!! Τον εκτιμώ ως μυθιστοριογράφο, ως βιβλιόφιλο και ευρυμαθέστατο, αλλά ειδικά μετά το τελευταίο του βιβλίο η ιστορία της ασχήμιας, το οποίο είναι τόσο γεμάτο κοινοτοπίες και αναμενόμενα διαφοροποιημένες ρήσεις (είχα τις αμφιβολίες μου από το "τον Αύγουστο δεν υπάρχουν ειδήσεις" στην ιστορία της ομορφιάς είχα αρχίσει να απογοητεύομαι αλλά λες: και ποια είμαι εγώ να κρίνω τον Έκο? μήπως έχω λάθος?? αλλά τώρα πια έιμαι σίγουρη)
έχω την εντύπωση ότι όχι απλώς έιναι μέρος του προβλήματος του λαϊκισμού που καταγγέλει αλλά μάλλον είναι και από τους πρωτοπόρους του...