Να λοιπόν, που δόθηκαν και τα βραβεία του περιοδικού "Διαβάζω". Ήταν μια καλή εκδήλωση σύμφωνα με τα λεγόμενα όσων βρέθηκαν εκεί. Εγώ, για λόγους ανωτέρας βίας, δεν κατάφερα να βρεθώ εκεί παρότι μου είχε σταλεί πρόσκληση - για να έχω και κάποιους λόγους να κάνω κρίσεις. Εν πάση περιπτώσει, το γεγονός ότι ο Μένης Κουμανταρέας τιμήθηκε (μοιράστηκε με μια νεότερη ομότεχνο το βραβείο), είναι παρήγορο. Είναι σπουδαίος συγγραφέας και τη βράβευση τη θεωρώ σαν μια ακόμη χειρονομία τιμής σ' ένα συγγραφέα που έχει μακρά και δημιουργική πορεία στον κόσμο των γραμμάτων μας. Θυμάμαι, παλιότερα σε μια συνέντευξη που είχα πάρει από τον Γιάννη Κοντό μου είχε πει, μεταξύ άλλων, ότι "τα βραβεία δεν δημιουργούν λογοτέχνες, δεν δίνουν άδεια εισόδου στο ταλέντο που έχει ένας καλλιτέχνης σε σχέση με τη δουλειά του...". Και νομίζω ότι μάλλον έτσι είναι. Γιατί σήμερα αρκετοί θεωρούν πως αν καταφέρουν και πάρουν ένα βραβείο θα μπουν στο πρυτανείο των "μεγάλων". Η καθιέρωση είναι μακρά και επίπονη διαδικασία. Περνά από συμπληγάδες. Μερικοί, βέβαια, είναι τυχεροί ή έχουν, όπως λέμε, το κοκαλάκι της νυχτερίδας και τα πράγματα τους έρχονται ευνοϊκά σχετικά νωρίς. Σε άλλους, η αναγνώριση έρχεται καθυστερημένη.
No comments:
Post a Comment