Νεκρός, με εμφανή τραύματα στο πρόσωπο, βρέθηκε το πρωί του
Σαββάτου, στο διαμέρισμά του επί της οδού Ζακύνθου στην Κυψέλη, ο
γνωστός συγγραφέας Μένης Κουμανταρέας. Σύμφωνα με όσα έχουν γίνει γνωστά, στην πόρτα του διαμερίσματος δεν βρέθηκαν ίχνη παραβίασης. Τα ακριβή αίτια του θανάτου αναμένεται να εξακριβωθούν τη Δευτέρα, μετά τη διενέργεια νεκροψίας-νεκροτομής. Οι πρώτες πληροφορίες αναφέρουν ότι δεν έφερε χτυπήματα από όπλο ή άλλο
αιχμηρό αντικείμενο, ενώ το σπίτι του ήταν επιλεκτικά ψαγμένο, καθώς
φαίνεται ότι υπήρξε αναστάτωση στον χώρο του γραφείου του.
Το πτώμα βρήκε η Αμεση Δράση στις 12.40 το βράδυ της Παρασκευής. Η Αμεση Δράση ειδοποιήθηκε από ανθρώπους του περιβάλλοντος του καθώς δεν είχε δώσει σημεία ζωής.
Ο Μένης Κουμανταρέας γεννήθηκε το 1931 στην Αθήνα, ήταν γιος του τραπεζικού και χρηματιστή Αντώνη Κουμανταρέα. Το 1948 έζησε για έξι μήνες κοντά στον αδερφό του πατέρα του στο Λονδίνο, όπου ήρθε σε επαφή με την εκεί πολιτιστική κίνηση. Τον επόμενο χρόνο αποφοίτησε από το Πρότυπο Λύκειο Αθηνών και τη συνέχεια σπούδασε νομικά και φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.
Υπηρέτησε τη στρατιωτική του θητεία στο ναυτικό και εργάστηκε για είκοσι χρόνια υπάλληλος ναυτιλιακών και ασφαλιστικών εταιρειών. Το 1972 σπούδασε με υποτροφία στο Βερολίνο για έξι μήνες.
Στη λογοτεχνία πρωτοεμφανίστηκε το 1962 με την έκδοση της συλλογής διηγημάτων «Τα μηχανάκια». Κείμενά του δημοσιεύτηκαν σε πολλά λογοτεχνικά περιοδικά, όπως τα Εκλογή, Επιθεώρηση Τέχνης, Τραμ, Ηριδανός, Ο Ταχυδρόμος, Οδός Πανός, η λέξη και άλλα.
Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας συμμετείχε στην αντιστασιακή έκδοση «18 κείμενα» και οδηγήθηκε τέσσερις φορές σε δίκη για το έργο του «Το αρμένισμα». Τιμήθηκε με το κρατικό βραβείο διηγήματος (1967 για το «Αρμένισμα») και το κρατικό βραβείο μυθιστορήματος (1975 για τη «Βιοτεχνία υαλικών»).
Ήταν ιδρυτικό μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων και από το 1982 ως το 1986 ήταν μέλος του Δ.Σ. της Εθνικής Λυρικής Σκηνής. Έργα του μεταφράστηκαν στα αγγλικά, γαλλικά και γερμανικά. Ο Μένης Κουμανταρέας τοποθετείται χρονολογικά στη λεγόμενη δεύτερη μεταπολεμική γενιά της ελληνικής πεζογραφίας. Η γραφή του κινείται στα όρια ανάμεσα στον κοινωνικό ρεαλισμό με έμφαση στην απεικόνιση των αλλοτριωτικών κοινωνικών μηχανισμών και την ποιητική έκφραση του αισθήματος της φθοράς και της χαμένης αθωότητας της νεανικής ηλικίας.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ
Συντετριμμένος ο κόσμος των γραμμάτων από τη δολοφονία του Μ. Κουμανταρέα
Βενιζέλος: Βαθιά λύπη και αποτροπιασμός για τη δολοφονία του Μένη Κουμανταρέα
Αποτροπιασμό και βαθιά λύπη για τη δολοφονία του Μένη
Κουμανταρέα, ενός πνευματικού ανθρώπου που άφησε έντονο το αποτύπωμα του
στα ελληνικά γράμματα, εξέφρασε ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Βαγγέλης
Βενιζέλος. «Εξέχον μέλος αυτού που ονομάστηκε «δεύτερη μεταπολεμική γενιά» των
Ελλήνων πεζογράφων, πολυγραφότατος, πολυβραβευμένος και
πολυμεταφρασμένος, αποτέλεσε μία ξεχωριστή περίπτωση. Η ματιά του,
ρεαλιστική και ποιητική μαζί, μας έδωσε εξαιρετικά κείμενα που
αγκαλιάστηκαν από κοινό και κριτική. Ένας πραγματικά σπουδαίος
συγγραφέας και ένας σεμνός άνθρωπος που εργάστηκε αθόρυβα και
ακαταπόνητα, ζώντας πάντοτε στην καρδιά της αγαπημένης του πόλης, που
ποτέ δεν εγκατέλειψε» αναφέρει σε δήλωσή του.
Δήλωση υπουργού Πολιτισμού και Αθλητισμού Κώστα Τασούλα για τον θάνατο του Μένη Κουμανταρέα
«Ο τραγικός θάνατος του Μένη Κουμανταρέα στέρησε την ελληνική λογοτεχνία από έναν από τους κορυφαίους πεζογράφους της και τη χώρα από έναν ενεργό πολίτη. Για περισσότερο από μισόν αιώνα, από «Τα μηχανάκια» του 1962 έως το «Ο θησαυρός του χρόνου», που εκδόθηκε μόλις πρόσφατα, ο Κουμανταρέας παρακολούθησε με απαράμιλλη ευαισθησία και ενάργεια, καθώς και με γοητευτικά προσωπική γραφή τον εσωτερικό παλμό και τις προσδοκίες τού σύγχρονου ανθρώπου, της ίδιας της ελληνικής κοινωνίας. Εκφράζω τα θερμά μου συλλυπητήρια στους οικείους του», δήλωσε ο υπουργός Πολιτισμού και Αθλητισμού Κώστας Τασούλας, μόλις πληροφορήθηκε την είδηση του θανάτου του Μένη Κουμανταρέα.
Ο Μένης Κουμανταρέας ήταν σε καλή φόρμα, συνέχιζε να γράφει και να βλέπει φίλους
Ο Μένης Κουμανταρέας, στα 83 του χρόνια και παρά κάποια προβλήματα
υγείας στο πρόσφατο παρελθόν ήταν σε πολύ καλή φόρμα. Συνέχιζε να
γράφει, να βλέπει φίλους, να πηγαίνει σε μπαρ. Τους τελευταίους μήνες
κυκλοφόρησε τρία βιβλία του.
Το ένα είναι βέβαια επανέκδοση, πρόκειται για τα «Σεραφείμ και Χερουβείμ», ένα βιβλίο του ’80 (στον εκδοτικό οίκο όπου έγινε γνωστός και έμεινε τα περισσότερα χρόνια, στον Κέδρο) με την προσθήκη, τώρα, δέκα έργων τέχνης γνωστών εικαστικών. Περιγράφει λογοτεχνικά τη μεταπολεμική Αθήνα – μία σημαντική πλευρά του Κυψελιώτη Κουμανταρέα ήταν άλλωστε αυτή: του «αθηναιογράφου», του λογοτεχνικού παρατηρητή της πόλης του.
Το δεύτερο πρόσφατο βιβλίο που εξέδωσε, μόλις πριν από δύο μήνες, είναι το μυθιστόρημα «Ο θησαυρός του χρόνου» από τη νέα στέγη του λογοτεχνικού του έργου, τις εκδ. Πατάκη. Εδώ είναι μια άλλη του πλευρά που αποκαλύπτεται – όχι πάντως για πρώτη φορά: η πλευρά της διπλής ζωής, της αμφισεξουαλικότητας. Γράφτηκε με αφηγητή τη σύζυγό του, την ώρα που εκείνη ήταν προδιαγεγραμμένο ότι θα πέθαινε από καρκίνο.
Είναι ένα βιβλίο για εκείνη, που έζησε με κάποιον σαν εκείνον. Ένα υποβλητικό μυθιστόρημα που έμελλε να είναι το τελευταίο ενός από τους σημαντικότερους συγγραφείς του καιρού μας. Και ταυτόχρονα, πριν από λίγες μέρες, κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Τόπος η νεανική του αλληλογραφία με τον Βασίλη Βασιλικό.
Οι πρώτες πληροφορίες μιλούν για ληστεία μετά φόνου. Μετά τη νεκροτομή θα μάθουμε περισσότερα. Ωστόσο ξέρουμε ήδη ότι ο Κουμανταρέας υπηρέτησε την τέχνη της γραφής για περισσότερα από πενήντα χρόνια, έγραψε σημαντικά λογοτεχνικά έργα όπως η «Κυρία Κούλα», η «Βιοτεχνία υαλικών», το «Κουρείο», η «Φανέλα με το εννιά» που έγινε και ταινία (με τον Στράτο Τζώρτζογλου), το «Δυο φορές Έλληνας» και πολλά άλλα.
Μετέφρασε Λιούις Κάρολ, Έντγκαρ Άλαν Πόε, Έρνεστ Χεμινγουέι, Ουίλιαμ Φώκνερ, Φράνσις Σκοτ Φιτζέραλντ. Δικά του έργα, πάλι, μεταφράστηκαν στα αγγλικά, τα γαλλικά και τα γερμανικά. Και δεν του έλειψαν και οι περιπέτειες επί δικτατορίας: συμμετείχε στην έκδοση «18 Κείμενα» που εξέδωσε η Νανά Καλλιανέση του Κέδρου και που είχε αντιστασιακό χαρακτήρα ενώ δικάστηκε τρεις φορές για το «Αρμένισμα».
Το ένα είναι βέβαια επανέκδοση, πρόκειται για τα «Σεραφείμ και Χερουβείμ», ένα βιβλίο του ’80 (στον εκδοτικό οίκο όπου έγινε γνωστός και έμεινε τα περισσότερα χρόνια, στον Κέδρο) με την προσθήκη, τώρα, δέκα έργων τέχνης γνωστών εικαστικών. Περιγράφει λογοτεχνικά τη μεταπολεμική Αθήνα – μία σημαντική πλευρά του Κυψελιώτη Κουμανταρέα ήταν άλλωστε αυτή: του «αθηναιογράφου», του λογοτεχνικού παρατηρητή της πόλης του.
Το δεύτερο πρόσφατο βιβλίο που εξέδωσε, μόλις πριν από δύο μήνες, είναι το μυθιστόρημα «Ο θησαυρός του χρόνου» από τη νέα στέγη του λογοτεχνικού του έργου, τις εκδ. Πατάκη. Εδώ είναι μια άλλη του πλευρά που αποκαλύπτεται – όχι πάντως για πρώτη φορά: η πλευρά της διπλής ζωής, της αμφισεξουαλικότητας. Γράφτηκε με αφηγητή τη σύζυγό του, την ώρα που εκείνη ήταν προδιαγεγραμμένο ότι θα πέθαινε από καρκίνο.
Είναι ένα βιβλίο για εκείνη, που έζησε με κάποιον σαν εκείνον. Ένα υποβλητικό μυθιστόρημα που έμελλε να είναι το τελευταίο ενός από τους σημαντικότερους συγγραφείς του καιρού μας. Και ταυτόχρονα, πριν από λίγες μέρες, κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Τόπος η νεανική του αλληλογραφία με τον Βασίλη Βασιλικό.
Οι πρώτες πληροφορίες μιλούν για ληστεία μετά φόνου. Μετά τη νεκροτομή θα μάθουμε περισσότερα. Ωστόσο ξέρουμε ήδη ότι ο Κουμανταρέας υπηρέτησε την τέχνη της γραφής για περισσότερα από πενήντα χρόνια, έγραψε σημαντικά λογοτεχνικά έργα όπως η «Κυρία Κούλα», η «Βιοτεχνία υαλικών», το «Κουρείο», η «Φανέλα με το εννιά» που έγινε και ταινία (με τον Στράτο Τζώρτζογλου), το «Δυο φορές Έλληνας» και πολλά άλλα.
Μετέφρασε Λιούις Κάρολ, Έντγκαρ Άλαν Πόε, Έρνεστ Χεμινγουέι, Ουίλιαμ Φώκνερ, Φράνσις Σκοτ Φιτζέραλντ. Δικά του έργα, πάλι, μεταφράστηκαν στα αγγλικά, τα γαλλικά και τα γερμανικά. Και δεν του έλειψαν και οι περιπέτειες επί δικτατορίας: συμμετείχε στην έκδοση «18 Κείμενα» που εξέδωσε η Νανά Καλλιανέση του Κέδρου και που είχε αντιστασιακό χαρακτήρα ενώ δικάστηκε τρεις φορές για το «Αρμένισμα».
No comments:
Post a Comment