Δολοφονήθηκε ο Μένης Κουμανταρέας

ΟΛΓΑ ΣΕΛΛΑ, Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 7/12/2014

• 

Ο Μένης Κουμανταρέας, σε 52 χρόνια συγγραφικής δράσης είχε εκδώσει 24 μυθιστορήματα.

Είναι από τις ειδήσεις που δεν θέλεις να πιστέψεις αυτή που διαδόθηκε αστραπιαία στην Αθήνα χθες το πρωί: ο συγγραφέας Μένης Κουμανταρέας βρέθηκε τα ξημερώματα του Σαββάτου δολοφονημένος στο σπίτι του, στην οδό Ζακύνθου 3, στην Κυψέλη. Είχε δώσει μάχη με τον δράστη (ή τους δράστες), αφού το πρόσωπό του είχε μώλωπες και εκδορές, παρότι φαίνεται ότι άνοιξε ο ίδιος την πόρτα, σύμφωνα με πηγές της Αστυνομίας, αφού το σπίτι του δεν είχε σημάδια παραβίασης. Τα ακριβή αίτια του θανάτου του θα διευκρινιστούν στη νεκροψία που θα διενεργηθεί την ερχόμενη Δευτέρα.

Φέτος ο Μένης Κουμανταρέας, με το 24ο μυθιστόρημά του, συμπλήρωσε 52 χρόνια στην ενεργό συγγραφική δράση και στο διάστημα αυτό μας χάρισε μερικά από τα σημαντικότερα κείμενα της σύγχρονης ελληνικής πεζογραφίας: «Βιοτεχνία υαλικών», «Η κυρία Κούλα», «Το κουρείο», «Ο ωραίος λοχαγός», «Η φανέλα με το εννιά», «Πλανόδιος σαλπιγκτής», «Η συμμορία της άρπας», «Η μυρωδιά τους με κάνει να κλαίω», «Η μέρα για τα γραπτά κι η νύχτα για το σώμα», «Δυο φορές Ελληνας» και πολλά άλλα. Συνολικά, είκοσι τέσσερα μυθιστορήματα. Τα περισσότερα κυκλοφόρησαν από τις εκδόσεις «Κέδρος» και τα δύο τελευταία («Θάνατος στο Βαλπαραΐζο» και «Ο θησαυρός του χρόνου») από τις εκδόσεις «Πατάκης».

Ο Μένης Κουμανταρέας είχε τιμηθεί με κρατικά βραβεία το 1967 (για «Το Αρμένισμα»), το 1976 (για τη «Βιοτεχνία υαλικών») και το 2002 (για το «Δυο φορές Ελληνας»). Σ’ αυτά τα 24 μυθιστορήματα μας χάρισε μερικούς ήρωες που ακόμη διαρκούν στη σκέψη των αναγνωστών του και από τις ωραιότερες περιηγήσεις σε γωνιές της Αθήνας.

Στο τελευταίο του βιβλίο, με τίτλο «Ο θησαυρός του χρόνου», άγγιξε τις προσωπικές του επιλογές με τον διακριτικό όσο και διακριτό τρόπο που χαρακτήριζε πάντα τα λόγια και τα έργα του. Στο εξώφυλλο ήταν η φιγούρα της συντρόφου της ζωής του, της Λιλής, και στις σελίδες που ακολούθησαν, ο Μένης Κουμανταρέας, σαν να ήξερε ότι θα ήταν το τελευταίο του κείμενο, είπε πολλά: «Υπάρχουν μυστικά που κρατώ επτασφράγιστα από τη Λιλή, χωρίς αυτό να σημαίνει λιγότερη κατανόηση ή αγάπη από μέρους μου. Η ζωή της, αυτό να λέγεται, είναι πολύ πιο καθαρή απ’ τη δική μου, πράγμα που κάνει τη θέση της πλεονεκτική. Οτιδήποτε πάντως και να συμβαίνει, σε πείσμα κάθε σχέσης ή σκέψης κρυφής, εκείνη κρατά την κύρια, την κεντρική θέση στη ζωή μου. Για να πληρωθεί το ρηθέν από τον Αλληλογράφο μου: “Οι άντρες δεν είναι ο προορισμός σου. Ο,τι άλλο και αν συμβαίνει στη ζωή σου, κατ’ ουσίαν ένα και μόνο πρόσωπο θα πρωταγωνιστεί: γυναίκα».

Ο κόσμος του βιβλίου δεν μπορούσε να πιστέψει το κακό νέο χθες το πρωί. Οσο όμως η μέρα προχωρούσε, τόσο προχωρούσε και η θλίψη για τον θάνατο του Μένη Κουμανταρέα. Κι όταν θα περνάμε από τη Φωκίωνος Νέγρη ή από την αγαπημένη του πλατεία Βικτωρίας, εκεί όπου πρωτόπαιξε ως έφηβος «Τα μηχανάκια», θα σκεφτόμαστε μια φράση από το τελευταίο του βιβλίο: «Κάποτε ήταν κι ο Μένης Κουμανταρέας εδώ»... Ηταν 83 ετών.