Ενας από τους φανατικούς θιασώτες
της οπερατικής μουσικής του Τζοακίνο Ροσίνι υπήρξε ο συγγραφέας τού
«Μοναστηριού της Πάρμας» Σταντάλ (το πραγματικό του όνομα, Ανρί- Μαρί
Μπεΐλ), ο οποίος έγραψε τη βιογραφία «Vie de Rossini» (1824).
Ο Σταντάλ γνώρισε τυχαία τον Ροσίνι στην Τερεσίνα της Μπολόνια,
στο περίφημο πανδοχείο που είχε χτιστεί για τον Πάπα Πίο Στ'. Ο Γάλλος
συγγραφέας είχε καταλύσει εκεί για λίγες ημέρες, όταν μια ομάδα
ταξιδιωτών τού πρότεινε να δειπνήσει μαζί τους. Ο Σταντάλ δέχτηκε και
στις συζητήσεις με τους νεοφερμένους, ανάμεσα στους οποίους βρισκόταν
ένας νέος ξανθός με λίγα μαλλιά, περίπου τριάντα ετών, όπως τον
υπολόγισε (σ.σ. ο Ροσίνι ήταν είκοσι πέντε ετών), άρχισε να τους ρωτάει
για νέα από τη Νάπολη και ιδιαίτερα για τα τεκταινόμενα στο χώρο της
μουσικής.
Ο νέος εκείνος τού απάντησε παραθέτοντας στοιχεία και ιδέες που
τον χαρακτήριζαν ειδήμονα και απόλυτα ενημερωμένο σχετικά με την τέχνη
ώριμο άνδρα. Στο σημείο αυτό της διήγησής του ο Σταντάλ ρώτησε:
«Σε προσεχές ταξίδι μου στη Νάπολη θα μπορούσα άραγε να παραστώ
σε παράσταση τού "Οθέλου" του Ροσίνι; Γιατί θεωρώ τον Ροσίνι την ελπίδα
της ιταλικής σχολής, αφού με τη μεγαλοφυΐα του θεμελιώνει την επιτυχία
του, όχι μόνο χάρη στον πλούτο της συνοδείας των τραγουδιών, αλλά και
χάρη στην ομορφιά της μελωδίας τους».
Ο διάσημος συγγραφέας δεν είχε συνειδητοποιήσει ότι συνομιλούσε
με τον ίδιο το συνθέτη, τον οποίο δεν άργησε να κατατάξει ανάμεσα στους
μεγάλες άνδρες της ανθρωπότητας. «Τόλμησε» να γράψει μάλιστα ότι «ο
Ροσίνι θα μπορούσε να καταβάλει τον Ναπολέοντα, χρησμοποιώντας ως μόνο
όπλο τη μουσική του».
Ο Σταντάλ θαύμαζε τον Ροσίνι, επειδή ήταν μοντέρνος, φτασμένος
μουσικός, και γνώριζε τις απαιτήσεις του φιλόμουσου κοινού.
Ελευθεροτυπία, Παρασκευή 16 Αυγούστου 2013
No comments:
Post a Comment