Τα χαμένα διηγήματα του Τρούμαν Καπότε

Τέσσερα άγνωστα κείμενά του δημοσιεύθηκαν προσφάτως σε γερμανικό περιοδικό, προπομπός μιας ευρύτερης έκδοσης στα αγγλικά και στα γερμανικά στα τέλη του 2015 

Καρασαρίνης Μάρκος, ΤΟ ΒΗΜΑ: 15/10/2014 

 Ενα μεγάλο συγγραφικό όνομα. Μερικά χαμένα διηγήματα. Μια μεταθανάτια συλλογή. Το φαινόμενο του ξεσκονίσματος των συρταριών κορυφαίων λογοτεχνών προκειμένου μετά τον διαχωρισμό του σιταριού να κοσκινιστεί και η ήρα είναι εξαιρετικά διαδεδομένο την τελευταία δεκαετία, μόνο τα ονόματα αλλάζουν. Η πιο πρόσφατη περίπτωση αφορά σπαράγματα από τα αρχεία του Τρούμαν Καπότε. Αν υπάρχει μια ιδιαιτερότητα εδώ, αυτή αφορά το μέσο και τον τρόπο της δημοσίευσης: τα τέσσερα διηγήματά του που είδαν το φως στις 9 Οκτωβρίου παρουσιάστηκαν μεταφρασμένα στα γερμανικά από το «ZEITmagazin», το περιοδικό της εφημερίδας «Die Zeit».

Προϊόν της αναδίφησης του ελβετού εκδότη Πέτερ Χάαγκ στο ανέκδοτο υλικό του Καπότε, κυκλοφόρησαν πρώτα στη γερμανική γλώσσα ως φόρος τιμής στην έρευνά του, σύμφωνα με όσα είπε στους «New York Times» ο Ντέιβιντ Εμπερσοφ του εκδοτικού οίκου Random House. Δεν πρόκειται φυσικά για το μόνο εύρημα ούτε είναι αυτή η τελική μορφή του. Ο Χάαγκ αναζητούσε κεφάλαια από το μυθιστόρημα που ο Καπότε άφησε ανολοκλήρωτο πεθαίνοντας στα 60 του το 1984, αντί αυτών όμως ανακάλυψε μια συλλογή νεανικών γραπτών. Ο Εμπερσοφ επιμελείται έναν τόμο με συνολικά 12 ποιήματα και 20 διηγήματα του μεγάλου αμερικανού συγγραφέα, όλα άγνωστα ως τώρα, τα οποία προγραμματίζεται να βρίσκονται στα χέρια του κοινού τον Δεκέμβριο του 2015.

Η μετεωρική άνοδος του Τρούμαν Καπότε σε νεαρή ηλικία οριοθετεί και την πιθανή απορία του αναγνώστη για την αναμενόμενη ποιότητα των κειμένων αυτών. Εξέδωσε το πρώτο διήγημά του μόλις στα 21 του χρόνια, το πρώτο του μυθιστόρημα στα 24 και ήταν μόλις 34 ετών όταν έγραψε το «Πρόγευμα στο Τίφανις» (εκδ. Πατάκη), το γνωστότερο ίσως έργο του, ταυτισμένο με την εικόνα της Οντρεϊ Χέπμπορν από την ομώνυμη κινηματογραφική μεταφορά του 1961. Τα χειρόγραφα του Χάαγκ χρονολογούνται σε μια εποχή που ο Καπότε επιδιδόταν σε προσωπικές ασκήσεις γραφής, από τα 11 ως τα 19 του: τέσσερα από τα διηγήματα έχουν δημοσιευθεί  στο «The Green Witch», το λογοτεχνικό περιοδικό του λυκείου του.

Για τον ίδιο τον ερευνητή αποδεικνύουν ότι ο Καπότε ήδη «αντιλαμβανόταν τη συγγραφή ως τέχνη την οποία τελειοποιούσε». Ο Ντέιβιντ Εμπερσοφ, από την πλευρά του, προσθέτει ότι κατόπιν συνεννόησης με τον Χάαγκ και τον διαχειριστή του λογοτεχνικού κληροδοτήματος του Καπότε κοινή πεποίθηση ήταν πως «επρόκειτο για κάτι πολύ περισσότερο από πρωτόλεια κείμενα, άξια δημοσίευσης». Οπωσδήποτε, όπως και στις πρόσφατες αντίστοιχες εκδόσεις των Ερνεστ Χεμινγκγουέι, Τζ. Ντ. Σάλιντζερ, Σάμιουελ Μπέκετ, παρόμοια περιεχόμενα εγγράφονται ως επιπλέον σταθμοί ενός συνολικού έργου εν πορεία, χρήσιμοι στον ειδικό μελετητή ή στον εξαντλητικό αναγνώστη. Από την άλλη πλευρά, μπορείτε να αναρωτηθείτε πότε ήταν η τελευταία φορά που διαβάσατε ένα «ανέκδοτο», «άγνωστο», «χαμένο» μεταθανάτιο αριστούργημα εφάμιλλο των κορυφαίων στιγμών του αγαπημένου σας συγγραφέα.