Βραβεία Μετάφρασης...

Οι μεταφραστές είναι λογοτέχνες - ή εκ των πραγμάτων είναι! Μπορεί να είναι οι ενδιάμεσοι μεταξύ του αναγνώστη και του ξένου συγγραφέα, όμως έχει τεράστια σημασία πώς θα χειριστούν αυτή τη σχέση. Είναι φορές που όσοι γνωρίζουν και τη γλώσσα του συγγραφέα, δεν τον αναγνωρίζουν στη μετάφραση. Ωστόσο, αυτό συνέβαινε κάποτε εν εκτάσει, όταν λίγοι ήσαν οι γνωρίζοντες ξένες γλώσσες. Σήμερα όλος ο κόσμος, που λέει ο ο λόγος, γνωρίζει ξένες γλώσσες. Συνεπώς, ο μεταφραστής θα πρέπει να μεταφέρει στη γλώσσα μας όλα εκείνα που ο συγγραφέας ήθελε να πει, να εκφράσει, να υπαινιχθεί κ.ο.κ.

Για να μην πολυλογώ, ο μεταφραστής αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο για να απολαύσουμε ένα ξένο κείμενο. Κάποτε, λοιπόν, θα έπρεπε να γίνει η αρχή. Και την έκανε την αρχή το ΕΚΕΜΕΛ. Τα βραβεία τα θεσμοθέτησε για πρώτη φορά φέτος το Ευρωπαϊκό Κέντρο Μετάφρασης Λογοτεχνίας και Επιστημών του Ανθρώπου (ΕΚΕΜΕΛ), σε συνεργασία με το Βρετανικό Συμβούλιο, το Γαλλικό Ινστιτούτο, το Ινστιτούτο Γκέτε, το Ινστιτούτο Θερβάντες και το Ιταλικό Μορφωτικό Ινστιτούτο. Καθένα συνοδεύεται από το ποσόν των 3.000 ευρώ, το οποίο δίνεται εξ ημισείας από το ΕΚΕΜΕΛ και από το αντίστοιχο ξένο ινστιτούτο και οι βραβευμένοι έχουν δικαίωμα διαμονής στο «Σπίτι της Λογοτεχνίας», στις Λεύκες της Πάρου.

Αναλυτικά τα βραβεία απονεμήθηκαν στους εξής: αγγλόφωνης λογοτεχνίας στην Αθηνά Δημητριάδου («Βίος και Πολιτεία του Μάικλ Κ» του Τ. Μ. Κουτσί, «Μεταίχμιο»), γαλλόφωνης στη Μαρία Ευσταθιάδη («Η Ζήλια» του Αλέν Ρομπ - Γκριγιέ, «Σμίλη»), γερμανόφωνης λογοτεχνίας στον Αλέξανδρο Ισαρη («Ο ξανθός Εκμπερτ. Το Ρούνενμπεργκ» του Λούντβιχ Τικ [1773-1853], «Σμίλη»), ισπανόφωνης στην Ισμήνη Κανσή («Η ζωή του Λαθαρίγιο ντε Τόρμες», έργο ανωνύμου του 1554, «Printa») και ιταλόφωνης στην Αννα Παπασταύρου («Ο κήπος των Ρενάλ» του Αντρέα Κονόμπιο, «Ψυχογιός»).