Καλοδεχούμενα τα βιβλία των ομογενών μας. Μπορεί να έχει σταματήσει η ανθρώπινη "αιμορραγία" προς το εξωτερικό (μην ξεχνάμε Γερμανία, Βέλγιο, Αυστραλία, Αμερική, Αργεντινή...), όμως εμείς που έχουμε μείνει πίσω, δεν είναι δυνατό να ξεχάσουμε ότι μας λείπουν οι δικοί μας: αδέρφια, θείοι, παιδιά, ξαδέρφια, ανίψια... Έτσι, λοιπόν, είδα με καλό μάτι το βιβλίο του βιβλίο του Ελληνοαμερικανού καθηγητή, Νταν Γεωργακά, μέσα από το οποίο αναδεικνύονται οι σχέσεις, οι νοοτροπίες, οι χαρακτήρες, οι κοινωνικές αντιλήψεις, τα πολιτικό-οικονομικά γεγονότα της εποχής και κυρίως η αγωνία και ο αγώνας των Ελλήνων μεταναστών να κρατήσουν τα παιδιά τους κοντά σε ό,τι καθορίζει την εθνική και θρησκευτική τους ταυτότητα. Ο ομογενής πανεπιστημιακός καταγράφει τα παιδικά και νεανικά του χρόνια στο Ντιτρόιτ των Ηνωμένων Πολιτειών, την πόλη που από βιομηχανικό κέντρο της αυτοκινητοβιομηχανίας μετατράπηκε σε εγκαταλειμμένο χώρο ονείρων. Ήταν τα χρόνια των δεκαετιών του '40, του '50 και του '60, όπου η ελληνική μετανάστευση άρχισε να διαμορφώνει το πλαίσιο της παρουσίας της στην κοινωνική ζωή της χώρας. Το βιβλίο (ελληνοαμερικανικός εκδοτικός οίκος «Pella») φέρει τον τίτλο: «My Detroit, Growing Up Greek and American in Motor City».
No comments:
Post a Comment