tag:blogger.com,1999:blog-38650450961751570012024-03-12T21:51:51.930-07:00Δυτικός Άνεμοςσκέψη, συγγραφείς και βιβλία, λογοτεχνίαΝίκος Λαγκαδινόςhttp://www.blogger.com/profile/02124549686991590437noreply@blogger.comBlogger4578125tag:blogger.com,1999:blog-3865045096175157001.post-75462047828521242022022-12-31T19:46:00.000-08:002022-12-31T19:46:23.798-08:00Μάρκος Μέσκος (1935 - 2019) Ποιητής Μακεδονικής καταγωγής<p> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg9EMfI7u8BDNqPSwGUn3gDROyStemJmW9DaJl_db-cRXKL1_RDS4jgdeoEpBlyitZ2VzmB9_i5GoSq9OpeY9ipgNtC_Pl_16sm30e1ys_kHmf942p-sZbAfYMPSaozv_UfarvzmLQoegC_U8c7iEv3cEuODi4lB8iccOsFOfkwBJlKEfkzx--26RSNYg/s960/%CE%9C%CE%AC%CF%81%CE%BA%CE%BF%CF%82%20%CE%9C%CE%AD%CF%83%CE%BA%CE%BF%CF%82.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="600" data-original-width="960" height="317" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg9EMfI7u8BDNqPSwGUn3gDROyStemJmW9DaJl_db-cRXKL1_RDS4jgdeoEpBlyitZ2VzmB9_i5GoSq9OpeY9ipgNtC_Pl_16sm30e1ys_kHmf942p-sZbAfYMPSaozv_UfarvzmLQoegC_U8c7iEv3cEuODi4lB8iccOsFOfkwBJlKEfkzx--26RSNYg/w508-h317/%CE%9C%CE%AC%CF%81%CE%BA%CE%BF%CF%82%20%CE%9C%CE%AD%CF%83%CE%BA%CE%BF%CF%82.jpg" width="508" /></a></div><br /><p></p><p><span style="font-size: 48pt; text-align: justify;"><strong>Ο</strong></span><span style="text-align: justify;"> </span><b style="text-align: justify;">Μάρκος Μέσκος</b><span style="text-align: justify;"> (Έδεσσα, 7 Σεπτεμβρίου 1935 - 1 Ιανουαρίου 2019) ήταν ποιητής Μακεδονικής καταγωγής. Θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους ποιητές της δεύτερης μεταπολεμικής γενιάς.</span><sup class="reference" id="cite_ref-1" style="text-align: justify;"></sup><span style="text-align: justify;"> Ασχολήθηκε με διάφορα είδη λόγου, όπως την πεζογραφία και το δοκίμιο, αλλά εστίασε κυρίως στην ποίηση.</span></p><p style="text-align: justify;"><span id=".CE.92.CE.B9.CE.BF.CE.B3.CF.81.CE.B1.CF.86.CE.B9.CE.BA.CE.AC_.CF.83.CF.84.CE.BF.CE.B9.CF.87.CE.B5.CE.AF.CE.B1"></span></p><p style="text-align: justify;">Ο Μάρκος Μέσκος γεννήθηκε και πέρασε τα μαθητικά του χρόνια στην Έδεσσα. Αρχικά εργάστηκε στο εμπορικό κατάστημα του πατέρα του. Το 1965 πήγε στην Αθήνα και σπούδασε στο Τμήμα γραφικών τεχνών και διακόσμησης του Τεχνολογικού Ινστιτούτου της Σχολής Δοξιάδη Αθηνών, από όπου και αποφοίτησε το 1968. Από το 1965 εργάστηκε ως γραφίστας και καλλιτεχνικός διευθυντής σε διαφημιστικά γραφεία της Αθήνας αλλά και ως επιμελητής εκδόσεων (π.χ. στη θεατρική σειρά των εκδόσεων "Δωδώνη") και, ενδιαμέσως, σε αρκετές πρόσκαιρες δουλειές του ποδαριού. Πολύ πριν την εγκατάστασή του στην Αθήνα (από το 1957), είχε συνδεθεί με τη συντακτική ομάδα του περιοδικού <i>Μαρτυρίες</i>. Άρχισε να γράφει ποιήματα σε εφηβική ηλικία και πρωτοεμφανίστηκε στη λογοτεχνία το 1955 με (μετέπειτα αποκηρυγμένο) ποίημα στην <i>Ηπειρωτική Εστία</i>. Από το 1981 είχε εγκατασταθεί στη Θεσσαλονίκη, όπου και υπήρξε συνιδρυτής της εκδοτικής ομάδας των <i>Χειρογράφων</i>, ενώ το 1987-1993 εργάστηκε ως υπεύθυνος των εκδόσεων της Α.Σ.Ε.. Σε συνεργασία με τον τ. διευθυντή της Α.Σ.Ε. και καρδιακό φίλο του Θανάση Καρακατσάνη επιμελήθηκε, ως καλλιτεχνικός διευθυντής, τον τόμο <i>Οι θησαυροί του Αγίου Όρους</i> που συνόδευε τη σημαντική ομώνυμη έκθεση στο Μουσείο Βυζαντινού Πολιτισμού (1997 - Θεσσαλονίκη πολιτιστική πρωτεύουσα της Ευρώπης). Η ποιητική του αναγνώριση επισφραγίζεται τις τελευταίες δεκαετίες με πλήθος σημαντικών βραβείων που του έχουν απονεμηθεί. Το 1996 τιμήθηκε με το βραβείο ποίησης του περιοδικού <i>Διαβάζω</i> (πρόκειται μάλιστα για την πρώτη φορά που απονεμήθηκε το βραβείο) για τη συλλογή του <i>Χαιρετισμοί</i> (1995), το 2005 με το βραβείο Καβάφη, το 2006 με το βραβείο του Ιδρύματος Κώστα και Ελένης Ουράνη της Ακαδημίας Αθηνών για το σύνολο του ποιητικού του έργου, και το 2013 με Κρατικό Βραβείο Ποίησης για τη συλλογή του <i>Τα λύτρα</i> (2012). Τα τελευταία χρόνια της ζωής του επιδόθηκε με πάθος στο "μπογιάτισμα" (όπως έλεγε ο ίδιος) ζωγραφικών έργων με θέματα από τη φύση. Μέρος του ζωγραφικού του έργου δωρίστηκε στο MOMus Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης. Το 2008 πραγματοποίησε την πρώτη του έκθεση στον χώρο του Gingel Oil (Θεσσαλονίκη) με τίτλο "Χρώματα στο χαρτί". Εικονογράφησε διάφορες ποιητικές συλλογές, τόσο δικές του όσο και άλλων ποιητών, όπως του Ηλία Κεφάλα και του Γιάννη Χρυσανθόπουλου. Πέθανε στη Θεσσαλονίκη την 1η Ιανουαρίου 2019.</p><h2 style="text-align: justify;"><span id=".CE.88.CF.81.CE.B3.CE.BF"></span><span class="mw-headline" id="Έργο">Έργο</span></h2><p style="text-align: justify;">Η πρώτη του επίσημη εμφάνιση στα νεοελληνικά γράμματα ήταν το 1956 με το ποίημα "Ειρήνη" στο περιοδικό <i><a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CF%80%CE%B9%CE%B8%CE%B5%CF%8E%CF%81%CE%B7%CF%83%CE%B7_%CE%A4%CE%AD%CF%87%CE%BD%CE%B7%CF%82" title="Επιθεώρηση Τέχνης">Επιθεώρηση Τέχνης</a></i> (τχ. 13, Ιανουάριος 1956, σ. 46), όπου χρησιμοποίησε το ψευδώνυμο Κούλης Αυγερινός. Έχει χρησιμοποιήσει επίσης κατά καιρούς τα ψευδώνυμα Δημήτρης Γραμματικός και Πέτρος Μηλιώνης. Ποιήματά του μεταφράστηκαν σε αρκετές ευρωπαϊκές χώρες. Συνεργάστηκε με ποιήματα και μελέτες του στα περιοδικά <i>Επιθεώρηση Τέχνης</i>, <i>Εφημερίδα των ποιητών</i>, <i>Καινούργια Εποχή</i>, <i>Νέα Εστία</i>, <i>Νέα Πορεία</i>, <i>Ο Λογοτέχνης</i>, <i>Μαρτυρίες</i>, <i>Σημειώσεις</i>, <i>Δεκαπενθήμερος Πολίτης</i>, <i>Αντί</i>, <i>Ελίτροχος</i>, <i>Το Δέντρο</i>, <i>Γράμματα</i> <i>και Τέχνες</i> κ.ά. Το ποιητικό και πεζογραφικό έργο του Μέσκου έχει μια ιδιότυπη θέση στη μεταπολεμική λογοτεχνία, κυρίως λόγω της ταυτόχρονης διασύνδεσής του με την παράδοση και τη νεοτερικότητα.</p><p style="text-align: justify;">Η πρώτη φάση της ποιητικής του δημιουργίας σχετίζεται με τραυματικά ιστορικά βιώματα της δεκαετίας του 1940 και εμφορείται από την αίσθηση ενότητας ποιητή και γενέθλιου τόπου, ανθρώπινου υποκειμένου και φύσης. Κεντρική θέση στην ποίηση του Μέσκου αυτήν την περίοδο κατέχουν τόσο στοιχεία του φυσικού κόσμου όσο και εξαγνισμένες από την αγάπη ανθρώπινες μορφές. Στη δεύτερη φάση, αφού ο ίδιος ο Μέσκος έχει πλέον εγκατασταθεί στο κλεινόν άστυ, ο δεσμός με τη μητέρα πατρίδα και τη μητέρα φύση διασπάται και το αίσθημα της νοσταλγίας έρχεται στο προσκήνιο.<sup class="reference" id="cite_ref-2"></sup> Η παιδική ηλικία, η φύση και η δημοτική παράδοση αποτελούν τους κεντρικούς άξονες της ποίησης του Μέσκου, άξονες που συχνά διαπλέκονται και αλληλοτροφοδοτούνται. Η έννοια της αντίστασης διατρέχει την ποίησή του και, ενώ στις αρχικές του συλλογές αποκρυσταλλώνεται σε μορφές της ελληνικής παράδοσης, όπως αυτές του <a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%B9%CE%B3%CE%B5%CE%BD%CE%AE%CF%82_%CE%91%CE%BA%CF%81%CE%AF%CF%84%CE%B1%CF%82" title="Διγενής Ακρίτας">Διγενή</a> ή των <a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%BB%CE%AD%CF%86%CF%84%CE%B5%CF%82" title="Κλέφτες">κλεφτών</a>, σταδιακά κατατείνει όλο και περισσότερο στην αφαίρεση. Άλλα χαρακτηριστικά της ποίησής του αποτελούν η εισβολή του ιστορικού χρόνου στον ατομικό χώρο και η οργανική συμπλοκή προσωπικού και συλλογικού.<sup class="reference" id="cite_ref-3"></sup></p><h2 style="text-align: justify;"><span id=".CE.A0.CE.BF.CE.BB.CE.B9.CF.84.CE.B9.CE.BA.CE.AD.CF.82_.CE.B1.CF.80.CF.8C.CF.88.CE.B5.CE.B9.CF.82"></span><span class="mw-headline" id="Πολιτικές_απόψεις">Πολιτικές απόψεις</span></h2><p style="text-align: justify;">Ο Μέσκος ήταν πολιτικοποιημένος και αυτό φαίνεται και στις συνεντεύξεις του, στις οποίες είχε αναφερθεί στις πληγές του ελληνικού εμφυλίου πολέμου, την Αριστερά, τη Δεξιά και τη σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα. Έδειξε συμπάθεια στην Αριστερά και είχε αυτοχαρακτηριστεί ως <b>«ουμανιστής κομμουνιστής χωρίς κομματική ταυτότητα».</b><sup class="reference" id="cite_ref-4"></sup> Στις βουλευτικές εκλογές του 2015 ο Μέσκος τοποθετήθηκε στη δωδέκατη τιμητική θέση του ψηφοδελτίου Επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ.</p><h2 style="text-align: justify;"><span id=".CE.98.CE.AC.CE.BD.CE.B1.CF.84.CE.BF.CF.82"></span><span class="mw-headline" id="Θάνατος">Θάνατος</span></h2><p style="text-align: justify;">Ο Μάρκος Μέσκος πέθανε την 1 Ιανουαρίου 2019 σε ηλικία 84 ετών μετά από μάχη με τον καρκίνο. Παρά την πολιτική βούληση του Υπουργείου Πολιτισμού, επί υπουργίας Μυρσίνης Ζορμπά, να κηδευτεί δημοσία δαπάνη ως αναγνώριση του σημαντικού του έργου, αυτό δεν κατέστη δυνατό για γραφειοκρατικούς λόγους. Η τελετή έγινε μέσα σε χιονισμένο ατμοσφαιρικό ποιητικό σκηνικό με παρουσία αγαπημένων φίλων και πλήθους κόσμου στο Κάτω Γραμματικό (Γραμματίκοβο) Πέλλας, χωριό καταγωγής του πατέρα του. Ως ύστατο χαίρε οι φίλοι του τον αποχαιρέτησαν τραγουδώντας το μελοποιημένο ποίημά του "Έδεσσα και Βοδενά μου", συνοδεία φλογέρας, από τον δίσκο "Νοσταλγία" (η μελοποίηση έγινε από τον επιστήθιο φίλο του και μουσικό Χρήστο Βέσκα).</p><h3><span id=".CE.A0.CE.BF.CE.AF.CE.B7.CF.83.CE.B7"></span><span class="mw-headline" id="Ποίηση">Ποίηση</span></h3><ul><li><i>Πριν από τον Θάνατο</i>, έκδ. περ. <i>Νέα Πορεία</i>, Θεσσαλονίκη 1958</li><li><i>Μαυροβούνι</i>, Θεσσαλονίκη 1963 (ιδιωτική έκδοση)</li><li><i>Τα ανώνυμα</i>, Αθήνα 1971 (ιδιωτική έκδοση)</li><li><i>Άλογα στον ιππόδρομο</i>, Ερμής, Αθήνα 1973</li><li><i>Ιδιωτικό νεκροταφείο</i>, Αθήνα 1975 (ιδιωτική έκδοση εκτός εμπορίου)</li><li><i>Τα ισόβια ποιήματα</i>, Σημειώσεις, Αθήνα 1977</li><li><i>Δώδεκα Μάηδες</i> (12 τραγούδια με το ψευδώνυμο Δημήτρης Γραμματικός), περ. <i>Εδεσσαϊκά Χρονικά</i>, τ. 11, 1977· 2η (έκδοση σε βιβλίο), Έδεσσα 1992</li><li><i>Τα φαντάσματα της ελευθερίας</i>, έκδ. περ. <i>Σημειώσεις</i>, 1979· Αθήνα / Νεφέλη 1998</li><li><i>Μαύρο δάσος</i>, συγκεντρωτική έκδοση όλων των ποιημάτων 1958-1980 και η ανέκδοτη σειρά <i>Μαύρο Μαντίλι</i>, Ύψιλον, Αθήνα 1981· 2η έκδοση (χωρίς τη συλλογή <i>Τα φαντάσματα της ελευθερίας</i>) Νεφέλη 1999</li><li><i>Διαλογή</i>, επιλογή 25 ποιημάτων από τις συλλογές <i>Μαυροβούνι</i> και <i>Άλογα στον ιππόδρομο</i>, έκδ. Μουσικός Αύγουστος, Αθήνα 1981</li><li><i>Άνθη στο καταραμένο φίδι</i>, ιδιωτική έκδοση 1983· 2η έκδοση Αθήνα, Ύψιλον 1986· 3η έκδοση, Νεφέλη 1998</li><li><i>Στον ίσκιο της γης</i>, Ύψιλον, Αθήνα 1986· 2η έκδοση, Νεφέλη 1998</li><li><i>Τα δέοντα</i>, μία επιλογή 1958-1990, έκδοση Δήμου Έδεσσας 1990</li><li><i>Χαιρετισμοί</i>, Ύψιλον, Αθήνα 1995· 2η έκδοση, Νεφέλη 1999</li><li><i>Ψιλόβροχο</i>, Νεφέλη, Αθήνα 2000</li><li><i>Ελεγείες</i>, Ίκαρος, Αθήνα 2005</li><li><i>Στον ενικό και πληθυντικό ψίθυρο,</i> Νεφέλη, Αθήνα 2009</li><li><i>Ποιήματα: Μαύρο Δάσος Ι</i>, συγκεντρωτική έκδοση, Γαβριηλίδης, Αθήνα 2011</li><li><i>Ποιήματα: Μαύρο Δάσος ΙΙ</i>, συγκεντρωτική έκδοση, Γαβριηλίδης, Αθήνα 2011</li><li><i>Τα λύτρα</i>, Γαβριηλίδης, Αθήνα 2012</li><li><i>Τα ποιήματα της σκάλας</i>, Γαβριηλίδης, Αθήνα 2013</li><li><i>Συνηγορία ποιήσεως</i>, Κίχλη, Αθήνα 2015</li><li><i>Άλφα Βήτα: Ποιήματα</i>, Κίχλη, Αθήνα 2015</li></ul><h3><span id=".CE.A0.CE.B5.CE.B6.CE.BF.CE.B3.CF.81.CE.B1.CF.86.CE.AF.CE.B1"></span><span class="mw-headline" id="Πεζογραφία">Πεζογραφία</span></h3><ul><li><i>Παιχνίδια στον Παράδεισο</i>, ιδιωτική έκδοση, Αθήνα 1978· 2η έκδοση Χειρόγραφα, Θεσσαλονίκη 1990· 3η έκδοση Νεφέλη, Αθήνα 1998</li><li><i>Κομμένη γλώσσα</i>, Έρασμος, Αθήνα 1979· 2η έκδοση Νεφέλη, Αθήνα 1997</li><li><i>Μουχαρέμ</i>, Νεφέλη, Αθήνα 1999</li><li><i>Το φωτοστέφανο του νεωτέρου Αγίου Βοδενιώτη του λαϊκού</i>, ιδιωτική έκδοση, 2002</li><li><i>Νερό Καρκάγια: Πεζογραφήματα</i>, Ίκαρος, Αθήνα 2005</li><li><i>Πεζογραφήματα</i>, συγκεντρωτική συλλογή διηγημάτων, Γαβριηλίδης, Αθήνα 2013</li><li><i>Εν Βοδενοίς:</i> Κείμενα Εκτός Εμπορίου από την ενδοχώρα της Έδεσσας, έκδοση Δήμου Έδεσσας, 2016</li></ul><h3><span id=".CE.94.CE.BF.CE.BA.CE.B9.CE.BC.CE.B9.CE.BF.CE.B3.CF.81.CE.B1.CF.86.CE.AF.CE.B1"></span><span class="mw-headline" id="Δοκιμιογραφία">Δοκιμιογραφία</span></h3><ul><li><i>Γνωστοί και φίλοι</i>, Έρασμος, Αθήνα 1987</li><li><i>Προσωπικά κείμενα</i>, Νεφέλη, Αθήνα 2000</li></ul><h3><span id=".CE.91.CE.BD.CE.B8.CE.BF.CE.BB.CF.8C.CE.B3.CE.B7.CF.83.CE.B7-.CE.95.CF.80.CE.B9.CE.BC.CE.AD.CE.BB.CE.B5.CE.B9.CE.B1"></span><span class="mw-headline" id="Ανθολόγηση-Επιμέλεια">Ανθολόγηση-Επιμέλεια</span></h3><ul><li>Χρήστος Νέπκας, <i>Το σπαραγμένο σώμα του Χρήστου Νέπκα</i>, ιδιωτική έκδοση, Αθήνα 1978</li><li>Όμηρος Πέλλας, <i>Διηγήματα</i>, Κέδρος, Αθήνα 1978· 2η έκδοση Στιγμή, Αθήνα 1986</li><li>Όμηρος Πέλλας, <i>Ομιλίες</i>, Παρατηρητής, Θεσσαλονίκη 1991</li><li>Τέος Σαλαπασίδης, <i>Δώδεκα ποιήματα</i>, ιδιωτική έκδοση, Θεσσαλονίκη 1993</li><li>Μανόλης Αναγνωστάκης, <i>Όμως γιατί ξαναγυρίζουμε κάθε φορά χωρίς σκοπό στον ίδιο τόπο</i>, Ερμής, Αθήνα 2000</li><li>Κλείτος Κύρου, <i>Αλλά η αφή πες μου πώς γίνεται να διασωθεί</i>, Ερμής, Αθήνα 2000</li></ul><h3><span id=".CE.95.CE.B9.CE.BA.CE.BF.CE.BD.CE.BF.CE.B3.CF.81.CE.AC.CF.86.CE.B7.CF.83.CE.B7"></span><span class="mw-headline" id="Εικονογράφηση">Εικονογράφηση</span></h3><ul><li>Ηλίας Κεφάλας, <i>Λόγος για την αβεβαιότητα,</i> Αρμός, Αθήνα 1997</li><li>Γιάννης Χρυσανθόπουλος, <i>Το λίγο περίσσευμα,</i> Διαπολιτισμός, <i>Πάτρα 2011</i></li></ul><div class="mw-references-wrap"> </div><h2><span id="_.CE.A0.CE.B7.CE.B3.CE.AD.CF.82"></span><span class="mw-headline" id="_Πηγές"> Πηγές</span></h2><ul><li>Ευαγγέλου Ανέστης (1981), <i>Ανάγνωση και γραφή</i>. Εκδόσεις Παρατηρητής, Θεσσαλονίκη.</li><li>Ροζάνης Στέφανος (1990), <i>«Προσωπικοί λογαριασμοί», τέσσερις αναγνώσεις ποιητικών κειμένων</i>. Εκδόσεις Ύψιλον, Αθήνα.</li><li>Ζήρας Αλέξης (<sup>2</sup>2008), <i>«Μέσκος, Μάρκος» στο Λεξικό νεοελληνικής λογοτεχνίας</i>. Εκδόσεις Πατάκη, Αθήνα. σσ. 1393-1394.</li><li>Χατζηβασιλείου Βαγγέλης (2002), <i>«</i>Μάρκος Μέσκος» στο Κώστας Γ. Παπαγεωργίου (Επιμ.) <i>Η Ελληνική ποίηση</i>: <i>Ανθολογία - Γραμματολογία</i>, τόμος ΣΤ', Εκδόσεις Σοκόλη, Αθήνα. σσ. 308-323.</li><li>Τσάκωνας Δημήτρης. Γρ. (1990), <i>Η σχολή Θεσσαλονίκης.</i> Εκδόσεις Liquid Letter, Αθήνα.</li></ul><h2><span id=".CE.92.CE.B9.CE.B2.CE.BB.CE.B9.CE.BF.CE.B3.CF.81.CE.B1.CF.86.CE.AF.CE.B1"></span><span class="mw-headline" id="Βιβλιογραφία">Βιβλιογραφία</span></h2><ul><li>Αργυρίου Αλέξανδρος (1962), <i>«</i>Η λογοτεχνική ζωή της Θεσσαλονίκης στα τελευταία τριάντα χρόνια<i>»</i>, στην <i>Επιθεώρηση Τέχνης</i>, τ. 16. Αθήνα.</li><li>Ευαγγέλου Ανέστης (1980), <i>«</i>Μάρκος Μέσκος. Η έκπτωση από τη μητέρα στη μητριά πατρίδα<i>»</i>, στο <i>Διαβάζω</i>. Τεύχος 31. Αθήνα.</li><li>Γεωργιάδης Θανάσης (1988), <i>«</i>Ποίηση στη Θεσσαλονίκη<i>»,</i> στο <i>Λογοτεχνία της Θεσσαλονίκης</i>. Ειδική έκδοση «Νέας Πορείας», Θεσσαλονίκη, σσ.170-214.</li><li>Μαρκόπουλος Θανάσης (2003), <i>«Ματιές ενόλω»: Αναγνωστάκης, Κύρου, Θασίτης, Χριστιανόπουλος, Ασλάνογλου , Μέσκος, Ευαγγέλου, Μάρκογλου</i>. Εκδόσεις: Σοκόλης. Αθήνα.</li><li>Αργυρίου Αλέξανδρος (2007), <i>Ιστορία της ελληνικής λογοτεχνίας και η πρόσληψή της, όταν η δημοκρατία δοκιμάζεται, υπονομεύεται και καταλύεται. (1964-1974 και μέχρι τις ημέρες μας).</i> Τόμος Η’, Εκδόσεις Καστανιώτη, Αθήνα.</li><li>Ευαγγέλου Ανέστης (2010), <i>Αναγνώσεις και θέσεις, κριτικά κείμενα</i>. Εισαγωγή- φιλολογική επιμέλεια Αλέξης Ζήρας. Εκδόσεις Γαβριηλίδης, Αθήνα.</li><li>Πατσιάλα Ελευθεράκη Δανάη (2013), <i>Όψεις εκλαογραφισμού στη σύγχρονη ελληνική λογοτεχνία: οι περιπτώσεις της Ζιράννας Ζατέλη, του Σωτήρη Δημητρίου και του Μάρκου Μέσκου.</i> [Διδακτορική διατριβή].</li><li>Γκολίτσης Πέτρος (2018), <i>Ποιητές του χώματος και του θρυμματισμένου ουρανού. Τάσος Πορφύρης, Μάρκος Μέσκος, κ.ά.</i>. Εκδόσεις Ρώμη, Θεσσαλονίκη.</li></ul>Νίκος Λαγκαδινόςhttp://www.blogger.com/profile/02124549686991590437noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3865045096175157001.post-24213090537350317372022-12-16T03:30:00.002-08:002022-12-16T03:30:24.340-08:00Κώστας Βάρναλης (1884 – 1974) Ποιητής<p> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhin22dw-Y2XY9CzpWeZwxuh6H1UTBSUGR3OjjjYoIMVwZG7JRrAhSFu1rSFaMsWX_8ixyPrMj_WaYBWhpSkQtMrnr17ihO-DUbQJ1Ocg1WVV6DHGJPW7U-yff7LiwEMenS2FE0hWYfhELyKHXOGD1_p1Akz3Iq-iFxjqCTWu7B2rDoL1eMR2W4T2ysQw/s750/%C2%A0%CE%9A%CF%8E%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%82%20%CE%92%CE%AC%CF%81%CE%BD%CE%B1%CE%BB%CE%B7%CF%82,.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="550" data-original-width="750" height="368" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhin22dw-Y2XY9CzpWeZwxuh6H1UTBSUGR3OjjjYoIMVwZG7JRrAhSFu1rSFaMsWX_8ixyPrMj_WaYBWhpSkQtMrnr17ihO-DUbQJ1Ocg1WVV6DHGJPW7U-yff7LiwEMenS2FE0hWYfhELyKHXOGD1_p1Akz3Iq-iFxjqCTWu7B2rDoL1eMR2W4T2ysQw/w501-h368/%C2%A0%CE%9A%CF%8E%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%82%20%CE%92%CE%AC%CF%81%CE%BD%CE%B1%CE%BB%CE%B7%CF%82,.jpg" width="501" /></a></div><br /><p></p><p><span style="font-size: 48pt; text-align: justify;"><strong>Ο</strong></span><span style="text-align: justify;"> </span><b style="text-align: justify;">Κώστας Βάρναλης</b><span style="text-align: justify;"> (14 Φεβρουαρίου 1884 – 16 Δεκεμβρίου 1974) ήταν Έλληνας λογοτέχνης. Είναι γνωστός κυρίως για τα ποιήματά του, αλλά έγραψε επίσης αφηγηματικά έργα, κριτική και μεταφράσεις. Τιμήθηκε το 1959 με το Βραβείο Ειρήνης Λένιν. Γεννήθηκε στον Πύργο της Ανατολικής Ρωμυλίας, το σημερινό Μπουργκάς της Βουλγαρίας το 1884</span><sup class="reference" id="cite_ref-8" style="text-align: justify;"></sup><span style="text-align: justify;">, όπου βίωσε το κλίμα του Ελληνο-τουρκικού Πολέμου του 1897. Το επίθετό του, αν όχι καλλιτεχνικό, δηλώνει καταγωγή από τη Βάρνα όπου έμεναν πολλοί Έλληνες — το επίθετο του πατέρα του ήταν Μπουμπούς.</span></p><p style="text-align: justify;">Το 1898 τέλειωσε το Ελληνικό Σχολείο και συνέχισε την εκπαίδευσή του στα Ζαρίφεια διδασκαλεία της Φιλιππούπολης, και έπειτα με την υποστήριξη του Μητροπολίτη Αγχιάλου ήρθε στην Αθήνα για να σπουδάσει φιλολογία και εκεί πήρε μέρος στη διαμάχη για το γλωσσικό ζήτημα ως υποστηρικτής των δημοτικιστών. Το 1907 συμμετείχε στην ίδρυση του ποιητικού περιοδικού <i>Ηγησώ</i>, το οποίο κυκλοφόρησε δέκα τεύχη. Το 1908 πήρε το πτυχίο του από το Πανεπιστήμιο Αθηνών και άρχισε να εργάζεται στην εκπαίδευση, στην αρχή στο ελληνικό διδασκαλείο του Πύργου (Μπουργκάς), σε ηλικία δεκαοχτώ ετών, και στη συνέχεια στην Ελλάδα (στην Αμαλιάδα) και μεταξύ άλλων στην Ανωτάτη Παιδαγωγική Ακαδημία Αθηνών. Διετέλεσε για πολλά χρόνια καθηγητής μέσης εκπαίδευσης, ενώ εργάστηκε για βιοποριστικούς λόγους και ως δημοσιογράφος. Από το 1910 άρχισε να ασχολείται με τη λογοτεχνική μετάφραση και ως το 1916 ολοκλήρωσε τους <i>Ηρακλείδες</i> του Ευριπίδη, τον <i>Αίαντα</i> του Σοφοκλή, τα <i>Απομνημονεύματα</i> του Ξενοφώντα και τον <i>Πειρασμό του Αγίου Αντωνίου</i> του Γκυστάβ Φλωμπέρ. Μετά το Β΄ Βαλκανικό Πόλεμο, στον οποίο πήρε μέρος, φοίτησε στο Διδασκαλείο Μέσης Εκπαίδευσης του Δημήτρη Γληνού.</p><h3 style="text-align: justify;"><span id=".CE.9A.CE.B1.CE.BB.CE.BB.CE.B9.CF.84.CE.B5.CF.87.CE.BD.CE.B9.CE.BA.CE.AE_.CE.B1.CE.BD.CE.B1.CE.B3.CE.BD.CF.8E.CF.81.CE.B9.CF.83.CE.B7_.CE.BA.CE.B1.CE.B9_.CF.80.CE.BF.CE.BB.CE.B9.CF.84.CE.B9.CE.BA.CE.AE_.CE.B4.CF.81.CE.AC.CF.83.CE.B7"></span><span class="mw-headline" id="Καλλιτεχνική_αναγνώριση_και_πολιτική_δράση">Καλλιτεχνική αναγνώριση και πολιτική δράση</span></h3><p style="text-align: justify;">Το 1919 πήγε στο Παρίσι με υποτροφία και παρακολούθησε μαθήματα φιλοσοφίας, φιλολογίας και κοινωνιολογίας. Τότε προσχώρησε στο μαρξισμό και το διαλεκτικό υλισμό, και αναθεώρησε τις προηγούμενες απόψεις του για την ποίηση, τόσο σε θεωρητικό, όσο και σε πρακτικό επίπεδο. Καρπός αυτής της στροφής στάθηκε το ποίημα «Προσκυνητής». Το καλοκαίρι του 1921 έγραψε στην Αίγινα <i>Το φως που καίει</i>, που εξέδωσε ένα χρόνο αργότερα στην Αλεξάνδρεια με το ψευδώνυμο <b>Δήμος Τανάλιας</b>. Το 1922 δημοσίευσε επίσης τους <i>Μοιραίους</i> στο περιοδικό <i>Νεολαία</i> και τη «Λευτεριά» στο περιοδικό <i>Μούσα</i>. Το 1924 δίδαξε νεοελληνική λογοτεχνία στην Παιδαγωγική Ακαδημία υπό τη διεύθυνση του Δημήτρη Γληνού.</p><p style="text-align: justify;">Το 1926 παύθηκε από τη θέση του καθηγητή της Παιδαγωγικής Ακαδημίας, με αφορμή ένα δημοσίευμα της <i>Εστίας</i>, που δημοσίευσε ένα απόσπασμα από <i>Το φως που καίει</i>. Ο Βάρναλης στράφηκε στη δημοσιογραφία και έφυγε για τη Γαλλία ως ανταποκριτής της <i>Προόδου</i>. Το 1927 τύπωσε τους <i>Σκλάβους Πολιορκημένους</i>. Το 1929 νυμφεύθηκε την ποιήτρια Δώρα Μοάτσου. Το 1932 εξέδωσε την <i>Αληθινή απολογία του Σωκράτη</i>. Το 1935 πήρε μέρος ως αντιπρόσωπος των Ελλήνων συγγραφέων στο Συνέδριο Σοβιετικών Συγγραφέων στη Μόσχα και μετά εξορίστηκε στη Λέσβο και τον Άγιο Ευστράτιο.</p><p style="text-align: justify;">Υπήρξε κομμουνιστής<sup class="reference" id="cite_ref-11"></sup> και στην Κατοχή έλαβε μέρος στην Εθνική Αντίσταση ως μέλος του Εθνικού Απελευθερωτικού Μετώπου (ΕΑΜ).<sup class="reference" id="cite_ref-12"></sup></p><p style="text-align: justify;">Το 1956 τιμήθηκε από την Εταιρεία Ελλήνων Λογοτεχνών και το 1959 τιμήθηκε με το <i>βραβείο Λένιν</i>. Είχαν προηγηθεί μεταξύ άλλων εκδόσεις των έργων του <i>Ζωντανοί άνθρωποι</i>, <i>Το Ημερολόγιο της Πηνελόπης</i>, <i>Ποιητικά</i>, <i>Διχτάτορες</i>, <i>Αισθητικά-Κριτικά</i> (δύο τόμοι). Το 1965 εκδόθηκε η τελευταία ποιητική συλλογή του με τίτλο <i>Ελεύθερος κόσμος</i> και το 1972 το θεατρικό έργο <i>Άτταλος ο Γ΄</i>. Υπήρξε συνεργάτης σε πολλά περιοδικά και εγκυκλοπαίδειες, μεταξύ των οποίων και στη <i>Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια</i>. Πέθανε στις 16 Δεκεμβρίου 1974. Το ταφικό μνημείο του ποιητή, στο Α΄ Νεκροταφείο Αθηνών, φιλοτέχνησε ο καλλιτέχνης Κοσμάς Ξενάκης το 1975.<sup class="reference" id="cite_ref-13"></sup></p><h2 style="text-align: justify;"><span id=".CE.88.CF.81.CE.B3.CE.BF"></span><span class="mw-headline" id="Έργο">Έργο</span></h2><p style="text-align: justify;">«<i>Το έργο του είναι γραμμένο στη δημοτική και έχει καλά επιμελημένη μορφή και πλαστικότητα στην έκφραση. Χαρακτηρίζεται από θερμή λυρική φαντασία και σατιρική διάθεση με ενδιαφέρον για τον σύγχρονο άνθρωπο. Η ποίηση του, ιδιαίτερα, χαρακτηρίζεται από έντονο "διονυσιασμό", παιχνιδιάρικη διάθεση και βαθύ μουσικό αίσθημα που συνδυάζεται άριστα με τη σάτιρα.</i>»<sup class="reference" id="cite_ref-14"></sup> Θεωρείται ένας από τους κυριότερους αριστερούς εργάτες της γλώσσας στην Ελλάδα. Ο Βάρναλης διατήρησε την ποιητική αλλά και την ανθρώπινη εγρήγορσή του μέχρι τα βαθιά του γεράματα.</p><h3><span id=".CE.A0.CE.BF.CE.AF.CE.B7.CF.83.CE.B7"></span><span class="mw-headline" id="Ποίηση">Ποίηση</span></h3><div class="thumb tright"><div class="thumbinner"><div class="thumbcaption" style="text-align: center;"><div class="magnify"><img alt="" class="alignnone size-full wp-image-1524380" height="361" src="https://www.timesnews.gr/wp-content/uploads/2022/12/Οι_μοιραίοι.jpg" width="440" /></div><p><span style="color: maroon;"><strong>«Οι μοιραίοι», χειρόγραφο του ποιητή</strong></span></p></div></div></div><h4><span id=".CE.A0.CE.BF.CE.B9.CE.B7.CF.84.CE.B9.CE.BA.CE.AD.CF.82_.CF.83.CF.85.CE.BD.CE.B8.CE.AD.CF.83.CE.B5.CE.B9.CF.82"></span><span class="mw-headline" id="Ποιητικές_συνθέσεις">Ποιητικές συνθέσεις</span></h4><ul><li><i>Ο προσκυνητής</i> (1919)</li><li><i>Το φως που καίει</i> (Αλεξάνδρεια 1922, με το ψευδώνυμο Δήμος Τανάλιας). Το 1933 επανατυπώθηκε στην Αθήνα με αναθεωρήσεις.</li><li><i>Σκλάβοι πολιορκημένοι</i> (1927)</li></ul><h4><span id=".CE.A0.CE.BF.CE.B9.CE.B7.CF.84.CE.B9.CE.BA.CE.AD.CF.82_.CF.83.CF.85.CE.BB.CE.BB.CE.BF.CE.B3.CE.AD.CF.82"></span><span class="mw-headline" id="Ποιητικές_συλλογές">Ποιητικές συλλογές</span></h4><ul><li><i>Κηρήθρες</i> (1905)</li><li><i>Ποιητικά</i> (1956)</li><li><i>Ελεύθερος κόσμος</i> (1965)</li><li><i>Οργή λαού</i> (1975)</li></ul><h3><span id=".CE.A0.CE.B5.CE.B6.CE.BF.CE.B3.CF.81.CE.B1.CF.86.CE.AF.CE.B1_.CE.BA.CE.B1.CE.B9_.CE.BA.CF.81.CE.B9.CF.84.CE.B9.CE.BA.CE.AE"></span><span class="mw-headline" id="Πεζογραφία_και_κριτική">Πεζογραφία και κριτική</span></h3><ul><li><i>Ο λαός των μουνούχων</i> (Φιλ. ψευδ. Δήμος Τανάλιας) (1923)</li><li><i>Ο Σολωμός χωρίς μεταφυσική</i> (1925)</li><li><i>Η αληθινή απολογία του Σωκράτη</i> (1931)</li><li><i>Αληθινοί άνθρωποι</i> (1938)</li><li><i>Το ημερολόγιο της Πηνελόπης</i> (1947)</li><li><i>Πεζός λόγος</i> (1957)</li><li><i>Σολωμικά</i> (1957)</li><li><i>Αισθητικά Κριτικά Α και Β</i> (1958)</li><li><i>Ανθρωποι. Ζωντανοί - Αληθινοί</i> (1958)</li><li><i>Οι δικτάτορες</i> (1956)</li><li><i>Φιλολογικά Απομνημονεύματα</i> (1980)</li></ul><h3><span id=".CE.98.CE.AD.CE.B1.CF.84.CF.81.CE.BF"></span><span class="mw-headline" id="Θέατρο">Θέατρο</span></h3><ul><li><i>Άτταλος ο Τρίτος</i> (1972)</li></ul><h3><span id=".CE.9C.CE.B5.CF.84.CE.B1.CE.B8.CE.B1.CE.BD.CE.AC.CF.84.CE.B9.CE.B5.CF.82_.CF.83.CF.85.CE.BB.CE.BB.CE.BF.CE.B3.CE.AD.CF.82_.CE.BA.CE.B5.CE.B9.CE.BC.CE.AD.CE.BD.CF.89.CE.BD"></span><span class="mw-headline" id="Μεταθανάτιες_συλλογές_κειμένων">Μεταθανάτιες συλλογές κειμένων</span></h3><ul><li><i>Γράμματα από το Παρίσι</i>, επιμ. Νίκος Σαραντάκος, «Εκδόσεις Αρχείο», Αθήνα 2013, 164 σελ.</li><li><i>Τι είδα εις την Ρωσσίαν των Σοβιέτ</i>, επιμ. Νίκος Σαραντάκος, «Εκδόσεις Αρχείο», Αθήνα 2014, 306 σελ.</li><li><i>Αττικά, 400 χρονογραφήματα (1939-1958) για την Αθήνα και την Αττική</i>, επιμ. Νίκος Σαραντάκος, «Εκδόσεις Αρχείο», Αθήνα 2016, 578 σελ.</li><li><i>Αστυνομικά: 265 χρονογραφήματα (1939-1957) εμπνευσμένα από το αστυνομικό δελτίο</i>, επιμ. Νίκος Σαραντάκος, «Εκδόσεις Αρχείο», Αθήνα 2017, 376 σελ.</li></ul><h3><span id=".CE.9C.CE.B5.CF.84.CE.B1.CF.86.CF.81.CE.AC.CF.83.CE.B5.CE.B9.CF.82"></span><span class="mw-headline" id="Μεταφράσεις">Μεταφράσεις</span></h3><ul><li>Αριστοφάνης - <i>Βάτραχοι</i></li><li>Αριστοφάνης - <i>Εκκλησιάζουσες</i></li><li>Αριστοφάνης - <i>Ιππείς</i></li><li>Αριστοφάνης - <i>Λυσιστράτη</i></li><li>Αριστοφάνης - <i>Πλούτος</i></li><li>Ευριπίδης - <i>Ιππόλυτος</i></li><li>Ευριπίδης - <i>Τρωαδίτισσες</i></li><li><i>Κινέζικα τραγούδια</i></li><li>Μολιέρος - <i>Μισάνθρωπος</i></li><li>Ευγένιος Ποτιέ - <i>Η Διεθνής</i></li></ul><h2><span id=".CE.94.CE.B9.CE.B1.CE.BA.CF.81.CE.AF.CF.83.CE.B5.CE.B9.CF.82"></span><span class="mw-headline" id="Διακρίσεις">Διακρίσεις</span></h2><ul><li>Τιμητική διάκριση με το Διεθνές Βραβείο Γραμμάτων και Τεχνών «Λένιν» από την ΕΣΣΔ το 1959.</li></ul><div class="mw-references-wrap mw-references-columns"> </div><h2><span id=".CE.92.CE.B9.CE.B2.CE.BB.CE.B9.CE.BF.CE.B3.CF.81.CE.B1.CF.86.CE.AF.CE.B1"></span><span class="mw-headline" id="Βιβλιογραφία">Βιβλιογραφία</span></h2><ul><li>Αφιέρωμα στον Κ. Βάρναλη, περ. <i>Αιολικά Γράμματα</i>, τεύχ. 25, Γενάρης-Φλεβάρης 1975.</li><li>Αφιέρωμα στον Κ. Βάρναλη, περ. <i>Νέα Εστία</i>, Χριστούγεννα 1975.</li><li>Αφιέρωμα στον Κ. Βάρναλη, περ. <i>Διαβάζω</i>, τεύχ. 88, 22 Αυγούστου 1984.</li><li>Αφιέρωμα στον Κ. Βάρναλη, περ. <i>Θέματα Παιδείας</i>, τχ. 41-42 (2010), σ. 3-353</li><li>Αφιέρωμα στον Κ. Βάρναλη, περ. <i>Η λέξη</i>, τεύχ. 187, Γενάρης-Φλεβάρης 2006.</li><li>Αφιέρωμα στον Κ. Βάρναλη, περ. <i>Ουτοπία</i>, τεύχ. 68, Ιαν.-Φεβρ. 2006.</li><li>Ευάγγελος Ανδρέου, Στοιχεία Ζωής, 1978 (Με τον Κώστα Βάρναλη)</li><li>Δημήτρης Γληνός, «Ο ποιητής Κώστας Βάρναλης», <i>Εκλεκτές σελίδες,</i> τόμ. Β΄, Στοχαστής, Αθήνα 1971.</li><li>Βάσος Βαρίκας, <i>Κώστας Βάρναλης-Κώστας Καρυωτάκης</i>, Πλέθρο, Αθήνα1978.</li><li>Κώστας Βάρναλης, <i>Φιλολογικά απομνημονεύματα</i>, Κέδρος, Αθήνα 1980.</li><li>Καγκελάρης, Ν. (2017),«Σαπφώ Fr. 105(a) LP - Βάρναλης <i>Πῶς ἐθρήνησαν γιὰ τὴ Σαπφὼ τὰ κορίτσια της ὅταν ἀγάπησε τὸν Ἀλκαῖο</i> (στ. 26-9): Μια νέα ανάγνωση της διακειμενικής τους σχέσης», <i>Φιλολογική</i> 138: 43-6.</li><li>Μ. Μ. Παπαϊωάννου, <i>Κώστας Βάρναλης. Μελέτες</i>, Σύγχρονη Εποχή, Αθήνα 1984.</li><li>Θεανώ Μιχαηλίδου, «Βάρναλης, Κώστας», <i>Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό,</i> τόμ.Β΄, Εκδοτική Αθηνών, Αθήνα 1984.</li><li>Στάθης Μάρας, <i>Κώστας Βάρναλης. Ιδεολογία και ποίηση</i>, Καστανιώτης, Αθήνα 1986.</li><li>Γιάννης Δάλλας, <i>Η δημιουργική δεκαετία στην ποίηση του Κώστα Βάρναλη</i>, Κέδρος, Αθήνα 1988.</li><li>Γιώργος Δ. Μπουμπούς, «Βάρναλης, Κώστας», <i>Εγκυκλοπαίδεια του Ελληνικού Τύπου, 1784-1974, </i>τόμ. Α΄<i>, </i>Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών, Αθήνα 2008.</li><li>Ηρακλής Κακαβάνης, <i>Ο άγνωστος Βάρναλης</i>, Εντός, Αθήνα 2012.</li><li><i>Κώστας Βάρναλης. Φως που πάντα καίει</i>, Πρακτικά Συνεδρίου, Σύγχρονη Εποχή, Αθήνα 2012.</li></ul>Νίκος Λαγκαδινόςhttp://www.blogger.com/profile/02124549686991590437noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3865045096175157001.post-90002028080440660552022-12-10T10:39:00.000-08:002022-12-10T10:39:08.027-08:00Νέλλυ Ζαχς (1891 – 1970) Γερμανίδα ποιήτρια και δραματουργός<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhwr9r0OZtewZ1i6CHv_HlQR09Ufl5DRQqcc2-UflIEifNTUJ5DsHssl7o11uWm4dqfI9ytnQvqH4Xh5ziugqE6TalhQMP6mP9oTXjOr_QT5umgkRYEdz8t784FLO-uOsrI8_Mo3u82ANUad7B5sBSa4gu0_CoHBbRuz1d4cYRW856rhguYcE78cKa3zw/s1024/sachs-1024x576-1.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="576" data-original-width="1024" height="284" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhwr9r0OZtewZ1i6CHv_HlQR09Ufl5DRQqcc2-UflIEifNTUJ5DsHssl7o11uWm4dqfI9ytnQvqH4Xh5ziugqE6TalhQMP6mP9oTXjOr_QT5umgkRYEdz8t784FLO-uOsrI8_Mo3u82ANUad7B5sBSa4gu0_CoHBbRuz1d4cYRW856rhguYcE78cKa3zw/w504-h284/sachs-1024x576-1.jpeg" width="504" /></a></div><br /><p><br /></p><p> <span style="box-sizing: border-box; color: #313131; font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 48pt; margin: 0px; outline: none; padding: 0px; text-align: justify;"><strong style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;">Η</strong></span><span style="background-color: white; color: #313131; font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 14px; text-align: justify;"> </span><b style="box-sizing: border-box; color: #313131; font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 14px; margin: 0px; outline: none; padding: 0px; text-align: justify;">Νέλλυ Ζαχς</b><span style="background-color: white; color: #313131; font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 14px; text-align: justify;"> (</span><i style="box-sizing: border-box; color: #313131; font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 14px; margin: 0px; outline: none; padding: 0px; text-align: justify;">Nelly Sachs</i><span style="background-color: white; color: #313131; font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 14px; text-align: justify;">, Βερολίνο, 10 Δεκεμβρίου 1891 – Στοκχόλμη, 12 Μαΐου 1970) ήταν Γερμανίδα ποίητρια και δραματουργός, η οποία μεταμορφώθηκε λόγω της ναζιστικής εμπειρίας από ερασιτέχνης σε δριμεία εκπρόσωπο της δυστυχίας και του πόθου των Εβραίων συνανθρώπων της.</span></p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #313131; font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 14px; line-height: 1.8; margin: 0px 0px 17px; outline: none; padding: 0px; text-align: justify;">Γεννήθηκε στο Schöneberg, στο Βερολίνο, το 1891 και κατέφυγε το 1940 στη Σουηδία. Ήταν φίλη της Σέλμα Λάγκερλεφ. Το 1966 μοιράστηκε το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας με τον Εβραίο συγγραφέα Σαμουήλ Ιωσήφ Άγκνον. Ασύνηθες μέτρο για τη Σουηδική Ακαδημία, το οποίο καλύφθηκε με μία προσεγμένη επιχειρηματολογία: “Ο επιμερισμός του βραβείου έχει έναν ιδιαίτερο σκοπό: να τιμήσει δύο συγγραφείς οι οποίοι, παρ’ όλο που γράφουν σε διαφορετικές γλώσσες, συνδέονται με πνευματική συγγένεια και συμπληρώνουν ο ένας τον άλλον σε μια μεγαλειώδη προσπάθεια να προβάλουν την πολιτισμική κληρονομιά του εβραϊκού λαού μέσω του γραπτού λόγου”. Στον λόγο που εκφωνήθηκε για τη Νέλλυ Ζαχς σχολιάστηκε “η συμβολική της γλώσσα, που συνδυάζει μια τολμηρή μοντερνιστική έμπνευση με τον απόηχο της αρχαίας βιβλικής ποίησης”. Η ίδια η Νέλλυ Ζαχς παρατήρησε πως ο Άγκνον εκπροσωπούσε το Ισραήλ ενώ «<i style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;">εγώ εκπροσωπώ την τραγωδία του εβραϊκού λαού</i>».</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #313131; font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 14px; line-height: 1.8; margin: 0px 0px 17px; outline: none; padding: 0px; text-align: center;"><img alt="" class="alignnone size-full wp-image-1523065" decoding="async" height="396" loading="lazy" sizes="(max-width: 280px) 100vw, 280px" src="https://www.timesnews.gr/wp-content/uploads/2022/12/Nelly_Sachs_1966.jpg" srcset="https://www.timesnews.gr/wp-content/uploads/2022/12/Nelly_Sachs_1966.jpg 280w, https://www.timesnews.gr/wp-content/uploads/2022/12/Nelly_Sachs_1966-212x300.jpg 212w" style="border: 0px; box-sizing: border-box; height: auto; margin: 5px 20px 20px 0px; max-width: 100%; outline: none; padding: 0px; vertical-align: top;" width="280" /></p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #313131; font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 14px; line-height: 1.8; margin: 0px 0px 17px; outline: none; padding: 0px; text-align: justify;">Μετά το θάνατό της το 1970 τάφηκε στο <i style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;">Norra begravningsplatsen</i> στη Στοκχόλμη. Μια αναμνηστική πλάκα μνημονεύει τον τόπο γέννησής της, στο <i style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;">Maaßenstraße 14</i>, στο Schöneberg, όπου υπάρχει επίσης ένα Πάρκο, στη <i style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;">Dennewitzstraße</i>, ονομασμένο προς τιμήν της.</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #313131; font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 14px; line-height: 1.8; margin: 0px 0px 17px; outline: none; padding: 0px; text-align: justify;">Ποιήματά της στα ελληνικά βρίσκονται στα παρακάτω βιβλία:</p><ul style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #313131; font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 14px; list-style: none; margin: 0px 0px 20px; outline: none; padding: 0px 0px 0px 36px; text-align: justify;"><li style="box-sizing: border-box; line-height: 1.7; list-style: square; margin: 0px 0px 6px; outline: none; padding: 0px; position: relative;"><b style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;">Τέσσερις νομπελίστες ποιητές</b>: συλλογικό έργο, ανθολόγηση ποιημάτων των Νέλλυ Ζαχς (Nelly Sachs), Jaroslav Seifert, Γκύντερ Γκρας (Günter Grass), Ελφρίντε Γέλινεκ (Elfriede Jelinek). Ανθολόγηση και μετάφραση Σωτήρης Γυφτάκης για τις εκδ. “Λεξίτυπον”, 2007 ·</li></ul><ul style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #313131; font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 14px; list-style: none; margin: 0px 0px 20px; outline: none; padding: 0px 0px 0px 36px;"><li style="box-sizing: border-box; line-height: 1.7; list-style: square; margin: 0px 0px 6px; outline: none; padding: 0px; position: relative; text-align: justify;"><b style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;">Ξένη ποίηση του 20ου αιώνα: Επιλογή από ελληνικές μεταφράσεις</b>. Ανθολόγηση Μαρία Λαϊνά. Ελληνικά Γράμματα, 2007.</li></ul>Νίκος Λαγκαδινόςhttp://www.blogger.com/profile/02124549686991590437noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3865045096175157001.post-60139301331762813592022-12-08T22:19:00.000-08:002022-12-08T22:19:03.493-08:00Γεώργιος Δροσίνης (1859-1951)<p> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgrkS-GXkGrBh-4T5xzKgfH64MXUjzCX7Ngu2oGZUEDQCG-FltMwqmHjH8vmKcdMVn-ohwaGdaDvXiikt2D6PidzasPBhB3fKbRY4MzSYr9IBU02VLkI_StWftbaf8Dp2_V9dMH1-6QI0BAg5G0wIPbUO-Qv-Sa0FjszHB1vbksSG-pWmhu6nMCjjJ1yw/s608/Georgios_Drosinis.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="319" data-original-width="608" height="262" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgrkS-GXkGrBh-4T5xzKgfH64MXUjzCX7Ngu2oGZUEDQCG-FltMwqmHjH8vmKcdMVn-ohwaGdaDvXiikt2D6PidzasPBhB3fKbRY4MzSYr9IBU02VLkI_StWftbaf8Dp2_V9dMH1-6QI0BAg5G0wIPbUO-Qv-Sa0FjszHB1vbksSG-pWmhu6nMCjjJ1yw/w499-h262/Georgios_Drosinis.jpg" width="499" /></a></div><br /><p></p><p><strong>ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΔΡΟΣΙΝΗΣ</strong></p><blockquote><p><span style="color: red; font-size: 20pt;"><strong>Φθινόπωρο</strong></span></p></blockquote><p style="padding-left: 120px;">Χειμώνιασε και φεύγουν τα πουλιὰ<br />γοργὰ ο πελαργὸς τα πελαγώνει<br />κι η φλύαρη χελιδονοφωλιὰ<br />χορτάριασε παντέρημη και μόνη.</p><p style="padding-left: 120px;">Του σπίνου χάθηκ’ η γλυκιὰ λαλιά,<br />φοβήθηκε ο μελισσουργὸς το χιόνι<br />κι η σουσουράδα κάτω στην ακρογιαλιὰ<br />δεν τρέχει, δεν πηδά, δεν καμαρώνει.</p><p style="padding-left: 120px;">Στης λυγαριάς τ’ ολόξερο κλαδὶ<br />του φθινοπώρου φτωχικὸ παιδί,<br />ο καλογιάνος, πρόσχαρος προβάλλει,</p><p style="padding-left: 120px;">με λόγια ταπεινὰ και σιγανά.<br />Μικρὸς προφήτης, φτερωτὸς<br />μηνά την Άνοιξη, που θα γυρίση πάλι.</p><blockquote><p><span style="color: red; font-size: 20pt;">Τα πρωτοβρόχια</span></p></blockquote><p style="padding-left: 120px;">Με τα πρωτοβρόχια θα 'ρθουν τα μηνύματα<br />του χειμώνα: το ποτάμι θα θολώσει,<br />θα τριζοβολούν ξερά τα πλατανόφυλλα<br />θα κρυώσει η νύχτα και θα μεγαλώσει.</p><p style="padding-left: 120px;">Θα δροσοσταλάζουν κόκκινα τα κούμαρα,<br />κυκλαμιὲς θ᾿ ανθούν στὸ χώμα ταίρια ταίρια,<br />θα καπνίζουν σφαλιστὰ τα χωριατόσπιτα<br />και θ᾿ αρχίσουν τα σπιτιάτικα νυχτέρια.</p><p style="padding-left: 120px;">Θα σωπάσει ο τζίτζικας κι ετοιμοτάξιδα<br />γι᾿ άλλων τόπων άνοιξη, μακριὰ απ᾿ τα χιόνια<br />βράδυ βράδυ ὡς τα μεσούρανα θα χύνονται<br />μαύροι φτερωτοί σταυροί τα χελιδόνια.</p><p style="padding-left: 120px;">Ω χαρά μας! το χειμώνα θα προσμένομε,<br />δίχως πάγους και χιονιὲς να φοβηθούμε:<br />τη ζωή μας το στερνό ταξίδι εκάναμε<br />και την άνοιξη άλλων τόπων δεν ποθούμε.</p><p style="text-align: right;">(<em>"Θα βραδιάζει"</em>, 1930)</p><blockquote><p><span style="color: red; font-size: 20pt;">Το σιδερόχορτο</span></p></blockquote><p style="padding-left: 120px;">Σύρε να πης της μάνας σου να μη σε μανταλώνη<br />με τις διπλές τις κλειδωνιές και τις βαριές αμπάρες,<br />γιατί θα πάρω τα βουνά, τους κάμπους θα γυρίσω,<br />να βρω το σιδερόχορτο, ν' ανοίξω να μπω μεσα.</p><p style="padding-left: 120px;">-Και πού το ξέρεις να το βρης και πώς θα το γνωρίσης;<br />-Θα πα' να βρω σκαντζόχερα με τα μικρά παιδιά του<br />και θα του πάρω τα παιδιά, στο χώμα θα τα θάψω.<br />Θε να γυρνά ο σκαντζόχερας τριγύρω στα θαμμένα,<br />και, σαν ιδή που δεν μπορεί το χώμα να σαλέψη,<br />θα τρέξη εδώ, θα τρέξη εκεί, θα ψάξη με λαχτάρα,<br />να βρη το σιδερόχορτο, στο στόμα να το φέρη,<br />για να τ' αγγίξη στο σωρό, να σκορπιστή το χώμα.<br />Κι εγώ θα πάρω από τη γη τ' ατίμητο χορτάρι,<br />π' ανοίγει κάθε κλειδωνιά και ρίχνει κάθε αμπάρα,<br />π' ανοίγει κάσες με φλουριά, και κάσες με διαμάντια.<br />Μα γώ δε θέλω τα φλουριά, τα ξένα τα διαμάντια,<br />μόνο θα 'ρθω στην πόρτα σου, τη διπλοκλειδωμένη,<br />να της σκορπίσω τα καρφιά και τα σιδερικά της,<br />ν' ανοίξω, να 'ρθω να σε βρω, να σε γλυκοφιλήσω.<br />-Σαν θέλης να 'ρθης να με βρης, να με γλυκοφιλήσης,<br />άφησ' τις τέχνες τις κακές, τα μαγικά βοτάνια,<br />και σύρε πες του χρυσικού να φτιάξη δακτυλίδια<br />και στίλε μου και προξενιά, για να με κάνης ταίρι.</p><p style="padding-left: 120px; text-align: right;"><em>("Ειδύλλια")</em></p><p style="text-align: center;"><img alt="" class="alignnone wp-image-1316691 size-full" height="377" src="https://www.timesnews.gr/wp-content/uploads/2020/11/BeFunky-collage-11-scaled.jpg" width="642" /></p><p><strong>ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΔΡΟΣΙΝΗΣ</strong> (1859-1951). Γεννήθηκε στην Αθήνα από γονείς Μεσολογγίτες. Σπούδασε Νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, αλλά προτού τελειώσει μεταγράφηκε στη Φιλοσοφική Σχολή. Το 1885 πήγε στη Γερμανία και σπούδασε ιστορία της τέχνης και ξένες φιλολογίες στη Λειψία. Πρόσφερε πολλές υπηρεσίες στην αναγέννηση της λογοτεχνίας και στο δημοτικισμό. Υπηρέτησε στο Υπουργείο Παιδείας και στη Διεύθυνση Γραμμάτων και Τεχνών. Το 1926 έγινε ακαδημαϊκός. Ως ποιητής είναι ειδυλλιακός με παρνασσικές τάσεις. Τα έργα του, αν και μικρής λυρικής πνοής, χαρακτηρίζονται από ευγένεια και λεπτότητα και βοήθησαν να απαλλαγεί η ποίησή μας από τον κραυγαλέο ρομαντισμό. Έργα του: Ποίηση: Ιστοί αράχνης (1880), Σταλακτίται (1881), Ειδύλλια (1884), Γαλήνη (1902), Φωτερά σκοτάδια (1915), Κλειστά βλέφαρα (1918), Πύρινη ρομφαία (1921), Θα βραδιάζει (1930) κ.ά. Πεζά: Αγροτικαί επιστολαί (1882), Το βοτάνι της αγάπης (1901), Έρση (1922) κ.ά. Το ποιητικό και πεζογραφικό του έργο είναι συγκεντρωμένο σε έξι τόμους (Σύλλογος προς διάδοσιν Ωφελίμων Βιβλίων).</p><p style="text-align: center;"><img alt="" class="alignnone wp-image-1316692 size-full" height="360" src="https://www.timesnews.gr/wp-content/uploads/2020/11/Roilos-georgios-poets-parnassos-literary-club-1280x720-1.jpg" width="640" /></p><p style="text-align: center;"><span style="color: #003300;"><strong><em>«Οι ποιηταί». Πίνακας του 1919 από τον ζωγράφο Γεώργιο Ροϊλό. Εικονίζονται από αριστερά οι: Γεώργιος Στρατήγης, Γεώργιος Δροσίνης, Ιωάννης Πολέμης, Κωστής Παλαμάς, Γεώργιος Σουρής και ο Αριστομένης Προβελέγγιος να διαβάζει ένα ποίημά του στον φιλολογικό σύλλογο «Παρνασσός»</em></strong></span></p>Νίκος Λαγκαδινόςhttp://www.blogger.com/profile/02124549686991590437noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3865045096175157001.post-25612487629443644902022-12-07T03:58:00.002-08:002022-12-07T03:58:40.512-08:00 Νόαμ Τσόμσκι -- Αμερικανός καθηγητής στο Τμήμα Γλωσσολογίας και Φιλοσοφίας του MIT<p> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj0iZIFQ0sZvPPwg-PZyy5VZBeM7HUacTW3K4LBSwWYCk-zenKV2HWFEeWlnUHq-xtQNSMSPQ_EqP8TAoa7Zf7YmsnLmqZipsO_Lr-D_ZiazabeW0XYOHeJOU_thalrrsq4VRWEgO4PM2UeJi_-yFBbaDxoI88ODRMGd0OP7XJWrq1cfZGpX92kVXJSag/s2164/Noam_Chomsky_portrait_2017_retouched.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2164" data-original-width="1740" height="588" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj0iZIFQ0sZvPPwg-PZyy5VZBeM7HUacTW3K4LBSwWYCk-zenKV2HWFEeWlnUHq-xtQNSMSPQ_EqP8TAoa7Zf7YmsnLmqZipsO_Lr-D_ZiazabeW0XYOHeJOU_thalrrsq4VRWEgO4PM2UeJi_-yFBbaDxoI88ODRMGd0OP7XJWrq1cfZGpX92kVXJSag/w472-h588/Noam_Chomsky_portrait_2017_retouched.png" width="472" /></a></div><br /><p></p><p><span style="font-size: 48pt; text-align: justify;"><strong>Ο</strong></span><span style="text-align: justify;"> </span><b style="text-align: justify;">Νόαμ Τσόμσκι</b><span style="text-align: justify;"> (</span><i style="text-align: justify;">Avram Noam Chomsky</i><span style="text-align: justify;">,γενν. 7 Δεκεμβρίου 1928) είναι Αμερικανός καθηγητής στο Τμήμα Γλωσσολογίας και Φιλοσοφίας του Τεχνολογικού Ινστιτούτου της Μασαχουσέτης (MIT). Έχει συγγράψει πλήθος βιβλίων και άρθρων, ενώ έχει δώσει και εκτενείς διαλέξεις επάνω σε ένα ευρύτατο φάσμα θεμάτων τα οποία περιλαμβάνουν τη γλωσσολογία, τη φιλοσοφία και την ιστορία της διανόησης. Επίσης, ο Τσόμσκι έχει πλούσιο ιστορικό πολιτικού ακτιβισμού από τη δεκαετία του '60 κι έπειτα, με πληθώρα βιβλίων τα οποία επικρίνουν κυρίως την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ, ενώ με δήλωσή του τοποθέτησε ιδεολογικά τον εαυτό του στον αναρχικό χώρο, αν και κατά καιρούς έχουν σχολιαστεί οι φιλελεύθερες καταβολές της πολιτικής του σκέψης. Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνια, απ' όπου αποφοίτησε με πτυχίο φιλοσοφίας το 1949 και με μεταπτυχιακό στη γλωσσολογία το 1951. Η συνεργασία του εκεί με τον διάσημο γλωσσολόγο Zellig Harris έθεσε τις βάσεις για τις μετέπειτα θεωρίες του στη γλωσσολογία και την πολιτική του σκέψη.</span></p><p style="text-align: justify;">Ο Τσόμσκι είναι ο εισηγητής της λεγόμενης «γενετικής-μετασχηματιστικής γραμματικής», κυρίως με το ριζοσπαστικό γλωσσολογικό του σύγγραμμα <i>Συντακτικές Δομές</i> του 1957. Η γενετική θεωρία για τη γλώσσα, παρά τις αλλεπάλληλες εξελίξεις και αναθεωρήσεις της, χαρακτηρίζεται από κάποιες σταθερές παραδοχές όπως η ακόλουθη: η ικανότητα του ανθρώπου να παράγει και να κατανοεί ασύλληπτο για τον ανθρώπινο νου αριθμό προτάσεων είναι έμφυτη και μας οδηγεί βάσιμα στην υπόθεση για την ύπαρξη γλωσσικών καθολικών, γενικευμένων δομών και περιορισμών στους οποίους υπακούν όλες οι φυσικές γλώσσες, παρά την παρατηρούμενη τεράστια τυπολογική ποικιλία τους. Η ύπαρξη μιας εγγενούς «Καθολικής Γραμματικής» καθιστά το παιδί ικανό να μαθαίνει τη μητρική του γλώσσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα, παρά την αποσπασματικότητα των δεδομένων τα οποία προσλαμβάνει ο άνθρωπος κατά τα πρώτα χρόνια της ζωής του.</p><p style="text-align: justify;">Ο Τσόμσκι αμφισβήτησε τη συμπεριφοριστική θεωρία για την γλωσσική κατάκτηση και προώθησε ένα τυπικό/φορμαλιστικό πρότυπο περιγραφής και ανάλυσης της γλώσσας, ιδιαίτερα στο επίπεδο της σύνταξης. Ο τρόπος με τον οποίο ο Τσόμσκι απέδωσε φορμαλιστικά την γλωσσική ικανότητα εξηγεί επαρκώς τη λεγόμενη "γλωσσική δημιουργικότητα", κεντρική ιδιότητα των φυσικών γλωσσών: με ένα πεπερασμένο αριθμό κανόνων και ένα ορισμένο σύνολο γλωσσικών μονάδων (φωνολογικών και λεξικών), οι άνθρωποι είναι ικανοί να παραγάγουν και να αντιληφθούν άπειρο πλήθος προτάσεων, συμπεριλαμβανομένων προτάσεων που ποτέ ξανά δεν έχουν παραχθεί.</p><p style="text-align: justify;">Ο Τσόμσκι αναφέρει ότι τα παιδιά δεν γεννιούνται «tabula rasa» (κενό χαρτί) αλλά είναι γενετικά προδιατεθειμένα, ώστε να μπορούν να δομήσουν την απόκτηση της γλώσσας. Σύμφωνα με αυτόν υπάρχει ένας έμφυτος μηχανισμός κατάκτησης της γλώσσας που βοηθά τα παιδιά στο να κατακτήσουν και να αποκτήσουν την γλώσσα τους.</p><h2 style="text-align: justify;"><span id=".CE.A3.CF.85.CE.BD.CE.B5.CE.B9.CF.83.CF.86.CE.BF.CF.81.CE.AC_.CF.83.CF.84.CE.B7_.CE.B3.CE.BB.CF.89.CF.83.CF.83.CE.BF.CE.BB.CE.BF.CE.B3.CE.AF.CE.B1"></span><span class="mw-headline" id="Συνεισφορά_στη_γλωσσολογία">Συνεισφορά στη γλωσσολογία</span></h2><h3 style="text-align: justify;"><span id=".CE.A3.CF.85.CE.BD.CF.84.CE.B1.CE.BA.CF.84.CE.B9.CE.BA.CE.AD.CF.82_.CE.94.CE.BF.CE.BC.CE.AD.CF.82_.281957.29_.CE.BA.CE.B1.CE.B9_.CE.92.CE.B1.CF.83.CE.B9.CE.BA.CE.AE_.CE.98.CE.B5.CF.89.CF.81.CE.AF.CE.B1_.281965.29"></span><span class="mw-headline" id="Συντακτικές_Δομές_(1957)_και_Βασική_Θεωρία_(1965)">Συντακτικές Δομές (1957) και Βασική Θεωρία (1965)</span></h3><p style="text-align: justify;">Ο Τσόμσκι δημοσιεύει το 1957 τις <i>Συντακτικές Δομές</i> (<i>Syntactic Structures</i>)<sup class="reference" id="cite_ref-9">[9]</sup>, βιβλίο που αποτελεί σύνοψη της διδακτορικής του διατριβής (1955), η οποία είχε τίτλο <i>Η Λογική Δομή της Γλωσσολογικής Θεωρίας</i> (και η οποία δημοσιεύτηκε τελικά το 1975). Στις <i>Συντακτικές Δομές</i> ο Τσόμσκι εισάγει την έννοια της «μετασχηματιστικής γραμματικής». Ορίζει ως στόχο της γραμματικής την πρόβλεψη όλων των γραμματικών (δηλαδή ορθά σχηματισμένων) προτάσεων μιας γλώσσας και μόνον αυτών. Θεωρεί έτσι καταρχήν ότι η παραγωγή προτάσεων δεν περιγράφεται ικανοποιητικά στο πλαίσιο γραμμικών αναπαραστάσεων (όπως το πρότυπο πεπερασμένων καταστάσεων/πρότυπο του Markov), με το επιχείρημα ότι στις φυσικές γλώσσες είναι δυνατή η απεριόριστη παρεμβολή άλλων δομών μεταξύ δύο αλληλεξαρτώμενων συστατικών, ενώ ένα γραμμικό πρότυπο εξηγεί την αλληλεξάρτηση μόνο συνεχόμενων συστατικών. Έτσι, επιχειρηματολογεί υπέρ της άποψης ότι η πρόταση έχει ιεραρχική δομή, η οποία μπορεί να αναπαρασταθεί στο πλαίσιο των γραμματικών φραστικής δομής. Οι κανόνες φραστικής δομής προσφέρουν το πλεονέκτημα της «αναδρομής» (<i>recursion</i>), δηλ. της ιδιότητας των κανόνων να μπορούν να εφαρμόζονται απεριόριστα (στο πλαίσιο κυρίως της <i>Βασικής Θεωρίας</i> του 1965). Χαρακτηριστικό παράδειγμα αναδρομής του όρου <i>πρόταση</i> μπορεί να θεωρηθεί το εξής: <i>[Η Μαρία ισχυρίστηκε [ότι άκουσε [τον Γιάννη να λέει [ότι η Κατερίνα δεν θέλει [να πάει εκδρομή μαζί μας]]</i>. Η παραπάνω πρόταση παράγεται χονδρικά από τους ακόλουθους κανόνες:</p><ol style="text-align: justify;"><li>Π-> ΟΦ + ΡΦ</li><li>ΡΦ-> Ρ + (ΟΦ) + (Π)</li></ol><p style="text-align: justify;">(*Π=πρόταση, ΟΦ=ονοματική φράση, ΡΦ=ρηματική φράση, σε παρένθεση οι προαιρετικοί όροι)</p><p style="text-align: justify;">Επομένως, αν αρχίσουμε να επαναγράφουμε το Π σύμφωνα με τους κανόνες, μπορούμε να έχουμε:<br />Π-> ΟΦ + ΡΦ,<br />Π-> ΟΦ + Ρ + Π,<br />Π-> ΟΦ + Ρ + ΟΦ + ΡΦ,<br />Π-> ΟΦ + Ρ + ΟΦ + Ρ + ΟΦ + Π κ.ο.κ.<br /><img alt="Ssyntax tree.png" data-file-height="164" data-file-width="320" height="164" src="https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/e/ef/Ssyntax_tree.png" width="320" /></p><p style="text-align: justify;">Κρίνεται ωστόσο ότι ούτε το πρότυπο φραστικής δομής επαρκεί πλήρως, για τους εξής λόγους:</p><p style="text-align: justify;">α) δεν μπορεί να αποδώσει τη δομή προτάσεων με «ασυνεχή συστατικά», π.χ. (i) «Έφυγε η Μαρία από το σπίτι».</p><p style="text-align: justify;">Η πρόταση παράγεται κανονικά ως εξής:</p><ol style="text-align: justify;"><li>Π-> ΟΦ + ΡΦ</li><li>ΟΦ-> Αρθ + Ο</li><li>ΡΦ-> Ρ + ΠροθΦ</li><li>ΠροθΦ-> Πρόθ + ΟΦ</li><li>Αρθ-> η, το</li><li>Ο-> Μαρία, σπίτι</li><li>Ρ-> έφυγε</li><li>Πρόθ-> από.</li></ol><p style="text-align: justify;">Εφαρμόζοντας τους κανόνες επαναγραφής, η δυνατή παραγόμενη δομή είναι η (ii) «η Μαρία έφυγε από το σπίτι» και οι κανόνες δείχνουν αυτό που διαισθητικά αντιλαμβανόμαστε, ότι η φράση «έφυγε από το σπίτι» αποτελεί ενιαίο συστατικό. Ωστόσο, και η πρόταση (i) δεν είναι αντιγραμματική, θεωρείται δηλαδή ορθά σχηματισμένη από έναν φυσικό ομιλητή. Είναι όμως γεγονός ότι δεν μπορεί να προβλεφθεί από τους ανωτέρω κανόνες.</p><p style="text-align: justify;">β) κατ' επέκταση, δεν μπορεί να αποδώσει τις δομικές σχέσεις μεταξύ διαφορετικών προτάσεων, τις οποίες ωστόσο ο φυσικός ομιλητής διαισθητικά αντιλαμβάνεται, π.χ. μεταξύ των προτάσεων (iii) «Οι Ρωμαίοι κατέστρεψαν την Καρχηδόνα» και (iv) «η Καρχηδόνα καταστράφηκε από τους Ρωμαίους» ή (v) «Κατέστρεψαν οι Ρωμαίοι την Καρχηδόνα;».</p><p style="text-align: justify;">Για τους παραπάνω λόγους, ο Τσόμσκι κρίνει αναγκαία τη συμπλήρωση της γραμματικής της φραστικής δομής με «μετασχηματιστικούς κανόνες», οι οποίοι θα εξηγούν τον μετασχηματισμό της μιας δομής σε μια άλλη, π.χ. της (i) στην (ii) ή της (iii) στην (iv) ή στην (v). Για παράδειγμα, η (iv) παράγεται από την (iii) με τον ακόλουθο μετασχηματιστικό κανόνα της παθητικοποίησης:</p><dl><dd>ΟΦ<sub>1</sub> Ρ<sub>[ενεργ]</sub> ΟΦ<sub>2</sub> --> ΟΦ<sub>2</sub> Ρ<sub>[παθ]</sub> από ΟΦ<sub>1</sub></dd></dl><p style="text-align: justify;">Οι δομικά συγγενείς προτάσεις θεωρείται ότι ανάγονται στην ίδια <i>Βαθεία Δομή</i>. Με την λειτουργία των κατάλληλων μετασχηματιστικών κανόνων, η Βαθεία Δομή μπορεί να δώσει στην <i>Επιφανειακή Δομή</i> διαφορετικές προτάσεις. Η διάκριση Βαθείας και Επιφανειακής Δομής ανάγεται κυρίως στο έργο του Τσόμσκι <i>Απόψεις της Συντακτικής Θεωρίας</i> (Aspects of the Theory of Syntax) του 1965, όπου γίνεται επίσης η προσάρτηση στη γραμματική και του σημασιολογικού τομέα, τον οποίο είχαν παραμερίσει οι δομιστικών καταβολών «Συντακτικές Δομές». Η σημασιολογική ερμηνεία (δηλ. η παραγωγή του νοήματος) της πρότασης, σύμφωνα με αυτό το μοντέλο, γίνεται ήδη στη Βαθεία Δομή. Έτσι, το πρότυπο της μετασχηματιστικής γραμματικής, σε αυτό το πολύ πρώιμο στάδιο της γενετικής θεωρίας, τη λεγόμενη <i>Βασική Θεωρία</i> (<i>Standard Theory</i>), σχηματικά έχει ως εξής:</p><pre> Λεξικό + Κανόνες Φραστικής Δομής
∇
Βαθεία Δομή---------------->Σημασιολογικός τομέας (σημασιολογικές αντιπροσωπεύσεις)
∇
Μετασχηματιστικοί Κανόνες
∇
Επιφανειακή Δομή
∇
Φωνολογικός Τομέας (φωνητικές αντιπροσωπεύσεις)
</pre><h3 style="text-align: justify;"><span id=".CE.94.CE.B9.CE.B5.CF.85.CF.81.CF.85.CE.BC.CE.AD.CE.BD.CE.B7_.CE.92.CE.B1.CF.83.CE.B9.CE.BA.CE.AE_.CE.98.CE.B5.CF.89.CF.81.CE.AF.CE.B1_.28.CE.B4.CE.B5.CE.BA.CE.B1.CE.B5.CF.84.CE.AF.CE.B1_1970.29"></span><span class="mw-headline" id="Διευρυμένη_Βασική_Θεωρία_(δεκαετία_1970)">Διευρυμένη Βασική Θεωρία (δεκαετία 1970)</span></h3><p style="text-align: justify;">Από τις διαλέξεις του Τσόμσκι στην Πίζα της Ιταλίας το 1979, τέθηκαν οι βάσεις για μια νέα προσέγγιση, βασισμένη σε ένα πλαίσιο «Αρχών και Παραμέτρων». Η νέα προσέγγιση, τα θεωρητικά θεμέλια της οποίας περιγράφονται στο έργο <i>Lectures on Government and Binding</i> του 1981, αναβαθμίζει τον ρόλο της Καθολικής Γραμματικής. Σε όλες τις γλώσσες υπόκειται ένα σύνολο καθολικών, έμφυτων, αφηρημένων <i>Αρχών</i> (γενικοί περιορισμοί και γενικευμένα δομικά σχήματα). Ταυτοχρόνως, η παρατηρούμενη τυπολογική ποικιλία των γλωσσών οφείλεται σε μια σειρά από <i>Παραμέτρους</i>, δηλαδή καθολικά διαζευκτικά σύνολα τυπολογικών χαρακτηριστικών, από την παρουσία ή απουσία των οποίων καθορίζονται οι διάφορες ομάδες γλωσσών. Οι Παράμετροι συχνά παρομοιάζονται με διακόπτες, οι οποίοι ενεργοποιούμενοι σε διαφορετική θέση κάθε φορά, δίνουν διαφορετικές γλώσσες:</p><dl><dd>«<i>Μπορούμε να θεωρήσουμε την αρχική κατάσταση της γλωσσικής ικανότητας</i>» (σσ. την Καθολική Γραμματική) «<i>ως ένα μόνιμο δίκτυο που συνδέεται με ένα πίνακα διακοπτών. Το δίκτυο αποτελείται από τις αρχές της γλώσσας, ενώ οι διακόπτες είναι οι επιλογές που καθορίζονται από την εμπειρία. Όταν οι διακόπτες είναι τοποθετημένοι σε μια συγκεκριμένη θέση, έχουμε τα μπαντού. Όταν είναι τοποθετημένοι σε μια άλλη θέση έχουμε τα ιαπωνικά. Η κάθε συγκεκριμένη ανθρώπινη γλώσσα αναγνωρίζεται ως μια συγκεκριμένη θέση των διακοπτών.</i>» (Τσόμσκι 1997 και 2003)</dd></dl><p style="text-align: justify;">Μια χαρακτηριστική περίπτωση Παραμέτρου είναι η δυνατότητα/μη δυνατότητα παράλειψης του γραμματικού υποκειμένου (<i>pro-drop parameter</i>). Γλώσσες όπως η Ελληνική, που μπορούν να έχουν μη φωνολογικά εκπεφρασμένο υποκείμενο, χαρακτηρίζονται ως pro-drop γλώσσες, ενώ γλώσσες όπως τα αγγλικά, όπου η δήλωση του υποκειμένου είναι υποχρεωτική, χαρακτηρίζονται ως <i>non pro-drop</i>.</p><p style="text-align: justify;">Έτσι, σύμφωνα με αυτήν την οπτική, το παιδί κατακτά εύκολα τη μητρική του γλώσσα, εφόσον κατέχει εγγενώς ένα σύνολο καθολικών αρχών και το μόνο που χρειάζεται να κάνει είναι, αφενός, με λίγες μόνο ενδείξεις από το περιβάλλον του, να ενεργοποιήσει τις κατάλληλες παραμετρικές επιλογές και, αφετέρου, να μάθει απλώς ένα σύνολο λεξημάτων, γραμματικών μορφημάτων και ιδιω(μα)τισμών.</p><p style="text-align: justify;">Η νέα αυτή φάση της γενετικής θεωρίας συνοδεύεται από αλλαγές και στον «φραστικό δείκτη», δηλαδή στην φορμαλιστική απόδοση της δομής των προτάσεων. Η κυριότερη καινοτομία είναι η «Σύνταξη του Χ-τονούμενου» (που έχει την αφετηρία της στη <b>Διευρυμένη Βασική Θεωρία</b>, αγγλ. <b>Extended Standard Theory</b> (EST), και κυρίως στο άρθρο του Τσόμσκι (1970) «Remarks on Nominalization»), σύμφωνα με την οποία κάθε φράση αποτελεί προβολή των ιδιοτήτων της <i>κεφαλής</i> της (της λέξης που αποτελεί τον πυρήνα της φράσης) και οργανώνεται σε τρία επίπεδα:</p><p style="text-align: justify;">α) λεξική κατηγορία Χ, π.χ. Ο (όνομα), Ρ (ρήμα), Πρόθ (Πρόθεση), Επίθ (Επίθετο),</p><p style="text-align: justify;">β) ενδιάμεση προβολή Χ΄, η οποία αποτελείται από την κεφαλή Χ και (το πολύ) ένα συμπλήρωμα. Ένα Ρ΄ π.χ. αποτελείται από ένα ρήμα και ένα αντικείμενο, ένα Ο΄ από ένα όνομα και μια ΟΦ σε γενική κ.λπ.</p><p style="text-align: justify;">γ) μέγιστη προβολή Χ΄΄ ή ΧΦ, η οποία αποτελείται από έναν (προαιρετικό) χαρακτηριστή και το Χ΄. Έτσι, π.χ. ένα Ο΄΄ αποτελείται από ένα άρθρο και το Ο΄, ένα Ρ΄΄ από ένα λογικό υποκείμενο και το Ρ΄, ένα Επιθ΄΄ από έναν ποσοδείκτη και το Επίθ΄.</p><p style="text-align: justify;">Στο Χ΄ και στο Χ΄΄ μπορούν να προσαρτηθούν και ένα ή περισσότερα προαιρετικά προσαρτήματα (προσδιορισμοί). Έτσι, όλες οι φράσεις φαίνεται να υπακούουν στο ακόλουθο αφηρημένο σχήμα:</p><p style="text-align: justify;">α. Χ΄΄--> (Υ), Χ΄</p><p style="text-align: justify;">β. Χ΄ --> Υ, Χ΄ (αλλά και: Χ΄΄--> (Υ),Χ΄΄ «<i>προσάρτηση σε μέγιστη προβολή</i>»)</p><p style="text-align: justify;">γ. Χ΄ --> Χ, (Υ)</p><p style="text-align: justify;">Το κόμμα δηλώνει ελεύθερη διάταξη των στοιχείων, η οποία ρυθμίζεται από την παραμετροποίηση, και η παρένθεση προαιρετική παρουσία <b>μίας</b> φραστικής κατηγορίας. Ο κανόνας β. είναι προαιρετικός και επιτρέπει την δυνάμει άπειρη προσάρτηση προσδιορισμών (π.χ. ΕπιθΦ στο Ο' ή επιρρημάτων και ΠροθΦ στο Ρ'), με απεριόριστη επαναγραφή της ενδιάμεσης προβολής Χ΄.</p><p style="text-align: justify;">Το βασικό διάγραμμα του Χ-τονούμενου (χωρίς προσαρτήματα και με ενεργοποιημένες τις παραμέτρους [Χαρ πριν] και [Κεφαλή πριν]) είναι το εξής:</p><p style="text-align: justify;"><img alt="Xsyntax tree.png" data-file-height="100" data-file-width="73" height="100" src="https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/6/6b/Xsyntax_tree.png" width="73" /></p><p style="text-align: justify;">Η κοινή αυτή ανατομία που παρουσιάζουν οι φράσεις και των τεσσάρων βασικών λεξικών κατηγοριών (Ο, Ρ, Επίθ, Πρόθ), δηλαδή η δυνατότητα αναπαράστασής τους με τη σύμβαση του Χ-τονούμενου, θεωρείται ως μια καθολική Αρχή.</p><p style="text-align: justify;">Άλλη σημαντική καινοτομία αυτού του προτύπου προς την κατεύθυνση της οικονομίας και της καθολικότητας (επικρατούσα τάση της θεωρίας κατά τη δεκαετία του '70 κ.εξ.) ήταν ο περιορισμός του αριθμού των μετασχηματιστικών κανόνων σε έναν μόνο, τον κανόνα «move α» (μετακίνησε το α). Έτσι, μια σειρά υποχρεωτικών και μη μετασχηματισμών, όπως η παθητικοποίηση, η ερώτηση κ.ά., ερμηνεύονται ως μετακινήσεις ενός στοιχείου (κεφαλής ή μέγιστης προβολής) από μια αρχική θέση σε μια άλλη, «επιφανειακή». Το μετακινημένο συστατικό αφήνει ένα ίχνος t στην αρχική του θέση, στην οποία και ερμηνεύεται σημασιολογικά, π.χ.</p><p style="text-align: justify;">«<b>Ποιο βιβλίο</b> είπε η Μαρία ότι διάβασε <b>t</b>;» (η φράση «ποιο βιβλίο» ερμηνεύεται ως συμπλήρωμα του ρήματος διάβασε).</p><p style="text-align: justify;">Και ένα παράδειγμα μετακινήσεων από τα αγγλικά: «<b>Which book</b> did Mary read <b>t</b>?»</p><p style="text-align: justify;"><img alt="Mov-syntax tree.png" data-file-height="280" data-file-width="350" height="280" src="https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/e/eb/Mov-syntax_tree.png" width="350" /></p><p style="text-align: justify;">α) Το βοηθητικό did μετακινείται από την αρχική του θέση I (Infl), στην οποία δηλώνει την Κλίση (χαρακτηριστικά Χρόνου, εν προκειμένω αορίστου, και Συμφωνίας, δηλ. γ' ενικού προσώπου), στη θέση του συμπληρωματικού δείκτη C (complementizer), όπου δηλώνει την ερώτηση (μετακίνηση κεφαλής)</p><p style="text-align: justify;">β) Η ΟΦ Mary μετακινείται από τη θέση του χαρακτηριστή της ΡΦ (VP), την αρχική θέση όπου παράγεται ο δράστης, στη θέση του χαρακτηριστή της IP, όπου θεωρείται ότι προσλαμβάνει (αφηρημένη) πτώση ονομαστική.</p><p style="text-align: justify;">γ) Η wh-φράση «which book» ανυψώνεται από τη θέση συμπληρώματος του ρήματος σε θέση χαρακτηριστή της CP (β, γ: μετακινήσεις μέγιστης προβολής).</p><p style="text-align: justify;">σσ. Και οι λειτουργικές κατηγορίες, π.χ. η Κλίση (I) και ο Συμπληρωματικός Δείκτης (C), ακολουθούν, όπως και οι λεξικές κατηγορίες, τη δομή του Χ-τονούμενου.</p><p style="text-align: justify;">Η πιο πρόσφατη εκδοχή της θεωρίας (από τη δεκαετία του '90 και εξής), ο μινιμαλισμός, αποτυπώνεται μεταξύ άλλων στα έργα του <i>The Minimalist Program</i> (1995) και <i>Minimalist Inquiries</i> (2000) και αποτελεί προέκταση της θεωρίας «Αρχών και Παραμέτρων» της δεκαετίας του 1980.</p><h2 style="text-align: justify;"><span id=".CE.A0.CE.BF.CE.BB.CE.B9.CF.84.CE.B9.CE.BA.CE.AE"></span><span class="mw-headline" id="Πολιτική">Πολιτική</span></h2><p style="text-align: justify;">Ο Νόαμ Τσόμσκι είναι ευρέως γνωστός διανοούμενος, πολιτικός ακτιβιστής και επικριτής της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ και άλλων κυβερνήσεων. Ο ίδιος αυτοχαρακτηρίζεται ελευθεριακός σοσιαλιστής, υποστηρικτής του αναρχοσυνδικαλισμού ενώ θεωρείται σημαίνουσα προσωπικότητα στο χώρο της Αριστεράς στις ΗΠΑ. Οι πολιτικές του θέσεις έχουν αλλάξει ελάχιστα από τη νεανική του ηλικία, και το περιβάλλον της εβραϊκής μεσοαστικής οικογένειας στο οποίο μεγάλωσε. Θεωρεί τις θέσεις του όχι ως ακριβείς πολιτικές θεωρίες αλλά ως ιδανικά που καλύπτουν τις ανάγκες του ανθρώπινου είδους, όπως η ελευθερία, κοινωνία, και ελευθερία συναναστροφής. Αντίθετα με τους μαρξιστές, ο Τσόμσκι θεωρεί πως η πολιτική δεν μπορεί να οριστεί από την επιστήμη.</p><p style="text-align: justify;">Η κύρια ώθηση πίσω από τις πεποιθήσεις της πολιτικής κοσμοθεωρίας του Τσόμσκι είναι η ιδέα πως η αλήθεια σχετικά με την πολιτική πραγματικότητα διαστρεβλώνεται συστηματικά και οργανωμένα μέσω της χειραγώγησης από τα μεγαλο-επιχειρηματικά συμφέροντα, πολιτικές ελίτ, και τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης τα οποία ελέγχονται επίσης από αυτά τα κέντρα εξουσίας, και ο ίδιος ασχολείται με την αποκάλυψη αυτών των δραστηριοτήτων. Θεωρεί πως η κοινή λογική είναι αρκετή για την ανακάλυψη της αλήθειας, εάν εφαρμοστεί υπό το πρίσμα της κριτικής σκέψης και με επίγνωση του ρόλου που διαδραματίζει η ιδιοτέλεια και αυτοεξαπάτηση στον εαυτό του καθενός καθώς και έναντι στους άλλους. Αν και έχει συμμετάσχει σε πολλές πολιτικές διαμαρτυρίες και συγκεντρώσεις, ταυτίζεται περισσότερο με τον τομέα της εκπαίδευσης και προσφέρει δωρεάν σεμινάρια και διαλέξεις με σκοπό την ενδυνάμωση και ενθάρρυνση ευρύτερης πολιτικής συνειδήσεως.</p><p style="text-align: justify;">Είναι επίσης γνωστός για την διαχρονικά αιχμηρή κριτική προς την εξωτερική πολιτική των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, και την διάβρωση που υφίσταται η κυβέρνηση των ΗΠΑ από τις μεγάλες εταιρείες και επιχειρηματικό κατεστημένο, κάτι που έχει παγκόσμιο αρνητικό αντίκτυπο μέσω του επηρεασμού της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ, με τα χαρακτηριστικότερα παραδείγματα που αναφέρει να είναι αυτά του πολέμου στο Βιετνάμ, Φιλιππίνες, Λατινική Αμερική και Μέση Ανατολή. Έχει επίσης διατυπώσει έντονη κριτική προς το Ισραήλ σχετικά με το Παλαιστινιακό ζήτημα, με αποτέλεσμα να του έχει απαγορευτεί η είσοδος στη χώρα το 2010.</p><p style="text-align: justify;">Θεωρεί πως οι περισσότερες θεωρίες συνωμοσίας είναι αναποτελεσματικές, καθώς δεν φέρνουν πρακτικά αποτελέσματα και αποπροσανατολίζουν τους ανθρώπους από το να ασχολούνται με την δημιουργία και βελτίωση της πολιτικής σε θεσμικό επίπεδο, όπου η ατομική χειραγώγηση είναι δευτερεύουσα ως προς τις ευρύτερες κοινωνικές εγκλίσεις. Σχετικά με την κριτική που έχει δεχθεί πως και οι δικές του θεωρίες αποτελούν θεωρία συνωμοσίας, απάντησε πως θεωρεί πολύ λογικό τα ΜΜΕ να χειραγωγούν τις πληροφορίες έτσι ώστε να αποτελούν ένα καλύτερο προϊόν προς πώληση, όπως κάθε άλλη επιχείρηση.</p><h2><span id=".CE.95.CF.81.CE.B3.CE.BF.CE.B3.CF.81.CE.B1.CF.86.CE.AF.CE.B1"></span><span class="mw-headline" id="Εργογραφία">Εργογραφία</span></h2><p>Πλήρης κατάλογος των εκδόσεων του Νόαμ Τσόμσκι διατίθεται στον ιστότοπο του ΜΙΤ.</p><h3><span id=".CE.93.CE.BB.CF.89.CF.83.CF.83.CE.BF.CE.BB.CE.BF.CE.B3.CE.AF.CE.B1"></span><span class="mw-headline" id="Γλωσσολογία">Γλωσσολογία</span></h3><p>Βιβλία που έχουν μεταφραστεί στα ελληνικά:</p><ul><li>(1957) <i>Syntactic Structures The Hague: Mouton</i> - <i>Συντακτικές Δομές</i>, μετάφρ. Φώτης Α. Καβουκόπουλος, εκδ. Νεφέλη, 1991, ISBN 9789602110942</li><li>(1968) <i>Language and Mind</i> - <i>Γλώσσα και νους</i>, μετάφρ. Γιάννης Μανιάτης - Ιόλαος, Νίκος Πατέλης, εκδ. Πολύτροπον, 2008, ISBN 9789608354883</li><li>(2000) <i>New Horizons in the Study of Language and Mind</i> - <i>Οι νέοι ορίζοντες στη μελέτη της γλώσσας και του νου</i>, μετάφρ. Μαρίνα Βασιλείου, εκδ. Πατάκη, 2005, ISBN 9789601614519</li><li>(2000) <i>The Architecture of Language</i> Noam Chomsky, Nirmalangshu Mukherjee (Editor), B. N. Patnaik (Editor) - <i>Η αρχιτεκτονική της γλώσσας</i>, μετάφρ. Φιλιππάτος Άγγελος, εκδ. Καστανιώτη, 2003, ISBN 960-03-3512-5</li><li>(2002) <i>On Nature and Language</i> (Adriana Belletti and Luigi Rizzi, editor) - <i>Για τη φύση και τη γλώσσα</i>, μετάφρ. Κοτζόγλου Γιώργος, εκδ. Παπαδήμας, 2004</li></ul><h3><span id=".CE.A0.CE.BF.CE.BB.CE.B9.CF.84.CE.B9.CE.BA.CE.AE_2"></span><span class="mw-headline" id="Πολιτική_2">Πολιτική</span></h3><p>Βιβλία που έχουν μεταφραστεί στα ελληνικά:</p><ul><li>(1969) <i>American power and the new mandarins</i> - <i>Αμερικανική ισχύς και νέοι μανδαρίνοι</i>, μετάφρ. Ράπτης Νίκος, εκδ. Scripta, 2004, ISBN 960-7909-57-7</li><li>(1973) <i>Counter-Revolutionary Violence - Bloodbaths in Fact & Propaganda</i> (with Edward S. Herman) - <i>Ευεργετικά λουτρά αίματος: Στα γεγονότα και στην προπαγάνδα</i>, συγγραφείς Ν.Τσόμσκι και Έντουαρντ Σ. Χέρμαν, μετάφρ. Ελένη Γαρίδη, εκδ. Ηριδανός</li><li>(1976) <i>Intellectuals and the State</i> - <i>Οι διανοούμενοι και το κράτος</i>, μετάφρ. Νίκος Β. Αλεξίου, εκδ. Ελεύθερος Τύπος, 2000</li><li>(1983, 1999) <i>The Fateful triangle: The United States, Israel and the Palestinians</i> - <i>Μοιραίο τρίγωνο: Οι ΗΠΑ, το Ισραήλ και οι Παλαιστίνιοι</i>, μετάφρ. Βούβαλη Δάφνη, εκδ. Εκδοτικός Οίκος Α.Α.Λιβάνη, 2002, ISBN 960-14-0650-6</li><li>(1986) <i>Pirates and Emperors: International Terrorism and the Real World</i> - <i>Πειρατές και αυτοκράτορες, παλιοί και νέοι. Η διεθνής τρομοκρατία στον πραγματικό κόσμο</i>, μετάφρ. Βούλγαρης Νίκος, εκδ. Εκδοτικός Οίκος Α.Α.Λιβάνη, 2004, ISBN 960-14-0853-3</li><li>(1988) <i>The Culture of Terrorism</i> - <i>Η κουλτούρα της τρομοκρατίας</i>, μετάφρ. Ελένη Αστερίου, εκδ. Εκδοτικός Οίκος Α.Α.Λιβάνη, 2000, ISBN 960-14-0326-4</li><li>(1989) <i>Necessary Illusions</i> - <i>Η βιομηχανία κατασκευής υπηκόων</i>, μετάφρ. Νίκος Β. Αλεξίου, εκδ. Ελεύθερος Τύπος, 1999</li><li>(1993) <i>Year 501:the conquest continues</i> - <i>Έτος 501:η κατάκτηση συνεχίζεται</i>, μετάφρ. Νίκος Ράπτης, εκδ. Τόπος, 1994 ISBN 960-8425-01-8</li><li>(1994) <i>Keeping the Rabble in Line: Interviews with David Barsamian</i> - <i>Η χειραγώγηση των μαζών Συνεντεύξεις με τον Ντέιβιντ Μπαρσαμιάν</i>, μετάφρ. Θεολ. Βουλγαρίδης, εκδ. Scripta, 1997, ISBN 960-7909-03-8</li><li>(1994) <i>World Orders, Old and New</i> - <i>Παλιές και νέες τάξεις πραγμάτων</i>, μετάφρ. Μαρία Αγγελίδου, εκδ. Εκδοτικός Οίκος Α.Α.Λιβάνη, 1996, ISBN 960-236-617-6</li><li>(1996, 1997) <i>Powers and Prospects: Reflections on Human Nature and the Social Order</i> - <i>Δυνάμεις και προοπτικές: Σκέψεις για τη φύση του ανθρώπου και την κοινωνική τάξη</i>, μετάφρ. Λάμπης Χαραλαμπίδης, εκδ. Εκδοτικός Οίκος Α.Α.Λιβάνη, 1999, ISBN 960-14-0013-3</li><li>(1997) <i>Class Warfare: Interviewed by David Barsamian</i> - <i>Οι έχοντες και μη κατέχοντες</i> Οι κοινωνικοί αγώνες σήμερα: Συνεντεύξεις στον Ντέιβιντ Μπαρσαμιάν, μετάφρ. Άγγελος Φιλιππάτος, εκδ. Καστανιώτη, 1998, ISBN 960-03-2338-0</li><li>(1997) <i>Media Control: The Spectacular Achievements of Propaganda</i> - <i>Τα ΜΜΕ ως όργανο κοινωνικού ελέγχου και επιβολής</i>, μετάφρ. Νότης Πάτσαλος, εκδ. Ελεύθερος Τύπος, 1997</li><li>(1998) <i>The Common Good</i> - <i>Το κοινό καλό</i>, Συνεντεύξεις με τον Ντέιβιντ Μπαρσαμιάν, μετάφρ. Παντελής Ανδρικόπουλος, εκδ. Scripta, 2000, ISBN 960-7909-20-8</li><li>(1999) <i>Acts of Aggression: Policing Rogue States</i> - <i>Νέα τάξη: Μυστικά και ψέματα</i>, συγγραφείς Ν.Τσόμσκι, Ramsey Clark, Edward W. Said, μετάφρ. Αριάδνη Αλαβάνου, εκδ. Εκδοτικός Οίκος Α.Α.Λιβάνη, 2000, ISBN 960-14-0249-7</li><li>(1999) <i>Latin America: From Colonization to Globalization</i> - <i>Λατινική Αμερική από την αποικιοκρατία στην παγκοσμιοποίηση</i>, μετάφρ. Γεωργία Γιαννακοπούλου, εκδ. Ελεύθερος Τύπος</li><li>(1999) <i>The New Military Humanism: Lessons From Kosovo</i> - <i>Ο νέος στρατιωτικός ανθρωπισμός: Μαθήματα από το Κοσσυφοπέδιο</i>, μετάφρ. Αθηνά Δημητριάδου, εκδ. Scripta, 2001, ISBN 960-7909-27-5</li><li>(1999) <i>Profit over People: Neoliberalism and Global Order</i> - <i>Κέρδος και πολίτης: Νεοφιλελευθερισμός και παγκόσμια τάξη</i>, μετάφρ. Λάμπης Χαραλαμπίδης, εκδ. Καστανιώτη, 2000, ISBN 960-03-2776-9</li><li>(2000) <i>A New Generation Draws the Line: Kosovo, East Timor and the Standards of the West</i> - <i>Μια νέα γενιά χαράζει τα όρια: Κοσσυφοπέδιο, Ανατολικό Τιμόρ και τα κριτήρια της Δύσης</i>, μετάφρ. Καλαϊτζής Νεκτάριος, εκδ. Scripta, 2001, ISBN 960-7909-35-6</li><li>(2000) <i>Rogue States: The Rule of Force in World Affairs</i> - <i>Ο νόμος της δύναμης στην παγκόσμια τάξη</i>, μετάφρ. Δάφνη Βούβαλη, εκδ. Εκδοτικός Οίκος Α.Α.Λιβάνη, 2001, ISBN 960-14-0454-6</li><li>(2001) <i>Propaganda and the Public Mind. South End Press</i> - <i>Προπαγάνδα και κοινός νους. Ο έλεγχος της σκέψης</i>, συγγραφείς Ν.Τσόμσκι & Barsamian David, μετ. Τσαπόγας Κώστας, εκδ. Εκδοτικός Οίκος Α.Α.Λιβάνη, 2003, ISBN 9789601407456</li><li>(2001) <i>Deux heures de lucidité</i> - <i>Δύο ώρες διαύγειας</i>. Συνομιλίες του Νόαμ Τσόμσκι με τον Ντενί Ρομπέρ και τη Βερόνικα Ζαράχοβιτς: Σιένα, 22 Νοεμβρίου 1999 (συμπληρωματικά κείμενα μέσω e-mail Παρίσι - Βοστόνη), μετάφρ. Αργύρογλου Αργύρης, εκδ. Εκδοτικός Οίκος Α.Α.Λιβάνη, 2006, ISBN 960-14-1173-9</li><li>(2001) <i>On MisEducation</i> - <i>Εκπαίδευση χωρίς ελευθερία και κρίση</i>, μετάφρ. Φιλιππάτος Άγγελος, εκδ. Καστανιώτη, 2002, ISBN 978-960-03-3122-6</li><li>(2001) <i>9-11</i> Seven Stories Press - <i>11/9</i>, μετάφρ. Μιχαήλ Σάββας, εκδ. Άγρα, 2001, ISBN 960-325-414-2</li><li>(2002) <i>Pirates and Emperors, Old and New: International Terrorism and the Real World</i> - <i>Πειρατές και αυτοκράτορες. Η διεθνής τρομοκρατία στον πραγματικό κόσμο</i>, μετάφρ. Τσολακίδου Ιουλία, εκδ. Παρατηρητής, 2003, ISBN 978-960-374-18-24</li><li>(2003) <i>Power and Terror: Post-9/11 Talks and Interviews. Seven Stories Press</i> - <i>Εξουσία και τρομοκρατία: Ομιλίες και συνεντεύξεις μετά την 11η Σεπτεμβρίου</i>, μετάφρ. Τριανταφύλλου Σώτη, εκδ. Πατάκη, 2003, ISBN 9601607560</li><li>(2003) <i>Hegemony or Survival: America's Quest for Global Dominance</i> - <i>Ηγεμονία ή επιβίωση: Η εκστρατεία της Αμερικής για παγκόσμια κυριαρχία</i>, μετάφρ. Γιώργος Κ. Καλαμαντής, εκδ. Πατάκη, 2004, ISBN 978-960-16-1419-9</li><li>(2005) <i>Chomsky on Anarchism</i> - <i>Περί αναρχισμού</i>, μετάφρ. Αλαβάνου Αριάδνη, εκδ. Κέδρος, 2009, ISBN 978-960-04-3898-7</li><li>(2005) <i>Government in the Future</i> - <i>Το μέλλον της διακυβέρνησης. Ο ρόλος του κράτους σε μια αναπτυγμένη βιομηχανική κοινωνία</i>, μετάφρ. Λασκαράτος Άρης, εκδ. Αιώρα, 2007, ISBN 978-960-7872-33-3</li><li>(2006) <i>Failed States: The Abuse of Power and the Assault on Democracy</i> - <i>Αποτυχημένες πολιτείες: Η κατάχρηση της εξουσίας και οι εχθροί της δημοκρατίας</i>, μετάφρ. Γιάννης Ε. Ανδρέου, εκδ. Πατάκη, 2007, ISBN 978-960-16-2567-6</li><li>(2006) <i>Perilous Power: The Middle East and U.S. Foreign Policy</i> - <i>Επικίνδυνη δύναμη: Η Μέση Ανατολή και η εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ: Συζήτηση για την τρομοκρατία, τη δημοκρατία, τον πόλεμο και τη δικαιοσύνη</i>, συγγραφείς Ν.Τσόμσκι & Achcar Gilbert, μετάφρ. Σίσσυ Βωβού, εκδ. Πολύτροπον, 2007, ISBN 978-960-8354-71-5</li><li>(2007) <i>Interventions</i> - <i>Παρεμβάσεις</i>, μετάφρ. Αλαβάνου Αριάδνη, εκδ. Εκδοτικός Οίκος Α.Α.Λιβάνη, 2009, ISBN 978-960-14-2005-9</li><li>(2007) <i>What we Say Goes: Conversations on U.S. Power in a Changing World</i> - <i>Ισχύει ότι πούμε εμείς. Για την εξουσία των ΗΠΑ σ' έναν κόσμο που αλλάζει: Συζητήσεις με τον Ντέϊβιντ Μπαρσαμιάν</i>, συγγραφείς Ν.Τσόμσκι & Barsamian David, μετάφρ. Γιάννης Ε. Ανδρέου, εκδ. Πατάκη, 2008, ISBN 960-16-2974-2</li></ul><h2><span id=".CE.88.CF.81.CE.B3.CE.B1_.CE.B3.CE.B9.CE.B1_.CF.84.CE.BF.CE.BD_.CE.A4.CF.83.CF.8C.CE.BC.CF.83.CE.BA.CE.B9"></span><span class="mw-headline" id="Έργα_για_τον_Τσόμσκι">Έργα για τον Τσόμσκι</span></h2><ul><li>Δ. Θεοφανοπούλου-Κοντού, 1989: <i>Μετασχηματιστική Σύνταξη. Από την θεωρία στην πράξη</i>, εκδ. Καρδαμίτσα, Αθήνα.</li><li>Δ. Θεοφανοπούλου-Κοντού, 2002: <i>Γενετική Σύνταξη. Το πρότυπο της Κυβέρνησης και της Αναφορικής Δέσμευσης</i>, εκδ. Καρδαμίτσα, Αθήνα.</li><li>Ειρήνη Φιλιππάκη-Warburton, εισαγωγή στο Τσόμσκι, 1991: <i>Συντακτικές Δομές</i> εκδ. Νεφέλη, Αθήνα, ελλ. μτφρ. Φ. Καβουκόπουλος από το [Τσόμσκι, 1957: <i>Syntactic Structures</i>, εκδ. Mouton, The Hague].</li><li>Στίβεν Πίνκερ, 2000: <i>Το γλωσσικό ένστικτο -Πώς ο νους δημιουργεί τη γλώσσα</i>, εκδ. Κάτοπτρο, Αθήνα, ελλ. μτφρ. Ε. Μούμα από το [Steven Pinker, 1994: <i>The Language Instict -The new science of language and mind</i>, εκδ. Penguin]</li><li>Τάκης Φωτόπουλος, <i>Ο Καπιταλισμός του Τσόμσκι, Ο Μετακαπιταλισμός του Άλμπερτ και η Περιεκτική Δημοκρατία</i>, εκδ. Γόρδιος, Αθήνα.</li><li>Peter Wintonick, Mark Achbar, 1997,<i>Κατασκευάζοντας Συναίνεση- Ο Νόαμ Τσόμσκι και τα Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας (Το βιβλίο της βραβευμένης ταινίας των Peter Wintonick και Mark Achbar</i>, εκδ. Παρατηρητής, Θεσσαλονίκη, ελλ. μτφρ. Ν. Βούλγαρης</li></ul><p>ΠΗΓΗ: wikipedia</p>Νίκος Λαγκαδινόςhttp://www.blogger.com/profile/02124549686991590437noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3865045096175157001.post-2705253240335592612022-12-07T03:49:00.000-08:002022-12-07T03:49:05.459-08:00 Ρόμπερτ Γκρέιβς (1895 – 1985) Άγγλος ποιητής, μυθιστοριογράφος και μεταφραστής<p> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjWEBoTshstFPxJ8y-wxz4uijvYj2AmTMQVl9Xitp8qo1Nz67zrpEU1RUhSmlj88ZBICVg73AfnErapm4SFrg2sF_p-31se5drBD-Q_x8zRS26ll6C4Chyyi7HXRzsTPw_orq0VKqFEasGusE2RDXtbSRqV3rE7G58o73ewRcaKS-aouATv9GqiKzOGKw/s900/robert-graves-1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="750" data-original-width="900" height="416" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjWEBoTshstFPxJ8y-wxz4uijvYj2AmTMQVl9Xitp8qo1Nz67zrpEU1RUhSmlj88ZBICVg73AfnErapm4SFrg2sF_p-31se5drBD-Q_x8zRS26ll6C4Chyyi7HXRzsTPw_orq0VKqFEasGusE2RDXtbSRqV3rE7G58o73ewRcaKS-aouATv9GqiKzOGKw/w498-h416/robert-graves-1.jpg" width="498" /></a></div><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: 48pt;"><strong>Ο</strong></span> <b>Ρόμπερτ φον Ράνκε Γκρέιβς</b> (<i>Robert von Ranke Gravs</i>, 24 Ιουλίου 1895 - 7 Δεκεμβρίου 1985) επίσης γνωστός ως Ρόμπερτ Ράνκε Γκρέιβς ήταν Άγγλος ποιητής, μυθιστοριογράφος και μεταφραστής. Γεννήθηκε στο Γουίμπλεντον στα περίχωρα του Λονδίνου στις 24 Ιουλίου 1895 και πέθανε στις 7 Δεκεμβρίου 1985. Ο πατέρας του, Άλφρεντ Πέρσιβαλ Γκρέιβς, υπήρξε σημαντικός ποιητής της ιρλανδικής αναγέννησης των αρχών του αιώνα. Η μητέρα του, Αμαλία φον Ράνκε, ήταν μικρανιψιά του Γερμανού ιστορικού του 19ου αιώνα Λέοπολντ φον Ράνκε.</p><p style="text-align: justify;">Σπούδασε στο Κολλέγιο St John του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης, επιστρατεύτηκε πριν τελειώσει τις σπουδές του το 1914, έγινε λοχαγός του Συντάγματος των Ουαλών Τυφεκιοφόρων και τραυματίστηκε σοβαρά στη Γαλλία το 1916. Οι εμπειρίες του από τον πόλεμο περιγράφονται στο (πρώιμο) αυτοβιογραφικό του βιβλίο <i>Good-bye to All That</i> (Αποχαιρετισμός σε όλα αυτά, 1929).<br />Μετά τον πόλεμο συνέχισε τις σπουδές του, προσπάθησε ανεπιτυχώς να κρατήσει ένα εμπορικό κατάστημα, και το 1926 δίδαξε για λίγο αγγλική λογοτεχνία στο Κάιρο. Το 1927 αποσύρθηκε στη Μαγιόρκα, την οποία έκτοτε σπανίως εγκατέλειπε, και όπου πέθανε το 1985.<span id=".CE.88.CF.81.CE.B3.CE.BF"></span></p><p style="text-align: justify;">Ο Γκρέιβς έγινε ευρύτατα γνωστός με τα ιστορικά του μυθιστορήματα <i>Εγώ, ο Κλαύδιος</i>, <i>Κλαύδιος ο θεός</i> και <i>Κόμης Βελισάριος</i>. Ήταν όμως και αναγνωρισμένος ποιητής και επιτυχημένος μεταφραστής κλασικών έργων και ασχολήθηκε ιδιαίτερα με την ερμηνεία ευρωπαϊκών και εβραϊκών μύθων (<i>The White Goddess</i>, <i>The Greek Myths</i>, <i>Hebrew Myths</i>).<span id=".CE.A0.CE.B1.CE.B9.CE.B4.CE.B9.CE.AC"></span></p><p style="text-align: justify;">Ο Ρόμπερτ Γκρέιβς έκανε οκτώ παιδιά. Την Τζένι (Jennie) η οποία παντρεύτηκε τον δημοσιογράφο Αλεξάντερ Κλίφορντ (Alexander Clifford)· τον Ντέιβιντ (David) ο οποίος σκοτώθηκε στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο· την Κάθριν (Catherine) η οποία παντρεύτηκε τον πυρηνικό επιστήμονα Κλίφορντ Ντάλτον (Clifford Dalton)· και τους Σαμ (Sam) και Νάνσι (Nancy) Νίκολσον (Nicholson). Με τη δεύτερη σύζυγό του, Μπέριλ Γκρέιβς (Beryl Graves: 1915–2003), έκανε τον Γουίλιαμ (William), τη Λουσία (Lucia) η οποία είναι επίσης μεταφράστρια, τον Χουάν (Juan) και τον Τομάς (Tomás) ο οποίος είναι συγγραφέας και μουσικός.</p><h2><span id=".CE.95.CF.81.CE.B3.CE.BF.CE.B3.CF.81.CE.B1.CF.86.CE.AF.CE.B1"></span><span class="mw-headline" id="Εργογραφία">Εργογραφία</span></h2><dl><dt>Πεζογραφία</dt></dl><ul><li><i>I, Claudius</i>, 1934 (Εγώ ο Κλαύδιος)</li></ul><dl><dd><dl><dd>—μτφ. Νικ. Κ. Παπαρρόδου (εκδ. «Σ.Δαρεμάς», 1960. Σε ένα τόμο με το επόμενο υπό τον τίτλο «Κλαύδιος και Μεσσαλίνα»)</dd></dl></dd></dl><ul><li><i>Claudius the God and His Wife Messalina</i>, 1934 (Κλαύδιος ο Θεός και η σύζυγός του Μεσσαλίνα)</li></ul><dl><dd><dl><dd>—μτφ. Νικ. Κ. Παπαρρόδου (εκδ. «Σ.Δαρεμάς», 1960. Σε ένα τόμο με το προηγούμενο υπό τον τίτλο «Κλαύδιος και Μεσσαλίνα»)</dd><dd>—μτφ. Αλέξανδρος Κοτζιάς (εκδ. «Γαλαξίας», 1970, και εκδ. «Ηριδανός», 1977)</dd></dl></dd></dl><ul><li><i>Antigua, Penny, Puce</i>, 1937 (Το γραμματόσημο της Αντίγκουα)</li></ul><dl><dd><dl><dd>—μτφ. Τάσος Δαρβέρης (εκδ. «Μέδουσα», 1991)</dd></dl></dd></dl><ul><li><i>Count Belisarius</i>, 1938 (Κόμης Βελισάριος)</li></ul><dl><dd><dl><dd>—μτφ. Νικ. Κ. Παπαρρόδου (εκδ. «Σπ. Τζηρίτα», 1958)</dd><dd>—μτφ. Αθηνά Κακούρη ως «Βελισάριος: το σπαθί του Ιουστινιανού» (εκδ. «Πάπυρος», 1970)</dd></dl></dd></dl><ul><li><i>Sergeant Lamb of the Ninth</i>, 1940 (Ο λοχίας Λαμπ του Ενάτου)</li><li><i>Proceed, Sergeant Lamb</i>, 1941 (Πλησίασε, λοχία Λαμπ)</li><li><i>The Story of Marie Powell: Wife to Mr. Milton</i>, 1943 (Η ιστορία της Μαρί Πάουελ, συζύγου του κ.Μίλτον)</li><li><i>The Golden Fleece</i>, 1944 (Το χρυσόμαλλο δέρας) - τίτλος αμερικαν. έκδοσης : Hercules, My Shipmate, 1945</li></ul><dl><dd><dl><dd>—μτφ. Μάριος Βερέττας ως «Ηρακλής, ο συνταξιδιώτης μου» (εκδ. «Alien», 1995)</dd></dl></dd></dl><ul><li><i>King Jesus</i>, 1946 (Ο βασιλέας Ιησούς)</li></ul><dl><dd><dl><dd>—μτφ. Μάριος Βερέττας (εκδ. «Alien», 1995)</dd></dl></dd></dl><ul><li><i>The Islands of Unwisdom</i>, 1949 (Τα νησιά της μωρίας)</li><li><i>Homer's Daughter</i>, 1956 (Η κόρη του Ομήρου)</li></ul><dl><dt>Λοιπά έργα</dt></dl><ul><li><i>Good-bye to All That</i>: An Autobiography, 1929 (Αποχαιρετισμός σε όλα αυτά. Μια αυτοβιογραφία)</li></ul><dl><dd><dl><dd>—μτφ. Βαγγέλης Κατσάνης (εκδ. «Κάκτος», 1999)</dd></dl></dd></dl><ul><li><i>The White Goddess: a historical grammar of poetic myth</i>, 1948 (Η Λευκή Θεά: ιστορική γραμματική του ποιητικού μύθου)</li></ul><dl><dd><dl><dd>—μτφ. (;) (εκδ. «Κάκτος», 1998)</dd></dl></dd></dl><ul><li><i>Food for Centaurs</i>, 1958 (Τροφή για Κενταύρους), διάφορα θέματα</li></ul><dl><dd><dl><dd>—μτφ. Ρένα Καρακατσάνη (εκδ. «Κάκτος», 1999)</dd></dl></dd></dl><ul><li><i>The Nazarene Gospel Restored</i>, με τη συνεργασία του Joshua Podro, 1953 (Το Ναζαρηνό Ευαγγέλιο αποκατεστημένο)</li><li><i>The Greek Myths</i>, 1955 (Οι ελληνικοί μύθοι)</li></ul><dl><dd><dl><dd>—μτφ. Λεωνίδας Ζενάκος, 2 τόμ. (εκδ. «Κάκτος», 1998)</dd></dl></dd></dl><ul><li><i>Hebrew Myths: The Book of Genesis</i>, με τη συνεργασία του Raphael Patai, 1963 (Οι εβραϊκοί μύθοι: το βιβλίο της Γένεσης)</li></ul><dl><dd><dl><dd>—μτφ. Στ. Ροζάνης (εκδ. «Ύψιλον», 1991)</dd></dl></dd></dl>Νίκος Λαγκαδινόςhttp://www.blogger.com/profile/02124549686991590437noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3865045096175157001.post-91804966136067013572022-12-04T20:35:00.003-08:002022-12-04T20:35:50.339-08:00Κριστίνα Ροσέτι (1830 – 1894) Αγγλίδα ποιήτρια<p> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEizhsUZSk3VGAmOm5jPs4WFhNKkhRONTcNIirlveKYSSzpe-r47d54nB3eBWu-CpHAwDfNATIe812wRjWCZmb3ChHfSQcIs4OcwtpKoYMLlYUYH__FpbqWdKM4oEtSft-7HQUKqZ4fg4X4UhQyfNX0ujJpDsF81anN-a8BtPQy3WAOWHPIGWlT0DWCXRg/s494/Christina_Rossetti_4.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="485" data-original-width="494" height="453" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEizhsUZSk3VGAmOm5jPs4WFhNKkhRONTcNIirlveKYSSzpe-r47d54nB3eBWu-CpHAwDfNATIe812wRjWCZmb3ChHfSQcIs4OcwtpKoYMLlYUYH__FpbqWdKM4oEtSft-7HQUKqZ4fg4X4UhQyfNX0ujJpDsF81anN-a8BtPQy3WAOWHPIGWlT0DWCXRg/w462-h453/Christina_Rossetti_4.jpg" width="462" /></a></div><br /><p></p><p><span style="font-size: 48pt; text-align: justify;"><strong>Η</strong></span><span style="text-align: justify;"> </span><b style="text-align: justify;">Κριστίνα Τζορτζίνα Ροσέτι</b><span style="text-align: justify;"> (5 Δεκεμβρίου, 1830 – 29 Δεκεμβρίου, 1894) ήταν Αγγλίδα ποιήτρια και αδελφή του ποιητή και ζωγράφου Ντάντε Γκάμπριελ Ροσέτι (Dante Gabriel Rossetti) καθώς και των Ουίλιαμ Μάικλ Ροσέτι (William Michael Rossetti) και Μαρία Φραντσέσκα Ροσέτι (Maria Francesca Rossetti). Ο πατέρας τους, Γκάμπριελ Ροσέτι (Gabriele Rossetti), ήταν Ιταλός ποιητής και πατριώτης από τη Νάπολη, που ζήτησε πολιτικό άσυλο στην Αγγλία, και η μητέρα τους, Φράνσις Πολιντόρι (Frances Polidori), ήταν αδελφή του γιατρού και προσωπικού φίλου Λόρδου Βύρωνα, Τζον Ουίλιαμ Πολιντόρι (John William Polidori).</span></p><p style="text-align: justify;">Η Ροσέτι γεννήθηκε στο Λονδίνο και μορφώθηκε στο σπίτι από τη μητέρα της. Στις αρχές της δεκαετίας του 1840, η οικογένειά της αντιμετώπισε σοβαρά οικονομικά προβλήματα, καθώς επιδεινώθηκε η σωματική και ψυχική υγεία του πατέρα της. Όταν η ίδια ήταν δεκατεσσάρων ετών υπέστη νευρικό κλονισμό, γεγονός που επηρέασε και τη μετέπειτα ζωή της, καθώς κατά περιόδους έπασχε από κατάθλιψη και σχετικές ασθένειες. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου της ζωής της η Ροσέτι, μαζί με τη μητέρα και την αδελφή της συμμετείχαν στο Αγγλο-Καθολικό κίνημα που ήταν μέρος της Εκκλησίας της Αγγλίας, και αυτή η θρησκευτική αφοσίωση έπαιξε σημαντικό ρόλο στην προσωπική ζωή της Ροσέτι για το υπόλοιπο της ζωής της. Προς το τέλος της εφηβείας της είχε αρραβωνιαστεί το ζωγράφο Τζέιμς Κόλινσον (James Collinson), αλλά τελικά ο δεσμός τους διαλύθηκε λόγω θρησκευτικών διαφορών ( ο Κόλινσον ασπάστηκε τον Καθολικισμό). Αργότερα διατηρούσε δεσμό με τον γλωσσολόγο Charles Cayley, αλλά δεν παντρεύτηκαν επίσης για θρησκευτικούς λόγους.</p><div class="thumb tleft" style="text-align: justify;"><div class="thumbinner"><div class="thumbcaption" style="text-align: center;"><div class="magnify"><img alt="" class="alignnone size-full wp-image-1521794" height="338" src="https://www.timesnews.gr/wp-content/uploads/2022/12/Rossetti-golden_head.jpg" width="404" /></div><p><span style="color: maroon;"><strong>Εικόνα από το εξώφυλλο τη συλλογή ποιημάτων της Κριστίνα Ροσέτι <i>Goblin Market and Other Poems</i> (1862), από τον αδελφό της Ντάντε Γκάμπριελ Ροσέτι</strong></span></p></div></div></div><p style="text-align: justify;">Αν και η Ροσέτι ξεκίνησε το συγγραφικό της έργο σε νεαρή ηλικία, η ποιήσή της δεν έτυχε ιδιαίτερης προσοχής μέχρι τη δημοσίευση της συλλογής Goblin Market and Other Poems το 1862. Η συλλογή συγκέντρωσε πολλούς κριτικούς επαίνους, και σύμφωνα με την βιογράφο της Τζαν Μαρς (Jan Marsh), "ο θάνατος της Ελίζαμπεθ Μπάρετ Μπράουνινγκ (Elizabeth Barrett Browning) πριν από δύο μήνες οδήγησε στο να αναδειχτεί η Ροσέτι φυσική διάδοχός της ως διακεκριμένη γυναίκα ποιήτρια." Το ποίημα του τίτλου της συλλογής αποτελεί το πιο γνωστό έργο της Ροσέτι. Παρόλο που με μια πρώτη ματιά μπορεί να φανεί ως ένα παιδικό ποίημα με ομοιοκαταληξία για τα δεινοπαθήματα δύο αδελφών με τελώνια, το ποίημα είναι πολυεπίπεδο, προκλητικό και περίπλοκο, και οι κριτικοί του έχουν δώσει πολλές διαφορετικές ερμηνείες, βλέποντάς το σαν μια αλληγορία για τον πειρασμό και τη σωτηρία ή σαν ένα σχόλιο πάνω στους ρόλους των φύλων και τη δραστηριοποίηση των γυναικών κατά τη Βικτωριανή εποχή, καθώς και σαν ένα έργο για την ερωτική επιθυμία και την κοινωνική επανόρθωση. Κάποιοι αναγνώστες του αποδίδουν μια ομοιότητα με το ποίημα του Σάμιουελ Τέιλορ Κόλριτζ (Samuel Taylor Coleridge) "Ancient Mariner" , δεδομένου του θρησκευτικού θέματος του πειρασμού και της αμαρτίας, και της λύτρωσης μέσω του βασανισμού για χάρη των άλλων.</p><p style="text-align: justify;">Κατά τη διάρκεια του υπολοίπου της ζωής της, η Κριστίνα Ροσέτι συνέχισε να γράφει και να δημοσιεύει το έργο της, αφοσιώθηκε όμως περισσότερο στα γραπτά περί θρησκευτικής πίστης και σε παιδική ποίηση. Παρόλο που οι κανόνες της θρησκείας καθόριζαν τον τρόπο ζωής της, εξακολουθούσε να διατηρεί έναν ευρύ φιλικό κύκλο, και για δέκα χρόνια εργαζόταν εθελοντικά σε ίδρυμα υποστήριξης γυναικών "κακής φήμης". Ήταν αναποφάσιστη σχετικά με το δικαίωμα ψήφου των γυναικών, αλλά πολλοί ακαδημαϊκοί έχουν προσδώσει φεμινιστικό χαρακτήρα στην ποίησή της. Επιπλέον, όπως λέει η Μαρς, "ήταν αντίθετη στον πόλεμο, τη δουλεία (στον Αμερικανικό Νότο), τη σκληρότητα προς τα ζώα, την εκμετάλλευση ανήλικων κοριτσιών στην πορνεία και όλες της μορφές στρατιωτικής επιθετικότητας".</p><div class="thumb tright" style="text-align: justify;"><div class="thumbinner"><div class="thumbcaption" style="text-align: center;"><div class="magnify"><br /></div><div class="magnify"><img alt="" class="size-large wp-image-1521795" height="807" src="https://www.timesnews.gr/wp-content/uploads/2022/12/Christina_Rossetti_2-814x1024.jpg" width="642" /> </div><p><span style="color: maroon;"><strong>Πορτρέτο της Κριστίνα Ροσέτι, από τον αδελφό της Ντάντε Γκάμπριελ Ροσέτι</strong></span></p></div></div></div><p style="text-align: justify;">Το 1893 η Ροσέτι προσεβλήθη από καρκίνο. Πέθανε τον επόμενο χρόνο, στις 29 Δεκεμβρίου 1893, και τάφηκε στο Κοιμητήριο Highgate. Στις αρχές του εικοστού αιώνα η δημοτικότητα της Ροσέτι έφθινε, όπως και η φήμη πολλών αξιόλογων συγγραφέων της Βικτωριανής εποχής, μπροστά στην ορμητικότητα του Μοντερνισμού. Η Ροσέτι παρέμεινε αφανής μέχρι τη δεκαετία του 1970, οπότε και φεμινίστριες ακαδημαϊκοί άρχισαν να ανακαλύπτουν ξανά το έργο της και να γράφουν για αυτό. Τις τελευταίες δεκαετίες τα γραπτά της Ροσέτι επανήλθαν στο προσκήνιο, και ξανακέρδισαν την είσοδό τους στο Βικτωριανό λογοτεχνικό κανόνα.</p><h2><span id=".CE.88.CF.81.CE.B3.CE.B1"></span><span class="mw-headline" id="Έργα">Έργα</span></h2><ul><li><i>Goblin Market και άλλα ποιήματα</i> (1862)</li><li><i>The Prince's Progress and Other Poems</i> (1856)</li><li><i>Sing-Song: a Nursery Rhyme Book</i> (1872, 1893)</li><li><i>A Pageant and Other Poems</i> (1881)</li><li><i>Verses</i> (1893)</li></ul><h2><span id=".CE.A0.CE.B7.CE.B3.CE.AD.CF.82"></span><span class="mw-headline" id="Πηγές">Πηγές</span></h2><p>Marsh, Jan. Introduction. Poems and Prose. By Christina Rossetti. London: Everyman, 1994. xvii - xxxiii.</p>Νίκος Λαγκαδινόςhttp://www.blogger.com/profile/02124549686991590437noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3865045096175157001.post-64607886965816757372022-12-03T21:41:00.003-08:002022-12-03T21:41:47.799-08:00Τόμας Χομπς (1588 - 1679) Άγγλoς φιλόσοφος<p> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjqu0OCIN1EbyZ8AB262grlto24rP6imNvGaOVQnmTeXsImvaBP45n6xK4zxKqNaW5KU1jiNBC8tz8KnW794cKuAVpiuInCPIkbr_3Ew0gpQ_2tL6vnCaD8q56oUEToB4UP9d6xQmQWTvD1F1hUjf5l8o-AOVbLaX9R7cclNwayyxdIz_9tPK8K8TBq4w/s843/Thomas_Hobbes_(portrait).jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="843" data-original-width="800" height="503" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjqu0OCIN1EbyZ8AB262grlto24rP6imNvGaOVQnmTeXsImvaBP45n6xK4zxKqNaW5KU1jiNBC8tz8KnW794cKuAVpiuInCPIkbr_3Ew0gpQ_2tL6vnCaD8q56oUEToB4UP9d6xQmQWTvD1F1hUjf5l8o-AOVbLaX9R7cclNwayyxdIz_9tPK8K8TBq4w/w478-h503/Thomas_Hobbes_(portrait).jpg" width="478" /></a></div><br /><p></p><p><span style="font-size: 48pt;"><strong>Ο </strong></span><b>Τόμας Χομπς</b> (Thomas Hobbes, 5 Απριλίου 1588- 4 Δεκεμβρίου 1679) ήταν Άγγλoς φιλόσοφος. Είναι ένας από τους πρώτους διανοητές-θεμελιωτές του σύγχρονου κράτους και ιδρυτής της πολιτικής φιλοσοφίας. Αν και σήμερα ο Χομπς αναφέρεται περισσότερο για το έργο του στην πολιτική φιλοσοφία, συνέβαλε και σε άλλους τομείς, όπου συμπεριλαμβάνονται η ιστορία, η γεωμετρία, η ηθική, η γενική φιλοσοφία και η αποκαλούμενη σήμερα πολιτική επιστήμη.</p><p>Ο Τόμας Χομπς ήταν γιος προτεστάντη κληρικού. Ξεκίνησε την καριέρα του ως δάσκαλος της οικογένειας Κάβεντις (Cavendish), της κομητείας του Ντέβονσαϊρ (Devonshire) και έδειξε μεγάλο ενδιαφέρον για τα μαθηματικά και τη φυσική.</p><p>Έζησε σε μια από τις πλέον ταραγμένες περιόδους της ευρωπαϊκής ιστορίας, και θεωρίες του μιλούν απαισιόδοξα για την ανθρώπινη φύση. Το 1610 γνώρισε τον Φραγκίσκο Βάκωνα και συναντώντας προσωπικά τον Γαλιλαίο το 1636, πείστηκε πως έπρεπε να μεταφέρει τις ιδέες του σε ένα σύστημα κοινωνικής φιλοσοφίας.<sup id="fn_1_back"></sup></p><p>Εκμεταλλεύτηκε πλήρως τα ταξίδια του μαθητή του στην Ευρώπη, για να συναντήσει διάφορους επιστήμονες. Κατά την αγγλική επανάσταση ο Χομπς εγκαταστάθηκε το 1640 στο Παρίσι, όπου συναντούσε συχνά τον Καρτέσιο. Υπό την επιρροή των φιλελευθέρων φέρεται ότι δημοσίευσε το "<i>De cive</i>" (Περί του πολίτη).</p><p>Ο Χομπς επέστρεψε στην Αγγλία το 1651, για να μην υποχρεωθεί να μεταστραφεί στον καθολικισμό. Αυτή η τοποθέτηση σχετιζόταν λιγότερο με την πίστη και την προσκόλλησή του στον Προτεσταντισμό και περισσότερο με τον αντικληρικαλισμό του και τις πεποιθήσεις περί της προτεραιότητας την οποία πρέπει να έχει το κράτος έναντι της εκκλησίας. Κατόπιν δημοσίευσε τον <i>Λεβιάθαν</i>, 'έργο που είχε συγγράψει ήδη στη Γαλλία. Εξ αιτίας αυτού του έργου, αλλά και των υπόλοιπων (<i>Περί της ελευθερίας και της ανάγκης, Περί της πολιτικής, Περί της ανθρώπινης φύσης</i>) ο αγγλικός κλήρος τον κατηγόρησε για αντιθρησκευτική δράση. Αναζήτησε τότε καταφύγιο στο Τσάτσγουορθ, (Chatsworth) στον κόμη του Ντέβονσαϊρ.</p><p>Οι θρησκευτικοί πόλεμοι στη Γαλλία και οι εμφύλιοι πόλεμοι στην Αγγλία τον έτρεψαν να αναπτύξει μια φιλοσοφία, κατά την οποία μόνο η απολυταρχία του κράτους είναι σε θέση να συντηρήσει το δίκαιο και την ειρήνη. Έτσι αρνήθηκε τη δύναμη του θείου δικαίου. Όσον αφορά την ηθική του, θεώρησε ότι το άτομο πρέπει να ενεργεί κατά έναν "χρησιμοθηρικό εγωισμό" αυξανόμενο από το ένστικτο της αυτοσυντήρησης (<i>conatus</i>) και της θέλησης για κυριαρχία.</p><p>Τέσσερα χρόνια μετά τον θάνατο του Χομπς, το πανεπιστήμιο της Οξφόρδης καταδίκασε και έκαψε στην πυρά τα έργα του "<i>De cive</i>" και "<i>Leviathan</i>". Ο Χομπς θεωρείται εκ των πιο σημαντικών φιλοσόφων του φυσικού δικαίου κατά τον 17ο αι. και άσκησε τεράστια επιρροή στις αγγλοσαξονικές πολιτικές, κοινωνικές και οικονομικές θεωρίες.</p><h2><span id=".CE.9B.CE.B5.CE.B2.CE.B9.CE.AC.CE.B8.CE.B1.CE.BD"></span><span class="mw-headline" id="Λεβιάθαν">Λεβιάθαν</span></h2><div class="thumb tright"><div class="thumbinner"><p style="text-align: center;"><img alt="" class="thumbimage aligncenter" data-file-height="3078" data-file-width="1930" height="351" src="https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/a/a1/Leviathan_by_Thomas_Hobbes.jpg/220px-Leviathan_by_Thomas_Hobbes.jpg" srcset="//upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/a/a1/Leviathan_by_Thomas_Hobbes.jpg/330px-Leviathan_by_Thomas_Hobbes.jpg 1.5x, //upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/a/a1/Leviathan_by_Thomas_Hobbes.jpg/440px-Leviathan_by_Thomas_Hobbes.jpg 2x" width="220" /></p><div class="thumbcaption" style="text-align: center;"><div class="magnify"> </div><p><span style="color: maroon;"><strong>Το εξώφυλλο της πρώτης εκδοσης του βιβλίου</strong></span></p></div></div></div><p>Το 1651 έγραψε τον <i>Λεβιάθαν</i>, (Leviathan or the Matter, Form and Power of a Comonwealth Ecclesiastical and Civil)<sup id="fn_2_back"></sup>, το σπουδαιότερο έργο του. Ο άνθρωπος δεν έχει αγαθή φύση, υποστηρίζει ο φιλόσοφος, αλλά είναι εκ φύσεως εγωιστής και ηδονιστής. Το ότι τα ανθρώπινα κίνητρα σχηματίζονται εκ φύσεως από προσωπικό συμφέρον, θα μπορούσε να έχει καταστροφικές συνέπειες. Ανεξέλεγκτοι οι άνθρωποι, και καθοδηγούμενοι από την εσωτερική δυναμική, το πιθανότατο είναι πως θα αλληλοκαταστραφούν. Για να διατηρηθεί η κοινωνική ειρήνη, ο Χομπς δημιουργεί κάποιο τέχνασμα, τον Λεβιάθαν, το Κράτος<sup id="fn_3_back"></sup>, είτε με τη μορφή της απόλυτης μοναρχίας είτε της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας. Το σημαντικό στοιχείο είναι ότι αυτό το Κράτος έχει το μονοπώλιο της βίας και της απόλυτης εξουσίας<sup id="fn_4_back"></sup>. Ως ανταπόδοση προς τον άνθρωπο το Κράτος ασκεί αυτήν την απόλυτη εξουσία μόνον υπέρ της διατήρησης της κοινωνικής ειρήνης:</p><blockquote><p>«Ιδού, λοιπόν, η γένεση εκείνου του μεγάλου Λεβιάθαν, ή μάλλον (για να μιλήσουμε με μεγαλύτερο σεβασμό) εκείνου του θνητού θεού, στον οποίο οφείλουμε, ύστερα από τον αθάνατο θεό, την ειρήνη και την διαφέντεψή μας»<sup id="fn_5_back"></sup>.</p></blockquote><p>Ο Λεβιάθαν λοιπόν αναλαμβάνει την προστασία των πολιτών από εξωτερικούς και εσωτερικούς παράγοντες, μέσω του στρατού και της αστυνομίας. Άλλο σημαντικό καθήκον είναι επίσης η προστασία των πολιτών από τον ίδιο τον Λεβιάθαν. Από αυτήν την ιδέα πηγάζει το Σύνταγμα ως αυτοπεριορισμός της εξουσίας.</p><p>Ο Χομπς με την θεωρία αυτή λοιπόν αρνείται το δικαίωμα επανάστασης εναντίον του κοινωνικού συμβολαίου (έννοια η οποία θα ονομαστεί έτσι αργότερα από τον Λοκ). Όταν όμως ο Λεβιάθαν δεν φροντίζει πια για την ειρήνη και άμυνα των πολιτών, τότε το συμβόλαιο ακυρώνεται και το κράτος μπορεί να διαλυθεί. Οι άνθρωποι γυρίζουν στον φυσικό νόμο, έως ότου γίνει κάποιο νέο συμβόλαιο.</p><h2><span id=".CE.97_.CE.B7.CE.B8.CE.B9.CE.BA.CE.AE_.CF.86.CE.B9.CE.BB.CE.BF.CF.83.CE.BF.CF.86.CE.AF.CE.B1_.CF.84.CE.BF.CF.85_.CE.A4.CF.8C.CE.BC.CE.B1.CF.82_.CE.A7.CE.BF.CE.BC.CF.80.CF.82"></span><span class="mw-headline" id="Η_ηθική_φιλοσοφία_του_Τόμας_Χομπς">Η ηθική φιλοσοφία του Τόμας Χομπς</span></h2><p>Η ηθική φιλοσοφία του Χομπς (εγωιστικό σύστημα ή «selfish system»<sup id="fn_6_back"></sup>, όπως επεκράτησε να λέγεται αργότερα) χαρακτηρίζεται από ηθικό νατουραλισμό<sup id="fn_7_back"></sup>, ο οποίος ξεκινά εκ της κεντρικής παραδοχής ότι η ανθρώπινη φύση καθορίζεται ουσιαστικά από εγωιστικά κίνητρα. Ο Άγγλος φιλόσοφος υποστηρίζει ότι το κύριο καθοριστικό γνώρισμα της ανθρώπινης φύσης είναι ο εγωισμός ή η ορμή της αυτοσυντήρησης, η οποία αποτελεί μία απλή και αυτόνομη αρχή για την εξήγηση όλων των βουλητικών εκδηλώσεων. «Η υλιστική μεταφυσική και η αισθησιοκρατική ψυχολογία δίδασκαν ότι αυτή η ορμή της αυτοσυντήρησης είναι προσανατολισμένη στη διατήρηση και την προαγωγή της ατομική ύπαρξης. Όλα τ' άλλα μέσα είναι απλώς μέσα για την επίτευξη του ανώτατου υλικού σκοπού.</p><p>Κατ' αυτήν την αρχή, για τον ως φυσικό ον άνθρωπο δεν υπάρχει άλλος γνώμονας για την εκτίμηση των πραγμάτων παρά μόνον η ωφέλεια ή η ζημιά που προκύπτει από αυτά»<sup id="fn_8_back"></sup>. Συνεπής υποστηρικτής αυτής της διδασκαλίας, που κατά πολλούς επαναλαμβάνει με νέους τεχνικούς όρους τη φιλοσοφία του Επικούρου, ο Χομπς θεωρεί ότι το μοναδικό δυνατό περιεχόμενο της ανθρώπινης βούλησης είναι η ωφέλεια ή η βλάβη του ατόμου. Άρα το κριτήριο της ηθικής πράξης εξετάζεται καθαρά μέσα από ένα ωφελιμιστικό και ψυχολογικό πρίσμα, και τελικά αυτό το ηθικό κριτήριο δεν ανταποκρίνεται μόνο σε κάτι γενικά παραδεκτό, αλλά και στην ανάγκη να θεμελιωθεί η ηθική σε καθαρά εμπειρικές-ψυχολογικές και όχι σε μεταφυσικές βάσεις.</p><p>Ο Χομπς θέτει τα κριτήρια της ηθικής αξιολόγησης μέσα στον άνθρωπο, και ταυτόχρονα με βάση τις ανάγκες του ανθρώπου ως κοινωνικού όντος. Η εγκόσμια ευδαιμονία δεν έγκειται στην ηρεμία ενός ικανοποιημένου πνεύματος, διότι δεν υφίσταται κανένας απώτατος μεταφυσικός σκοπός (<i>finis ultimus</i>) ή ύψιστο αγαθό (<i>summum bonum</i>):</p><blockquote><p>«Η ευδαιμονία είναι η διαρκής πορεία της επιθυμίας από το ένα αντικείμενο στο άλλο, όπου η απόκτηση του πρώτου δεν είναι παρά ο δρόμος για το επόμενο. Αυτό οφείλεται στο ότι σκοπός της ανθρώπινης επιθυμίας δεν είναι μια μοναδική και στιγμιαία απόλαυση, είναι αντίθετα η εξασφάλιση της ικανοποίησης και των μελλοντικών επιθυμιών δια παντός. Οι θεληματικές λοιπόν πράξεις και οι διαθέσεις όλων των ανθρώπων τείνουν όχι μόνον στην κατάκτηση, αλλά και στην εξασφάλιση ευτυχισμένης ζωής»<sup id="fn_10_back"></sup>.</p></blockquote><p>Οι διαφορές πηγάζουν αποκλειστικά από την ποικιλία των παθών των ανθρώπων, αλλά και από τη διαφορετική γνώση και γνώμη καθενός. Η ευδαιμονία την οποία περιγράφει ο Χομπς δεν είναι απόλαυση της ηδονής, αλλά απόκτηση δύναμης, ασίγαστη επιθυμία για ισχύ που εξασφαλίζει τη δυνατότητα ικανοποίησης κάθε επιθυμίας και σταματά μόνο με τον θάνατο<sup id="fn_11_back"></sup>.</p><p>Κάθε άνθρωπος σύμφωνα με τον Άγγλο φιλόσοφο δεν έχει άλλη επιλογή εκτός του να συσσωρεύει δύναμη για να διασφαλίζει την αυτοσυντήρησή του, εξ αιτίας του φόβου ότι εαν δεν το κάνει ο ίδιος, θα το κάνει κάποιος άλλος, και έτσι θα βρεθεί στο έλεος του άλλου. Η φύση βέβαια έχει κάνει τους ανθρώπους ίσους ως προς τις ικανότητες του σώματος και του νου, διότι και ο πιο αδύναμος έχει τη δύναμη να σκοτώσει τον δυνατότερο, είτε με δόλο είτε συνασπιζόμενος με άλλους.</p><blockquote><p>«Πράγματι η σωφροσύνη δεν είναι παρά εμπειρία που σε ίσο χρόνο κατανέμεται εξ ίσου σε όσους ανθρώπους ασχολήθηκαν εξ ίσου με τα ίδια πράγματα. Εκείνο που ίσως κάνει μια τέτοια ισότητα να φαίνεται απίστευτη, δεν είναι παρά η έπαρση κάποιων για τη σοφία τους»<sup id="fn_12_back"></sup>. Αυτή η ισότητα ικανοτήτων γεννά και ίσες ελπίδες για την επίτευξη των σκοπών των ανθρώπων. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, αν δύο άνθρωποι «επιθυμούν το ίδιο πράγμα, χωρίς εν τούτοις να μπορούν αμφότεροι να το αποκτήσουν, γίνονται εχθροί. Και στην πορεία προς τον σκοπό τους (που είναι κυρίως η αυτοσυντήρηση, αλλά και ορισμένες φορές η ευχαρίστησή τους μόνο) προσπαθούν να καταστρέψουν ή να υποτάξουν ο ένας τον άλλο»<sup id="fn_13_back"></sup>.</p></blockquote><p>Οι πρωταρχικές αιτίες διαμάχης που προέρχονται από τη φύση του ανθρώπου είναι τρεις: ο ανταγωνισμός, η δυσπιστία και η δόξα. Η φύση διαιρεί τους ανθρώπους και προτρέπει να αλληλοσυγκρούονται και να αλληλοεξοντώνονται. Στην ουσία ο αχαλίνωτος στη φυσική κατάσταση εγωισμός πρέπει να πειθαρχηθεί από κάποιαν ανώτερη ρυθμιστική αρχή, έτσι ώστε να συμπέσει η ατομική ωφέλεια με την ωφέλεια του συνόλου<sup id="fn_14_back"></sup>.</p><p>Αυτή η ανώτερη ρυθμιστική αρχή πηγάζει από τη φύση. Ο νόμος της φύσης (<i>lex naturalis</i>) είναι μια εντολή ή ένας γενικός κανόνας, που έχει ανακαλυφθεί μέσω του λόγου και δεν επιτρέπει στον άνθρωπο να προχωρήσει σε πράξη που θα είναι καταστροφική για τη ζωή ή που θα τον στερήσει από τα μέσα συντήρησής της. Η επιστήμη των νόμων της φύσης είναι η μοναδική αληθινή ηθική φιλοσοφία, είναι η επιστήμη για την αμοιβαία συναναστροφή και την κοινωνία του ανθρώπινου είδους.</p><blockquote><p>«Τα πάθη που ωθούν τους ανθρώπους προς την ειρήνη είναι ο φόβος του θανάτου, η επιθυμία των πραγμάτων που απαιτούνται για μιαν άνετη διαβίωση και η ελπίδα ότι αυτά θ’ αποκτηθούν με την εργατικότητα. Ο ορθός λόγος προβάλλει τους κατάλληλους όρους για ειρήνη, έτσι ώστε οι άνθρωποι να οδηγηθούν σε συμφωνία. Αυτοί οι όροι αποκαλούνται, αλλιώτικα, Νόμοι της Φύσης…»<sup id="fn_15_back"></sup>.</p></blockquote><p>Το φυσικό δικαίωμα που προκύπτει σύμφωνα με τον Χομπς από τον ορθό λόγο είναι η ελευθερία που διαθέτει κάθε άνθρωπος να χρησιμοποιήσει την ισχύ του κατά βούληση για να συντηρήσει τη ζωή και κατ’ ακολουθία η ελευθερία να κάνει οτιδήποτε τ' οποίο κατά τη λογική του κρίση θα θεωρήσει κατάλληλο μέσο για αυτόν τον σκοπό.</p><p>Βέβαια «το άλυτο για κάθε ωφελιμιστική ηθική πρόβλημα είναι πώς να συμβιβάσει τη φιλαυτία με την αλληλεγγύη και την αμοιβαιότητα, τον εγωισμό με την αυτοθυσία που είναι αναπόσπαστη από την έννοια της αρετής»<sup id="fn_16_back"></sup>. Απαντώντας στο συγκεκριμένο πρόβλημα, ο Χομπς ξεκινά με τον νόμο της φύσης, που ορίζει ότι οι άνθρωποι οφείλουν να τηρούν τις συμβάσεις τους. Αυτός ο νόμος της φύσης αποτελεί το θεμέλιο και την απαρχή της δικαιοσύνης. Όταν έχει συναφθεί μία σύμβαση, η παραβίασή της είναι άδικη, και ως εκ τούτου η μη τήρηση μιας σύμβασης αποτελεί τον ορισμό της αδικίας. Οτιδήποτε δεν είναι άδικο, είναι δίκαιο. Για να αποκτήσουν νόημα τα ονόματα δίκαιο και άδικο πρέπει τελικά να υπάρξει το καταφύγιο μιας εξαναγκαστικής εξουσίας, που επιβάλλει σε όλους εξίσου την τήρηση των συμβάσεων, απειλώντας με τιμωρία μεγαλύτερη του οφέλους που προσδοκούν να αποκομίσουν από την αθέτησή τους<sup id="fn_17_back"></sup>. Η φύση της δικαιοσύνης έγκειται στην τήρηση έγκυρων συμβάσεων, η οποία δεν αρχίζει παρά με τη σύσταση πολιτικής εξουσίας. Το <i>homo homini lupus</i>, που διατυπώνει ο Χομπς, αναθέτει τελικά στην πολιτεία, ως έκφραση του ορθού λόγου, την εξουσία και τη δύναμη να το περιορίσει.</p><h2><span id=".CE.95.CF.81.CE.B3.CE.BF.CE.B3.CF.81.CE.B1.CF.86.CE.AF.CE.B1"></span><span class="mw-headline" id="Εργογραφία">Εργογραφία</span></h2><ul><li>1629. Μετάφραση του έργου <i>Ιστορία του Πελοποννησιακού Πολέμου</i> του Θουκυδίδη</li><li>1642. <i>De Cive</i> (Λατινικά)</li><li>1650. <i>Τα στοιχεία του νόμου, φυσικά και πολιτικά</i> (The Elements of Law, Natural and Political), written in 1640 and comprising<ul><li><i>Ανθρώπινη φύσις</i> - ((Human Nature, or the Fundamental Elements of Policie)</li><li><i>De Corpore Politico</i></li></ul></li><li>1651-8. <i>Elementa philosophica</i><ul><li>1651. <i>De Cive</i> (Αγγλική μετάφραση)</li><li>1655. <i>De Corpore</i> (Λατινικά)</li><li>1656. <i>De Corpore</i> (Αγγλική μετάφραση)</li><li>1658. <i>De Homine</i> (Λατινικά)</li></ul></li><li>1651. <i>Λεβιάθαν</i> - (Leviathan, or the Matter, Forme, and Power of a Commonwealth, Ecclesiasticall and Civil). Online.</li><li>1656. <i>Ερωτήματα περί της Ελευθερίας, της Αναγκαιότητας και της Τύχης</i> - (Questions concerning Liberty, Necessity and Chance)</li><li>1668. Λατινική μετάφραση του <i>Λεβιάθαν</i></li><li>1675. Αγγλική μετάφραση της <i>Ιλιάδας</i> και της <i>Οδύσσειας</i> του Ομήρου.</li><li>1681. Μετά θάνατον <i>Μπέχεμοθ ή το Μακρύ Κοινοβούλιο</i> - (Behemoth, or The Long Parliament) (γράφτηκε 1668, έμεινε αδημοσίευτο κατόπιν αιτήματος του βασιλέα).</li></ul><h2><span id=".CE.92.CE.B9.CE.B2.CE.BB.CE.B9.CE.BF.CE.B3.CF.81.CE.B1.CF.86.CE.AF.CE.B1"></span><span class="mw-headline" id="Βιβλιογραφία">Βιβλιογραφία</span></h2><ul><li>Windelband W.-Heimsoeth H., 1995, <i>Εγχειρίδιο ιστορίας της φιλοσοφίας</i>, Μ.Ι.Ε.Τ., Αθήνα.</li><li>Hobbes T., 1989, <i>Λεβιάθαν</i>, (μτφρ. Γ. Πασχαλίδης - Α. Μεταξόπουλος), Γνώση, Αθήνα.</li><li>Hobbes T. [κ.ά.], 2008, <i>Αρετές και συμφέροντα : Η βρετανική ηθική σκέψη στο κατώφλι της νεωτερικότητας</i> (μετάφραση - επιμέλεια - επίμετρο Διονύσης Γ. Δρόσος), Σαββάλας, Αθήνα</li><li>Μολύβας Γ., 2000, <i>Φιλοσοφία στην Ευρώπη, η εποχή του Διαφωτισμού (17ος-18ος αιώνας)</i>, τομ. Β', ΕΑΠ, Πάτρα.</li><li>Παπανούτσου Ε.Π., 1949, <i>Ο Κόσμος του Πνεύματος</i>, Ίκαρος, Αθήνα</li><li>Schmitt C., 2009, <i>Ο Λεβιάθαν στην Πολιτειολογία του Τόμας Χομπς: Νόημα και αποτυχία ενός πολιτικού συμβόλου</i> (μετάφραση, επιμέλεια: Γιώργος Σαγκριώτης¨. Σαββάλας, Αθήνα</li><li>Μεταξόπουλος, Αιμίλιος «Οι φιλοσοφικές θεωρίες του Φυσικού Δικαίου και το πρόβλημα της ατομικής ιδιοκτησίας. Τόμας Χομπς και Τζων Λοκ». Ο πολίτης 45 (1981), 46-57.</li><li>Μεταξόπουλος, Αιμίλιος «Το πρόβλημα της ατομικής ιδιοκτησίας στις θεωρίες του φυσικού δικαίου και στη νεώτερη φιλελεύθερη φιλοσοφία: Hobbes, Locke, Kant». Επιθεώρηση κοινωνικών ερευνών 39-40 (1980), 414-432.</li><li>Πατέλη Ι., <i>Η φιλοσοφία του Hobbes</i>, Ίδρυμα Σάκη Καράγιωργα</li></ul><h2><span id=".CE.A0.CE.B5.CF.81.CE.B1.CE.B9.CF.84.CE.AD.CF.81.CF.89_.CE.B1.CE.BD.CE.AC.CE.B3.CE.BD.CF.89.CF.83.CE.B7"></span><span class="mw-headline" id="Περαιτέρω_ανάγνωση">Περαιτέρω ανάγνωση</span></h2><ul><li>Τ.Χόμπς: Περί των στοιχείων του Φυσικού Νόμου και της Πολιτικής, εισαγωγή-μετάφραση: Βασίλειος Μακρυπούλιας, εκδ.Άμμων εκδοτική, Αθήνα, 2020.</li></ul>Νίκος Λαγκαδινόςhttp://www.blogger.com/profile/02124549686991590437noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3865045096175157001.post-63447789240603408232022-12-03T21:26:00.002-08:002022-12-03T21:26:16.370-08:00Ομάρ Καγιάμ (1048 - 1131) Πέρσης πολυμαθής, φιλόσοφος, μαθηματικός, αστρονόμος και ποιητής<p> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjqzDTOGM2aSCXPl8eOzmkrxDOrEnoENv5mkKk3jGSt3EqYbD7fjOoIEKjW5wd0hTbYbfwb6kAKeK8f5vMWbKEQtZELEuHvXEv9o--5LBeWp-L8fETZEnJVvRe6nl2fpygYvZWBSNEApZLHtW4Xq2LCPTeC5d-UMMn2vEoa3sqegXY0VIFhFpnCLI_cOA/s720/omar-kagiam.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="417" data-original-width="720" height="301" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjqzDTOGM2aSCXPl8eOzmkrxDOrEnoENv5mkKk3jGSt3EqYbD7fjOoIEKjW5wd0hTbYbfwb6kAKeK8f5vMWbKEQtZELEuHvXEv9o--5LBeWp-L8fETZEnJVvRe6nl2fpygYvZWBSNEApZLHtW4Xq2LCPTeC5d-UMMn2vEoa3sqegXY0VIFhFpnCLI_cOA/w521-h301/omar-kagiam.jpg" width="521" /></a></div><br /><p></p><p><span style="font-size: 48pt;"><strong>Ο</strong></span> <b>Γκιιάτ αντ-Ντιν Αμπούλ-Φατχ Ουμάρ ιμπν Ιμπραχίμ αλ-Χαγιάμ Νισαπουρί</b> (18 Μαΐου 1048 – 4 Δεκεμβρίου 1131, περσικά: <i>غیاثالدین ابوالفتح عمر ابراهیم خیام نیشابورﻯ</i>), περισσότερο γνωστός ως <b>Ομάρ Καγιάμ</b> (ορθή γραφή στα ελληνικά: <b>Χαγιάμ</b>) ήταν Πέρσης πολυμαθής, φιλόσοφος, μαθηματικός, αστρονόμος και ποιητής. Έγραψε επίσης πραγματείες για τη μηχανική, τη γεωγραφία, την ορυκτολογία, τη μουσική και την Ισλαμική θεολογία.</p><p>Είναι ο συγγραφέας μιας από τις σημαντικότερες μελέτες άλγεβρας που έχουν γραφτεί πριν από τα νεότερα χρόνια, την <i>Πραγματεία για την απόδειξη αλγεβρικών προβλημάτων</i>, που περιλαμβάνει μια γεωμετρική μέθοδο για την επίλυση κυβικών εξισώσεων, τέμνοντας υπερβολή με κύκλο.<sup class="reference" id="cite_ref-mactutor_10-0"></sup> Συνέβαλε και σε μια μεταρρύθμιση του ημερολογίου.</p><p>Η σημασία του ως φιλόσοφου και δάσκαλου και τα λίγα διασωθέντα φιλοσοφικά του έργα δεν έχουν τύχει της ίδιας προσοχής με τα επιστημονικά και ποιητικά του κείμενα. Ο Αλ-Ζαμακσάρι (μεσαιωνικός Ιρανός Μουσουλμάνος λόγιος) αναφέρεται σ' αυτόν ως "τον παγκόσμιο φιλόσοφο". Πολλές πηγές μαρτυρούν ότι δίδαξε επί δεκαετίες τη φιλοσοφία του Αβικέννα στη Νισαπούρ, όπου ο Καγιάμ γεννήθηκε και ετάφη και όπου το μαυσωλείο του παραμένει αριστούργημα της Ιρανικής αρχιτεκτονικής και δέχεται κάθε χρόνο πολλούς επισκέπτες.<sup class="reference" id="cite_ref-nasrkhayyamphil_11-0"></sup></p><p>Έξω από το Ιράν και τις περσόφωνες χώρες ο Καγιάμ είχε μια επίδραση στη λογοτεχνία και τις κοινωνίες μέσω της μετάφρασης των έργων του και της εκλαΐκευσης από άλλους λόγιους. Η μεγαλύτερη τέτοια επίδραση ήταν στις αγγλόφωνες χώρες. Ο Άγγλος λόγιος Τόμας Χάιντ (1636-1703) ήταν ο πρώτος μη Πέρσης, που τον μελέτησε. Τη μεγαλύτερη επιρροή από όλους άσκησε ο Έντουαρντ Φιτζέραλντ (ποιητής, 1809–83),<sup class="reference" id="cite_ref-12"></sup> που κατέστησε τον Καγιάμ το διασημότερο ποιητή της Ανατολής στη Δύση μέσω της περίφημης μετάφρασης και των διασκευών του μάλλον μικρού αριθμού τετράστιχων του Καγιάμ (Περσικά : رباعیات, <i>ρουμπαγιάτ</i>) στο <i>Ρουμπαγιάτ του Ομάρ Καγιάμ</i>.</p><p>غیاث الدین Γκιιάτ αντ-Ντιν - σημαίνει "ο Στρατιώτης της Πίστης" και υπονοεί τη γνώση του Κορανίου.</p><p>ابوالفتح عمر بن ابراهیم Αμπούλ-Φατχ Ουμάρ ιμπν Ιμπραχίμ - Αμπού σημαίνει πατέρας, Φατχ σημαίνει κατακτητής, Ουμάρ σημαίνει ζωή, Ιμπραχίμ είναι το πατρικό όνομα.</p><p>خیام Χαγιάμ - σημαίνει "σκηνοποιός", παρώνυμο από το επάγγελμα του πατέρα του.</p><p>نیشابورﻯ Νισαπουρί - συνδέεται με την πατρίδα του Νισαπούρ (ο καταγόμενος από τη Νισαπούρ).<span id=".CE.92.CE.B9.CE.BF.CE.B3.CF.81.CE.B1.CF.86.CE.B9.CE.BA.CE.AC_.CF.83.CF.84.CE.BF.CE.B9.CF.87.CE.B5.CE.AF.CE.B1"></span></p><p style="text-align: center;"><img alt="" class="alignnone size-large wp-image-1474002" height="811" src="https://www.timesnews.gr/wp-content/uploads/2022/05/800px-Omar_Khayyam2-692x1024.jpg" width="548" /></p><p>Ο Ομάρ Καγιάμ γεννήθηκε στη Νισαπούρ, στο βορειοανατολικό Ιράν, τότε σελτζουκική πρωτεύουσα του Χορασάν (βορειοανατολική Περσία), που εκείνη την εποχή ανταγωνιζόταν το Κάιρο και τη Βαγδάτη σε πολιτιστική υπεροχή. Πιστεύεται ότι είχε γεννηθεί σε μια οικογένεια σκηνοποιών (<i>χαγιαμί</i> "σκηνοποιός"), πράγμα που θα έκανε αργότερα λογοπαίγνιο:</p><blockquote><div class="poem"><p>Ο Καγιάμ, που έραψε τις σκηνές της επιστήμης,<br />έχει πέσει στο καμίνι της θλίψης και ξαφνικά καεί,<br />το ψαλίδι της Μοίρας έχει κόψει τα σχοινιά της σκηνής της ζωής του,<br />και ο μεσίτης της Ελπίδας τον πούλησε για το τίποτα!<sup class="reference" id="cite_ref-16"></sup></p></div></blockquote><p>Πέρασε μέρος των παιδικών του χρόνων στην πόλη Μπαλχ (στο σημερινό βόρειο Αφγανιστάν), σπουδάζοντας υπό το γνωστό λόγιο σεΐχη Μουχαμάντ Μανσουρί και αργότερα υπό τον ιμάμη Μοβαφάκ Νισαπουρί, που θεωρείτο ένας από τους μεγαλύτερους δασκάλους της περιοχής του Χορασάν. Μετακόμισε στη Μπουχάρα, έπειτα στη Σαμαρκάνδη (1070), όπου ολοκλήρωσε την εκπαίδευσή του και συνέγραψε την περίφημη <i>Πραγματεία για την απόδειξη αλγεβρικών προβλημάτων</i> (Risālah fiʾl-barāhīn ʿalā masāʾil al-jabr waʾl-muqābalah). Στη συνέχεια (1073) πήγε στο Ισφαχάν, προσκεκλημένος του Σελτζούκου σουλτάνου Μαλίκ Σαχ Α΄ και καθιερώθηκε ως ένας από τους μεγαλύτερους μαθηματικούς και αστρονόμους της μεσαιωνικής εποχής.<sup class="reference" id="cite_ref-17"></sup><sup class="reference" id="cite_ref-Britannica_18-0"></sup></p><p>Σε όλη του τη ζωή ο Ομάρ Καγιάμ ήταν ακούραστος: μπορούσε από το πρωί να διδάσκει άλγεβρα και γεωμετρία, το απόγευμα να παρευρίσκεται στο σελτζουκικό δικαστήριο ως σύμβουλος του Μαλίκ Σαχ Α΄,<sup class="reference" id="cite_ref-19"></sup> και τη νύχτα να μελετάει αστρονομία και να ολοκληρώνει σημαντικές πτυχές του ημερολογίου Τζαλαλί (αστρικό ημερολόγιο, που χρησιμοποιείτο στην Περσία και παραλλαγές του είναι ακόμη σε χρήση σήμερα στο Ιράν και στο Αφγανιστάν).</p><p>Τα χρόνια του Ομάρ Καγιάμ στο Ισφαχάν ήταν πολύ παραγωγικά, αλλά μετά το θάνατο του Μαλίκ Σαχ Α΄ (πιθανότατα από την αίρεση των Ασασίνων), η χήρα του Σουλτάνου στράφηκε εναντίον του ως συμβούλου, με αποτέλεσμα σύντομα να ξεκινήσει ταξίδι για προσκύνημα στη Μέκκα και στη Μεδίνα. Στη συνέχεια μπόρεσε να εργασθεί ως αυλικός αστρολόγος και πήρε την άδεια να επιστρέψει στη Νισαπούρ, όπου ήταν ξακουστός για τα έργα του και συνέχισε να διδάσκει μαθηματικά, αστρονομία και ιατρική.</p><p>Ο Ομάρ Καγιάμ πέθανε το 1131 και έχει ταφεί στο μαυσωλείο του Ιμαμζαντέχ Μαχρούκ στη Νισαπούρ. Το 1963 στο χώρο αυτό κατασκευάσθηκε το Μαυσωλείο του Ομάρ Καγιάμ από τον Χουσάνγκ Σεϊχούν (Ιρανό αρχιτέκτονα, 1920-2014).</p><h2><span id=".CE.9C.CE.B1.CE.B8.CE.B7.CE.BC.CE.B1.CF.84.CE.B9.CE.BA.CF.8C.CF.82"></span><span class="mw-headline" id="Μαθηματικός">Μαθηματικός</span></h2><p>Ο Καγιάμ ήταν διάσημος την εποχή του ως μαθηματικός. Έγραψε τη σημαντική <i>Πραγματεία για την Απόδειξη Αλγεβρικών Προβλημάτων</i> (1070), που καθόρισε τις αρχές της άλγεβρας, μέρους του σώματος των περσικών Μαθηματικών, που τελικά μεταδόθηκαν στην Ευρώπη. Ειδικότερα παρήγαγε γενικές μεθόδους για την επίλυση κυβικών εξισώσεων και ακόμη μεγαλύτερης τάξης.</p><p>Στην <i>Πραγματεία</i> έγραψε για τον τριγωνικό πίνακα των διωνυμικών συντελεστών, γνωστό ως τρίγωνο του Πασκάλ. Το 1077 ο Καγιάμ έγραψε τις <i>Σαρχ μα ασκάλα μιν μουσανταράτ κιτάμπ Ουκλίντις</i> (Εξηγήσεις των Δυσκολιών στα Αξιώματα του Ευκλείδη), που δημοσιεύθηκε στα Αγγλικά ως <i>Για τις Δυσκολίες των Ορισμών του Ευκλείδη</i>.<sup class="reference" id="cite_ref-20"></sup> Σημαντικό μέρος του βιβλίου ασχολείται με το περίφημο αξίωμα παραλληλίας του Ευκλείδη, πράγμα που τράβηξε το ενδιαφέρον του Ταμπίτ ιμπν Κούρα. Ο Ιμπν αλ Χαϊτάμ είχε προηγουμένως επιχειρήσει μια απόδειξη του αξιώματος. Η προσπάθεια του Καγιάμ ήταν μια διακριτή πρόοδος και οι αμφισβητήσεις του έφτασαν στην Ευρώπη και ίσως να συνέβαλαν στην τελική ανάπτυξη της μη ευκλείδειας γεωμετρίας.</p><p>Ο Ομάρ Καγιάμ παρήγαγε σημαντικό έργο στη γεωμετρία, ιδιαίτερα στη θεωρία των αναλογιών. Σύγχρονοί του σημαντικοί μαθηματικοί ήταν ο Αλ-Καζινί και ο Αμπού Χατίμ αλ-Μουζαφάρ ιμπν Ισμαήλ αλ-Ισφιζαρί.<sup class="reference" id="cite_ref-21"></sup></p><h3><span id=".CE.98.CE.B5.CF.89.CF.81.CE.AF.CE.B1_.CF.84.CF.89.CE.BD_.CF.80.CE.B1.CF.81.CE.B1.CE.BB.CE.BB.CE.AE.CE.BB.CF.89.CE.BD"></span><span class="mw-headline" id="Θεωρία_των_παραλλήλων">Θεωρία των παραλλήλων</span></h3><div class="thumb tleft"><div class="thumbinner"><p style="text-align: center;"><img alt="" class="thumbimage" data-file-height="856" data-file-width="567" height="332" src="https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/9/99/At_the_Tomb_of_Omar_Khayyam_-_by_Jay_Hambidge.jpg/220px-At_the_Tomb_of_Omar_Khayyam_-_by_Jay_Hambidge.jpg" srcset="//upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/9/99/At_the_Tomb_of_Omar_Khayyam_-_by_Jay_Hambidge.jpg/330px-At_the_Tomb_of_Omar_Khayyam_-_by_Jay_Hambidge.jpg 1.5x, //upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/9/99/At_the_Tomb_of_Omar_Khayyam_-_by_Jay_Hambidge.jpg/440px-At_the_Tomb_of_Omar_Khayyam_-_by_Jay_Hambidge.jpg 2x" width="220" /></p><p style="text-align: center;"><span style="color: maroon;"><strong><i>Στον Τάφο του Ομάρ Καγιάμ</i>, του Τζέι Χάμπιτζ</strong></span></p><div class="thumbcaption"><div class="magnify"> </div><p><span style="color: maroon;"><strong><i></i></strong></span></p></div></div></div><p>Ο Καγιάμ έγραψε ένα βιβλίο με τίτλο <i>Εξηγήσεις των δυσκολιών στα αξιώματα των Στοιχείων του Ευκλείδη</i>. Το βιβλίο αποτελείται από πολλές ενότητες για το αξίωμα των παραλλήλων (Βιβλίο Ι), για τον Ευκλείδιο ορισμό των λόγων και του ανθυφαιρετικού λόγου (τα σύγχρονα συνεχιζόμενα κλάσματα) (Βιβλίο ΙΙ) και για τον πολλαπλασιασμό των λόγων (Βιβλίο ΙΙΙ).</p><p>Η πρώτη ενότητα είναι μια πραγματεία που περιλαμβάνει προτάσεις και λήμματα σχετικά με το αξίωμα των παραλλήλων. Εφτασε στο Δυτικό κόσμο από μία αναπαραγωγή σε χειρόγραφο γραμμένο το 1387-1388 από τον Πέρση μαθηματικό Τουσί. Ο Τουσί ανα φέρει ρητά ότι ξαναγράφει την πραγματεία "με τα ίδια τα λόγια του Καγιάμ" και αναφέρει κατά λέξη τον Καγιάμ να λέει ότι "Αξίζει να προστεθούν στα Στοιχεία του Ευκλείδη (πρώτο βιβλίο) μετά την Πρόταση 28". Αυτή η πρόταση αναφέρει μια συνθήκη ικανή για νασ έχουμε δυο γραμμές στο ίδιο επίπεδο παράλληλες μεταξύ τους. Μετά την πρόταση αυτή ακολουθεί μια άλλη, με αριθμό 29, που έρχεται σε αντίθεση με την προηγούμενη. Η απόδειξη του Ευκλείδη χρησιμοποιεί το λεγόμενο αξίωμα των παραλλήλων (αριθμούμενο 5). Η ένσταση για τη χρήση του αξιώματος των παραλλήλων και η εναλλακτική θεώρηση της πρότασης 29 υπήρξαν μείζον πρόβλημα για τη θεμελίωση της σήμερα ονομαζόμενης μη Ευκλείδιας γεωμετρίας.</p><p>Η πραγματεία του Καγιάμ μπορεί να θεωρηθεί ως η πρώτη επεξεργασία του αξιώματος των παραλλήλων, που δεν βασίζεται σε φαύλο κύκλο, αλλά σε ένα πιο ευφυές αξίωμα. Ο Καγιάμ αντικρούει τις προηγούμενες προσπάθειες άλλων Ελλήνων και Περσών μαθηματικών να <i>αποδείξουν" την πρόταση. Και αυτός, όπως ο ΄Αριστοτέλης, αρνείται τη χρήση της κίνησης στη γεωμετρία και κατά συνέπεια απορρίπτει επίσης τη διαφορετική προσέγγιση του Αραβα Ιμπν Χαϊτάμ. Κατά μία έννοια έκανε την πρώτη προσπάθεια να διατυπώσει ένα μη Ευκλείδιο αξίωμα, ως εναλλακτικό του αξιώματος των παραλλήλων.</i></p><h3><span id=".CE.93.CE.B5.CF.89.CE.BC.CE.B5.CF.84.CF.81.CE.B9.CE.BA.CE.AE_.CE.AC.CE.BB.CE.B3.CE.B5.CE.B2.CF.81.CE.B1"></span><span class="mw-headline" id="Γεωμετρική_άλγεβρα">Γεωμετρική άλγεβρα</span></h3><p>"Οποιος νομίζει ότι η άλγεβρα είναι ένα τέχνασμα για τη λήψη αγνώστων κάνει λάθος. Δεν πρέπει να δώσουμε καμμία σημασία στο γεγονός ότι η άλγεβρα και η γεωμετρία εμφανίζονται να είναι διαφορετικές. Τα αλγεβρικά είναι γεωμετρικά προβλήματα, που αποδεικνύονται μέσω των προτάσεων δύο και έξι του Βιβλίου δύο των Στοιχείων".</p><p>Ομάρ Καγιάμ.</p><div class="thumb tright"><div class="thumbinner"><p><img alt="" class="thumbimage" data-file-height="404" data-file-width="392" height="227" src="https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/5/5c/Omar_Khayy%C3%A1m%27s_solution_of_third_degree_equations.png/220px-Omar_Khayy%C3%A1m%27s_solution_of_third_degree_equations.png" srcset="//upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/5/5c/Omar_Khayy%C3%A1m%27s_solution_of_third_degree_equations.png/330px-Omar_Khayy%C3%A1m%27s_solution_of_third_degree_equations.png 1.5x, //upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/5/5c/Omar_Khayy%C3%A1m%27s_solution_of_third_degree_equations.png 2x" width="220" /></p><div class="thumbcaption"><div class="magnify"> </div><p><span style="color: maroon;"><strong>Η γεωμετρική λύση της κυβικής εξίσωσης του Καγιάμ <i>x</i><sup>3</sup> + 200<i>x</i> = 20<i>x</i><sup>2</sup> + 2000.</strong></span></p></div></div></div><p>Αυτή η φιλοσοφική άποψη των μαθηματικών (βλέπε παρακάτω) είχε σημαντικό αντίκτυπο στην περίφημη προσέγγιση και μέθοδο του Καγιάμ στη γεωμετρική άλγεβρα και ιδιαίτερα στην επίλυση κυβικών εξισώσεων. Σ'αυτή η επίλυσή του δεν είναι ένας άμεσος δρόμος προς μια αριθμητική λύση και στην πραγματικότητα οι λύσεις του δεν είναι αριθμοί, αλλά μάλλον ευθύγραμμα τμήματα. Από την άποψη αυτή το έργο του Καγιάμ μπορεί να θεωρηθεί η πρώτη συστηματική μελέτη και η πρώτη ακριβής μέθοδος επίλυσης κυβικών εξισώσεων.</p><p>Σε ένα ατιτλοφόρητο κείμενο του Καγιάμ για τις κυβικές εξισώσεις, που ανακαλύφθηκε τον 20ό αιώνα, όπου εμφανίζεται το παραπάνω απόσπασμα, ο Καγιάμ ασχολείται με προβλήματα γεωμετρικής άλγεβρας. Πρώτο είναι το πρόβλημα της "εύρεσης ενός σημείου στο τεταρτημόριο ενός κύκλου, τέτοιου ώστε όταν άγεται μία κάθετος από το σημείο αυτό προς μία από τις ακτίνες που το ορίζουν ο λόγος του μήκους της καθέτου προς την ακτίνα να ισούται προς το λόγο των τμημάτων που ορίζονται από τον πόδα της καθέτου". Πάλι στην επίλυση αυτού του προβλήματος το μετατρέπει σε ένα άλλο γεωμετρικό πρόβλημα : "εύρεση ενός ορθογώνιο τρίγωνου με την ιδιότητα η υποτείνουσά του να ισούται με το άθροισμα της μιας κάθετης πλευράς του συν το ύψος επί την υποτείνουσα". Για να επιλύσει αυτό το γεωμετρικό πρόβλημα εισάγει μια παράμετρο και καταλήγει στην κυβική εξίσωση x3 + 200x = 20x2 + 2000. Πράγματι βρίσκει μια θετική ρίζα για αυτή την εξίσωση τέμνοντας μια υπερβολή με ένα κύκλο.</p><p>Αυτή η ιδιαίτερη γεωμετρική επίλυση κυβικών εξισώσεων έχει περαιτέρω διερευνηθεί και επεκταθεί σε εξισώσεις τετάρτου βαθμού.</p><p>Σχετικά με γενικότερες εξισώεις δηλώνει ότι η επίλυση κυβικών εξισώσεων απαιτεί τη χρήση κωνικών τομών και είναι αδύνατο να επιλυθεί με τη χρήση κανόνα και διαβήτη. Αληθοφανής απόδειξη αυτού του αδύνατου υπήρξε μόνο 750 χρόνια μετά το θάνατο του Καγιάμ. Στο κείμενο αυτό ο Καγιάμ αναφέρει την πρόθεσή του για μια εργασία που θα παρέχει την πλήρη επίλυση των κυβικών εξισώσεων : "Αν μου δοθεί η ευκαιρία και μπορέσω να το καταφέρω, θα δώσω όλες αυτές τις δεκατέσσερις μορφές με όλες τις κατηγορίες και τις περιπτώσεις τους και πώς να διακρίνει κανείς τι είναι δυνατό και τι αδύνατο, έτσι ώστε να προκύψει μια εργασία, που να περιέχει στοιχεία πολύ χρήσιμα για αυτή την τέχνη ".</p><p>Αυτό αναφέρεται στο βιβλίο <i>Πραγματεία για την Απόδειξη Αλγεβρικών Προβλημάτων</i>(1070), που έθεσε τις αρχές της άλγεβρας, μέρος του σώματος των Περσικών Μαθηματικών, που τελικά μεταδόθηκαν στην Ευρώπη. Ιδιαίτερα επινόησε γενικές μεθόδους για την επίλυση εξισώσεων κυβικών και μερικών μεγαλύτερης τάξης.</p><h3><span id=".CE.94.CE.B9.CF.89.CE.BD.CF.85.CE.BC.CE.B9.CE.BA.CF.8C_.CE.B8.CE.B5.CF.8E.CF.81.CE.B7.CE.BC.CE.B1_.CE.BA.CE.B1.CE.B9_.CE.B5.CE.BE.CE.B1.CE.B3.CF.89.CE.B3.CE.AE_.CF.81.CE.B9.CE.B6.CF.8E.CE.BD"></span><span class="mw-headline" id="Διωνυμικό_θεώρημα_και_εξαγωγή_ριζών">Διωνυμικό θεώρημα και εξαγωγή ριζών</span></h3><p>"Από τους Ινδούς έχουμε μεθόδους για την εύρεση τετραγωνικών και κυβικών ριζών, που βασίζονται στη γνώση ειδικών περιπτώσεων και συγκεκριμένα στη γνώση των τεραγώνων των εννέα ψηφίων 1<sup>2</sup>, 2<sup>2</sup>, 3<sup>2</sup> (κλπ.) και των αντίστοιχων γινομένων, δηλ. 2 x 3, κλπ. Εχουμε γράψει μια πραγματεία για την απόδειξη της εγκυρότητας αυτών των μεθόδων και το ότι ικανοποιούν τις συνθήκες. Επί πλέον έχουμε αυξήσει τα είδη τους και συγκεκριμένα υπό τη μορφή προσδιορισμού τέταρτων, πέμπτων, έκτων ριζών μέχρι οποιοδήποτε βαθμό. Κανένας δεν προγήθηκε σε αυτό από μας και αυτές οι αποδείξεις είναι καθαρά αριθμητικές, θεμελιωμένες στην αριθμητική των στοιχείων".</p><p>Ομάρ Καγιάμ <i>Πραγματεία για την Απόδειξη Αλγεβρικών Προβλημάτων</i></p><p>Αυτή η ιδιαίτερη αναφορά του Καγιάμ και ορισμένες προτάσεις, που βρίσκονται στο βιβλίο του της Αλγεβρας, έχουν κάνει μερικούς ιστορικούς των μαθηματικών να πιστεύουν ότι ο Καγιάμ είχε πράγματι ένα διωνυμικό θεώρημα μέχρι οποιαδήποτε δύναμη. Η περίπτωση της δύναμης 2 αναφέρεται ρητά στα στοιχεία του Ευκλείδη και η περίπτωση της μεγαλύτερης δύναμης 3 είχε εξετασθεί από Ινδούς μαθηματικούς. Ο Καγιάμ ήταν ο μαθηματικός που διαπίστωσε τη σημασία ενός γενικού διωνυμικού θεωρήματος. Το επιχείρημα ότι ο Καγιάμ είχε ένα διωνυμικό θεώρημα βασίζεται στην ικανότητά του να εξάγει ρίζες.</p><h3><span id=".CE.A4.CE.B5.CF.84.CF.81.CE.AC.CF.80.CE.BB.CE.B5.CF.85.CF.81.CE.BF_.CE.9A.CE.B1.CE.B3.CE.B9.CE.AC.CE.BC-.CE.A3.CE.B1.CE.BA.CE.AD.CF.81.CE.B9"></span><span class="mw-headline" id="Τετράπλευρο_Καγιάμ-Σακέρι">Τετράπλευρο Καγιάμ-Σακέρι</span></h3><p>Το τετράπλευρο Σακέρι πρωτομελετήθηκε από τον Καγιάμ στα τέλη του 11ου αιώνα στο Βιβλίο Ι των <i>Εξηγήσεων των δυσκολιών στα αξιώματα των Στοιχείων του Ευκλείδη</i>. Σε αντίθεση με πολλούς μελετητές του Ευκλείδη, πριν και μετά από τον ίδιο (περιλαμβανομένου φυσικά του Σακέρι) ο Καγιάμ δεν προσπαθούσε να αποδείξει το αξίωμα των παραλλήλων ως τέτοιο, αλλά να το συναγάγει από ένα ισοδύναμο αξίωμα, που διατύπωσε από τις "αρχές του Φιλοσόφου" (Αριστοτέλης) :</p><p>"Δύο συγκλίνουσες ευθείες γραμμές τέμνονται και είναι αδύνατο δύο συγκλίνουσες ευθείες γραμμές να αποκλίνουν στην κατεύθυνση στην οποία συγλίνουν".</p><p>Ο Καγιάμ τότε εξέτασε τις τρεις περιπτώσεις (ορθή, αμβλεία και οξεία) γωνιών των κορυφών ενός τετραπλεύρου Σακέρι και αφού απέδειξε σειρά θεωρημάτων για αυτές (ορθά) κατέρριψε τις περιπτώσεις αμβλείας και οξείας, βασιζόμενος στο αξίωμά του, και έτσι συνήγαγε το κλασικό αξίωμα του Ευκλείδη.</p><p>Μόνο μετά από 600 χρόνια ο Τζιορντάνο Βιτάλε προχώρησε πέρα από τον Καγιάμ στο βιβλίο του <i>Euclide restituo</i> (1680, 1686), όταν χρησιμοποίησε το τετράπλευρο για να αποδείξει ότι αν τρία σημεία ισαπέχουν της πλευράς ΑΒ και της απέναντι ΓΔ, τότε οι ΑΒ και ΓΔ ισαπέχουν παντού. Ο ίδιος ο Σακέρι βάσισε το σύνολο της μακράς, ηρωικής και τελικά εσφαλμένης απόδειξής του του αξιώματος των παραλλήλων γύρω από το τετράπλευρο και τις τρεις περιπτώσεις του, αποδεικνύοντας πολλά θεωρήματα για τις ιδιότητές του κατά την πορεία αυτή.</p><h2><span id=".CE.91.CF.83.CF.84.CF.81.CE.BF.CE.BD.CF.8C.CE.BC.CE.BF.CF.82"></span><span class="mw-headline" id="Αστρονόμος">Αστρονόμος</span></h2><div class="thumb tright"><div class="thumbinner"><p style="text-align: center;"><img alt="" class="thumbimage" data-file-height="527" data-file-width="800" height="145" src="https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/a/a0/Jalaali_Leap_Year.svg/220px-Jalaali_Leap_Year.svg.png" srcset="//upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/a/a0/Jalaali_Leap_Year.svg/330px-Jalaali_Leap_Year.svg.png 1.5x, //upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/a/a0/Jalaali_Leap_Year.svg/440px-Jalaali_Leap_Year.svg.png 2x" width="220" /></p><div class="thumbcaption"><div class="magnify"> </div><p>Το ημερολόγιο Τζαλαλί θεσπίστηκε από τον Ομάρ μαζί με άλλους Μαθηματικούς και Αστρονόμους στο Νισαπούρ, σήμερα είναι ένα από τα αρχαιότερα ημερολόγια στον κόσμο, καθώς και το ακριβέστερο ηλιακό ημερολόγιο σε χρήση σήμερα. Καθώς το ημερολόγιο χρησιμοποιεί αστρονομικούς υπολογισμούς για τον καθορισμό της εαρινής ισημερίας δεν έχει εσωτερικό σφάλμα.</p></div></div></div><p>Όπως οι περισσότεροι Πέρσες μαθηματικοί της εποχής, ο Καγιάμ ήταν επίσης αστρονόμος και απέκτησε φήμη γι’ αυτό. Το 1073 ο Σελτζούκος Σουλτάνος Τζαλάλ αλ-Ντιν Μαλίκ-Σαχ Σαλτζουκί (Μαλίκ-Σαχ Α΄ 1072-92) προσκάλεσε τον Καγιάμ να χτίσει ένα αστεροσκοπείο, μαζί με διάφορους άλλους διακεκριμένους επιστήμονες. Σύμφωνα με κάποιες περιγραφές η εκδοχή του μεσαιωνικού Ιρανικού ημερολογίου, στο οποίο 2.820 ηλιακά έτη μαζί περιέχουν 1.029.983 ημέρες (ή 683 δίσεκτα έτη, για μέση διάρκεια του έτους 365,24219858156 ημέρες) βασίστηκε στις μετρήσεις του Καγιάμ και των συνεργατών του. Άλλη άποψη είναι ότι το ημερολόγιο του Καγιάμ περιελάμβανε απλώς οκτώ δίσεκτα έτη κάθε τριάντα τρία έτη, για διάρκεια έτους 365,2424 ημέρες. Και στις δύο περιπτώσεις το ημερολόγιό του ήταν ακριβέστερο ως προς το μέσο τροπικό έτος από το Γρηγοριανό ημερολόγιο 500 χρόνια αργότερα. Το σύγχρονο Ιρανικό ημερολόγιο βασίζεται στους υπολογισμούς του.</p><h3><span id=".CE.97.CE.BB.CE.B9.CE.BF.CE.BA.CE.B5.CE.BD.CF.84.CF.81.CE.B9.CE.BA.CE.AE_.CE.B8.CE.B5.CF.89.CF.81.CE.AF.CE.B1"></span><span class="mw-headline" id="Ηλιοκεντρική_θεωρία">Ηλιοκεντρική θεωρία</span></h3><p>Υποστηρίζεται μερικές φορές ότι ο Καγιάμ απέδειξε ότι η γη περιστρέφεται γύρω από τον άξονά της παρουσιάζοντας ένα μοντέλο των άστρων στο σύγχρονό του Αλ-Γκαζαλί σε ένα πλανητάριο. Η άλλη πηγή για την άποψη ότι ο Καγιάμ πίστευε στον ηλιοκεντρισμό είναι η δημοφιλής αλλά αναχρονιστική απόδοση της ποίησης του Καγιάμ, στην οποία οι πρώτες γραμμές μεταφράζονται εσφαλμένα με μια ηλιοκεντρική εικόνα του Ηλιου να εκσφενδονίζει «την Πέτρα που θέτει τα Αστέρια σε Κίνηση».</p><h3><span id=".CE.9C.CE.B5.CF.84.CE.B1.CF.81.CF.81.CF.8D.CE.B8.CE.BC.CE.B9.CF.83.CE.B7_.CF.84.CE.BF.CF.85_.CE.B7.CE.BC.CE.B5.CF.81.CE.BF.CE.BB.CE.BF.CE.B3.CE.AF.CE.BF.CF.85"></span><span class="mw-headline" id="Μεταρρύθμιση_του_ημερολογίου">Μεταρρύθμιση του ημερολογίου</span></h3><p>Ο Καγιάμ ήταν μέλος μιας ομάδας που αναθεώρησε το Ιρανικό ημερολόγιο. Η ομάδα συστάθηκε από το Σελτζούκο Σουλτάνο Μαλίκ-Σαχ Α΄ και ολοκλήρωσε τις μεταρρυθμίσεις της το 1079, με αποτέλεσμα το ημερολόγιο Τζαλαλί. Το ημερολόγιο Τζαλαλί παρέμεινε σε ισχύ σε όλο το Ευρύτερο Ιράν από τον 11ο ως τον 20ό αιώνα. Είναι η βάση του Ιρανικού ημερολογίου, που ακολουθείται σήμερα στο Ιράν και στο Αφγανιστάν. Ενώ το ημερολόγιο Τζαλαλί είναι ακριβέστερο από το Γρηγοριανό, βασίζεται στην πραγματική ηλιακή κίνηση, όπως τα Ινδικά ημερολόγια, και απαιτεί ένα αστρονομικό όργανο για τον υπολογισμό των ημερομηνιών. Η διάρκεια των μηνών μπορεί να διαφέρει από 29 ως 31 ημέρες, ανάλογα με τη στιγμή που ο ήλιος εισέρχεται σε μια νέα ζωδιακή περιοχή (χαρακτηριστικό κοινό στα περισσότερα Ινδικά ημερολόγια). Αυτό σημαίνει ότι τα εποχιακά σφάλματα ήταν μικρότερα από ότι στο Γρηγοριανό ημερολόγιο.</p><p>Το σημερινό Ιρανικό ημερολόγιο τυποποιεί τη διάρκεια των μηνών βάσει μιας μεταρρύθμισης του 1925, ελαχιστοποιώντας έτσι τη επίδραση των ηλιακών διελεύσεων. Τα εποχιακά σφάλματα είναι λίγο μεγαλύτερα από ότι στην εκδοχή Τζαλαλί, αλλά τα δίσεκτα έτη υπολογίζονται όπως πριν.</p><h2><span id=".CE.A0.CE.BF.CE.AF.CE.B7.CF.83.CE.B7"></span><span class="mw-headline" id="Ποίηση">Ποίηση</span></h2><div class="thumb tright"><div class="thumbinner"><p style="text-align: center;"><img alt="" class="thumbimage" data-file-height="1146" data-file-width="810" height="311" src="https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/0/08/005-a-Ruby-kindles-in-the-vine-810x1146.jpg/220px-005-a-Ruby-kindles-in-the-vine-810x1146.jpg" srcset="//upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/0/08/005-a-Ruby-kindles-in-the-vine-810x1146.jpg/330px-005-a-Ruby-kindles-in-the-vine-810x1146.jpg 1.5x, //upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/0/08/005-a-Ruby-kindles-in-the-vine-810x1146.jpg/440px-005-a-Ruby-kindles-in-the-vine-810x1146.jpg 2x" width="220" /></p><div class="thumbcaption"><p>Ο Ομάρ Καγιάμ ήταν σημαντικός ποιητής επί της βασιλείας του Σελτζούκου ηγεμόνα Μαλίκ-Σαχ Α΄ και η συμβολή του στην εξέλιξη των μαθηματικών, της αστρονομίας και της φιλοσοφίας ενέπνευσε τις επόμενες γενιές .</p></div></div></div><p>Ο Καγιάμ πιστεύεται ότι έχει γράψει χίλια τετράστιχα ή ρουμπαγιάτ. Στον αγγλόφωνο κόσμο έγινε γνωστός με τα Ρουμπαγιάτ του Ομάρ Καγιάμ, που είναι ποιητικές μάλλον παρά επί λέξει μεταφράσεις από τον Εντουαρντ Φιτζέραλντ ( 1809–83). Υπάρχουν και άλλες αγγλικές μεταφράσεις τμημάτων των ρουμπαγιάτ (ρουμπαγιάτ σημαίνει τετράστιχα), αλλά του Φιτζέραλντ είναι οι γνωστότερες. Η ειρωνεία είναι ότι οι μεταφράσεις του Φιτζέραλντ ξαναέκαναν γνωστό τον Καγιάμ στους Ιρανούς "που επί μακρόν είχαν αγνοήσει τον ποιητή από το Νισαπούρ". Ένα βιβλίο του 1934 ενός από τους πιο επιφανείς συγγραφείς του Ιράν, του Σαντέκ Χενταγιάτ, τα <i>Τραγούδια του Καγιάμ </i>(Ταρανεχα-γιε Καγιάμ) λέγετα ότι έχει "διαμορφώσει τον τρόπο με τον οποίο μια γενιά Ιρανών εκτιμά" τον ποιητή.. Τα ποιήματα του Ομάρ Καγιάμ έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες. Πολλές μεταφράσεις έγιναν άμεσα από τα Περσικά, πιο κυριολεκτικά από ότι η μετάφραση του Εντουαρντ Φιτζέραλντ και σήμερα θεωρείται ένας από τους δημοφιλέστερους ποιητές όλων των εποχών. Ύμνησε επικούρειες απολαύσεις, κρασί και γυναίκες, για να προβάλει όμως εντονότερα τις φιλοσοφικές του σκέψεις, πολλές απ’ τις οποίες φαίνονται αιρετικές, αν σκεφτεί κανείς το περιβάλλον μέσα στο οποίο διαμορφώθηκαν. Άλλοι όμως μελετητές βλέπουν μυστικιστικά νοήματα στους στίχους του. Τρία δείγματα από ισάριθμα ρουμπαγιάτ :</p><p>XXV</p><p><i>Όμοια γι’ αυτούς πού για το Σήμερα φροντίζουν,<br /></i><i>μα και γι’ αυτούς πού κάποιο Αύριο ατενίζουν</i><br /><i>κράζει ο μουεζίνης απ’ τό Σκοτεινό Πυργί :</i><br /><i>«Τρελοί ! η αμοιβή σας δεν είν’ ούτε Εδώ ούτ’ Εκεί».</i></p><p>XXXV</p><p><i>Γιά νά γνωρίσω το μυστήριο τής ζωής<br /></i><i>κούπας τα χείλη άγγιξα, πήλινης, φτωχιάς.</i><br /><i>Χείλος στό χείλος μού ψιθύρισε : όσο ζείς</i><br /><i>πίνε• τί σαν πεθάνεις δεν ξαναγυρνάς.</i></p><p>LXXIV</p><p><i>Το χθές την τρέλλα αυτής της μέρας ετοιμάζει,<br /></i><i>την αυριανή σιωπή, απελπισία ή δόξα.</i><br /><i>Πιές, τι δεν ξέρεις από πού ήρθες και γιατί.</i><br /><i>Πιές, τι δεν ξέρεις γιατί φεύγεις και για πού.</i></p><h2><span id=".CE.98.CF.81.CE.B7.CF.83.CE.BA.CE.B5.CF.85.CF.84.CE.B9.CE.BA.CE.AD.CF.82_.CE.B1.CF.80.CF.8C.CF.88.CE.B5.CE.B9.CF.82"></span><span class="mw-headline" id="Θρησκευτικές_απόψεις">Θρησκευτικές απόψεις</span></h2><p>Υπάρχουν ευρέως αποκλίνουσες απόψεις για τον Καγιάμ. Σύμφωνα με το Σεγιέντ Χοσείν Νασρ, κανένας άλλος Ιρανός συγγραφέας/λόγιος δεν έχει εκληφθεί με τόσο διαφορετικούς τρόπους. Στο ένα άκρο του φάσματος υπάρχουν νάιτ κλαμπ που φέρουν το όνομά του και θεωρείται αγνωστικός ηδονιστής. Στο άλλο άκρο θεωρείται μυστικός ποιητής Σούφι, επηρεασμένος από τις πλατωνικές παραδόσεις.</p><p>Ο Σεγιέντ Χοσείν Νασρ (γεν. 1933, Ιρανός Καθηγητής Ισλαμικών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο Τζορτζ Ουόσιγκτον και επιφανής Ισλαμικός φιλόσοφος), έχοντας εξετάσει τα φιλοσοφικά έργα του Καγιάμ, υποστηρίζει ότι είναι πράγματι μειωτικό να κοιτάζουμε απλώς τα ποιήματα (που μερικές φορές αμφισβητούνται) για να καθορίσουμε τις προσωπικές του απόψεις για το Θεό ή τη θρησκεία. Στην πραγματικότητα έγραψε ακόμη και ένα δοκίμιο με τίτλο "αλ-Κουτμπάτ αλ-γκαρά" (Το Θαυμάσιο Κήρυγμα), για την εξύμνηση του Θεού, όπου υποστηρίζει ορθόδοξες απόψεις, συμφωνώντας με τον Αβικέννα για τη Θεία Ενότητα. Στην πραγματικότητα αυτή ηπραγματεία δεν αποτελεί εξαίρεση και ο Σ. Χ. Νασρ δείνει ένα παράδειγμα, όπου ο ίδιος αυτοπροσδιορίστηκε ως Σούφι, μετά την κριτική διαφόρων μεθόδων γνώσης του Θεού, προτιμώντας τη διαίσθηση από τη λογική (επιλέγοντας τη λεγόμενη μέθοδο "κασρ", ή της αποκάλυψης :</p><p>"..., Τέταρτο, οι Σούφι, που δεν επιζητούν τη γνώση με τη λογικότητα ή την αμετροεπή σκέψη, αλλά με τον εξαγνισμό της εσωτερικής τους ύπαρξης και τον καθαρμό των διαθέσεών τους. Καθαρίζουν τη λογική ψυχή από τις ακαθαρσίες φυσικής και σωματικής μορφής, μέχρι να γίνει καθαρή ουσία. Οταν τότε έρχεται ενώπιος ενωπίω με τον πνευματικό κόσμο οι μορφές του κόσμου αυτού αντανακλώνται πραγματικά μέσα της, χωρίς αμφιβολία ή ασάφεια. Αυτός είναι ο καλύτερος από όλους τους τρόπους, γιατί είναι γνωστό στο δούλο του Θεού, ότι δεν υπάρχει καλύτερος λογισμός άλλος από τη Θεία Παρουσία και στην κατάσταση αυτή δεν υπάρχουν εμπόδια ή πέπλα. Οτιδήποτε στερείται ο άνθρωπος οφείλεται στην ακαθαρσία της φύσης του. Αν το πέπλο ανασηκωθεί και αφαιρεθούν η οθόνη και το εμπόδιο, η αλήθεια των πραγμάτων, όπως είναι, θα γίνει προφανής και γνωστή. Και ο Κύριος των πλασμάτων [ο Προφήτης Μωάμεθ] αυτό υποδείκνυε όταν είπε : "Αληθινά, κατά τις ημέρες της ύπαρξής σας οι εμπνεύσεις προέρχονται από το Θεό. Δεν θέλετε να τις ακολουθήσετε ;" Πείτε στους λογικευόμενους ότι, για τους λάτρεις του Θεού, οδηγός είναι η διαίσθηση, όχι η αμετροεπής σκέψη".</p><p>- Ομάρ Καγιάμ</p><p>Ο ίδιος συγγραφέας συνεχίζει παραθέτοντας άλλα φιλοσοφικα κείμενα, που είναι πλήρως συμβατά με την Ισλαμική θρησκεία, όπως το <i>αλ-Ριζαλάχ φιλ-βουτζούντ</i> ("Πραγματεία για το Είναι"), γραμμένο στα Αραβικά, που αρχίζει με στίχους από το Κοράνι και υποστηρίζει ότι τα πάντα προέρχονται από το Θεό και ότι υπάρχει μια τάξη σε όλα αυτά. Σε άλλο έργο, <i>Ριζαλάχ γιαβαμπάν λι-ταλάτ μασά ιλ</i> ("Πραγματεία Απάντησης σε Τρεις Ερωτήσεις"), δίνει μια απάντηση στο ερώτημα, για παράδειγμα, τί γίνεται η ψυχή μετά το θάνατο. Ο Σ. Χ. Νασρ παραθέτει επίσης μερικά ποιήματα, όπου είναι απολύτως υπέρ της Ισλαμικής ορθοδοξίας, αλλά εκφράζοντας μυστικιστικές απόψεις (θέληση του Θεού, η εφήμερη κατάσταση αυτής της ζωής, ...) :</p><p>Είπες ότι θέλεις να με βασανίσεις / Αλλά δε θα φοβηθώ μια τέτοια προειδοποίηση / Γιατί εκεί όπου είσαι Εσύ δεν μπορούν να υπάρξουν βάσανα / Και εκεί όπου Εσύ δεν είσαι πώς μπορεί να υπάρχει ένα τέτοιο μέρος ;</p><p>Ο περιστρεφόμενος τροχός του ουρανού, μέσα στον οποίο αναρωτιόμαστε / Είναι μια φανταστική λάμπα της οποίας έχουμε γνώση από παρομοίωση / Ο ήλιος είναι το κερί και ο κόσμος η λάμπα / Είμαστε σαν μορφές που περιστρέφονται μέσα σε αυτόν /</p><p>Μια σταγόνα νερού πέφτει σε ένα μεγάλο ωκεανό / Ενας κόκκος σκόνης ενώνεται με τη γη / Τι σημασία έχει να πηγαινοέρχεσαι ; / Μια μύγα εμφανίστηκε μια στιγμή, τότε αόρατη έγινε.</p><p>Εξετάζοντας πιθανές παρεξηγήσεις για τον Καγιάμ στη Δύση και αλλού, ο Χοσείν Νασρ καταλήγει λέγοντας ότι αν γίνει μια σωστή μελέτη των αυθεντικών ρουμπαγιάτ, αλλά μαζί με τα φιλοσοφικά έργα, ή ακόμη και την πνευματική βιογραφία με τίτλο <i>Σαίρ βα σουλάκ</i> (Πνευματική Διαδρομή), δεν μπορούμε πια να θεωρούμε τον Καγιάμ ηδονιστικό λάτρη του κρασιού, ή ακόμη και πρώιμο σκεπτικιστή, αλλά ένα βαθιά σκεπτικιστικό στοχαστή και επιστήμονα, που τα έργα του είναι σημαντικότερα από μερικούς στίχους. Ο Κ. Χ. Α. Μπγιέρεγκααρντ είχε νωρίτερα συνοψίσει την περίπτωση :</p><p>"Τα κείμενα του Ομάρ Καγιάμ είναι καλά δείγματα του Σουφισμού, αλλά δεν αξιολογούνται στη Δύση όπως θα έπρεπε και η μεγάλη μάζα του αγγλόφωνου πληθυσμού τον γνωρίζει, ατυχώς, μόνο μέσω των ποιημάτων του Εντουαρντ Φιτζέραλντ. Είναι ατυχές γιατί ο Φιτζέραλντ δεν είναι πιστός στον κύριο και πρότυπό του και κατά καιρούς βάζει λέξεις στη γλώσσα των Σούφι που είναι βλάσφημες. Μια τέτοια εξοργιστική γλώσσα είναι για παράδειγμα εκείνη του ογδοηκοστού πρώτου τετράστιχου. Ο Φιτζέραλντ είναι διπλά ένοχος γιατί ηταν περισσότερο Σούφι, από ό, τι ήταν πρόθυμος να παραδεχτεί".</p><p>Ενας Γάλλος ασιανολόγος, ονόματι <i>Φραντς Τουσέν</i>, ήταν τόσο απογοητευμένος με τη μετάφραση του Φιτζέραλντ (και με μερικές μεταφράσεις του Φιτζέραλντ από τα Αγγλικά στα Γαλλικά), ώστε έγραψε τη δική του κατ' ευθείαν από τα Περσικά κείμενα, προσπαθώντας μάλλον να εκφράσει το πνεύμα των στίχων, παρά να στιχουργήσει. Η μετάφρασή του εκδιδόταν χωρίς διακοπή από το 1924 ως το 1979 από τις εκδόσεις <i>Editions d'Art Henri Piazza</i>, όσο λειτοργούσαν. Αυτή η μετάφραση μεταφράστηκε με τη σειρά της σε άλλες γλώσσες σε σάιτ του Ιντερνετ. Ο Αμπντουλάχ Ντουγκάν, Σουφιστής της τάσης Νακσμπαντί, σχολιάζει το ρόλο και τη συμβολή του Ομάρ Καγιάμ στο Σουφιστικό στοχασμό. Ο Ντουγκάν λέει ότι ενώ ο Ντουγκάν είναι ένας ελασσων δάσκαλος των Σούφι συγκρινόμενος με τους γίγαντες - Ρουμί, Ατάρ και Σανάι -, ένα στοιχείο που καθιστά το έργο του Ομάρ τόσο σχετικό με το θέμα και προσιτό είναι η πολύ ανθρώπινη κλιμακά του, καθώς μπορούμε να τον νοιώσουμε και να κατανοήσουμε την προσέγγισή του. Η συζήτηση για την ποιότητα της μετάφρασης των ρουμπαγιάτ από το Φιτζέραλντ έχει, σύμφωνα με το Ντουγκάν, εκτρέψει την προσοχή από μια πληρέστερη κατανόηση του βαθέος εσωτερικού μηνύματος που περιέχεται στο πραγματικό υλικό του Ομάρ - <i>"Κάθε γραμμή των Ρουμπαγιάτ έχει περισσότερο νόημα από σχεδόν οτιδήποτε μπορείς να διαβάσεις στη Σουφική λογοτεχνία"</i>.</p><h2><span id=".CE.A6.CE.B9.CE.BB.CF.8C.CF.83.CE.BF.CF.86.CE.BF.CF.82"></span><span class="mw-headline" id="Φιλόσοφος">Φιλόσοφος</span></h2><p>Ο ίδιος ο Καγιάμ απέρριπτε κάθε σχέση με τον τίτλο <i>φαλσαφί</i> "φιλόσοφος" με την αριστοτελική έννοια και τόνιζε ότι επιθυμεί "να ξέρει ποιος είναι". Στο πλαίσιο των φιλοσόφων χαρακτηριζόταν από μερικούς των συγχρόνων του ως "αποσπασμένος από τη θεία ευλογία".</p><p>Θεωρείται σήμερα δεεδομένο ότι ο Καγιάμ δίδαξε επί δεκαετίες τη φιλοσοφία του Αβικένα, ιδιαίτερα το <i>Βιβλίο της Ιασης</i>, στην πατρίδα του Νισαπούρ μέχρι το θάνατό του. Σε ένα περιστατικό είχε ζητηθεί η γνώμη του για μια διαφωνία μεταξύ του Αβικένα και ενός φιλόσοφου ονόματι Αμπούλ-Μπαρακάτ αλ-Μπαγκνταντί, που είχε ασκήσει έντονη κριτική στον Αβικένα. Λέγεται ότι ο Καγιάμ απάντησε : "(αυτός) δεν καταλαβαίνει καν την έννοια των λόγων του Αβικένα, πώς μπορεί να αντιτίθεται σε κάτι που δεν γνωρίζει;"</p><p>Ο φιλόσοφος Καγιάμ θα μπορούσε να κατανοηθεί από μάλλον δύο διακριτές πηγές. Η μία είναι από τα Ρουμπαγιάτ του και η άλλη από τα έργα του υπό το φως των πνευματικών και κοινωνικών συνθηκών της εποχής του. Για αυτά θα μπορούσαμε να πληροφορηθούμε από τις αξιολογήσεις των έργων του Καγιάμ από λόγιους και φιλόσοφους όπως οι Αμπούλ-Φαντλ Μπαϊχακί, Νιζαμί Αρουζί, και αλ-Ζαμακσαρί και τους Σουφιστές ποιητές και συγγραφείς Ατάρ του Νισαπούρ και Ναίμ αλ-Ντιν Ραζί.</p><h3><span id=".CE.9C.CE.B1.CE.B8.CE.B7.CE.BC.CE.B1.CF.84.CE.B9.CE.BA.CE.AE_.CF.86.CE.B9.CE.BB.CE.BF.CF.83.CE.BF.CF.86.CE.AF.CE.B1"></span><span class="mw-headline" id="Μαθηματική_φιλοσοφία">Μαθηματική φιλοσοφία</span></h3><p>Ως μαθηματικός, ο Καγιάμ έχει θεμελιωδώς συνεισφέρει στη φιλοσοφία των μαθηματικών, ιδιαίτερα στο πλαίσιο των Περσικών Μαθηματικών και της Περσικής φιλοσοφίας, με τα οποία σχετίζονται οι περισσότεροι άλλοι Πέρσες επιστήμονες και φιλόσοφοι, όπως οι Αβικένας, Αμπού Ραϊχάν αλ-Μπιρουνί και Τουσί. Υπάρχουν τρεις τουλάχιστον βασικές μαθηματικές ιδέες, με έντονη φιλοσοφική διάσταση, που μπορούν να συσχετισθούν με τον Καγιάμ.</p><p>1. Μαθηματική τάξη. Από πού προέρχεται αυτή η τάξη και γιατί ανταποκρίνεται στο φυσικό κόσμο ; Η απάντησή του είναι σε μια από τις φιλοσοφικές του "πραγματείες του είναι". Η απάντηση του Καγιάμ είναι ότι "Η Θεία Προέλευση όλης της ύπαρξης όχι μόνο δημιουργεί το <i>βουγιούντ</i> "είναι", δυνάμει του οποίου όλα τα πράγματα αποκτούν πραγματικότητα, αλλά είναι η πηγή της τάξης, που είναι αξεχώριστη από την ίδια την πράξη της ύπαρξης".</p><p>2. Η σημασία των αξιωμάτων στη γεωμετρία και η αναγκαιότητα για το μαθηματικό να βασιστεί στη φιλοσοφία και κατά συνέπεια η σημασία της σχέσης κάθε ιδιαίτερης επιστήμης με την κυρίως φιλοσοφία. Αυτό είναι το φιλοσοφικό υπόβαθρο της εκ μέρους του Καγιάμ συνολικής απόρριψης κάθε προσπάθειας να "αποδειχθεί" το αξίωμα των παραλλήλων και στη συνέχεια η άρνησή του να εισάγει την κίνηση σε μια προσπάθεια απόδειξης αυτού του αξιώματος, όπως είχε κάνει ο Ιμπν αλ-Χαϊτάμ, γιατί ο Καγιάμ συσχέτιζε την κίνηση με τον υλικό κόσμο και ήθελε να την κρατήσει μακριά από το νοητό καί άυλο κόσμο της γεωμετρίας.</p><p>3. Σαφή διάκριση έκανε ο Καγιάμ, στη βάση του έργου προγενέστερων Περσών φιλοσόφων όπως ο Αβικένας, μεταξύ των φυσικών σωμάτων και των μαθηματικών σωμάτων. Τα πρώτα ορίζονται ως σώματα της κατηγορίας της ουσίας και υφίστανται από μόνα τους και κατά συνέπεια είναι αντικείμενο των φυσικών επιστημών, ενώ τα δεύτερα, ονομαζόμενα όγκοι, άλλης κατηγορίας, δεν υφίστανται από μόνα τους στον εξωτερικό κόσμο και κατά συνέπεια είναι το αντικείμενο των μαθηματικών. Ο Καγιάμ ήταν πολύ προσεκτικός στο να σέβεται τα όρια κάθε κατηγορίας και επέκρινε τον Ιμπν αλ-Χαϊτάμ για την απόδειξή του του αξιώματος των παραλλήλων, ακριβώς επειδή είχε παραβεί αυτό τον κανόνα και είχε μεταφέρει ένα ζήτημα που ανήκε στη φυσική φιλοσοφία, δηλαδή την κίνηση που ανήκει στα φυσικά σώματα, στο πεδίο της γεωμετρίας, που ασχολείται με τα μαθηματικά σώματα.</p><h2><span id=".CE.9F.CE.BD.CE.BF.CE.BC.CE.AC.CF.83.CE.B8.CE.B7.CE.BA.CE.B1.CE.BD_.CF.80.CF.81.CE.BF.CF.82_.CF.84.CE.B9.CE.BC.CE.AE_.CF.84.CE.BF.CF.85"></span><span class="mw-headline" id="Ονομάσθηκαν_προς_τιμή_του">Ονομάσθηκαν προς τιμή του</span></h2><ul><li>Ο αστεροειδής 3095 Ομαρχαγιάμ, που ανακαλύφθηκε το 1980.</li><li>Ο κρατήρας Ομάρ Χαγιάμ<i> στην αόρατη από τη Γη πλευρά της Σελήνης.</i></li></ul><h2><span id=".CE.92.CE.B9.CE.B2.CE.BB.CE.B9.CE.BF.CE.B3.CF.81.CE.B1.CF.86.CE.AF.CE.B1"></span><span class="mw-headline" id="Βιβλιογραφία">Βιβλιογραφία</span></h2><ul><li><i>Εγκυκλοπαίδεια Επιστήμη και Ζωή</i>, ηλεκτρονική έκδοση.</li></ul><h2><span id=".CE.95.CE.BB.CE.BB.CE.B7.CE.BD.CE.B9.CE.BA.CE.AD.CF.82_.CE.BC.CE.B5.CF.84.CE.B1.CF.86.CF.81.CE.AC.CF.83.CE.B5.CE.B9.CF.82"></span><span class="mw-headline" id="Ελληνικές_μεταφράσεις">Ελληνικές μεταφράσεις</span></h2><ul><li><i>Ρουμπαγιάτ</i>: έμμετρη απόδοση Αργύρης Ευστρατιάδης (εκδ, «Ηριδανός», Αθήνα 1970)</li><li><i>Ρουμπαγιάτ</i>εμετρη απόδοση Χρ. Μαρκετης</li></ul><dl><dd>έμμετρη απόδοση Χρ. Μαρκέτης (1975)</dd></dl><p>Πηγή: wikipedia</p>Νίκος Λαγκαδινόςhttp://www.blogger.com/profile/02124549686991590437noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3865045096175157001.post-14006009547262222062022-12-02T20:57:00.004-08:002022-12-02T20:57:40.040-08:00Τζόζεφ Κόνραντ (1857 – 1924) Πολωνός συγγραφέας, που έγραψε στην αγγλική γλώσσα<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgnJSJhOrB3MlDqVQENxZAOCkm82vpkqxg-YArvCEChQ-DnCeLysJwrRr0v1sl3CmM30GkIUcix1I1Wh0Vppavo43ooAxzkjCOxHlLUa7_z_kB_Vo_YFNqCEVB07iiNIhrQWHUArxHl5EoG6CPCT1Md19qFaMNsuhRW_u_lLdps1YNnJpQLLOlbU0zmuA/s748/Joseph_Conrad.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="748" data-original-width="506" height="501" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgnJSJhOrB3MlDqVQENxZAOCkm82vpkqxg-YArvCEChQ-DnCeLysJwrRr0v1sl3CmM30GkIUcix1I1Wh0Vppavo43ooAxzkjCOxHlLUa7_z_kB_Vo_YFNqCEVB07iiNIhrQWHUArxHl5EoG6CPCT1Md19qFaMNsuhRW_u_lLdps1YNnJpQLLOlbU0zmuA/w338-h501/Joseph_Conrad.png" width="338" /></a></div><br /><p><br /></p><p> <span style="font-size: 48pt;"><strong>Ο </strong></span><b>Τζόζεφ Κόνραντ</b> (<i>Joseph Conrad</i>, 3 Δεκεμβρίου 1857 – 3 Αυγούστου 1924) ήταν Πολωνός συγγραφέας που έγραψε στην αγγλική γλώσσα και θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους αγγλόφωνους μυθιστοριογράφους.</p><p>Έζησε δεκαέξι χρόνια στη θάλασσα πριν εγκατασταθεί οριστικά στην Αγγλία. Μερικά από τα έργα του έχουν ονομαστεί «ρομαντικά», αλλά ο «ρομαντισμός» του εμποτίζεται με άγρια ειρωνεία και μια λεπτή αίσθηση της ανθρώπινης ικανότητας για αυτοεξαπάτηση. Πολλοί κριτικοί τον θεωρούν ως πρόδρομο του μοντερνισμού. Το αφηγηματικό ύφος και οι υπαρξιακοί, αντι-ηρωικοί χαρακτήρες του έχουν επηρεάσει πολλούς συγγραφείς, συμπεριλαμβανομένων των Έρνεστ Χέμινγουεϊ, Ντ. Χ. Λώρενς, Γκράχαμ Γκρην, Τζόζεφ Χέλλερ και Γέρζι Κοζίνσκι. Η ταινία «Αποκάλυψη τώρα» βασίστηκε στη νουβέλα του <i>Η καρδιά του σκότους</i>.</p><h2><span id=".CE.88.CF.81.CE.B3.CE.B1"></span><span class="mw-headline" id="Έργα">Έργα</span></h2><ul><li><i>Almayer’s folly</i> (<i>Η τρέλλα του Αλμάγερ</i>, 1895) ― μετάφραση Χριστίνα Μπάμπου - Παγκουρέλη, εκδ. «Καστανιώτης», 1984 ― μτφ. Δημήτρης Αρβανίτης, εκδ. «Μέδουσα», 2019</li><li><i>An outcast of the Islands</i> (<i>Ο απόβλητος των νησιών</i>, 1896)</li><li><i>The nigger of the Narcissus</i> (<i>Ο νέγρος του «Ναρκίσσου»</i>, 1897) ― μτφ. Τζίνα Πεσκετζή, περιοδικό «Νέα Εστία», τεύχος 528 / 1 Ιουλίου 1949 έως τεύχος 550 / 1 Ιουνίου 1950 ― μτφ. Μάρκος Ρήγος, εκδ. «Μπαρμπουνάκης», 1978 ― μτφ. Μάριος Βερέττας, εκδ. «Πατάκης», 1996</li><li><i>Youth (Τα νιάτα</i>, 1898) ― μτφ. Άγγελος Τερζάκης, εκδ. «Εστία», 2005 ― μτφ. Θάνος Γεωργίου, εκδ. «Ερατώ», 1990 ― μτφ. Άρης Μπερλής, εκδ. «Άγρα», 1999</li><li><i>The return (Η επιστροφή</i>, 1898) ― μτφ. Τάκης Μενδράκος, εκδ. «Πατάκης», 1998 ― μτφ. Σπάρτη Γεροδήμου, εκδ. «Ερατώ», 2018</li><li><i>Heart of darkness</i> (<i>Η καρδιά του σκότους</i>, 1899) ― μτφ. Μάνθος Κρίσπης, περιοδικό «Νέα Εστία», τεύχος 613 / 15 Ιανουαρίου 1953 έως τεύχος 634 / 1 Δεκεμβρίου 1953 ― μτφ. Γιώργος - Ίκαρος Μπαμπασάκης, εκδ. «Ερατώ», 1990 ― μτφ. Αλεξάνδρα Παπαθανασοπούλου, εκδ. «Πατάκης», 1999</li><li><i>Lord Jim</i> (<i>Λόρδος Τζιμ</i>, 1900) ― μτφ. Δέσποινα Κερεβάντη & Γιάννης Βαλούρδος, εκδ. «Γράμματα», 1989</li><li><i>Falk (Φαλκ,</i> 1901) ― μτφ. Άγγελος Τερζάκης, περιοδικό «Νέα Εστία», τεύχος 241 / 1 Ιανουαρίου 1937 έως τεύχος 247 / 1 Απριλίου 1937</li><li><i>Amy Foster (Έιμυ Φόστερ</i>, 1901) ― μτφ. Σπάρτη Γεροδήμου, εκδ. «Ερατώ», 2017</li><li><i>Typhoon</i> (<i>Τυφώνας</i>, 1902) ― μτφ. Άγγελος Τερζάκης, εκδ. «Ηχώ της Ελλάδος», 1935</li><li><i>The end of the tether</i> (<i>Το όριο των δυνάμεων</i>, 1902) ― μτφ. Ιωάννα Βασιλείου, εκδ. «Ερατώ», 1989</li><li><i>Nostromo</i> (1904) ― μτφ. Έφη Καλλιφατίδη, εκδ. «Ιδεόγραμμα», 2004 ― μτφ. Βασίλης Καλλιπολίτης, εκδόσεις «Καστανιώτης», 2004</li><li><i>An anarchist (Ένας αναρχικός</i>, 1906) ― μτφ. Σπάρτη Γεροδήμου, εκδ. «Ερατώ», 2015</li><li><i>Gaspar Ruiz (Γκασπάρ Ρουίζ</i>, 1906) ― μτφ. Σπάρτη Γεροδήμου, εκδ. «Ερατώ», 2016</li><li><i>The informer (Ο πληροφοριοδότης,</i> 1906) ― μτφ. Σπάρτη Γεροδήμου, εκδ. «Ερατώ», 2016</li><li><i>The secret agent</i> (<i>Ο μυστικός πράκτωρ</i>, 1907) ― μτφ. Άγγελος Νίκας, εκδ. «Πάπυρος», 1972 ― μτφ. Κατερίνα Μαγιάτη - Γκούμα, εκδ. «Νέα Σύνορα - Λιβάνης», 1988 ― μτφ. Φώντας Κονδύλης, εκδ. «Αρσενίδης», 1995 ― μτφ. Βικτώρια Τράπαλη, εκδ. «Ερατώ», 1997</li><li><i>The duel (Η μονομαχία</i>, 1908) ― μτφ. Δημήτρης Αρβανίτης, εκδ. «Μέδουσα», 2019</li><li><i>The secret sharer (Ο κρυφός συνταξιδιώτης</i>, 1909) ― μτφ. Σπάρτη Γεροδήμου, εκδ. «Ερατώ», 2017</li><li><i>Under Western eyes</i> (<i>Με τα μάτια ενός Δυτικού</i>, 1911) ― μτφ. Γιώργος - Ίκαρος Μπαμπασάκης, εκδ. «Ερατώ», 1992</li><li><i>'Twixt land and sea (Ανάμεσα στεριά και θάλασσα,1912) (Τριλογία : A smile of fortune, The secret sharer, Freya of the seven isles) -</i> μτφ. Μιχάλη Γ. Τσελέντη, εκδ. Andy's Publishers, 2016</li><li><i>The shadow line (Η γραμμή σκιάς</i>, 1916) ― μτφ. Ξενοφών Κομνηνός, εκδ. «Ίνδικτος», 2004</li><li><i>Victory (Νίκη,</i> 1915) ― μτφ. Βασίλης Καλλιπολίτης, εκδ. «Εξάντας», 1991</li></ul>Νίκος Λαγκαδινόςhttp://www.blogger.com/profile/02124549686991590437noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3865045096175157001.post-10817852436812707402022-11-29T22:03:00.002-08:002022-11-29T22:05:30.048-08:00Φερνάντο Πεσόα (1888 - 1935) Πορτογάλος ποιητής και συγγραφέας<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgkfEkNBZ9JSpVL6Ysyy8ZEM1S8ekUwEp5xFQ0nKXcIxQ-iDm8er6txX1CDtbRrk4UCb7C0R0DPWZ6ZXLJUpUxhg68rlx4JJ66s8bu1-6BIBjnF-5eRZiSS8yAqo1IHJnXYKkhui8jR0V9YVamamW35OSW8qpyTOnRe_GSwidYIkqxLrCxrI2BHl3dxHg/s3264/Lisboa-Pessoa-A_Brasileira-1.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3264" data-original-width="2448" height="561" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgkfEkNBZ9JSpVL6Ysyy8ZEM1S8ekUwEp5xFQ0nKXcIxQ-iDm8er6txX1CDtbRrk4UCb7C0R0DPWZ6ZXLJUpUxhg68rlx4JJ66s8bu1-6BIBjnF-5eRZiSS8yAqo1IHJnXYKkhui8jR0V9YVamamW35OSW8qpyTOnRe_GSwidYIkqxLrCxrI2BHl3dxHg/w421-h561/Lisboa-Pessoa-A_Brasileira-1.jpg" width="421" /></a></div><br /><p><br /></p><p><br /></p><p>Ο <b>Φερνάντο Πεσόα</b> (<i>Fernando António Nogueira de Seabra Pessôa</i>) ήταν Πορτογάλος ποιητής και συγγραφέας. Γεννήθηκε στη Λισαβώνα το 1888.</p><p>Χάνει νωρίς τον πατέρα του. Γρήγορα η μητέρα του ξαναπαντρεύεται με έναν διπλωμάτη που διορίζεται στο Ντέρμπαν της Νότιας Αφρικής. Η οικογένεια τον ακολουθεί και έτσι ο Πεσόα θα αρχίσει και θα ολοκληρώσει τις σπουδές του στην αγγλική γλώσσα και θα αποκτήσει μια στέρεη αγγλική λογοτεχνική παιδεία.</p><p>Το 1903 μπήκε πρώτος στο πανεπιστήμιο του Κέιπ Τάουν, κερδίζοντας και το Βραβείο της Βασίλισσας Βικτωρίας για την αγγλική γλώσσα.</p><p>Το 1905 επέστρεψε στην Πορτογαλία, και μετά από μια αποτυχημένη απόπειρα να σπουδάσει φιλολογία στη Λισαβώνα, εγκατέλειψε τις σπουδές του και μπήκε στο εμπορικό κύκλωμα για να εξασφαλίσει τα προς το ζην. Αντιπρόσωπος διάφορων εμπορικών οίκων στη Λισαβώνα, έζησε μια ζωή εργένης, συγκατοικώντας αρχικά με τη θεία του, και αργότερα με την ετεροθαλή αδελφή του.</p><p><br />Σε ηλικία δεκαεπτά ετών επιστρέφει στη Λισαβώνα, που δεν θα την εγκαταλείψει ποτέ. Διαλέγει το επάγγελμα του συντάκτη-μεταφραστή και αναλαμβάνει την εμπορική αλληλογραφία μερικών οίκων της εμπορικής Κάτω Πόλης της Λισαβώνας, εργασία με πενιχρές αποδοχές, που όμως τον απαλλάσσει από τις δεσμεύσεις του ωραρίου και του συγκεκριμένου χώρου.</p><p>Το μεγαλύτερο μέρος του σπουδαίου έργου του έμεινε αδημοσίευτο ως το θάνατο του, 30 Νοεμβρίου 1935. Ως τότε, ο Πεσόα είχε δημοσιεύσει το πρώτο του βιβλίο στα Πορτογαλικά, με τίτλο <i>Mensagem</i>, δύο πλακέτες με αγγλικά ποιήματα -γιατί ο Πεσόα ήταν δίγλωσσος και έγραφε με μεγάλη άνεση στην αγγλική γλώσσα- καθώς και μερικά λογοτεχνικά και πολιτικά μανιφέστα. Ήταν επίσης γνωστός ως εκδότης της επιθεώρησης <i>Athena</i> (1924-25), και ως συνεργάτης σε διάφορα πρωτοποριακά έντυπα, και κυρίως στο Orpheu (1915), όργανο του μοντερνιστικού κινήματος.</p><p>Μετά το θάνατο του (από κολικό του νεφρού), τα άπαντα του εκδόθηκαν σε οκτώ τόμους, υπογραμμένα με τα διάφορα ψευδώνυμα που χρησιμοποιούσε κατά καιρούς ο Πεσόα και που, όπως έλεγε, εξέφραζαν τις διάφορες προσωπικότητες που συνυπήρχαν μέσα του: του "Αλβέρτο Καρέιρο", του "Αλβάρο δε Κάμπος" και του "Ρικάρδο Ρέις"'.</p><p>Είναι δυνατό να είναι κάποιος συγχρόνως πλούσιος και δαιμόνιος τραπεζίτης κι ένας ολοκληρωμένος αναρχικός που πολεμά για την απελευθέρωση της κοινωνίας; Σύμφωνα με τον Πεσόα, ναι.</p><h2><span id=".CE.9F.CE.B9_.22.CE.B5.CF.84.CE.B5.CF.81.CF.8E.CE.BD.CF.85.CE.BC.CE.BF.CE.B9.22_.CF.84.CE.BF.CF.85_.CE.A0.CE.B5.CF.83.CF.83.CF.8C.CE.B1"></span><span class="mw-headline" id="Οι_"ετερώνυμοι"_του_Πεσσόα">Οι "ετερώνυμοι" του Πεσόα</span></h2><p>Το 1915, η πορτογαλική λογοτεχνία θα σημαδευτεί από την κυκλοφορία του περιοδικού Ορφέας, που θα εισαγάγει τον μοντερνισμό στην πορτογαλική τέχνη (στην έκδοση του οποίου πρωτεργάτης είναι ο Φ. Πεσόα) και κατά δεύτερο λόγο, από μια εντυπωσιακή ποιητική συλλογή του <b>Αλβάρο Ντε Κάμπος</b>. Είναι η στιγμή που γεννιέται ένα από τα καλύτερα "Εγώ" του Φ. Πεσόα, ένας από τους καλύτερους ετερώνυμούς του, όπως ο ίδιος τους ονομάζει.</p><div class="quotebox pullquote centered"><div class="quotebox-quote left-aligned">Με τον ίδιο τρόπο που πλένουμε το κορμί μας, θα έπρεπε να πλένουμε και το πεπρωμένο μας, να αλλάζουμε ζωή, όπως αλλάζουμε ρούχα – όχι για λόγους επιβίωσης, όπως κάνουμε όταν τρώμε ή κοιμόμαστε, μα με εκείνο το σεβασμό που έχουμε σαν τρίτοι απέναντι στον εαυτό μας.</div><p><cite class="left-aligned">Φ. Πεσόα</cite></p></div><div class="quotebox pullquote centered"><div class="quotebox-quote left-aligned">Αυτό θα μπορούσε να μοιάζει παράδοξο σε όποιον πιστεύει ακόμη, αφελώς, ότι υπάρχουν παράδοξα σε τούτο τον κόσμο.</div><p><cite class="left-aligned">Φ. Πεσόα</cite></p></div><p>Μέχρι σήμερα, οι μελετητές του έργου του έχουν ανακαλύψει είκοσι επτά διαφορετικές προσωπικότητες που υπογράφουν γραπτά του Πεσόα. Ανάμεσα τους ξεχωρίζουν ο αγγλόφωνος <b>Αλεξάντερ Σερτς</b>, από την εποχή της Νοτίου Αφρικής, ο <b>Αλμπέρτο Καέιρο</b>, ένας σοφός που συνθέτει τα ποιήματά του αποτραβηγμένος στην εξοχή, ο <b>Ρικάρντο Ρέις</b>, φιλόλογος, που προσπαθεί να αναμετρηθεί με τους αρχαίους κλασικούς και ο <b>Άλβαρο ντε Κάμπος</b>, μηχανικός, με παιδεία αγγλοσαξονική, που στο έργο του υμνεί την τεχνολογία και την έλευση των μοντέρνων καιρών. Χρειάστηκαν δεκαετίες για να μπορέσει όλη αυτή η παραγωγή να συγκεντρωθεί και να μελετηθεί ως έργο του Πεσόα.</p><div class="quotebox pullquote floatright"><div class="quotebox-quote left-aligned">Ζωή είναι να είσαι άλλος.</div><p><cite class="left-aligned">Φ. Πεσόα</cite></p></div><p>Όταν το 1935 πέθανε διαλυμένος από το ποτό σε ηλικία 47 ετών, βρέθηκε στο σπίτι του ένα μπαούλο με 27.453 χειρόγραφα, από τα οποία ένα μεγάλο μέρος μένει ακόμη να μελετηθεί και να εκδοθεί, επιφυλάσσοντας ενδεχομένως και άλλες εκπλήξεις στους επιμελητές. Ο Πεσόα πέθανε γνωστός στους λογοτεχνικούς κύκλους, όμως ο πορτογαλικός λαός άργησε να αναγνωρίσει στα πολλά του πρόσωπα το συγγραφέα που εκφράζει τους πόθους του και τις αγωνίες του και να τον τιμήσει σαν τον εθνικό του ποιητή.</p><p>Το βιβλίο του <i>Ο Banqueiro Anarquista</i> (Ο Αναρχικός Τραπεζίτης) μεταφράστηκε στα Ελληνικά από την Μ. Παπαδήμα (εκδ. "Νεφέλη"), καθώς και από το Γιάννη Σουλιώτη (εκδ. Παρουσία") και το Γιάννη Κοίλη (εκδ. "Γράμματα").</p>Νίκος Λαγκαδινόςhttp://www.blogger.com/profile/02124549686991590437noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3865045096175157001.post-85841061393429004752022-11-29T21:29:00.003-08:002022-11-29T21:29:30.925-08:00Μαρκ Τουέιν (1835 – 1910) Αμερικανός συγγραφέας | Ανάμεσα στα πιο γνωστά βιβλία του είναι οι Περιπέτειες του Τομ Σόγιερ και οι Περιπέτειες του Χάκλμπερι Φιν.<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi3h6D3lJD78X7oXAuyR39SxpU25jmY6_KZWMflrZ9W0X_ray-vkbrP-3ESBe6gkSpdJOseXUDXqkOVZGFL17v0FepFdlJG_WsCbwJ0jVarGsZzKl98iFEM2TtSkALL5rAgkFSivN9POcrQVhmhd5EV8VOoQVfv0rYP9hFz55ABH-LRL4d6wllOn5mfaA/s800/twain.webp" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="583" data-original-width="800" height="299" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi3h6D3lJD78X7oXAuyR39SxpU25jmY6_KZWMflrZ9W0X_ray-vkbrP-3ESBe6gkSpdJOseXUDXqkOVZGFL17v0FepFdlJG_WsCbwJ0jVarGsZzKl98iFEM2TtSkALL5rAgkFSivN9POcrQVhmhd5EV8VOoQVfv0rYP9hFz55ABH-LRL4d6wllOn5mfaA/w411-h299/twain.webp" width="411" /></a></div><br /><p><br /></p><p>Ο Σάμουελ Λάνγκχορν Κλέμενς (Samuel Langhorne Clemens, 30 Νοεμβρίου 1835 – 21 Απριλίου 1910), γνωστός κυρίως με το ψευδώνυμο Μαρκ Τουέιν, ήταν Αμερικανός συγγραφέας. Ανάμεσα στα πιο γνωστά βιβλία του είναι οι Περιπέτειες του Τομ Σόγιερ και οι Περιπέτειες του Χάκλμπερι Φιν.</p><p>Ο Σάμουελ Λάνγκχορν Κλέμενς γεννήθηκε στο χωριό Φλόριντα της πολιτείας του Μιζούρι των Ηνωμένων Πολιτειών, γιος του Τζον και της Τζέιν Κλέμενς. Σε ηλικία τεσσάρων ετών, η οικογένειά του μετακόμισε στην παραποτάμια πόλη Χάνιμπαλ, αναζητώντας καλύτερες οικονομικές συνθήκες. Οι εντυπώσεις του από τη ζωή στον ποταμό Μισσισσιππή οφείλονται στην ίδια την προσωπική του εμπειρία. Η πόλη που μεγάλωσε καθώς και οι κάτοικοί της, αποτέλεσαν πηγή έμπνευσης για ένα από τα δημοφιλέστερα έργα του Τουέιν, τις <i>Περιπέτειες του Τομ Σώγιερ</i> (1876). Αν και η πρώτη μόρφωσή του ήταν μικρή, ωστόσο μπόρεσε ν' αντλήσει το υλικό που απαθανάτισε σε πολλά του έργα από τη ζωή της παιδικής του ηλικίας.</p><div class="thumb tleft"><div class="thumbinner"><p style="text-align: center;"><img alt="" class="thumbimage aligncenter" data-file-height="4455" data-file-width="3617" height="222" src="https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/7/70/Mark_Twain_by_GH_Jones%2C_1850_-_retouched.jpg/180px-Mark_Twain_by_GH_Jones%2C_1850_-_retouched.jpg" srcset="//upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/7/70/Mark_Twain_by_GH_Jones%2C_1850_-_retouched.jpg/270px-Mark_Twain_by_GH_Jones%2C_1850_-_retouched.jpg 1.5x, //upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/7/70/Mark_Twain_by_GH_Jones%2C_1850_-_retouched.jpg/360px-Mark_Twain_by_GH_Jones%2C_1850_-_retouched.jpg 2x" width="180" /></p><div class="thumbcaption" style="text-align: center;"><div class="magnify"> </div><p><span style="color: maroon;"><strong>Ο Μαρκ Τουέιν σε ηλικία 15 ετών</strong></span></p></div><div> </div></div></div><p style="text-align: justify;">Ο πατέρας του πέθανε το 1847 αφήνοντας στην οικογένεια αρκετά οικονομικά χρέη, γεγονός που ανάγκασε τον Τουαίην να εγκαταλείψει το σχολείο και να εργαστεί. Ο μεγαλύτερος αδελφός του Οράιον, ξεκίνησε το 1850 να εκδίδει την εφημερίδα <i>Hannibal Journal</i>, στην οποία ο Τουαίην δημοσίευε κατά διαστήματα κείμενά του. Παράλληλα πραγματοποίησε αρκετά ταξίδια στις ανατολικές και στις δυτικές πολιτείες των Η.Π.Α., εργαζόμενος ως τυπογράφος. Έπειτα από δέκα χρόνια, ενώ ταξίδευε για δουλειές στη Νέα Ορλεάνη, αποφάσισε ξαφνικά να γίνει οδηγός ποταμόπλοιου, ένα επάγγελμα το οποίο ο ίδιος αναγνώρισε πως του πρόσφερε σημαντικές εμπειρίες, ενώ ήρθε σε επαφή με πολλούς διαφορετικούς χαρακτήρες. Ο Αμερικανικός Εμφύλιος Πόλεμος σε συνδυασμό με την εμφάνιση των σιδηροδρόμων, είχε ως αποτέλεσμα να εγκαταλειφθεί το εμπόριο μέσω ποταμόπλοιων, γεγονός που ανάγκασε τον Τουέιν να αναζητήσει μία νέα επαγγελματική διέξοδο.</p><p style="text-align: justify;">Ο Τουέιν απέφυγε την ανάμιξη του στον εμφύλιο και γύρισε πίσω με το σκοπό να συνεργασθεί και πάλι με τον αδελφό του, Οράιον, αναλαμβάνοντας το ρόλο ιδιαίτερου γραμματέα του αδελφού του, ο οποίος είχε διοριστεί γραμματέας του κυβερνήτη της Νεβάδα. Οι εμπειρίες τους στην αμερικανική Δύση, αποτέλεσαν τη βάση για το δεύτερο βιβλίο του Τουέιν, <i>Roughing It</i> (1872). Καθώς η θέση του ως ιδιαίτερος γραμματέας δεν ήταν θεσμοθετημένη και κατά συνέπεια δεν μπορούσε να αμοίβεται, το επόμενο διάστημα εργάστηκε ως ανθρακωρύχος χωρίς να σημειώσει ωστόσο ιδιαίτερη επιτυχία. Αργότερα ο ιδιοκτήτης της εφημερίδας <i>Territorial Enterprise</i> της Βιρτζίνια, του ανέθεσε την έκδοσή της. Σε κείμενό του, στις 3 Φεβρουαρίου του 1863 χρησιμοποίησε για πρώτη φορά το ψευδώνυμο <i>Μαρκ Τουέιν </i>(Mark Twain).</p><p style="text-align: center;"><img alt="" class="alignnone size-full wp-image-1520754" height="818" src="https://www.timesnews.gr/wp-content/uploads/2022/11/Mark_Twain_Brady-Handy_photo_portrait_Feb_7_1871_cropped.jpg" width="521" /></p><p style="text-align: justify;">Ελάχιστα γνωστό είναι το γεγονός ότι δεν είναι ο πρώτος, αλλά μάλλον ο δεύτερος που χρησιμοποίησε το ψευδώνυμο "Μαρκ Τουέιν". Πριν απ' αυτόν το είχε χρησιμοποιήσει ένας συγγραφέας από το Πικαγιούν της Νέας Ορλεάνης, ο Ησαΐας Σέλερς. "Μαρκ Τουέιν" είναι μία έκφραση των βυθομετρητών που συνόδευαν πάντα τα ποταμόπλοια στα ταξίδια τους. Η φωνή τους ακουγόταν κάθε τόσο να λέει: "Μαρκάρισε μισό", "μαρκάρισε ένα" κ.λπ. "Μαρκ Τουέιν" θα πει "μαρκάρισε δύο βάθη".</p><h3 style="text-align: justify;"><span id=".CE.9B.CE.BF.CE.B3.CE.BF.CF.84.CE.B5.CF.87.CE.BD.CE.AF.CE.B1"></span><span class="mw-headline" id="Λογοτεχνία">Λογοτεχνία</span></h3><p style="text-align: justify;">Το 1864, ο Τουέιν μετακόμισε στο Σαν Φρανσίσκο, όπου εργάστηκε για αρκετές τοπικές εφημερίδες. Τον επόμενο χρόνο σημείωσε την πρώτη του λογοτεχνική επιτυχία ολοκληρώνοντας ένα σατιρικό σύντομο διήγημα στα πλαίσια μιας συλλογής κειμένων του Artemus Ward. Ο Τουέιν υπέβαλε το έργο του καθυστερημένα και τελικά δεν αποτέλεσε μέρος της συλλογής, ωστόσο ο εκδότης φρόντισε να δημοσιευτεί το κείμενο στην εφημερίδα <i>Saturday Press</i>. Το διήγημα, με τον πρωτότυπο τίτλο "Jim Smiley and his Jumping Frog", γνωστό σήμερα ως "The Celebrated Jumping Frog of Calaveras County," είχε σημαντική απήχηση και στη συνέχεια επανατυπώθηκε και μεταφράστηκε. Ο εκδότης της <i>Atlantic Monthly</i>, James Russell Lowell, περιέγραψε το έργο του Τουέιν ως "το καλύτερο δείγμα χιομουριστικής λογοτεχνίας της Αμερικής."</p><p style="text-align: justify;">Την άνοιξη του 1866, ως απεσταλμένος της εφημερίδας <i>Sacramento Union</i>, ταξίδεψε στις νήσους Σάντουιτς (σημερινή Χαβάη) προκειμένου να γράψει μια σειρά από ταξιδιωτικά άρθρα. Με την επιστροφή του στο Σαν Φραντσίσκο, μετά από προτροπή του εκδότη John McComb (της εφημερίδας <i>Alta California</i>) αλλά και ωθούμενος από την απήχηση των κειμένων του, ο Τουαίην αποφάσισε να παραχωρήσει μία σειρά διαλέξεων, που τον καταξίωσαν ως ικανό ομιλητή.</p><p style="text-align: justify;">Το 1867, ο Τουέιν έπεισε τον McComb να χρηματοδοτήσει ένα δεύτερο ταξίδι του, αυτή τη φορά στην Ευρώπη και τη Μέση Ανατολή. Τα ταξιδιωτικά κείμενα του, δημοσιεύτηκαν στην εφημερίδα <i>Alta California</i> με μεγάλη απήχηση, ενώ αποτέλεσαν επιπλέον τη βάση για το πρώτο βιβλίο του Τουαίην, <i>The Innocents Abroad</i>, δημοσιευμένο το 1869, και το οποίο πρόσφερε στον συγγραφέα του σημαντική αναγνώριση από το κοινό.</p><p style="text-align: justify;">Στις 14 Αυγούστου του 1867 το ατμόπλοιο <i>Κουάκερ</i> αγκυροβόλησε στο λιμάνι του Πειραιά. Οι επιβάτες, μεταξύ άλλων και ο Τουαίην έβλεπαν τον Παρθενώνα από το πλοίο και ήταν όλοι ανυπόμονοι να βγουν στη στεριά. Όμως, οι ελληνικές αρχές τούς ενημέρωσαν πως, επειδή έρχονταν από λιμάνι της Ανατολής, έπρεπε πρώτα να μπουν σε καραντίνα για 11 ημέρες, αλλιώς έπρεπε να αποπλεύσουν. Εκείνη τη νύχτα ο Μαρκ Τουέιν μαζί με άλλους τρεις επιβάτες βγήκαν κρυφά στην ακτή, παραβιάζοντας τους νόμους της καραντίνας, με σκοπό να επισκεφθούν την Ακρόπολη. Την περιπέτειά του αυτή στην Αθήνα, ο Μαρκ Τουέιν την περιέγραψε με απίστευτη “αθωότητα” στο βιβλίο του <i>The Innocents Abroad.</i> Η μετάφραση του συγκεκριμένου αποσπάσματος εμπεριέχεται στο ιστορικό μυθιστόρημα<sup class="reference" id="cite_ref-5"></sup> <i>Το Νησί Πέρα από Ακτή</i> που το θέμα του αφορά αυθεντικές μαρτυρίες και ιστορίες περιηγητών του 19ου αιώνα, όπως ήταν και ο Τουέιν, στην Αθήνα, τον Πειραιά και τα ελληνικά νησιά.</p><h4 style="text-align: justify;"><span id=".CE.97_.CE.BB.CE.BF.CE.B3.CE.BF.CE.BA.CF.81.CE.B9.CF.83.CE.AF.CE.B1_.CF.84.CE.BF.CF.85_.CE.A7.CE.B1.CE.BA_.CE.A6.CE.B9.CE.BD"></span><span class="mw-headline" id="Η_λογοκρισία_του_Χακ_Φιν">Η λογοκρισία του Χακ Φιν</span></h4><p style="text-align: justify;">Το μυθιστόρημα <i>Χάκλμπερυ (Χακ) Φιν</i> εκδόθηκε για πρώτη φορά στη Βρετανία τον Δεκέμβριο του 1884 και στις ΗΠΑ το επόμενο έτος. Περιγράφει τις περιπέτειες ενός λευκού έφηβου (Χακ Φιν) κατώτερης κοινωνικής τάξης, που φεύγει από το σπίτι του για να απαλλαγεί από τον μέθυσο και βίαιο πατέρα του, παρέα με έναν δραπέτη δούλο, τον Τζιμ. Ο Τουέιν στο μυθιστόρημα χρησιμοποιεί τη λαϊκή γλώσσα της εποχής του και, μεταξύ άλλων, επαναλαμβάνει πάνω από 200 φορές τη λέξη "νέγρος" (nigger). Το έργο ήδη από το 1885 δέχτηκε αρνητική κριτική από τους λευκούς λόγω της χυδαίας γλώσσας και της ανηθικότητάς του, οπότε χαρακτηρίστηκε έως και "αληθινό σκουπίδι", και εξαιρέθηκε από κάποιες δημόσιες βιβλιοθήκες.<sup class="reference" id="cite_ref-6"></sup> Εν τούτοις, ο Έρνεστ Χέμινγουεϊ το έχει χαρακτηρίσει ως τη βάση όλης της σύγχρονης αμερικανικής λογοτεχνίας.<sup class="reference" id="cite_ref-7"></sup> Στις τελευταίες δεκαετίες του 20ού αιώνα το έργο δέχτηκε νέα κριτική ως ρατσιστικό, και απαγορεύθηκε σε ορισμένα σχολεία των ΗΠΑ, όπου προηγουμένως εχρησιμοποιείτο ως βοηθητικό βιβλίο. Σε νεότερες αγγλόφωνες εκδόσεις του μυθιστορήματος έχει αντικατασταθεί η λέξη "νέγρος" με το "σκλάβος" και έχει παραληφθεί η λέξη "injun", που αναφερόταν στους ιθαγενείς της Αμερικής.<sup class="reference" id="cite_ref-9"></sup> Η απαγόρευση του βιβλίου σε σχολείο της Φιλαδέλφεια "από έναν πολιτικά ορθό όχλο" κρίθηκε αρνητικά, και χαρακτηρίστηκε "λογοκρισία" από εκπρόσωπο του Γραφείου Πνευματικής Ελευθερίας της Αμερικανικής Ένωσης Βιβλιοθηκών.<sup class="reference" id="cite_ref-10"></sup></p><h3 style="text-align: justify;"><span id=".CE.9F.CE.B9.CE.BA.CE.BF.CE.B3.CE.AD.CE.BD.CE.B5.CE.B9.CE.B1"></span><span class="mw-headline" id="Οικογένεια">Οικογένεια</span></h3><div class="thumb tright" style="text-align: justify;"><div class="thumbinner"><p style="text-align: center;"><img alt="" class="thumbimage aligncenter" data-file-height="420" data-file-width="290" height="319" src="https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/d/de/Twain_and_rogers_1908.jpg/220px-Twain_and_rogers_1908.jpg" srcset="//upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/d/de/Twain_and_rogers_1908.jpg 1.5x" width="220" /></p><div class="thumbcaption" style="text-align: center;"><div class="magnify"> </div><p><span style="color: maroon;"><strong>Φωτογραφία του Μαρκ Τουέιν με τον Χένρι Χ. Ρότζερς (1908)</strong></span></p></div></div></div><p style="text-align: justify;">Την ίδια χρονιά, ο Τουέιν γνώρισε την Ολίβια (Λίβυ) Λάγκντον με την οποία παντρεύτηκε στις 2 Φεβρουαρίου του 1870 και εγκαταστάθηκαν μαζί, για ένα σύντομο χρονικό διάστημα, στο Μπάφαλο της Νέας Υόρκης. Εκεί, ο Τουέιν ανέλαβε καθήκοντα εκδότη και συγγραφέα για την τοπική εφημερίδα <i>Buffalo Express</i>. Μετά τη γέννηση του γιου τους, Λάνγκντον, στις 7 Νοεμβρίου του 1871, εγκαταστάθηκαν στο Χάρτφορντ του Κονέκτικατ. Στις 19 Μαρτίου του 1872, γεννήθηκε η πρώτη τους κόρη, Ολίβια Σούζαν, ενώ τον Ιούνιο του ίδιου έτους ο Λάνγκντον πέθανε έχοντας προσβληθεί από διφθέρια. Απέκτησαν μαζί άλλες δύο κόρες, την Κλάρα (1874) και την Τζέιν Λάμπτον (1880). Στο διάστημα αυτό, ο Τουέιν έδωσε αρκετές διαλέξεις, στις Ηνωμένες Πολιτείες και στην Αγγλία, την οποία επισκέφτηκε για πρώτη φορά.</p><h3 style="text-align: justify;"><span id=".CE.A4.CE.B5.CE.BB.CE.B5.CF.85.CF.84.CE.B1.CE.AF.CE.B1_.CF.87.CF.81.CF.8C.CE.BD.CE.B9.CE.B1"></span><span class="mw-headline" id="Τελευταία_χρόνια">Τελευταία χρόνια</span></h3><p style="text-align: justify;">Μέχρι το 1891, ο Τουέιν έζησε στο Χάρτφορντ, όπου ολοκλήρωσε μερικά από τα σημαντικότερα έργα του, μεταξύ των οποίων <i>Οι περιπέτειες του Τομ Σώγιερ</i> (1876), <i>Ο Πρίγκιπας και ο Φτωχός</i> (1881) και <i>Ένας Γιάνκης του Κονέκτικατ στην αυλή του βασιλιά Αρθούρου</i> (1889). <i>Οι περιπέτειες του Χάκλμπερι Φιν</i> – κατά πολλούς το πιο γνωστό βιβλίο του – δημοσιεύτηκε το 1885 και αποτέλεσε ένα από τα πρώτα βιβλία που εκδόθηκαν από τον εκδοτικό οίκο του ίδιου του Τουέιν, <i>The Charles L. Webster Company</i>, για τη διεύθυνση του οποίου ανέλαβε καθήκοντα ο ανηψιός του, Charles Webster.</p><div class="thumb tleft" style="text-align: justify;"><div class="thumbinner"><p style="text-align: center;"><img alt="" class="thumbimage aligncenter" data-file-height="480" data-file-width="640" height="165" src="https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/7/72/SamuelC_Grave.jpg/220px-SamuelC_Grave.jpg" srcset="//upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/7/72/SamuelC_Grave.jpg/330px-SamuelC_Grave.jpg 1.5x, //upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/7/72/SamuelC_Grave.jpg/440px-SamuelC_Grave.jpg 2x" width="220" /></p><div class="thumbcaption" style="text-align: center;"><div class="magnify"> </div><p><span style="color: maroon;"><strong>Ο τάφος του Μαρκ Τουέιν στη Νέα Υόρκη</strong></span></p></div></div></div><p style="text-align: justify;">Αν και τα έργα του είχαν μεγάλη απήχηση, γεγονός που του εξασφάλιζε σημαντικά οικονομικά κέρδη, ο Τουέιν προέβη σε πολλές άστοχες επενδύσεις των χρημάτων του, γεγονός που τον οδήγησε τελικά στα όρια της χρεωκοπίας. Σε μία προσπάθεια του να εξοικονομήσει χρήματα, ώστε να καλύψει τα οικονομικά του χρέη, εγκαταστάθηκε το 1891 οικογενειακώς στην Ευρώπη πραγματοποιώντας αρκετά ταξίδια ανά τον κόσμο μέχρι το 1900. Το 1894, η εκδοτική του εταιρεία αναγκάστηκε να διακόψει τη λειτουργία της γεγονός που ώθησε τον Τουέιν να δώσει μια σειρά διαλέξεων σε διάφορες χώρες, προκειμένου και πάλι να εξοικονομήσει χρήματα. Καταλυτική για τη βελτίωση της οικονομικής του κατάστασης ήταν η στενή φιλία που ανέπτυξε με τον βιομήχανο Χένρι Χάτλστον Ρότζερς, στέλεχος της πετρελαϊκής εταιρείας <i>Standard Oil</i>.</p><p style="text-align: justify;">Ο Τουέιν επέστρεψε στην Αμερική το 1900. Κατά τον Ισπανο-Αμερικανικό πόλεμο του 1898, είχε ήδη υϊοθετήσει μία σκληρή στάση απέναντι στην αμερικανική κυβέρνηση, πολιτική στάση που διατήρησε και μετά την επιστροφή στην πατρίδα του, ως αντιπρόεδρος της <i>Αμερικανικής Αντι-Ιμπεριαλιστικής Ένωσης</i> (<i>American Anti-Imperialist League</i>). Οι πολιτικές του απόψεις του είχαν ως αποτέλεσμα να χαρακτηριστεί από ορισμένους ως <i>προδότης</i>, αλλά και τη μη δημοσίευση ορισμένων κειμένων του σε περιοδικά της εποχής, εξαιτίας του φόβου πολλών εκδοτών για πιθανή δυσφήμιση. Το 1903, έχοντας ζήσει στη Νέα Υόρκη για τρία χρόνια, η σύζυγός του αρρώστησε και εγκαταστάθηκαν στη Φλωρεντία της Ιταλίας, όπου η Ολίβια Λάγκντον πέθανε ένα χρόνο αργότερα. Μετά το θάνατό της, ο Τουέιν επέστρεψε στη Νέα Υόρκη. Πέθανε στο Ρέντινγκ του Κονέκτικατ στις 21 Απριλίου του 1910, σε ηλικία 74 ετών.</p><p style="text-align: justify;">Ο Μαρκ Τουέιν ήταν αριστοτέχνης χιουμορίστας. Η ζωή του δείχνει τον άνθρωπο, τον γεμάτο ανήσυχη ευθυμία, διαυγή οξυδέρκεια και δυνατή λογική. Τα έργα του, από τη φιλολογική άποψη έχουν γονιμότητα, ευρείς ορίζοντες και αριστοτεχνικό χειρισμό πολλών ζητημάτων και θεμάτων.</p><p style="text-align: justify;">Η τύχη και ο πλούτος ευνόησαν απλόχερα τον μεγάλο συγγραφέα που, παρόλο που γελούσε αληθινά στη ζωή, ήταν στο βάθος ένας πικρός σαρκαστής. Και το μυστικό του αυτό το πήρε μαζί του όταν πέθανε<sup class="reference" id="cite_ref-11"></sup>.</p><ul><li style="text-align: justify;">Ο αστεροειδής 2362 Μαρκ Τουέιν (2362 Mark Twain) πήρε το όνομά του από τον συγγραφέα.</li></ul><h2><span id=".CE.95.CF.81.CE.B3.CE.BF.CE.B3.CF.81.CE.B1.CF.86.CE.AF.CE.B1_.28.CE.BA.CE.B1.CE.B9_.CE.B5.CE.BB.CE.BB.CE.B7.CE.BD.CE.B9.CE.BA.CE.AD.CF.82_.CE.B5.CE.BA.CE.B4.CF.8C.CF.83.CE.B5.CE.B9.CF.82.29"></span><span class="mw-headline" id="Εργογραφία_(και_ελληνικές_εκδόσεις)">Εργογραφία (<small>και ελληνικές εκδόσεις)</small></span></h2><div class="thumb tright"><div class="thumbinner"><p style="text-align: center;"><img alt="" class="thumbimage aligncenter" data-file-height="3494" data-file-width="2648" height="290" src="https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/d/d7/Les_Aventures_de_Huck_Finn.djvu/page1-220px-Les_Aventures_de_Huck_Finn.djvu.jpg" srcset="//upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/d/d7/Les_Aventures_de_Huck_Finn.djvu/page1-330px-Les_Aventures_de_Huck_Finn.djvu.jpg 1.5x, //upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/d/d7/Les_Aventures_de_Huck_Finn.djvu/page1-440px-Les_Aventures_de_Huck_Finn.djvu.jpg 2x" width="220" /></p><div class="thumbcaption" style="text-align: center;"><div class="magnify"> </div><p><span style="color: maroon;"><strong>Η πρώτη γαλλική έκδοση του μυθιστορήματος «Οι περιπέτειες του Χάκλεμπερι Φιν».</strong></span></p></div><div style="text-align: center;"> </div></div></div><div class="thumb tright" style="text-align: center;"><div class="thumbinner"><p><span style="color: maroon;"><strong><img alt="" class="thumbimage" data-file-height="423" data-file-width="340" height="274" src="https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/6/61/Yankee_in_KAC_book.JPG/220px-Yankee_in_KAC_book.JPG" srcset="//upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/6/61/Yankee_in_KAC_book.JPG/330px-Yankee_in_KAC_book.JPG 1.5x, //upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/6/61/Yankee_in_KAC_book.JPG 2x" width="220" /></strong></span></p><div class="thumbcaption"><div class="magnify"> </div><p><span style="color: maroon;"><strong>Η πρώτη έκδοση του «Ένας Γιάνκης του Κονέκτικατ στην αυλή του βασιλιά Αρθούρου», 1889</strong></span></p></div><div> </div></div></div><div class="thumb tright" style="text-align: center;"><div class="thumbinner"><p><span style="color: maroon;"><strong><img alt="" class="thumbimage" data-file-height="4439" data-file-width="2804" height="348" src="https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/d/d2/Mark_Twain%27s_Joan_of_Arc.jpg/220px-Mark_Twain%27s_Joan_of_Arc.jpg" srcset="//upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/d/d2/Mark_Twain%27s_Joan_of_Arc.jpg/330px-Mark_Twain%27s_Joan_of_Arc.jpg 1.5x, //upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/d/d2/Mark_Twain%27s_Joan_of_Arc.jpg/440px-Mark_Twain%27s_Joan_of_Arc.jpg 2x" width="220" /></strong></span></p><div class="thumbcaption"><div class="magnify"> </div><p><span style="color: maroon;"><strong>Η πρώτη έκδοση του μυθιστορήματος «Ιωάννα της Λωραίνης», 1894</strong></span></p></div><div> </div></div></div><div class="thumb tright" style="text-align: center;"><div class="thumbinner"><p><span style="color: maroon;"><strong><img alt="" class="thumbimage" data-file-height="786" data-file-width="582" height="297" src="https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/f/fa/Tom_Sawyer%2C_Detective_%28novel%29.jpg/220px-Tom_Sawyer%2C_Detective_%28novel%29.jpg" srcset="//upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/f/fa/Tom_Sawyer%2C_Detective_%28novel%29.jpg/330px-Tom_Sawyer%2C_Detective_%28novel%29.jpg 1.5x, //upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/f/fa/Tom_Sawyer%2C_Detective_%28novel%29.jpg/440px-Tom_Sawyer%2C_Detective_%28novel%29.jpg 2x" width="220" /></strong></span></p><div class="thumbcaption"><div class="magnify"> </div><p><span style="color: maroon;"><strong>Το εξώφυλλο του περιοδικού "Harper's August", όπου διαφημίζεται η έναρξη της δημοσιέυσης του μυθιστορήματος «Ο Τομ Σώγιερ ντετέκτιβ», 1896</strong></span></p></div><div> </div></div></div><div class="thumb tright"><div class="thumbinner"><p style="text-align: center;"><span style="color: maroon;"><strong><img alt="" class="thumbimage aligncenter" data-file-height="3770" data-file-width="2730" height="304" src="https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/3/38/Mark_Twain%27s_Sketches%2C_New_and_Old%2C_p._044.jpg/220px-Mark_Twain%27s_Sketches%2C_New_and_Old%2C_p._044.jpg" srcset="//upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/3/38/Mark_Twain%27s_Sketches%2C_New_and_Old%2C_p._044.jpg/330px-Mark_Twain%27s_Sketches%2C_New_and_Old%2C_p._044.jpg 1.5x, //upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/3/38/Mark_Twain%27s_Sketches%2C_New_and_Old%2C_p._044.jpg/440px-Mark_Twain%27s_Sketches%2C_New_and_Old%2C_p._044.jpg 2x" width="220" /></strong></span></p><div class="thumbcaption" style="text-align: center;"><div class="magnify"> </div><p><span style="color: maroon;"><strong>Εικονογράφηση του διηγήματος «Η δημοσιογραφία στο Τενεσί», για τη συλλογή διηγημάτων "Sketches New and Old", 1875</strong></span></p></div></div></div><ul><li>1867: <i>Advice to little girls</i> (Συμβουλές για μικρά κορίτσια), παιδικό βιβλίο<ul><li>μτφ. Παναγιώτης Σουλτάνης (εκδ. "Πάπυρος Εκδοτικός Οργανισμός", 2014)</li></ul></li><li>1867: <i>The celebrated jumping frog of Calaveras County</i> (Ο βάτραχος του Καλαβέρας), διήγημα<ul><li>μτφ. Νάτα Κόκκολη. Περιλαμβάνεται στο βιβλίο «Αμερικάνικα διηγήματα: τόμος Α'» (εκδ. "Γράμματα", 1983)</li></ul></li><li>1868: <i>My late senatorial secretaryship</i> - (Η καριέρα μου ως γραμματέα γερουσιαστή), διήγημα<ul><li>μτφ. Μαργαρίτα Ζαχαριάδου. Περιλαμβάνεται στο βιβλίο «Ο κλεμμένος λευκός ελέφαντας και άλλες ιστορίες» (εκδ. "Πατάκης", 2014)</li></ul></li><li>1868: <i>General Washington's Negro Body-Servant</i> (Ο μαύρος υπηρέτης του Ουάσινγκτον), διήγημα<ul><li>μτφ. Κώστας Ουράνης, στον τόμο «Χιουμοριστικά διηγήματα» (εκδ. "Χ. Γανιάρης & Σια", 1922)</li><li>μτφ. Γιώργος Ανδρονίκος. Περιλαμβάνεται στο βιβλίο «Η ιστορία ενός σκύλου και άλλα διηγήματα» (εκδ. "Ars Brevis", 2013)</li></ul></li><li>1869: <i>The innocents abroad</i> (ταξιδιωτικό αφήγημα)<ul><li>μτφ. Αγορίτσα Μπακοδήμου ως «Καν-καν, γάτες και πόλεις από στάχτη» (εκδ. "Ασβός", 2009)</li></ul></li><li>1873: <i>The Gilded Age: A Tale of Today</i>, μυθιστόρημα</li><li>1875: <i>Sketches New and Old</i>, συλλογή διηγημάτων</li><li>1875: <i>The late Benjamin Franklin</i> (Ο μακαρίτης Βενιαμίν Φραγκλίνος), διήγημα<ul><li>μτφ. Κώστας Ουράνης, στον τόμο «Χιουμοριστικά διηγήματα» (εκδ. "Χ. Γανιάρης & Σια", 1922)</li><li>μτφ. Γιώργος Ανδρονίκος. Περιλαμβάνεται στο βιβλίο «Η ιστορία ενός σκύλου και άλλα διηγήματα» των εκδ. "Ars Brevis", 2013)</li></ul></li><li>1875: <i>Mr. Bloke's Item</i> (Ένα άρθρο του κ. Μπλοκ), διήγημα<ul><li>μτφ. Αλκίνοος Σπύρου και Γιώργος Σούνιος. Περιλαμβάνεται στο βιβλίο «Το ημερολόγιο του Αδάμ και της Εύας» (εκδ. "Παραπέντε", 2012)</li></ul></li><li>1875: <i>Journalism in Tennessee</i> (Η Δημοσιογραφία στο Τεννεσσί), διήγημα</li><li>1876: <i>Old Times on the Mississippi</i>, διήγημα</li><li>1876: <i>The adventures of Tom Sawyer</i> (Οι περιπέτειες του Τομ Σώγιερ), μυθιστόρημα<ul><li>μτφ. Γιάννης Β. Ιωαννίδης (εκδ. "Γεωργίου Σ. Βλέσσα", 1949)</li><li>μτφ.Ιωάννης Καλαϊτζής (εκδ. "Ατλαντίς", 1953)</li><li>μτφ. Λίνα Κάσδαγλη (εκδ. "Πατάκης", 2014)</li><li>μτφ. Ελένη Δράκου (εκδ. "Ατραπός", 2005)</li></ul></li><li>1877: <i>A true story and the recent carnival of crime</i>, διήγημα</li><li>1878: <i>Punch, brothers, punch! and other sketches</i>, συλλογή διηγημάτων</li><li>1879: <i>Some thoughts on the science of onanism</i> (Σκέψεις για την επιστήμη του αυνανισμού), διάλεξη<ul><li>μτφ. Στάθης Σκλαβουνάκος (εκδ. "Περίπλους", 1998)</li></ul></li><li>1880: <i>A tramp abroad</i>, ταξιδιωτικό</li><li>1881: <i>On the decay of the art of lying</i> (Η τέχνη του ψεύδους), δοκίμιο στο γνωστό σατιρικό του στυλ<ul><li>μτφ. Κατερίνα Σχινά (εκδ. "Ποταμός", 2011)</li></ul></li><li>1881: <i>The prince and the pauper</i> (Ο πρίγκιπας και ο φτωχός), μυθιστόρημα αφιερωμένο από τον συγγραφέα «στους νέους όλων των ηλικιών»<ul><li>μτφ. Δημ. Μοναστηριώτης (εκδ. "Ν. Αλικιώτης", 1945)</li><li>μτφ. Γεωργία Ταρσούλη (εκδ. Ν. Αλικιώτης & Υιοί", 1948 - διασκευή για παιδιά)</li><li>μτφ. Αγγελική Βαλαβάνη (εκδ. "Σ.Ι.Ζαχαρόπουλος", 1989)</li><li>μτφ. Ντίνα Σάπκα (εκδ. "Μίνωας" - παιδική και εφηβική λογοτεχνία, 2016)</li></ul></li><li>1882: <i>The stolen white elephant</i> (Ο κλεμμένος λευκός ελέφαντας), διήγημα<ul><li>μτφ. Μαργαρίτα Ζαχαριάδου. Περιλαμβάνεται στο βιβλίο «Ο κλεμμένος λευκός ελέφαντας και άλλες ιστορίες» (εκδ. "Πατάκης", 2014)</li></ul></li><li>1883: <i>Life on the Mississippi (Η ζωή στον Μισσισσιππή), ταξιδιωτικό</i><ul><li>μτφ. Καλλιόπη Σφαέλλου - Βενιζέλου (εκδ. "Πεχλιβανίδης, 1963)</li></ul></li><li>1884: <i>Adventures of Huckleberry Finn</i> (Οι περιπέτειες του Χάκλμπερι Φιν), μυθιστόρημα<ul><li>μτφ. Γιάννης Β. Ιωαννίδης (εκδ. "Γεωργίου Σ. Βλέσσα", 1950)</li><li>μτφ. Ιωάννης Καλαϊτζής (εκδ. "Ατλαντίς", 1953)</li><li>μτφ. Άννα Παπασταύρου (εκδ. "Παπαδόπουλος", 1997</li><li>μτφ. Στέλλα Κάσδαγλη (εκδ. "Κέδρος", με τίτλο «Οι περιπέτειες του Χακ Φιν», 2006)</li></ul></li><li>1889: <i>A Connecticut Yankee in King Arthur' s Court</i> (Ένας Γιάνκης του Κονέκτικατ στην αυλή του βασιλιά Αρθούρου), μυθιστόρημα<ul><li>μτφ. Μαρία Σαχλή (εκδ. "Οδηγητής", 1987)</li><li>μτφ. Αθηνά Δημητριάδου (εκδ. "Γράμματα", 1990)</li></ul></li><li>1892: <i>Merry Tales</i>, συλλογή 7 διηγημάτων</li><li>1892: <i>The private history of a campaign that failed</i> (Το χρονικό μιας αποτυχημένης εκστρατείας), διήγημα<ul><li>μτφ. Σαμουήλ Δοξιάδης. Περιλαμβάνεται στο βιβλίο «Καθήκοντα ταξιδιωτικού πράκτορα και άλλα διηγήματα» (εκδ. "Ποταμός", 2000)</li></ul></li><li>1893: <i>The £1,000,000 bank note</i> (Το χαρτονόμισμα του ενός εκατομμυρίου λιρών), διήγημα<ul><li>μτφ. Καλλιόπη Σφαέλλου-Βενιζέλου, στον τόμο «Η πολιτεία των τιμίων και άλλα διηγήματα» (εκδ. "Πεχλιβανίδης, 1962)</li><li>μτφ. Σαμουήλ Δοξιάδης. Περιλαμβάνεται στο βιβλίο «Καθήκοντα ταξιδιωτικού πράκτορα και άλλα διηγήματα» (εκδ. "Ποταμός", 2000)<i><sup class="reference" id="cite_ref-13"></sup></i></li></ul></li><li>1894: <i>Tom Sawyer abroad</i>, νουβέλα για μια ακόμα περιπέτεια των δύο φίλων</li><li>1894: <i>Pudd'n'head Wilson</i> (Γουίλσον ο σαϊνης), μυθιστόρημα<ul><li>μτφ (;), εκδ. "Δελφίνι", χ.χ.)</li></ul></li><li>1896: <i>Tom Sawyer, detective</i> (Ο Τομ Σώγιερ ντετέκτιβ), νουβέλα με αφηγητή τον Χακ Φιν και ήρωα τον Τομ Σώγιερ<ul><li>μτφ. Χρήστος Οικονόμου (εκδ. "Το Ποντίκι", 2006)</li></ul></li><li>1896: <i>Personal recollections of Joan of Arc</i> (Προσωπικές αναμνήσεις της Ιωάννας της Λωρραίνης), ιστορικό μυθιστόρημα<ul><li>μτφ. Έφη Καλλιφατίδη (εκδ. "Νεφέλη", 2011)<sup class="reference" id="cite_ref-14"></sup></li></ul></li><li>1897: <i>How to tell a story</i> (Πως να διηγηθείτε μια ιστορία), δοκίμιο<ul><li>μτφ. Μαργαρίτα Ζαχαριάδου. Το δοκίμιο περιλαμβάνεται στο βιβλίο «Ο κλεμμένος λευκός ελέφαντας και άλλες ιστορίες» των εκδ. "Πατάκης", 2014)</li></ul></li><li>1897: <i>Following the Equator</i> (Ακολουθώντας τον Ισημερινό), ταξιδιωτικό</li><li>1900: <i>The man that corrupted Hadleyburg</i> (Ο άνθρωπος που διέφθειρε το Χάντλεϊμπεργκ), διήγημα<ul><li>μτφ. Καλλιόπη Σφαέλλου - Βενιζέλου στον τόμο «Η πολιτεία των τιμίων και άλλα διηγήματα» (εκδ. "Πεχλιβανίδης, 1962)</li><li>μτφ. Γιούρι Κοβαλένκο (εκδ. "Καστανιώτης", 1995)</li></ul></li><li>1904: <i>Extracts from Adam's diary</i> (Το ημερολόγιο του Αδάμ), χιουμοριστική αφήγηση της ιστορίας των Πρωτοπλάστων<ul><li>μτφ. Ερρίκος Μπαρτζινόπουλος. Το κείμενο περιλαμβάνεται στο «Το ημερολόγιο του Αδάμ και της Εύας και άλλες ιστορίες των Πρωτοπλάστων» (εκδ. "Το Ποντίκι", 2006)</li></ul></li><li>1904: <i>A dog's tale</i> (Η ιστορία ενός σκυλιού), διήγημα<ul><li>μτφ. Βίκη Ξηρακιά (εκδ. "Κυαναυγή", 2016)</li></ul></li><li>1905: <i>King Leopold's soliloquy</i> (Ο μονόλογος του Βασιλιά Λεοπόλδου), πολιτική σάτιρα εναντίον της διακυβέρνησης του βασιλιά Λεοπόλδου στο Κογκό<ul><li>μτφ. Νάσος Ταρκαζίκης. Περιλαμβάνεται στο βιβλίο «Τυράννων μονόλογοι» (εκδ. "Παπαδόπουλος", 2017)</li></ul></li><li>1905: <i>The Czar's soliloquy</i> (Ο μονόλογος του Τσάρου Νικολάου), πολιτική σάτιρα με αφορμή τη σφαγή 1000 διαδηλωτών στη Μόσχα έπειτα από διαταγή του τσάρου.<ul><li>μτφ. Νάσος Ταρκαζίκης. Περιλαμβάνεται στο βιβλίο «Τυράννων μονόλογοι» (εκδ. "Παπαδόπουλος", 2017) </li></ul></li><li>1906: <i>Eve's diary</i> (Το ημερολόγιο της Εύας), χιουμοριστική αφήγηση της ιστορίας των Πρωτοπλάστων<ul><li>μτφ. Ερρίκος Μπαρτζινόπουλος. Το κείμενο περιλαμβάνεται στο «Το ημερολόγιο του Αδάμ και της Εύας και άλλες ιστορίες των Πρωτοπλάστων» (εκδ. "Το Ποντίκι", 2006)</li></ul></li><li>1906: <i>The $30,000 bequest and other stories</i>, συλλογή διηγημάτων</li><li>1906: <i>What Is Man?</i> (Τι είναι ο άνθρωπος ;) δοκίμιο<ul><li>μτφ. Αλεξάνδρα Δημητριάδη (εκδ. "Printa", 2009)</li></ul></li><li>1907: <i>Christian science</i>, δοκίμιο</li><li>1908: <i>Little Bessie would assist Providence</i>, ποίημα</li><li>1909: <i>Is Shakespeare dead?</i>, δοκίμιο πάνω στη θεωρία ότι ο σερ Φράνσις Μπέικον ήταν ο πραγματικός Σαίξπηρ.</li><li>1909: <i>Captain Stormfield's visit to heaven</i> (Η επίσκεψη του κάπταιν Στόρμφηλντ στον ουρανό),διήγημα<ul><li>μτφ. Κώστας Ουράνης, στον τόμο «Χιουμοριστικά διηγήματα» (εκδ. "Χ. Γανιάρης & Σια", 1922)</li></ul></li><li>(Μεταθανάτιες εκδόσεις)</li><li>1905: <i>The war prayer</i> (Η προσευχή για τον πόλεμο), διήγημα που ο Τουαίην έγραψε το 1905 αλλά εκδόθηκε πρώτη φορά στη μεταθανάτια ανθολογία του έργου του, "Europe and Elsewhere"<ul><li>μτφ. Γιώργος Ανδρονίκος. Περιλαμβάνεται στο βιβλίο «Η ιστορία ενός σκύλου και άλλα διηγήματα» (εκδ. "Ars Brevis", 2013)</li></ul></li><li>1916: <i>The mysterious stranger</i> (Ο μυστηριώδης ξένος), μυθιστόρημα που ο Τουαίην έγραφε μεταξύ του 1897 και του 1908 αλλά παρέμεινε ατελείωτο<ul><li>μτφ. Γιούρι Κοβαλένκο (εκδ. "Καστανιώτης", 1994)</li><li>μτφ. Ρένα Χατχούτ (εκδ. "Γράμματα", 1997)</li></ul></li><li>1924: <i>Mark Twain's Autobiography</i> (Η αυτοβιογραφία του Μαρκ Τουαίην)</li><li>1962: <i>Letters from the Earth</i> (Γράμματα απ' τη Γη: εκλογή), αφηγήματα γραμμένα σε επιστολή μορφή κατά τη χρονική περίοδο 1904 – 1909<ul><li>μτφ. Λουκάς Θεοδωρακόπουλος (εκδ. "Νεφέλη", 1986)<i></i></li></ul></li><li>1995: <i>The Bible according to Mark Twain: Writings on Heaven, Eden, and the Flood</i> (Η κατά Μαρκ Τουαίην Βίβλος. Γραπτά για τον Ουρανό, την Εδέμ και τον Κατακλυσμό), συλλογή χιουμοριστικών δοκιμίων</li></ul><h2><span id=".CE.91.CF.80.CE.BF.CF.86.CE.B8.CE.AD.CE.B3.CE.BC.CE.B1.CF.84.CE.B1"></span><span class="mw-headline" id="Αποφθέγματα">Αποφθέγματα</span></h2><ul><li>"Είχα την τύχη να μπορέσω ν' απαντήσω γρήγορα. Είπα πως δεν ξέρω".</li><li>"Ανεβαίνει τώρα γρήγορα από τον πλούτο στη φτώχεια".</li><li>"Κλασσικό είναι κάτι που ο καθένας θέλει να το είχε διαβάσει και κανείς δεν θέλει να το διαβάσει".</li><li>"Συλλαβίζουν Βίντσι και προφέρουν Βίντσσσι (με παχύ τσ). Οι ξένοι πάντα συλλαβίζουν καλύτερα παρά προφέρουν".</li><li>"Εργασία είναι κάθε τι που το σώμα είναι υποχρεωμένο να το κάνει. Και παιχνίδι είναι ό,τι το σώμα δεν είναι υποχρεωμένο να το κάνει".</li><li>"Στη Βοστώνη ρωτάνε: <i>Πόσα ξέρει;</i> Στη Νέα Υόρκη ρωτάνε: <i>Πόσα αξίζει;</i> Στη Φιλαδέλφεια: <i>Ποιοί ήταν οι γονείς του;</i>".</li></ul>Νίκος Λαγκαδινόςhttp://www.blogger.com/profile/02124549686991590437noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3865045096175157001.post-20220041648782812622022-11-26T09:35:00.000-08:002022-11-26T09:35:26.470-08:00Στρατής Δούκας: “Ιστορία ενός αιχμαλώτου”<blockquote style="border: none; margin: 0 0 0 40px; padding: 0px;"><blockquote style="border: none; margin: 0 0 0 40px; padding: 0px;"><blockquote style="border: none; margin: 0 0 0 40px; padding: 0px;"><blockquote style="border: none; margin: 0 0 0 40px; padding: 0px;"><blockquote style="border: none; margin: 0 0 0 40px; padding: 0px;"><p style="text-align: left;"> </p></blockquote></blockquote></blockquote></blockquote></blockquote><blockquote style="border: none; margin: 0 0 0 40px; padding: 0px;"><blockquote style="border: none; margin: 0 0 0 40px; padding: 0px;"><blockquote style="border: none; margin: 0 0 0 40px; padding: 0px;"><blockquote style="border: none; margin: 0 0 0 40px; padding: 0px;"><br /></blockquote></blockquote></blockquote></blockquote><blockquote style="border: none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px; text-align: left;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj8PitiLEXSXd7hXNVjvQeRJPGynLQ48O9dZcC-aciWCfrYQqbynyTTG8tUOkssh90azLg-GHpfjQpO61JfUoKv4lStrOMQF8E98tAix4JgwdaQIzO95owoHHc40zAhONyN0ijnJnFq272RmFWIcJfgqpCLacFCpky5eyH4dB7Qc1iXOIDUBUheezBSTw/s600/%CE%9F-%CE%A3%CF%84%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%AE%CF%82-%CE%94%CE%BF%CF%8D%CE%BA%CE%B1%CF%82-%CE%B4%CE%B9%CE%AC-%CF%87%CE%B5%CE%B9%CF%81%CF%8C%CF%82-%CE%A3%CF%80%CF%8D%CF%81%CE%BF%CF%85-%CE%A0%CE%B1%CF%80%CE%B1%CE%BB%CE%BF%CF%85%CE%BA%CE%AC.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; display: inline !important; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em; text-align: center;"><img border="0" data-original-height="600" data-original-width="476" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj8PitiLEXSXd7hXNVjvQeRJPGynLQ48O9dZcC-aciWCfrYQqbynyTTG8tUOkssh90azLg-GHpfjQpO61JfUoKv4lStrOMQF8E98tAix4JgwdaQIzO95owoHHc40zAhONyN0ijnJnFq272RmFWIcJfgqpCLacFCpky5eyH4dB7Qc1iXOIDUBUheezBSTw/w508-h640/%CE%9F-%CE%A3%CF%84%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%AE%CF%82-%CE%94%CE%BF%CF%8D%CE%BA%CE%B1%CF%82-%CE%B4%CE%B9%CE%AC-%CF%87%CE%B5%CE%B9%CF%81%CF%8C%CF%82-%CE%A3%CF%80%CF%8D%CF%81%CE%BF%CF%85-%CE%A0%CE%B1%CF%80%CE%B1%CE%BB%CE%BF%CF%85%CE%BA%CE%AC.jpg" width="508" /></a></blockquote><p> </p><blockquote style="border: none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px; text-align: left;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj8PitiLEXSXd7hXNVjvQeRJPGynLQ48O9dZcC-aciWCfrYQqbynyTTG8tUOkssh90azLg-GHpfjQpO61JfUoKv4lStrOMQF8E98tAix4JgwdaQIzO95owoHHc40zAhONyN0ijnJnFq272RmFWIcJfgqpCLacFCpky5eyH4dB7Qc1iXOIDUBUheezBSTw/s600/%CE%9F-%CE%A3%CF%84%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%AE%CF%82-%CE%94%CE%BF%CF%8D%CE%BA%CE%B1%CF%82-%CE%B4%CE%B9%CE%AC-%CF%87%CE%B5%CE%B9%CF%81%CF%8C%CF%82-%CE%A3%CF%80%CF%8D%CF%81%CE%BF%CF%85-%CE%A0%CE%B1%CF%80%CE%B1%CE%BB%CE%BF%CF%85%CE%BA%CE%AC.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; display: inline !important; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em; text-align: center;"></a><em style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: maroon; font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 14px; margin: 0px; outline: none; padding: 0px; text-align: right;"><strong style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;">Ο Στρατής Δούκας ζωγραφισμένος από τον Σπύρο Παπαλουκά</strong></em></blockquote><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #313131; font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 14px; line-height: 1.8; margin: 0px 0px 17px; outline: none; padding: 0px;"><br /></p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #313131; font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 14px; line-height: 1.8; margin: 0px 0px 17px; outline: none; padding: 0px; text-align: justify;"><span style="box-sizing: border-box; color: red; font-size: 72pt; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;"><strong style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;">Έ</strong></span>ν από τα πλέον αξιόλογα έργα της πεζογραφίας μας είναι η <em style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;">Ιστορία ενός αιχμαλώτου </em>του Στρατή Δούκα. Το βιβλίο αμέσως με τη δημοσίευσή του (1929 – Κέδρος, 29η έκδοση, 1998) απέσπασε εγκωμιαστικές κριτικές για τις αρετές που το διακρίνουν —τόσο σε επίπεδο περιεχομένου, όσο και μορφής— και αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για πολλούς μεταγενέστερους συγγραφείς. Η υπόθεση του έργου αναφέρεται στην αιχμαλωσία, τις περιπέτειες και την τελική διάσωση ενός Έλληνα στρατιώτη, ο οποίος κατά την καταστροφή της Σμύρνης (1922) συνελήφθη και οδηγήθηκε στο εσωτερικό της Τουρκίας. Με τρόπο παραστατικό και ύφος γλαφυρό εξιστορούνται οι κακουχίες, τα δεινά, η φυσική και ηθική ταλαιπωρία του βασικού προσώπου, και αναδεικνύεται το ψυχικό του σθένος, καθώς, στην προσπάθεια για επιβίωση, αναγκάζεται να υποδυθεί τον Τούρκο και, εργαζόμενος για μεγάλο διάστημα σε κάποιο υποστατικό της Μ. Ασίας, καταφέρνει τελικά να δραπετεύσει και να σωθεί. Όπως ομολογεί ο συγγραφέας στο «<em style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;">Ιστορικό της</em>» —ένα είδος παραρτήματος του κύριου έργου—, το περιστατικό το πληροφορήθηκε ο ίδιος από κάποιον πρόσφυγα σ’ ένα χωριό της Πιερίας, γι’ αυτό και η αφήγηση τελειώνει με το όνομα του αληθινού πρωταγωνιστή και αφηγητή, του Νικόλα Κοζάκογλου.</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #313131; font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 14px; line-height: 1.8; margin: 0px 0px 17px; outline: none; padding: 0px; text-align: justify;"><span class="style2" style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;">Έργο φιλειρηνικό και βαθιά αντιπολεμικό, η <em style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;">Ιστορία ενός</em> <em style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;">αιχμαλώτου</em> αντιμετωπίζει —σχεδόν ταυτόχρονα με τη <em style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;">Ζωή</em> <em style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;">εν τάφω</em> του Στρατή Μυριβήλη και <em style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;">Το νούμερο 31328</em> του Ηλία Βενέζη— τον πόλεμο όχι στην επική, ηρωική του διάσταση, αλλά ως βασικό υπεύθυνο της απώλειας χιλιάδων ατόμων και του εξευτελισμού της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Παράλληλα, αναδεικνύει κάτι βαθύτερο και πιο ουσιαστικό, την παγκόσμια συναδέλφωση, πρόθεση την οποία άλλωστε ο συγγραφέας δηλώνει στην προμετωπίδα: «<em style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;">Αφιερώνεται στα κοινά μαρτύρια των λαών</em>».</span></p><div class="wp-caption alignnone" id="attachment_1519928" style="background: none rgb(255, 255, 255); border: none; box-sizing: border-box; color: #313131; font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 14px; margin: 5px 0px 17px; max-width: 100%; outline: none; overflow: hidden; padding: 0px; position: relative; text-align: center; width: 810px;"><img alt="" aria-describedby="caption-attachment-1519928" class="size-full wp-image-1519928" decoding="async" height="977" loading="lazy" sizes="(max-width: 800px) 100vw, 800px" src="https://www.timesnews.gr/wp-content/uploads/2022/11/%CE%9F-%CE%A3%CF%84%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%AE%CF%82-%CE%94%CE%BF%CF%8D%CE%BA%CE%B1%CF%82-%CE%B6%CF%89%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%BF%CF%82-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%A6%CF%8E%CF%84%CE%B7-%CE%9A%CF%8C%CE%BD%CF%84%CE%BF%CE%B3%CE%BB%CE%BF%CF%85.jpg" srcset="https://www.timesnews.gr/wp-content/uploads/2022/11/Ο-Στρατής-Δούκας-ζωγραφισμένος-από-τον-Φώτη-Κόντογλου.jpg 800w, https://www.timesnews.gr/wp-content/uploads/2022/11/Ο-Στρατής-Δούκας-ζωγραφισμένος-από-τον-Φώτη-Κόντογλου-246x300.jpg 246w, https://www.timesnews.gr/wp-content/uploads/2022/11/Ο-Στρατής-Δούκας-ζωγραφισμένος-από-τον-Φώτη-Κόντογλου-768x938.jpg 768w, https://www.timesnews.gr/wp-content/uploads/2022/11/Ο-Στρατής-Δούκας-ζωγραφισμένος-από-τον-Φώτη-Κόντογλου-585x714.jpg 585w" style="border: 0px none; box-sizing: border-box; height: auto; margin: 0px; max-width: 100%; outline: none; padding: 0px; vertical-align: top; width: 779.989px;" width="800" /><span style="background-color: rgba(0, 0, 0, 0.5); color: white; font-style: italic;">Ο Στρατής Δούκας ζωγραφισμένος από τον Φώτη Κόντογλου</span></div><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #313131; font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 14px; line-height: 1.8; margin: 0px 0px 17px; outline: none; padding: 0px; text-align: justify;"><span class="style2" style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;">Το χαρακτηριστικότερο ωστόσο γνώρισμα του βιβλίου, που το έχει καταξιώσει διαχρονικά στη συνείδηση του αναγνωστικού κοινού και το τοποθετεί ανάμεσα στα κλασικά έργα της αντιπολεμικής πεζογραφίας μας, είναι το ύφος του. Η λιτότητα και η εκφραστική καθαρότητα, ο δωρικός χαρακτήρας της αφήγησης και η παντελής απουσία σχημάτων λόγου ή ωραιοποιημένων εκφράσεων, ο περιεκτικός και εν πολλοίς αφαιρετικός λόγος, είναι μερικά από τα στοιχεία που καταδεικνύουν τη λαϊκή καταγωγή του έργου και τη γνησιότητά του. Η γλώσσα διανθίζεται με πολλές ιδιωματικές φράσεις και τούρκικες λέξεις, ο μακροπερίοδος λόγος αποφεύγεται και προτιμάται η φυσική ροή της ομιλίας — βασικά γνωρίσματα που συντελούν στο να διατηρηθεί η αμεσότητα και η ζωντάνια του αφηγηματικού προφορικού λόγου. Στο τελευταίο συμβάλλουν η παρατακτική σύνδεση, καθώς και η λειτουργική θέση του διαλόγου, ο οποίος με τη διαβάθμιση των ερωτοαπαντήσεων προσδίδει δραματικότητα, επαυξάνει τη ζωντάνια των περιγραφικών μερών, εμπλουτίζει τη δράση και συνεργεί στη γενικότερη συνοχή του κειμένου.</span></p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #313131; font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 14px; line-height: 1.8; margin: 0px 0px 17px; outline: none; padding: 0px; text-align: justify;"><span class="style2" style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;">Η αφήγηση γίνεται πάντοτε σε πρώτο πρόσωπο (ενικού ή πληθυντικού), με τρόπο αβίαστο και πειστικό, από έναν αφηγητή που όχι μόνο συμμετέχει στα δρώμενα, αλλά αποτελεί τον κεντρικό τους άξονα (ομοδιηγητικός αφηγητής). Ελάχιστα είναι τα περιγραφικά μέρη του κειμένου, ενώ παράλληλα η αφήγηση πολλές φορές επιταχύνεται και αρκετά συμβάντα παραλείπονται όταν δεν θεωρούνται αναγκαία για τη γενικότερη οικονομία. Χάρη σε αυτές τις αφηγηματικές τεχνικές το έργο αποκτά έντονη δραματικότητα και έξοχη πλοκή. Η αλυσιδωτή κειμενική δράση και η ισορροπία των αφηγηματικών μερών με τα αντίστοιχα διαλογικά, είναι επίσης μερικά από τα χαρακτηριστικά που προκαλούν στον αναγνώστη περιέργεια, αγωνία και, εντέλει, το λυτρωτικό αίσθημα της αριστοτελικής κάθαρσης.</span></p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #313131; font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 14px; line-height: 1.8; margin: 0px 0px 17px; outline: none; padding: 0px; text-align: justify;"><span class="style2" style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;">Σε γενικές γραμμές, <em style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;">η Ιστορία ενός αιχμαλώτου</em> πληροί απόλυτα τις ανάγκες μιας ουσιαστικής αναγνωστικής πρόσληψης, καθώς πετυχαίνει να προβιβάσει τον φιλοπερίεργο αναγνώστη σε κριτικό μελετητή, εξισορροπώντας την αυθεντικότητα του λαϊκού λόγου με την ορθά δομημένη αφήγηση και την προσωπική μαρτυρία με τη μέθεξη στον πόνο του Άλλου.</span></p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #313131; font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 14px; line-height: 1.8; margin: 0px 0px 17px; outline: none; padding: 0px; text-align: justify;"><span class="style2" style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;">ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ </span></p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #313131; font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 14px; line-height: 1.8; margin: 0px 0px 17px; outline: none; padding: 0px; text-align: justify;"><span class="style2" style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;"><a href="https://www.timesnews.gr/stratis-doykas-quot-istoria-enos-aichmalotoy-quot/">https://www.timesnews.gr/stratis-doykas-quot-istoria-enos-aichmalotoy-quot/</a></span></p>Νίκος Λαγκαδινόςhttp://www.blogger.com/profile/02124549686991590437noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3865045096175157001.post-83864286967345623552022-11-26T02:10:00.009-08:002022-11-26T09:45:07.158-08:00Γιώργος Μπαμπινιώτης: Από πού πήρε το όνομά του το… όνομα<p> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjaP3Lgt_-3S5wNZsvb4Moeksa31nOVzKCsH7AmgcmMIBiJgmZP9Pm5fHXup75agErSUTNi-Q46HRHnRM6MuLBivuLqSn6GqqHmJ1UlnWKp7ZiFKLP53BSB0LAKZ49dxIcHNsRIgRbp5ifbQcTXkEI2HCURHVUcltZJ1Vx1t9BYu-y-eIqP8bFm33_QnQ/s465/IMG_0152_1-e1669354776103.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="446" data-original-width="465" height="307" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjaP3Lgt_-3S5wNZsvb4Moeksa31nOVzKCsH7AmgcmMIBiJgmZP9Pm5fHXup75agErSUTNi-Q46HRHnRM6MuLBivuLqSn6GqqHmJ1UlnWKp7ZiFKLP53BSB0LAKZ49dxIcHNsRIgRbp5ifbQcTXkEI2HCURHVUcltZJ1Vx1t9BYu-y-eIqP8bFm33_QnQ/s320/IMG_0152_1-e1669354776103.jpg" width="320" /></a></div><p><br /></p><div class="image-label vimaserif" style="-webkit-font-smoothing: antialiased; background-color: white; box-sizing: inherit; color: #5d5d5d; font-family: Tinos, serif; line-height: 1.3; margin: 0px 0px 1.5rem; min-height: 47px; outline: 0px; padding: 0px; text-rendering: optimizelegibility;"><div class="image-label vimaserif" style="-webkit-font-smoothing: antialiased;">«Τα αγαπάω όλα και τα φροντίζω όλα: τα βελτιώνω, τα εμπλουτίζω, τα επικαιροποιώ, προσθέτω κυρίως στοιχεία, αλλάζω, διορθώνω τυχόν παροράματα» λέει ο καθηγητής Γιώργος Μπαμπινιώτης για τα βιβλία του</div><div class="main-content vimaserif" style="-webkit-font-smoothing: antialiased;"><div class="authorpanel tablerow" style="-webkit-font-smoothing: antialiased;"><div class="table-cell" style="-webkit-font-smoothing: antialiased;"><div class="authorimage" style="-webkit-font-smoothing: antialiased;"><div class="author__image" style="-webkit-font-smoothing: antialiased; background-image: url("https://www.tovima.gr/wp-content/themes/tovima/common/imgs/grafida.png");"> </div></div></div><div class="table-cell middle-align" style="-webkit-font-smoothing: antialiased;"><div class="author_name firamedium italic dteal-c" style="-webkit-font-smoothing: antialiased;"><span class="vcard author" data-keep-original-tag="false" style="-webkit-font-smoothing: antialiased;"><span class="fn" data-keep-original-tag="false" itemprop="author" style="-webkit-font-smoothing: antialiased;">Παπαματθαίου Μάρνυ</span></span></div><time style="-webkit-font-smoothing: antialiased;"><span class="grey-c twelve" content="2022-11-25T05:30:00+02:00" data-keep-original-tag="false" itemprop="datePublished" style="-webkit-font-smoothing: antialiased; color: #8e8e8e;">25.11.2022</span></time></div></div><div class="main-content pos-rel article-wrapper" style="-webkit-font-smoothing: antialiased;"><p style="-webkit-font-smoothing: antialiased;">«<i style="-webkit-font-smoothing: antialiased;">Αυτό είναι το δέκατο παιδί μου, είμαι πολύτεκνος</i>!» λέει χαριτολογώντας ο καθηγητής Γλωσσολογίας, πρώην πρύτανης και υπουργός Παιδείας <span data-keep-original-tag="false" style="-webkit-font-smoothing: antialiased;">Γιώργος Μπαμπινιώτης </span>μιλώντας στο «Βήμα» για το νέο λεξικό του, εκείνο των «Κυρίων ονομάτων».</p><p style="-webkit-font-smoothing: antialiased;"><span style="font-size: large;">«<i style="-webkit-font-smoothing: antialiased;">Τα αγαπάω όλα και τα φροντίζω όλα: τα βελτιώνω, τα εμπλουτίζω, τα επικαιροποιώ, προσθέτω κυρίως στοιχεία, αλλάζω, διορθώνω τυχόν παροράματα. Το λεξικό, όπως και ο άνθρωπος τού οποίου εκφράζει τις σκέψεις και την όλη ζωή και δράση, είναι κατ’ εξοχήν δυναμική οντότητα. Θέλει αγάπη, συνεχή επαφή και φροντίδα</i>» λέει χαρακτηριστικά σε μια νέα μας συζήτηση περί… λέξεων.</span></p><span style="font-size: large;"><img alt="" class="wp-image-3701202 alignleft" height="355" pinger-seen="true" sizes="(max-width: 355px) 100vw, 355px" src="https://www.tovima.gr/wp-content/uploads/2022/11/25/9789609582209.jpg" srcset="https://www.tovima.gr/wp-content/uploads/2022/11/25/9789609582209.jpg 1000w, https://www.tovima.gr/wp-content/uploads/2022/11/25/9789609582209-450x450.jpg 450w, https://www.tovima.gr/wp-content/uploads/2022/11/25/9789609582209-768x768.jpg 768w, https://www.tovima.gr/wp-content/uploads/2022/11/25/9789609582209-90x90.jpg 90w" style="-webkit-font-smoothing: antialiased;" width="355" /></span><p style="-webkit-font-smoothing: antialiased;"><span data-keep-original-tag="false" style="-webkit-font-smoothing: antialiased; color: grey; font-family: Vegaregular, 'Times New Roman', Times, serif;"><em style="-webkit-font-smoothing: antialiased;"><span style="font-size: large;">Το νέο «Λεξικό Κυρίων Ονομάτων» του Γιώργου Μπαμπινιώτη</span></em></span></p><p style="-webkit-font-smoothing: antialiased;"><span style="font-size: large;">Το νέο λεξικό του κ. Μπαμπινιώτη παρουσιάζει την ιστορία των σημαντικότερων κυρίων ονομάτων, δηλαδή των ονομάτων τόπων και προσώπων, εξηγώντας αναλυτικά από πού προήλθαν και τι σημαίνουν. Και περιέχει περισσότερα από 2.700 ονόματα τόπων και προσώπων, ελληνικών και ξένων, αρχαίων και νέων, καθώς και πληροφορίες για την προέλευση κάθε ονόματος από αυτά.</span></p><ul><li><strong><span style="font-size: large;">Και από τις απλές λέξεις στα ονόματα. Που βεβαίως αποκτούν ιδιαίτερο νόημα καθώς περικλείουν ιστορία, στόχευση και συμβολισμό. Πώς επιλέγουμε τα ονόματα που μας καθορίζουν;</span></strong></li></ul><p style="-webkit-font-smoothing: antialiased;"><span style="font-size: large;">«Η επιλογή των ονομάτων – τοπωνυμίων και ανθρωπωνυμίων – είναι μια επίπονη διαδικασία: να επιλέξεις σωστά τι ονόματα μπορεί να αναζητήσει ο αναγνώστης τόπων και ανθρώπων, ελληνικά και ξένα, αρχαία και νέα, από διάφορες γνωστικές περιοχές, για διάφορες γνωστικές ανάγκες. Εφόσον πρόκειται για τοπωνύμια εικάζεται ότι άλλοι θα ενδιαφερθούν για την προέλευση, την ετυμολογία τού ονόματος∙ άλλοι για τη χρονολογία του, πότε πρωτοεμφανίζεται∙ άλλοι για την αρχική ονομασία ή μια άλλη με την οποία την ξέρει. Εφόσον πρόκειται για ονόματα προσώπων, οι περισσότεροι θα ενδιαφερθούν για την ετυμολογία που συνδέεται τις περισσότερες φορές με την ιστορία του∙ άλλοι με τα πολλά χαϊδευτικά υποκοριστικά συντομευμένα παράγωγα τού ονόματος, συχνά με εκπλήξεις∙ άλλοι για την προέλευση του επωνύμου τους που διαπιστώνει ότι ανάγεται σε κάποια βαφτιστικά ονόματα, άλλοτε φανερά και άλλοτε όχι».</span></p><ul><li><strong><span style="font-size: large;">Υπάρχουν ονόματα που δηλώνουν ελάττωμα ή απαξία;</span></strong></li></ul><p style="-webkit-font-smoothing: antialiased;"><span style="font-size: large;">«Ναι, μολονότι η ονομασία για τόπους και ανθρώπους ξεκινάει συνήθως θετικά. Αν αυτό δεν συμβαίνει, καταφεύγουμε σε «ευφημισμούς». Ετσι λέμε Εύξεινος Πόντος «φιλόξενη θάλασσα» που πλάστηκε για να αντικαταστήσει την αρχική ονομασία Αξενος Πόντος, «αφιλόξενη θάλασσα», με αντίθετη σημασία. Ο Εύοσμος τής Θεσσαλονίκης (από το αρχαίο εὔοσμος, «αυτός που μυρίζει όμορφα») είναι μετονομασία συνοικισμού προσφύγων που λεγόταν Κουκλουτζάς (από τουρκικό Kokluca), μια περιοχή που παλιά απέπνεε δυσοσμία λόγω παρακείμενου έλους. Η ιστορική Χαιρώνεια τής Βοιωτίας, πριν λάβει ξανά το αρχαίο της όνομα (το 1916), ήταν προηγουμένως οικισμός με το όνομα Κάπραινα, ευφημιστική μετονομασία τού κακέμφατου παλαιότερου Κόπραινα (από αλβανικό *koprinë, «μαραθότοπος»). Από το αἶσχος (στις αρχαίες του σημασίες «ντροπή» και «ασχήμια, δυσμορφία») προήλθαν το Αισχίνης (όνομα τού σπουδαίου αρχαίου ρήτορα) και του κορυφαίου τραγικού Αισχύλου».</span></p><ul><li><strong><span style="font-size: large;">Μας προδιαθέτουν τελικά τα ονόματα για τα πρόσωπα που πρόκειται να συναντήσουμε;</span></strong></li></ul><p style="-webkit-font-smoothing: antialiased;"><span style="font-size: large;">«Κάποια επώνυμα κυρίως, που προήλθαν συνήθως από υβριστικά κοροϊδευτικά ή και μειωτικά παρατσούκλια, ακούγονται σαν κακόσημα ονόματα που συνειρμικά, όπως λειτουργεί γενικότερα η γλώσσα, προδιαθέτουν ενίοτε αρνητικά. Τέτοια επώνυμα μπορούν οι φέροντες νομίμως να τα αλλάξουν, μολονότι η καθημερινότητα, η γλωσσική συνήθεια και επανάληψη τα αμβλύνει».</span></p><ul><li><strong><span style="font-size: large;">Εσάς ποιο όνομα σας καθορίζει;</span></strong></li></ul><p style="-webkit-font-smoothing: antialiased;"><span style="font-size: large;">«Μα, το επώνυμό μου κι εμένα, το οποίο προέρχεται από ένα μικρό χωριό Μπαμπίνη του Ξηρομέρου Αιτωλοακαρνανίας. Μια γνωστή οικογένεια αγωνιστών με το όνομα Μπαμπίνης (από ιταλ. babino, «μικρό») έδωσαν το όνομα στο χωριό, απ’ όπου μετά το Μπαμπινιώτης».</span></p><ul><li><strong><span style="font-size: large;">Πειραιάς, Πάτρα, Λευκωσία, Παρίσι, Αφρική, Κίνα, Κουκάκι, Γκύζη, Χαριλάου, Τούμπα, Πλατεία Ομονοίας, Λευκός Πύργος, Πασαλιμάνι… Γιατί;</span></strong></li></ul><p style="-webkit-font-smoothing: antialiased;"><span style="font-size: large;">«Η ονομασία αντλείται πάντοτε – έστω κι αν δεν μπορούμε πάντα να το γνωρίζουμε – από ένα χαρακτηριστικό γνώρισμα τόπων ή προσώπων: λ.χ. ο Πειραιεύς/Πειραιάς προήλθε από τη λέξη πέρα(ν), «απέναντι», γιατί αρχικά ήταν νησί απέναντι από την Αθήνα. Παρόµοια ετυµολογική βάση έχουν τοπωνύµια όπως Περαία, Πέραµα, Πέραν. Η Αφρική προέρχεται από το όνοµα της αρχαίας φυλής Afri, που µάλλον συνδέεται µε τη φοινικική λέξη afar, «σκόνη» ή, κατ’ άλλη εκδοχή, µε τη βερβερική λέξη ifri, «σπηλιά». Το Κουκάκι οφείλει το όνοµά του στον Δηµήτριο Κουκάκη, ο οποίος είχε εκεί εργαστήριο κλινοποιίας (κυρίως σιδερένιων κρεβατιών) και ήταν ο πρώτος που έχτισε σπίτι στην περιοχή. Η Τούμπα προήλθε από τη µεσαιωνική λέξη τούµπα, «χωµάτινος λόφος», αντιδάνειο, διότι προέρχεται από το λατινικό tumba, «τάφος µε επιτύµβια στήλη», το οποίο ανάγεται στο αρχαίο τύµβος».</span></p><ul><li><strong><span style="font-size: large;">Και οι διπλανοί μας… Γιάννης, Αλέξανδρος, Μαρία, Ελένη, Σάρρα, Ελισάβετ, Γεράσιμος, Κωνσταντίνος, Λουδοβίκος, Ριχάρδος, Ευστάθιος, Τόλης, Λούλα. Πώς τα διαλέξαμε;</span></strong></li></ul><p style="-webkit-font-smoothing: antialiased;"><span style="font-size: large;">«Μάλλον μάς διάλεξαν. Δεν τα διαλέξαμε! Θα σταθώ σ’ ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα, το Γιάννης. Είναι το ήδη ελληνιστικό Ιωάννης που προέρχεται από το εβραϊκό Υ (eh) ohanán, «ο Γιαχ (ο Θεός) έχει ευνοήσει» ή «ο Γιαχ υπήρξε γενναιόδωρος». Εδωσε ονόματα όπως Γιάννος, Γιαννιός, Γιάγκος, Γιαννάκος, Γιαννάκης, Γιαννούλης, Νάκος, Νούλης, Νούσης – Τζαννής, Τζαννέτος κ.ά. μαζί με πλήθος επωνύμων, όπως Ιωάννου, Ιωαννίδης, Γιαννόπουλος, Γιαννακόπουλος, Γιαννακάκης, Γιάνναρος, Τζαννετάκος, Τζαννετάκης – Παπα-ϊωάννου, Καρα-Γιάννης, Μαστρο-Γιάννης κ.ά. Μέσω τού λατινικού Io (h) annes το όνοµα διαδόθηκε σε πολλές γλώσσες, π.χ. αγγλικό John, γαλλικό Jean, γερµανικό Johannes (Hans), ισπανικό Juan, ιταλικό Giovanni (Gianni) κ.ά. Κι ένα ακόμη γνωστό όνομα, Κωνσταντίνος. Προέρχεται από το λατινικό Constantinus, που ανάγεται στο επίθετο constans, «σταθερός, βέβαιος» (πβ. το ελληνικό Ευστάθιος). Συνήθης τύπος: Κώστας. Παράγωγα: Κωνσταντής, Ντίνος, Κωστής, Κώτσος, Κωστίκας, Τάκης – Κωστούλα, Νάντια, Ντίνα κ.ά. Παράγωγα επώνυµα: Κωνσταντινίδης, Κωνσταντόπουλος, Κωνσταντάρας, Κωνσταντίνου, Κωσταράς, Κωστάκος, Κω(ν)σταντάς, Κωσταρέλης, Κωστέας, Κωστίδης, Κώτσιας, Ντινόπουλος κ.ά.».</span></p><p style="-webkit-font-smoothing: antialiased;"><span data-keep-original-tag="false" style="-webkit-font-smoothing: antialiased;">Εντυπη Εκδοση <strong>«Το Βήμα της Κυριακής»</strong></span></p></div></div></div>Νίκος Λαγκαδινόςhttp://www.blogger.com/profile/02124549686991590437noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3865045096175157001.post-86867071052357959292019-05-16T03:06:00.006-07:002019-05-16T03:06:58.125-07:00Antonio Fusco: «Υπόθεση 178» | Εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="header-standard header-classic single-header" style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #313131; font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 14px; margin: 0px 0px 26px; outline: none; padding: 0px; position: relative; text-align: center;">
<h1 class="post-title single-post-title entry-title" style="box-sizing: border-box; font-size: 24px; letter-spacing: 1px; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;">
<a data-rel="penci-gallery-image-content" href="https://www.timesnews.gr/wp-content/uploads/2019/05/%CF%85%CF%80%CF%8C%CE%B8%CE%B5%CF%83%CE%B7-178.jpg" style="box-sizing: border-box; color: #009fe3; cursor: zoom-in; font-size: 14px; margin: 0px; outline: none; padding: 0px; text-decoration-line: none; transition: color 0.3s ease 0s;"><img alt="Antonio Fusco: «Υπόθεση 178» | Εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα" class="attachment-penci-full-thumb size-penci-full-thumb penci-lazy wp-post-image" src="https://www.timesnews.gr/wp-content/uploads/2019/05/%CF%85%CF%80%CF%8C%CE%B8%CE%B5%CF%83%CE%B7-178.jpg" style="border: none; box-sizing: border-box; display: inline; height: auto; margin: 0px; max-width: 100%; outline: none; padding: 0px; vertical-align: top;" title="υπόθεση-178" /></a></h1>
</div>
<div class="post-entry blockquote-style-1" style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #313131; font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 14px; line-height: 28px; margin: 0px 0px 33px; outline: none; padding: 0px;">
<div class="inner-post-entry entry-content" id="penci-post-entry-inner" style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;">
<div class="row post-top" style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;">
<div class="filter-section" style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;">
</div>
<blockquote style="border: none; box-sizing: border-box; color: #888888; font-size: 16px; font-style: italic; line-height: 1.7; margin: 0px 0px 20px; outline: none; overflow: hidden; padding: 0px 0px 0px 46px; position: relative;">
<div style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px; text-align: justify;">
<span style="box-sizing: border-box; font-family: "times new roman", times, serif; font-size: 12pt; font-weight: bold; letter-spacing: 0px; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;">Από τις εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα κυκλοφορεί το νουάρ μυθιστόρημα Υπόθεση 178, του Αντόνιο Φούσκο.</span></div>
</blockquote>
</div>
<div class="content-col" style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;">
<div class="post-page post-170216" style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;">
<div class="post-content" style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px; text-align: justify;">
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.8; margin-bottom: 17px; outline: none; padding: 0px;">
Μια σκοτεινή υπόθεση απαιτεί την παρουσία του αστυνόμου Καζαμπόνα, ο οποίος διακόπτει τις καλοκαιρινές του διακοπές και επιστρέφει στο καθήκον για να ερευνήσει μια παλιά ιστορία που, από ό,τι φαίνεται, πολλοί προσπαθούν να συγκαλύψουν.</div>
<a name='more'></a><br />
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.8; margin-bottom: 17px; outline: none; padding: 0px;">
Βρισκόμαστε στην καρδιά του Αυγούστου, με έναν φρικτό καύσωνα να ταλαιπωρεί ολόκληρη την Ιταλία, όταν στους λόφους της Τοσκάνης ανακαλύπτεται το πτώμα ενός δολοφονημένου άντρα. Πρόκειται για ξεκάθαρη εκτέλεση, όπως γίνεται αμέσως αντιληπτό από τον έμπειρο Καζαμπόνα, που αναγκάζεται να σπεύσει ολοταχώς. Δεν προλαβαίνει όμως να ξεκινήσει τις έρευνες και την υπόθεση αναλαμβάνει η Διεύθυνση Ερευνών κατά της Μαφίας. Παράξενο… όπως παράξενη είναι και η ατμόσφαιρα σε εκείνα τα μέρη. Ο Καζαμπόνα θα γνωρίσει τη Μονίκ, μια γοητευτική και αδάμαστη Γαλλίδα, η οποία ερευνά έναν μυστηριώδη φάκελο για μια σφαγή που είχαν κάνει οι ναζί στην περιοχή. Είναι η Υπόθεση 178, ένας «καυτός» φάκελος, που περνά από χέρι σε χέρι και, σαν θανατική καταδίκη, φέρνει μαζί του μια σειρά από ανεξήγητους φόνους.</div>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.8; margin-bottom: 17px; outline: none; padding: 0px;">
Η εκκένωση του τοπικού φράγματος, που κατασκευάστηκε μετά τον πόλεμο, θα φανερώσει μέσα από τη λίμνη, εκτός από το παλιό χωριό-φάντασμα Τόρε Γκιμπελίνα, μια συνταρακτική ιστορία μίσους και εκδίκησης. Ο Καζαμπόνα πρέπει να ανακαλύψει τι κρύβουν τόσα χρόνια αυτά τα ταραγμένα νερά. Ποιο είναι το τίμημα της αλήθειας; Θα βοηθήσει η απόδοση δικαιοσύνης να ξεχαστούν τα πάντα;</div>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.8; margin-bottom: 17px; outline: none; padding: 0px;">
Η επιστροφή ενός σπουδαίου αστυνομικού, ο οποίος επιστρατεύει το θάρρος, το ήθος και την ανυποχώρητη επιμονή του για να μας αποδείξει ότι, όσα χρόνια κι αν περάσουν, η αλήθεια πρέπει πάντα να αποκαλύπτεται και η δικαιοσύνη πρέπει πάντα να αποδίδεται. Ένα ιστορικό, πολιτικό και αστυνομικό θρίλερ, με εξαιρετικές στιγμές στοχασμού γύρω από την ανθρώπινη φύση και τη ζωή.</div>
<h4 style="box-sizing: border-box; font-size: 18px; letter-spacing: 0px; line-height: 1.3em; margin: 0px 0px 17px; outline: none; padding: 0px;">
Αντόνιο Φούσκο</h4>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.8; margin-bottom: 17px; outline: none; padding: 0px;">
Ο<strong style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;"> Αντόνιο Φούσκο</strong> γεννήθηκε στη Νάπολη το 1964. Σπούδασε Νομικά και Δημόσια Διοίκηση. Υπήρξε υψηλόβαθμο στέλεχος της ιταλικής αστυνομίας και δικαστικός εγκληματολόγος. Εργάστηκε στη Ρώμη και στη Νάπολη. Από το 2000 ζει στην περιοχή της Τοσκάνης, όπου ασχολείται με την εγκληματολογική έρευνα στην ιταλική δικαιοσύνη. Έκανε το λογοτεχνικό του ντεμπούτο με το βιβλίο «Πέντε μικρές αδικίες», ένα θρίλερ με στοιχεία νουάρ και παράλληλα μια ανατομία της ανθρώπινης ψυχής, στην οποία το καλό και το κακό συνυπάρχουν αδιαχώριστα.</div>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.8; margin-bottom: 17px; outline: none; padding: 0px;">
<br /></div>
</div>
<div class="post-meta" style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;">
<div class="row" style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;">
<div class="col-md-12" style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;">
<hr style="border-bottom-color: rgb(222, 222, 222); border-bottom-style: solid; border-image: initial; border-left: 0px; border-right: 0px; border-top: 0px; box-sizing: border-box; clear: both; height: 0px; margin: 0px 0px 17px; outline: none; padding: 0px;" />
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.8; margin-bottom: 17px; outline: none; padding: 0px; text-align: justify;">
<strong style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;">Πληροφορίες έκδοσης</strong></div>
<ul style="box-sizing: border-box; list-style: none; margin: 0px 0px 20px; outline: none; padding: 0px 0px 0px 36px;">
<li style="box-sizing: border-box; line-height: 1.7; list-style: square; margin: 0px 0px 6px; outline: none; padding: 0px; position: relative; text-align: justify;"> Εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα</li>
<li style="box-sizing: border-box; line-height: 1.7; list-style: square; margin: 0px 0px 6px; outline: none; padding: 0px; position: relative; text-align: justify;">ISBN: 978-960-19-0714-7</li>
<li style="box-sizing: border-box; line-height: 1.7; list-style: square; margin: 0px 0px 6px; outline: none; padding: 0px; position: relative; text-align: justify;">Σελίδες: 272</li>
<li style="box-sizing: border-box; line-height: 1.7; list-style: square; margin: 0px 0px 6px; outline: none; padding: 0px; position: relative; text-align: justify;">Τιμή: 12,90 €</li>
<li style="box-sizing: border-box; line-height: 1.7; list-style: square; margin: 0px 0px 6px; outline: none; padding: 0px; position: relative; text-align: justify;">Μετάφραση: Γιάννα Σκαρβέλη</li>
</ul>
<div style="text-align: justify;">
<b>πηγή: <a href="https://www.timesnews.gr/antonio-fusco-ypothesi-178-ekdoseis-ellinika-grammata/">timesnews.gr</a></b></div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
Jeanninehttp://www.blogger.com/profile/00921176163169303850noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3865045096175157001.post-13659717675272305252019-05-16T03:05:00.002-07:002019-05-16T03:05:53.618-07:00Λέιφ Γκ. Β. Πέρσον: «Αυτός που σκοτώνει τον δράκο» | Εκδόσεις Πατάκη<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="header-standard header-classic single-header" style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #313131; font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 14px; margin: 0px 0px 26px; outline: none; padding: 0px; position: relative; text-align: center;">
<h1 class="post-title single-post-title entry-title" style="box-sizing: border-box; font-size: 24px; letter-spacing: 1px; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;">
<a data-rel="penci-gallery-image-content" href="https://www.timesnews.gr/wp-content/uploads/2019/05/ayto_pou_skotose_ton_drako.jpg" style="box-sizing: border-box; color: #009fe3; cursor: zoom-in; font-size: 14px; margin: 0px; outline: none; padding: 0px; text-decoration-line: none; transition: color 0.3s ease 0s;"><img alt="Λέιφ Γκ. Β. Πέρσον: «Αυτός που σκοτώνει τον δράκο» | Εκδόσεις Πατάκη" class="attachment-penci-full-thumb size-penci-full-thumb penci-lazy wp-post-image" src="https://www.timesnews.gr/wp-content/uploads/2019/05/ayto_pou_skotose_ton_drako-1170x670.jpg" style="border: none; box-sizing: border-box; display: inline; height: auto; margin: 0px; max-width: 100%; outline: none; padding: 0px; vertical-align: top;" title="ayto_pou_skotose_ton_drako" /></a></h1>
</div>
<div class="post-entry blockquote-style-1" style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #313131; font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 14px; line-height: 28px; margin: 0px 0px 33px; outline: none; padding: 0px;">
<div class="inner-post-entry entry-content" id="penci-post-entry-inner" style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;">
<div class="row post-top" style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;">
<div class="post-title" style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;">
</div>
</div>
<blockquote style="border: none; box-sizing: border-box; color: #888888; font-size: 16px; font-style: italic; line-height: 1.7; margin: 0px 0px 20px; outline: none; overflow: hidden; padding: 0px 0px 0px 46px; position: relative;">
<section class="cta-section hidden-xs" style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;">Από τις εκδόσεις Πατάκη κυκλοφορεί το βιβλίο Αυτός που σκοτώνει τον δράκο, του Λέιφ Γκ. Β. Πέρσον.</section></blockquote>
<div class="content-col" style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;">
<div class="post-page post-170430" style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;">
<div class="post-lead row" style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px; text-align: justify;">
<div class="col-lg-4 col-md-4 col-md-pull-8 col-sm-12" style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;">
<div class="post-author" style="border-top: 1px solid rgb(224, 224, 224); box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; overflow: hidden; padding: 38px 0px 37px;">
Όταν ένας νεαρός διανομέας εφημερίδων βρίσκει νεκρό στο διαμέρισμά του έναν 68χρονο αλκοολικό –χτυπημένο με το καπάκι μιας κατσαρόλας κι ένα σφυρί, και μετά στραγγαλισμένο–, όλοι θεωρούν ότι έχουν να κάνουν με μια απλή υπόθεση. Όλοι εκτός από τον ντετέκτιβ Μπέκστρεμ, τον εγωκεντρικό, σεξιστή και εξαιρετικά κακόγουστο επιθεωρητή, που ορίζεται επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας. Σε αυστηρή δίαιτα με εντολή γιατρού, ο Μπέκστρεμ έχει ξεκινήσει να σέρνεται με τα πόδια μέχρι τη δουλειά, ακόμα και να τρώει λαχανικά. Η αστυνομία όμως δεν είναι πια αυτή που ήταν και τώρα που έχει γεμίσει γυναίκες και ξένους, είναι πιο δύσκολο παρά ποτέ να αντισταθείς σ’ ένα ποτηράκι.<a name='more'></a></div>
</div>
</div>
<div class="post-content" style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px; text-align: justify;">
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.8; margin-bottom: 17px; outline: none; padding: 0px;">
Κι όταν ο διανομέας των εφημερίδων εξαφανίζεται, οι υποψίες του Μπέκστρεμ αποδεικνύονται σωστές, δίνοντας στο ακαταμάχητο κράμα τύχης και τεμπελιάς που τον διακρίνει την ευκαιρία να λάμψει για άλλη μια φορά, μην παραλείποντας να κάνει τους πάντες άνω κάτω.</div>
<h4 style="box-sizing: border-box; font-size: 18px; letter-spacing: 0px; line-height: 1.3em; margin: 0px 0px 17px; outline: none; padding: 0px;">
Λέιφ Γκ. Β. Πέρσον</h4>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.8; margin-bottom: 17px; outline: none; padding: 0px;">
Ο <strong style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;">Λέιφ Γκ. Β. Πέρσον</strong> είναι διάσημος εγκληματολόγος και κορυφαίος μελετητής ψυχολογικών προφίλ στη Σουηδία. Έχει χρηματίσει σύμβουλος στο σουηδικό Υπουργείο Δικαιοσύνης. Από το 1991 είναι καθηγητής στην Εθνική Σουηδική Αστυνομική Σχολή και τα μέσα ενημέρωσης ζητούν συχνά τη γνώμη του ως του επιφανέστερου ειδικού της χώρας γύρω από το έγκλημα. Έχει γράψει πολλά μυθιστορήματα, μεταξύ των οποίων το Ο ετοιμοθάνατος ντετέκτιβ, που απέσπασε τόσο το Βραβείο Συγγραφέων Αστυνομικών Μυθιστορημάτων της Σουηδικής Ακαδημίας για το Καλύτερο Αστυνομικό Μυθιστόρημα του 2010 όσο και το Γυάλινο Κλειδί για το Καλύτερο Αστυνομικό Μυθιστόρημα του 2010. Η Λίντα (Εκδ. Πατάκη 2017) απέσπασε το βραβείο Petrona 2014 του καλύτερου σκανδιναβικού αστυνομικού μυθιστορήματος στη Μεγάλη Βρετανία.</div>
<div id="6552140" style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;">
</div>
</div>
<div class="social-links text-center" style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px; text-align: justify;">
<hr style="border-bottom-color: rgb(222, 222, 222); border-bottom-style: solid; border-image: initial; border-left: 0px; border-right: 0px; border-top: 0px; box-sizing: border-box; clear: both; height: 0px; margin: 0px 0px 17px; outline: none; padding: 0px;" />
</div>
<div class="post-meta" style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;">
<div class="row" style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;">
<div class="col-md-12" style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;">
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.8; margin-bottom: 17px; outline: none; padding: 0px; text-align: justify;">
<strong style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;">Πληροφορίες έκδοσης</strong></div>
<ul style="box-sizing: border-box; list-style: none; margin: 0px 0px 20px; outline: none; padding: 0px 0px 0px 36px;">
<li style="box-sizing: border-box; line-height: 1.7; list-style: square; margin: 0px 0px 6px; outline: none; padding: 0px; position: relative; text-align: justify;">Εκδόσεις Πατάκη</li>
<li style="box-sizing: border-box; line-height: 1.7; list-style: square; margin: 0px 0px 6px; outline: none; padding: 0px; position: relative; text-align: justify;">ISBN: 978-960-16-7572-5</li>
<li style="box-sizing: border-box; line-height: 1.7; list-style: square; margin: 0px 0px 6px; outline: none; padding: 0px; position: relative; text-align: justify;">Σελίδες: 512</li>
<li style="box-sizing: border-box; line-height: 1.7; list-style: square; margin: 0px 0px 6px; outline: none; padding: 0px; position: relative; text-align: justify;">τιμή: 18,80 ευρώ</li>
<li style="box-sizing: border-box; line-height: 1.7; list-style: square; margin: 0px 0px 6px; outline: none; padding: 0px; position: relative; text-align: justify;">Μετάφραση:<strong style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;"> Τιτίνα Σπερελάκη</strong></li>
</ul>
<div style="text-align: justify;">
<b>πηγή: <a href="https://www.timesnews.gr/leif-gk-v-person-aytos-poy-skotonei-ton-drako-ekdoseis-pataki/">timesnews.gr</a></b></div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
Jeanninehttp://www.blogger.com/profile/00921176163169303850noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3865045096175157001.post-70498398829211978272019-05-16T03:04:00.001-07:002019-05-16T03:04:04.464-07:00Μια γάτα…<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="header-standard header-classic single-header" style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #313131; font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 14px; margin: 0px 0px 26px; outline: none; padding: 0px; position: relative; text-align: center;">
<h1 class="post-title single-post-title entry-title" style="box-sizing: border-box; font-size: 24px; letter-spacing: 1px; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;">
<a data-rel="penci-gallery-image-content" href="https://www.timesnews.gr/wp-content/uploads/2019/05/5993_10209234439204369_1161028053818460785_n.jpg" style="box-sizing: border-box; color: #009fe3; cursor: zoom-in; font-size: 14px; margin: 0px; outline: none; padding: 0px; text-decoration-line: none; transition: color 0.3s ease 0s;"><img alt="Μια γάτα…" class="attachment-penci-full-thumb size-penci-full-thumb penci-lazy wp-post-image" src="https://www.timesnews.gr/wp-content/uploads/2019/05/5993_10209234439204369_1161028053818460785_n.jpg" style="border: none; box-sizing: border-box; display: inline; height: auto; margin: 0px; max-width: 100%; outline: none; padding: 0px; vertical-align: top;" title="5993_10209234439204369_1161028053818460785_n" /></a></h1>
</div>
<div class="post-entry blockquote-style-1" style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #313131; font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 14px; line-height: 28px; margin: 0px 0px 33px; outline: none; padding: 0px;">
<div class="inner-post-entry entry-content" id="penci-post-entry-inner" style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;">
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.8; margin-bottom: 17px; outline: none; padding: 0px; text-align: right;">
<span style="box-sizing: border-box; color: #003300; font-size: 10pt; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;"><strong style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;"><em style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;">Φωτογραφία: Νατάσα Χριστοπούλου</em></strong></span></div>
<ul style="box-sizing: border-box; list-style: none; margin: 0px 0px 20px; outline: none; padding: 0px 0px 0px 36px;">
<li style="box-sizing: border-box; line-height: 1.7; list-style: square; margin: 0px 0px 6px; outline: none; padding: 0px; position: relative;"><strong style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;">Γράφει η ΕΛΕΝΗ ΣΚΑΒΔΗ</strong></li>
<li style="box-sizing: border-box; line-height: 1.7; list-style: square; margin: 0px 0px 6px; outline: none; padding: 0px; position: relative;"><a href="https://www.facebook.com/eleni.skavdi/posts/10214212206038415" style="box-sizing: border-box; color: #009fe3; cursor: pointer; margin: 0px; outline: none; padding: 0px; text-decoration-line: none; transition: color 0.3s ease 0s;"><strong style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;">www.facebook.com</strong></a></li>
</ul>
<blockquote style="border: none; box-sizing: border-box; color: #888888; font-size: 16px; font-style: italic; line-height: 1.7; margin: 0px 0px 20px; outline: none; overflow: hidden; padding: 0px 0px 0px 46px; position: relative;">
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.7; outline: none; padding: 0px;">
Δεν γράφω πια εδώ μέσα… Βαριέμαι! Νομίζω ότι όσα είχα να πω να έγραψα. Τώρα δεν περισσεύουν ιστορίες. ζούμε στο παρόν, και το άτιμο το παρόν είναι στενό, ένα μικρό σοκάκι 24ωρο που χωράει τα αναγκαία. Δεν «δένει» με το παρελθόν, έχει χαλάσει η σειρά, ούτε νοιάζεται για το μέλλον. Κυρίως ο δημόσιος χώρος είναι έτσι που πάντα τροφοδοτούσε το μικρόκοσμό μου, ήμουν βουτηγμένη επί έτη πολλά στα «κοινά» ίσως λόγω δουλειάς, ίσως πάλι εξαιτίας της «πολιτείας»της φαμίλιας μου που ζούσε παράξενα αλλά τρυφερά. </div>
<a name='more'></a>Ο Παντελής όλη μέρα με κόσμο, η μαμά όλη μέρα με μοδιστρική ιστορίες και τραγούδια, οι αδερφές μου σουρτούκλεμε στην αγορά, στις φιλενάδες, στα δρομάκια με τα τακουνάκια τους. Τι όμορφα που ήταν να τις περιμένω να γυρίσουν το βράδυ από την αγορά, όμορφες και μακιγιαρισμένες να πουν νέα, να ρωτήσω με ποιους ήταν τι είπαν, τι έκαναν, τι …φαυλότητες επινόησαν για δικαιολογήσουν αργοπορίες, που προκαλούσαν την μήνιν του Παντελή και της Καλλιώς, από τον Παντελή και τις αδερφές μου έμπαινε ο κόσμος στο σπίτι, τον καταπίναμε εγώ και η μαμά με διαπραγματευτικές δεξιότητες και μόλα ήταν όμορφα και γλυκά. μέχρι που ήρθε η δική μου σειρά να εξέλθω, εκεί γύρω στα 15 μου, και να εξελιχθώ στη μεγαλύτερη σουρτούκω μακράν… αγόραζα και τσιγάρα, καπνιζα και κανένα στα κρυφά, και η επανάστασις στρώθηκε στους δρόμους για τα καλά. Μετά ήρθε το κλεινόν άστυ… το τζάκετ και τα άρβυλα. ακολούθησε η δημοσιογραφία… Γι΄αυτήν είχα γράψει ένα κείμενο παλιά. το ξανακρεμνάω εδώ μέσα, έτσι για να νομίσω πως κάτι λέω… Ας διασκεδάσουμε λοιπόν!</blockquote>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.8; margin-bottom: 17px; outline: none; padding: 0px;">
<strong style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;"><span style="box-sizing: border-box; color: red; font-family: "comic sans ms", sans-serif; font-size: 14pt; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;">Μια γάτα…</span></strong></div>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.8; margin-bottom: 17px; outline: none; padding: 0px;">
Εγινα δημοσιογράφος από μια καταπληκτική έλξη που ασκούσαν επάνω μου οι μικρές, ανθρώπινες καθημερινές ιστορίες. Κάποιες απ’ αυτές, τόσο γοητευτικές, ήθελα να τις αφηγούμαι σε τρίτους, τέταρτους ή πέμπτους, παραλλάσσοντας κάθε φορά ολίγον το story, μετατρέποντας έτσι τον ρεαλισμό σε παραμυθία… Αντί π.χ. να αφηγηθώ νέτα-σκέτα την υπόθεση του διαζυγίου της Κίτσας με τον Αγαμέμνονα ως είχε, έβρισκα τρόπους να ωραιοποιώ τις συγκρούσεις και να υποστηρίζω πως μια κακιά γειτόνισσα είχε διαβάλλει το ζεύγος… Η αλήθεια βέβαια πολύ απείχε από τις λέξεις μου, η Κίτσα ήταν μια αθώα ύπαρξη, ο Ἀγης την κατηγόρησε ότι είχε «ξενοκοιτάξει» ήταν ζηλιάρης και κακορίζικος, κι έλεγε ότι δεν τα σήκωνε αυτά!</div>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.8; margin-bottom: 17px; outline: none; padding: 0px;">
Οι αφηγήσεις με γοήτευσαν καταλυτικά, πικρές, γλυκειές ή ξινές. Κι από τα τρίσβαθα της ψυχής μου γεννιόταν πάντα μια ανάγκη για ωραιοποίηση, ιδιαίτερα όταν αντιμετώπιζα ερωτικές ιστορίες προσώπων που δεν κατάφεραν να τα βρουν. Εκεί που ανενδοίαστα άφηνα πάντα την κακή εκδοχή να διογκωθεί ήταν στα πολιτικά δρώμενα που «κάλυπτα» ως ρεπόρτερ της γειτονιάς, μεταφέροντας νέα που άκουγα στο ράδιο στην απέναντι ή και στην παραδίπλα γειτόνισσα…</div>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.8; margin-bottom: 17px; outline: none; padding: 0px;">
Η δημοσιογραφία εκείνη βέβαια ουδεμία σχέση είχε με τη συνέχειά μου. Όσο δούλευα σαν δημοσιογράφος, οι μόνες καθημερινές ιστορίες που μπορούσα να αφηγούμαι ήταν κανένα ελεύθερο ρεπορτάζ από τα τρέχοντα στην πόλη! Οπως π.χ. περίσταση για το… αγελαδινό πτώμα που ξέβρασε η θάλασσα ένα χειμώνα με βροχές, και όλοι αναρωτιόντουσαν ποιος άτιμος το έκανε θέλοντας να υπονομεύσει την «ανάπτυξη» της παραλίας του άστεως…</div>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.8; margin-bottom: 17px; outline: none; padding: 0px;">
Εγώ άλλα ήθελα όμως. Να γράφω θέματα με ιστορίες και συμπεριφορές μελισσών, που μου τις διηγούνταν ένα μελισσοκόμος από τα ημιορεινά, να μαθαίνω «μυστικά» και να τα γράφω κι αυτά σε μια «απόκρυφη εφημερίδα», να γράφω ιστορίες των δυστυχισμένων κοκόρων που κατασπάραξε μια αλεπού ένα βράδυ με φεγγάρι στο πέρα χωριό, και να σας διηγηθώ ποια ήταν τα καλύτερα χαλκιάτικα εδώ, ο πιο μάγκας καρολόγος, να σας γράψω με τι χαρές ή πόσο κλάμα υποδέχθηκαν οι λαϊκοί το έργο του φράγματος… Τελικά δεν τα κατάφερα… Μικρά σπαράγματα μεγάλων ιστοριών μόνο ψέλλισα στην εφημερίδα, κι όσο τα διαβάζω τώρα από τα αρχεία όλο λέω; » Και μετά…τι έγινε μετά;» Η απάντηση με φέρνει κατευθείαν στο παρόν… Κι εκεί σταματώ!</div>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.8; margin-bottom: 17px; outline: none; padding: 0px;">
Με απογοήτευσε εν πολλοίς το επάγγελμα, είναι κρίμα τελικά που δεν έμεινε χώρος ούτε χρόνος να διηγηθώ κι άλλα πιο …πεζά. Τι έπαθε η κυρία Μαργαρίτα από την πεθερά της, όταν έκαψε τα ντολμαδάκια γιαλατζή που ετοίμαζε για μεσημεριανό της φαμίλιας. Αντ’ αυτών ήμουν αναγκασμένη ν’ ασχολούμαι με κάδους απορριμμάτων του άστεως και να μετρώ πόσες φορές ο «χ» Νομάρχης αντιποιούνταν υπουργό με ή άνευ χαρτοφυλακίου. Γιατί θα θυμάμαι όλα αυτά -θα μου πείτε- τώρα συνταξιούχος γυναίκα. Έλα ντε! Νομίζω ότι δεν μπορούν να ξεχαστούν… Ακόμα πιστεύω ότι κατά βάθος μου λείπει η δουλειά! Δουλειά όπως ήθελα εγώ να είναι…</div>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.8; margin-bottom: 17px; outline: none; padding: 0px;">
Κατά βάθος, δημοσιογράφος-κουτσομπόλα ήμουν, κι ας το καμουφλάρω με «σοφιστικέ» επιδόσεις στο χειρισμό μνήμης και φθογγόσημων… Αλλιώς δεν εξηγείται το ότι πάντα, αμέσως μετά το «κλείσιμο» του φύλλου έτρεχα στους δρόμους, έμπαινα σε αυλές να κλέψω γιασεμιά ή γαρδένιες κι έτρεχαν ξοπίσω μου κι όλα τα γατιά της πόλης. Μια φορά, καλοκαίρι με ζέστη βρέθηκα στον κήπο της Κατίνας! Έψαχνα ειδήσεις κι εκεί! Φανταστείτε ηδονή, να συζητάς με την συντοπίτισσα για μαγειρική και κέντημα και δίπλα στο παραγώνι να περιμένεις τη γάτα -μια πανέμορφη άσπρη γάτα-να γεννήσει τα μικρά της. Τη λέγανε Γιάννα! Τελικά δεν «παίζεται» η ιστορία, ούτε ποτέ θα καταφέρω να αφηγηθώ όπως ήθελα και όπως θ’ άξιζε τις «ειδήσεις». Για μοναδική φορά, εκείνο το «αληθινό» βράδυ, (2003) δεν είχα βάλει στην τσάντα τη φωτογραφική μηχανή… Γαμώτο!</div>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.8; margin-bottom: 17px; outline: none; padding: 0px;">
<b>πηγή: <a href="https://www.timesnews.gr/mia-gata-2/">timewsnews.gr</a></b></div>
</div>
</div>
</div>
Jeanninehttp://www.blogger.com/profile/00921176163169303850noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3865045096175157001.post-50391295995823782992019-05-16T03:02:00.003-07:002019-05-16T03:02:31.357-07:00Δημήτρης Γράψας, Άγης Πετάλας, Νίκος Χρυσός: Στη βραχεία λίστα για το Βραβείο Λογοτεχνίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="header-standard header-classic single-header" style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #313131; font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 14px; margin: 0px 0px 26px; outline: none; padding: 0px; position: relative; text-align: center;">
<h1 class="post-title single-post-title entry-title" style="box-sizing: border-box; font-size: 24px; letter-spacing: 1px; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;">
<a data-rel="penci-gallery-image-content" href="https://www.timesnews.gr/wp-content/uploads/2019/05/eupl20192-1140x600.jpg" style="box-sizing: border-box; color: #009fe3; cursor: zoom-in; font-size: 14px; margin: 0px; outline: none; padding: 0px; text-decoration-line: none; transition: color 0.3s ease 0s;"><img alt="Δημήτρης Γράψας, Άγης Πετάλας, Νίκος Χρυσός: Στη βραχεία λίστα για το Βραβείο Λογοτεχνίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης" class="attachment-penci-full-thumb size-penci-full-thumb penci-lazy wp-post-image" src="https://www.timesnews.gr/wp-content/uploads/2019/05/eupl20192-1140x600.jpg" style="border: none; box-sizing: border-box; display: inline; height: auto; margin: 0px; max-width: 100%; outline: none; padding: 0px; vertical-align: top;" title="eupl20192-1140×600" /></a></h1>
</div>
<div class="post-entry blockquote-style-1" style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #313131; font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 14px; line-height: 28px; margin: 0px 0px 33px; outline: none; padding: 0px;">
<div class="inner-post-entry entry-content" id="penci-post-entry-inner" style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;">
<blockquote style="border: none; box-sizing: border-box; color: #888888; font-size: 16px; font-style: italic; line-height: 1.7; margin: 0px 0px 20px; outline: none; overflow: hidden; padding: 0px 0px 0px 46px; position: relative;">
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.7; outline: none; padding: 0px;">
ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΝ ΤΗΣ ΒΡΑΧΕΙΑΣ ΛΙΣΤΑΣ</div>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.7; outline: none; padding: 0px;">
ΓΙΑ ΤΟ ΒΡΑΒΕΙΟ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑϊΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ 2019 (ΕUPL)</div>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.7; outline: none; padding: 0px;">
<strong style="box-sizing: border-box; font-style: normal; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;">ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΓΡΑΨΑΣ, ΑΓΗΣ ΠΕΤΑΛΑΣ, ΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ</strong></div>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.7; outline: none; padding: 0px;">
Τρίτη 21 Μαΐου, ώρα 18.00, Polis Art Café (Στοά Πεσματζόγλου)</div>
</blockquote>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.8; margin-bottom: 17px; outline: none; padding: 0px;">
Τι είναι το Βραβείο Λογοτεχνίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης; Πώς γίνεται η επιλογή των συγγραφέων που βραβεύονται σε κάθε χώρα, ποιοι είναι οι τρεις συγγραφείς που έχουν επιλεγεί στη φετινή βραχεία λίστα και ποιο το έργο τους, ποιοι οι στόχοι αυτού του ευρωπαϊκού θεσμού που παραμένει σε μεγάλο βαθμό άγνωστος στη χώρα μας;</div>
<a name='more'></a><br />
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.8; margin-bottom: 17px; outline: none; padding: 0px;">
Ερωτήσεις σε αυτά και άλλα ερωτήματα γύρω από το ευρωπαϊκό βραβείο λογοτεχνίας θα επιχειρήσουν να δώσουν τα μέλη της ελληνικής επιτροπής, καθώς και οι ίδιοι οι συγγραφείς (Δημήτρης Γράψας, Άγης Πετάλας, Νίκος Χρυσός) που έχουν επιλεγεί φέτος για τη βραχεία λίστα, σε μια συζήτηση γενικότερου λογοτεχνικού ενδιαφέροντος που θα πραγματοποιηθεί, υπό την αιγίδα της Εταιρείας Συγγραφέων την Τρίτη 21 Μαΐου στο Polis Art Café.</div>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.8; margin-bottom: 17px; outline: none; padding: 0px;">
Να υπενθυμίσουμε ότι στη φετινή βραχεία λίστα περιλαμβάνονται τα μυθιστορήματα «Η γυναίκα του πρωινού τρένου» (εκδόσεις Καστανιώτη, 2018) του Δημήτρη Γράψα, το «Εις την ψυχήν ελπίδα» (εκδόσεις Εστία, 2018) του Άγη Πετάλα και η «Καινούργια μέρα» (εκδόσεις Καστανιώτη, 2018) του Νίκου Χρυσού. Το όνομα του Έλληνα συγγραφέα που θα επιλεγεί τελικά μεταξύ των τριών θα ανακοινωθεί στο τέλος Μαΐου, ενώ η βράβευση θα γίνει σε ειδική τελετή, τον Σεπτέμβριο του 2019, στις Βρυξέλλες. Η Ελλάδα περιλαμβάνεται μεταξύ των εκ περιτροπής χωρών σε συγγραφείς των οποίων θα δοθεί το βραβείο του 2019.</div>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.8; margin-bottom: 17px; outline: none; padding: 0px;">
Σημειώνεται ότι το Βραβείο Λογοτεχνίας της Ε.Ε. αναδεικνύει τη δημιουργικότητα και την ποικιλομορφία της Ευρώπης, καλλιεργώντας τον διαπολιτισμικό διάλογο στον χώρο της πεζογραφίας, και προωθεί τη λογοτεχνία πέρα από εθνικά και γλωσσικά σύνορα, με μεταφράσεις των βραβευμένων έργων σε άλλες γλώσσες. Οι υποψήφιοι για το Βραβείο πρέπει να είναι Ελληνίδες ή Έλληνες πολίτες που έχουν αρχίσει να αναδεικνύονται στον χώρο της πεζογραφίας, των οποίων δηλαδή να έχουν ήδη εκδοθεί 2 έως 4 μυθιστορήματα ή συλλογές διηγημάτων, ενώ οι μεταφράσεις των έργων τους να μην υπερβαίνουν τις 4. Το βραβευόμενο έργο (μυθιστόρημα ή συλλογή διηγημάτων που δεν ανήκουν στο είδος της παιδικής ή εφηβικής λογοτεχνίας) πρέπει, μεταξύ άλλων, να είναι το πιο πρόσφατο έργο τους, και να είναι διαθέσιμο στα βιβλιοπωλεία.</div>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.8; margin-bottom: 17px; outline: none; padding: 0px;">
Η διοργάνωση των διαδικασιών του Βραβείου Λογοτεχνίας της ΕΕ. στην Ελλάδα έχει τα τελευταία χρόνια ανατεθεί στην Εταιρεία Συγγραφέων από τη σύμπραξη Συμβουλίου Ευρωπαίων Συγγραφέων (EWC), Ομοσπονδίας Ευρωπαίων Εκδοτών (FEP) και Ευρωπαϊκής και Διεθνούς Ομοσπονδίας Βιβλιοπωλών (EIBF), στην οποία το πρόγραμμα «Δημιουργική Ευρώπη» της Ευρωπαϊκής Επιτροπής έχει αναθέσει τη διοργάνωση των διαδικασιών πανευρωπαϊκά. Όπως συμβαίνει και στις άλλες δώδεκα ή δεκατρείς χώρες στις οποίες εκ περιτροπής απονέμεται αντίστοιχο βραβείο για νέο πεζογράφο κάθε χρόνο, η Εταιρεία Συγγραφέων ορίζει τα μέλη της Κριτικής Επιτροπής, στην οποία μετέχει και εκπρόσωπος του εκδοτικού κόσμου στην Ελλάδα που προτείνεται από την Ομοσπονδία. Η Κριτική Επιτροπή αποφασίζει αυτόνομα σχετικά με τις διαδικασίες που θα ακολουθήσει και την απονομή του βραβείου σύμφωνα με κριτήρια που έχουν τεθεί πανευρωπαϊκά.</div>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.8; margin-bottom: 17px; outline: none; padding: 0px;">
Μέλη της Επιτροπής για το Ευρωπαϊκό Βραβείο Λογοτεχνίας για το 2019 είναι η φιλόλογος και εκδότρια του ομώνυμου εκδοτικού οίκου Αθηνά Σοκόλη, η Ομότιμη Καθηγήτρια Νεοελληνικής Φιλολογίας του Τμήματος Φιλολογίας του ΕΚΠΑ και συνδιευθύντρια του περιοδικού Θέματα Λογοτεχνίας Ερασμία-Λουίζα Σταυροπούλου, ο συγγραφέας και βραβευμένος με το Ευρωπαϊκό Βραβείο του 2014 και διευθυντής του Diastixo.gr Μάκης Τσίτας, ενώ Πρόεδρος της Επιτροπής είναι η ποιήτρια, καθηγήτρια Αμερικανικής Φιλολογίας και Δημιουργικής Γραφής στο ΤΑΓΦ του ΕΚΠΑ και μέλος Δ.Σ. της Εταιρείας Συγγραφέων Λιάνα Σακελλίου.</div>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.8; margin-bottom: 17px; outline: none; padding: 0px;">
<b>περισσότερα στο <a href="https://www.timesnews.gr/dimitris-grapsas-agis-petalas-nikos-chrysos-sti-vracheia-lista-gia-to-vraveio-logotechnias-tis-eyropikis-enosis/">timesnews.gr</a></b></div>
</div>
</div>
</div>
Jeanninehttp://www.blogger.com/profile/00921176163169303850noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3865045096175157001.post-19018183834760321732018-10-24T08:30:00.003-07:002018-10-24T08:30:47.477-07:00«Δάσος σκοτεινό» της Nicole Krauss | Εκδόσεις Μεταίχμιο<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="header-standard header-classic single-header" style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #313131; font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 14px; margin: 0px 0px 26px; outline: none; padding: 0px; position: relative; text-align: center;">
<h1 class="post-title single-post-title" style="box-sizing: border-box; font-size: 24px; letter-spacing: 1px; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;">
<a data-rel="penci-gallery-image-content" href="https://www.timesnews.gr/wp-content/uploads/2018/10/978-618-03-1583-7_2.jpg" style="box-sizing: border-box; color: #009fe3; cursor: zoom-in; font-size: 14px; margin: 0px; outline: none; padding: 0px; text-decoration-line: none; transition: color 0.3s ease 0s;"><img alt="«Δάσος σκοτεινό» της Nicole Krauss | Εκδόσεις Μεταίχμιο" class="attachment-penci-full-thumb size-penci-full-thumb penci-lazy wp-post-image" src="https://www.timesnews.gr/wp-content/uploads/2018/10/978-618-03-1583-7_2.jpg" style="border: none; box-sizing: border-box; display: inline; height: auto; margin: 0px; max-width: 100%; outline: none; padding: 0px; vertical-align: top;" /></a></h1>
</div>
<div class="post-entry blockquote-style-1" style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #313131; font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 14px; line-height: 28px; margin: 0px 0px 33px; outline: none; padding: 0px;">
<div class="inner-post-entry" style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;">
<div class="post-lead row" style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;">
<div class="col-lg-8 col-md-8 col-md-push-4 col-sm-12" style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;">
<div class="post-excerpt" style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;">
<blockquote style="border: none !important; box-sizing: border-box; color: #888888; font-size: 16px; font-style: italic; line-height: 1.7; margin: 0px 0px 20px; outline: none; overflow: hidden; padding: 0px 0px 0px 46px; position: relative;">
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.7; outline: none; padding: 0px; text-align: justify;">
Από τις εκδόσεις Μεταίχμιο κυκλοφορεί το μυθιστόρημα Δάσος σκοτεινό, της Nicole Krauss.</div>
</blockquote>
</div>
</div>
</div>
<div class="post-content" style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px; text-align: justify;">
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.8; margin-bottom: 17px; outline: none; padding: 0px;">
<strong style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;">Ένα βαθυστόχαστο μυθιστόρημα, που ξεχειλίζει από ζωή και χιούμορ, για τα μονοπάτια της συγγραφής, το βάρος της καταγωγής, την ελευθερία των επιλογών</strong>. Τούτο το βαθύ και υπνωτιστικό, επώδυνα όμορφο μυθιστόρημα μεταμόρφωσης και αυτοπραγμάτωσης είναι μια ματιά πέρα από καθετί ορατό, προς το άπειρο.</div>
<a name='more'></a><br />
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.8; margin-bottom: 17px; outline: none; padding: 0px;">
Το νέο, πολυαναμενόμενο βιβλίο της πολυδιαβασμένης, πολυμεταφρασμένης και με πάμπολλες διακρίσεις Αμερικανίδας συγγραφέα<strong style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;"> Nicole Krauss</strong> είναι ένα πολυεπίπεδο, ψυχολογικό μυθιστόρημα, ιδιαίτερα γοητευτικό και πρωτότυπο, με άφθονες αναφορές τόσο στο βιβλικό όσο και στο σύγχρονο Ισραήλ. Αναδεικνύει πλήθος στοιχείων και εικόνων της εβραϊκής κληρονομιάς αλλά και της σύγχρονης ζωής στο Ισραήλ, χρησιμοποιώντας τα δεξιοτεχνικά ως φόντο για το ξεδίπλωμα της περιπέτειας των δύο χαρακτήρων του βιβλίου: ενός μεγαλοδικηγόρου και μιας μυθιστοριογράφου, δύο ανθρώπων που έχουν χάσει τον δρόμο τους στη ζωή και αναζητούν το ψυχικό και πνευματικό τους στίγμα.</div>
<h4 style="box-sizing: border-box; font-size: 18px; letter-spacing: 0px; line-height: 1.3em; margin: 0px 0px 17px; outline: none; padding: 0px;">
Λίγα λόγια για το Βιβλίο</h4>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.8; margin-bottom: 17px; outline: none; padding: 0px;">
<strong style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;">Ο Τζουλς Έπστιν έχει χαθεί από προσώπου γης. Χωρίς ίχνος</strong>. Για την κατάπληκτη οικογένεια του Έπστιν, η εξαφάνιση του άντρα που επί εξήντα οχτώ χρόνια επιδείκνυε ανυπέρβλητο δυναμισμό και δίψα για ζωή σηματοδοτεί την κατάληξη μιας σταδιακής μεταμόρφωσης που ξεκινά μετά τον θάνατο των γονιών του και συνεχίζεται με το διαζύγιό του έπειτα από τριάντα πέντε χρόνια γάμου∙ την εκούσια συνταξιοδότησή του από μια δικηγορική εταιρεία της Νέας Υόρκης και την υλική απογύμνωσή του, καθώς γοργά απαρνιέται τα αποκτήματα μιας ζωής. Με ό,τι έχει απομείνει από τον πλούτο του και με ένα νεφελώδες σχέδιο, ο Έπστιν αναχωρεί για το Χίλτον του <strong style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;">Τελ Αβίβ</strong>.</div>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.8; margin-bottom: 17px; outline: none; padding: 0px;">
Στο μεταξύ, μια συγγραφέας αφήνει τον σύζυγο και τα παιδιά της στο σπίτι τους στο Μπρούκλιν και εγκαθίσταται στο ίδιο ξενοδοχείο, ελπίζοντας ότι η θέα από την πισίνα όπου κολυμπούσε στις διακοπές της παιδί θα τη βοηθήσει να ξεπεράσει το δημιουργικό της αδιέξοδο. Όταν όμως ένας άντρας που ισχυρίζεται ότι είναι πρώην καθηγητής λογοτεχνίας την<strong style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;"> επιστρατεύει για ένα σχέδιο που σχετίζεται με τον Κάφκα, παρασύρεται σε ένα μυστήριο που θα την οδηγήσει σε ένα μεταφυσικό ταξίδι και θα την αλλάξει περισσότερο απ’ όσο θα φανταζόταν ποτέ.</strong></div>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.8; margin-bottom: 17px; outline: none; padding: 0px;">
Το βιβλίο, το οποίο μεταφράζεται ήδη σε περισσότερες από δέκα γλώσσες, διαθέτει όλα τα θετικά χαρακτηριστικά της γραφής της Krauss, που εδώ όμως επανέρχονται με μεγαλύτερο δυναμισμό. Τα θέματα που την απασχολούν και σε προηγούμενα έργα, όπως το βάρος της καταγωγής, η ελευθερία επιλογής αλλά και τα γρανάζια της λογοτεχνικής δημιουργίας εμφανίζονται με διαφορετική σκοπιά, ενώ η συγγραφέας επιστρατεύει εκτός από τη φαντασία της και ένα νέο στοιχείο: <strong style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;">το γλυκόπικρο χιούμορ</strong> που διατρέχει το βιβλίο. «<em style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;">Έξοχο μυθιστόρημα. Είμαι γεμάτος θαυμασμό</em>» γράφει ο <strong style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;">Philip Roth</strong> για το βιβλίο.</div>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.8; margin-bottom: 17px; outline: none; padding: 0px;">
<br /></div>
</div>
<div class="social-links text-center" style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px; text-align: justify;">
<hr style="border-bottom-color: rgb(222, 222, 222); border-bottom-style: solid; border-image: initial; border-left: 0px; border-right: 0px; border-top: 0px; box-sizing: border-box; clear: both; height: 0px; margin: 0px 0px 17px; outline: none; padding: 0px;" />
</div>
<div class="post-meta" style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;">
<div class="row" style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;">
<div class="col-md-12" style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;">
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.8; margin-bottom: 17px; outline: none; padding: 0px; text-align: justify;">
<strong style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;">Πληροφορίες έκδοσης:</strong> Εκδόσεις Μεταίχμιο, τιμή: 14,94 ευρώ, ISBN: 978-618-03-1583-7, Αριθμός σελίδων: 352</div>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.8; margin-bottom: 17px; outline: none; padding: 0px; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.8; margin-bottom: 17px; outline: none; padding: 0px; text-align: justify;">
πηγή: <a href="https://www.timesnews.gr/dasos-skoteino-tis-nicole-krauss-ekdoseis-metaichmio/">timesnews.gr</a></div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
Jeanninehttp://www.blogger.com/profile/00921176163169303850noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-3865045096175157001.post-55933240413637991342018-10-24T08:29:00.003-07:002018-10-24T08:29:45.311-07:00Από τις εκδόσεις Ίκαρος κυκλοφορεί το βιβλίο γνώσεων για παιδιά Η εποχή των δεινοσαύρων, του Dr Steve Brusatte<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="header-standard header-classic single-header" style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #313131; font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 14px; margin: 0px 0px 26px; outline: none; padding: 0px; position: relative; text-align: center;">
<h1 class="post-title single-post-title" style="box-sizing: border-box; font-size: 24px; letter-spacing: 1px; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;">
<a data-rel="penci-gallery-image-content" href="https://www.timesnews.gr/wp-content/uploads/2018/10/9789605722180.jpeg" style="box-sizing: border-box; color: #009fe3; cursor: zoom-in; font-size: 14px; margin: 0px; outline: none; padding: 0px; text-decoration-line: none; transition: color 0.3s ease 0s;"><img alt="Από τις εκδόσεις Ίκαρος κυκλοφορεί το βιβλίο γνώσεων για παιδιά Η εποχή των δεινοσαύρων, του Dr Steve Brusatte" class="attachment-penci-full-thumb size-penci-full-thumb penci-lazy wp-post-image" src="https://www.timesnews.gr/wp-content/uploads/2018/10/9789605722180.jpeg" style="border: none; box-sizing: border-box; display: inline; height: auto; margin: 0px; max-width: 100%; outline: none; padding: 0px; vertical-align: top;" /></a></h1>
</div>
<div class="post-entry blockquote-style-1" style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #313131; font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 14px; line-height: 28px; margin: 0px 0px 33px; outline: none; padding: 0px;">
<div class="inner-post-entry" style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;">
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.8; margin-bottom: 17px; outline: none; padding: 0px; text-align: justify;">
Ποιοι ήταν πραγματικά οι δεινόσαυροι;<br style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;" />Πώς ήταν η ζωή τους στη θάλασσα;<br style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;" />Ποια ήταν η άμυνά τους;<br style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;" />Ποιοι από αυτούς ήταν φυτοφάγοι;<br style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;" />Γιατί δεν κατάφεραν να επιβιώσουν τελικά;</div>
<a name='more'></a><br />
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.8; margin-bottom: 17px; outline: none; padding: 0px; text-align: justify;">
Γραμμένο από τον παλαιοντολόγο Dr Steve Brusatte, αυτό το βιβλίο γνώσεων μας καλεί να ταξιδέψουμε σ’ έναν κόσμο που χάθηκε στα βάθη του παρελθόντος πολλά εκατομμύρια χρόνια πριν… εξερευνώντας περισσότερα από 100 διαφορετικά είδη δεινοσαύρων.</div>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.8; margin-bottom: 17px; outline: none; padding: 0px; text-align: justify;">
<strong style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;">Dr Steve Brusatte, Daniel Chester</strong><br style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;" /><strong style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;">Η εποχή των δεινοσαύρων (Day of the dinosaurs)</strong><br style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;" /><strong style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;">ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ:</strong> Χαρά Γιαννακοπούλου<br style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;" /><strong style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;">ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ:</strong> Βιβλίο γνώσεων</div>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.8; margin-bottom: 17px; outline: none; padding: 0px; text-align: justify;">
<strong style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;">ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΣΗ:</strong> Daniel Chester<br style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;" /><strong style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;">ISBN:</strong> 978-960-572-218-0<br style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;" /><strong style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;">ΣΕΛΙΔΕΣ:</strong> 80<br style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;" /><strong style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;">ΣΧΗΜΑ:</strong> 30 x 30 εκ.</div>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.8; margin-bottom: 17px; outline: none; padding: 0px; text-align: justify;">
<strong style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;">Σκληρό εξώφυλλο</strong><br style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;" /><strong style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;">ΤΙΜΗ:</strong> 16,90 € (περιλαμβάνει ΦΠΑ 6%)<br style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;" /><strong style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;">ΗΛΙΚΙΕΣ:</strong> από 7 ετών</div>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.8; margin-bottom: 17px; outline: none; padding: 0px; text-align: justify;">
<a href="https://www.dropbox.com/s/bga6t2le9amicx9/9789605722180.pdf" style="box-sizing: border-box; color: #009fe3; cursor: pointer; margin: 0px; outline: none; padding: 0px; text-decoration-line: none; transition: color 0.3s ease 0s;"><strong style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;">Διαβάστε απόσπασμα του βιβλίου</strong></a></div>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.8; margin-bottom: 17px; outline: none; padding: 0px; text-align: justify;">
<strong style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;">ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ</strong><br style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;" />Μια περιήγηση σε τέσσερις περιόδους ―την Τριαδική, την Πρώιμη-Μέση Ιουρασική, την Ύστερη Ιουρασική και την Κρητιδική― για να ανακαλύψουμε πώς ζούσαν στην ξηρά, στο νερό και στον ουρανό οι δεινόσαυροι και άλλα προϊστορικά ζώα.</div>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.8; margin-bottom: 17px; outline: none; padding: 0px; text-align: justify;">
Το μεγάλο μέγεθος του βιβλίου που περιλαμβάνει σημειώσεις και αναλυτικό ευρετήριο, σε συνδυασμό με τα έντονα χρώματα από τις εικόνες του Daniel Chester, κερδίζουν ακόμη και τους πιο απαιτητικούς αναγνώστες!</div>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.8; margin-bottom: 17px; outline: none; padding: 0px; text-align: justify;">
<strong style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;">ΟΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΙ</strong><br style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;" />Ο Dr Steve Brusatte είναι παλαιοντολόγος και εξελικτικός ανθρωπολόγος, ειδικευμένος στην ανατομία και την εξέλιξη των δεινοσαύρων. Εργάστηκε ως παλαιοντολόγος και επιστημονικός σύμβουλος στην ταινία «Περπατώντας με τους Δεινόσαυρους» (2013) του BBC Earth της 20th Century Fox.</div>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.8; margin-bottom: 17px; outline: none; padding: 0px; text-align: justify;">
O Daniel Chester είναι συνιδρυτής της Moth Collective, ενός βραβευμένου στούντιο κινουμένων σχεδίων και εικονογράφησης. Η Moth σχηματίστηκε το 2010 για να εξερευνήσει ένα συλλογικό πάθος για ό,τι έχει να κάνει με το σχέδιο.</div>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.8; margin-bottom: 17px; outline: none; padding: 0px; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.8; margin-bottom: 17px; outline: none; padding: 0px; text-align: justify;">
πηγή: <a href="https://www.timesnews.gr/apo-tis-ekdoseis-ikaros-kykloforei-to-vivlio-gnoseon-gia-paidia-i-epochi-ton-deinosayron-toy-dr-steve-brusatte/">timesnews.gr</a></div>
</div>
</div>
</div>
Jeanninehttp://www.blogger.com/profile/00921176163169303850noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3865045096175157001.post-57852088583656425562018-10-24T08:28:00.004-07:002018-10-24T08:28:45.514-07:00Από τις εκδόσεις Ίκαρος κυκλοφορεί το νέο αστυνομικό μυθιστόρημα του Κρίτωνα Σαλπιγκτή, Θρυμματισμένη φρυγανιά.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="header-standard header-classic single-header" style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #313131; font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 14px; margin: 0px 0px 26px; outline: none; padding: 0px; position: relative; text-align: center;">
<h1 class="post-title single-post-title" style="box-sizing: border-box; font-size: 24px; letter-spacing: 1px; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;">
<a data-rel="penci-gallery-image-content" href="https://www.timesnews.gr/wp-content/uploads/2018/10/9789605722562.jpeg" style="box-sizing: border-box; color: #009fe3; cursor: zoom-in; font-size: 14px; margin: 0px; outline: none; padding: 0px; text-decoration-line: none; transition: color 0.3s ease 0s;"><img alt="Από τις εκδόσεις Ίκαρος κυκλοφορεί το νέο αστυνομικό μυθιστόρημα του Κρίτωνα Σαλπιγκτή, Θρυμματισμένη φρυγανιά." class="attachment-penci-full-thumb size-penci-full-thumb penci-lazy wp-post-image" src="https://www.timesnews.gr/wp-content/uploads/2018/10/9789605722562.jpeg" style="border: none; box-sizing: border-box; display: inline; height: auto; margin: 0px; max-width: 100%; outline: none; padding: 0px; vertical-align: top;" /></a></h1>
</div>
<div class="post-entry blockquote-style-1" style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #313131; font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 14px; line-height: 28px; margin: 0px 0px 33px; outline: none; padding: 0px;">
<div class="inner-post-entry" style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;">
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.8; margin-bottom: 17px; outline: none; padding: 0px; text-align: justify;">
Ένα συναρπαστικό αστυνομικό μυθιστόρημα, τοποθετημένο στη Θεσσαλονίκη στα χρόνια της Κατοχής, με αναρίθμητα θύματα, ανεξιχνίαστους φόνους, συμφέροντα οικογενειών και μυστικές υπηρεσίες υπερδυνάμεων, που αλληλεπιδρούν φέρνοντας στην επιφάνεια απόκρυφα γεγονότα και μυστικά.</div>
<a name='more'></a><br />
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.8; margin-bottom: 17px; outline: none; padding: 0px; text-align: justify;">
<strong style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;">Κρίτων Σαλπιγκτής</strong><br style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;" /><strong style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;">Θρυμματισμένη φρυγανιά</strong><br style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;" /><strong style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;">ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ:</strong> Σύγχρονη Ελληνική Πεζογραφία / Αστυνομικό μυθιστόρημα<br style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;" /><strong style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;">ISBN</strong>: 978-960-572-256-2<br style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;" /><strong style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;">ΣΕΛΙΔΕΣ:</strong> 564<br style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;" /><strong style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;">ΣΧΗΜΑ:</strong> 13,5 Χ 20,5 εκ.<br style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;" /><strong style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;">Μαλακό εξώφυλλο</strong><br style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;" /><strong style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;">ΤΙΜΗ:</strong> 16,50 € (περιλαμβάνει ΦΠΑ 6%)<br style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;" /><strong style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;">Διαθέσιμο και σε ebook</strong></div>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.8; margin-bottom: 17px; outline: none; padding: 0px; text-align: justify;">
<a href="https://www.dropbox.com/s/3yfwsc0z8xsrilc/9789605722562.pdf" style="box-sizing: border-box; color: #009fe3; cursor: pointer; margin: 0px; outline: none; padding: 0px; text-decoration-line: none; transition: color 0.3s ease 0s;">Διαβάστε απόσπασμα του βιβλίου</a></div>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.8; margin-bottom: 17px; outline: none; padding: 0px; text-align: justify;">
<strong style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;">ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ</strong><br style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;" />«… με διέλυσε με την ίδια ευκολία<br style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;" />που λιώνει στο τσάι μια θρυμματισμένη φρυγανιά».</div>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.8; margin-bottom: 17px; outline: none; padding: 0px; text-align: justify;">
Δυο παλιοί γνώριμοι, από τη δεκαετία του ’50, ο Τέλης Δημητρέλης, δημοφιλής Έλληνας ποιητής, και ο Αλέξανδρος Τεφλιώνης ή Alex Teff, μεγάλης φήμης μαθηματικός με καριέρα στις ΗΠΑ και συγγραφέας ενός αστυνομικού μυθιστορήματος με διεθνή επιτυχία, συναντιούνται μετά από πολλά χρόνια στη γενέθλια πόλη τους, τη Θεσσαλονίκη.</div>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.8; margin-bottom: 17px; outline: none; padding: 0px; text-align: justify;">
Η συνάντηση αυτή πυροδοτεί καταλυτικές εξελίξεις, καθώς ο Δημητρέλης αναλαμβάνει ρόλο ντετέκτιβ και φέρνει στο φως μια υπόθεση που έχει τις ρίζες της στα χρόνια της Κατοχής: έναν περιβόητο θησαυρό που ο θρύλος λέει πως κλάπηκε από τους Ναζί και έχει θαφτεί κάπου στη Βόρειο Ελλάδα.</div>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.8; margin-bottom: 17px; outline: none; padding: 0px; text-align: justify;">
Το βιβλίο αποτελεί την πρώτη περιπέτεια με ήρωα τον ποιητή Τέλη Δημητρέλη.</div>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.8; margin-bottom: 17px; outline: none; padding: 0px; text-align: justify;">
<strong style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;">Ο ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ</strong></div>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.8; margin-bottom: 17px; outline: none; padding: 0px; text-align: justify;">
Ο Κρίτων Σαλπιγκτής γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1947, όπου και ζει. Σπούδασε πολιτικός μηχανικός στο ΑΠΘ και βιοπορίστηκε ως ελεύθερος επαγγελματίας, εκπονώντας μελέτες του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα. Διακρίθηκε σε πανελλήνιους αρχιτεκτονικούς διαγωνισμούς. Δίδαξε ως ωρομίσθιος καθηγητής στα ΤΕΙ Θεσσαλονίκης (1979-1985). Έως το 2007 αρθρογράφησε σε περιοδικά (Γιατί, Εντευκτήριο, Κανονάκι, Cine 7), σε κινηματογραφικά φύλλα (Fix Carré, Εξώστης, Πρώτο Πλάνο) και σε εφημερίδες (Θεσσαλονίκη, Μακεδονία, Ελευθεροτυπία). Στα βιβλία του περιλαμβάνονται άλλα τρία μυθιστορήματα, μία νουβέλα, μία ιστορική έρευνα, δύο επιστημονικά συγγράμματα, ενώ έχουν ανθολογηθεί και δύο κείμενά του. Υπήρξε δημιουργός της δημοφιλέστατης το 1988-89 στη Βόρεια Ελλάδα χιουμοριστικής εκπομπής «Ο Πατέρας και το Τέρας της Μητέρας» (ΕΡΑ, FM 102). Αποτελεί ιδρυτικό μέλος της Ελληνικής Λέσχης Συγγραφέων Αστυνομικής Λογοτεχνίας (ΕΛΣΑΛ) και διευθύνει τη σειρά «Αστυνομική Βιβλιοθήκη» των εκδόσεων Αιγαίον της Λευκωσίας.</div>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.8; margin-bottom: 17px; outline: none; padding: 0px; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.8; margin-bottom: 17px; outline: none; padding: 0px; text-align: justify;">
πηγή: <a href="https://www.timesnews.gr/apo-tis-ekdoseis-ikaros-kykloforei-to-neo-astynomiko-mythistorima-toy-kritona-salpigkti-thrymmatismeni-frygania/">timesnews.gr</a></div>
</div>
</div>
</div>
Jeanninehttp://www.blogger.com/profile/00921176163169303850noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-3865045096175157001.post-21559005940820960102018-10-24T08:27:00.001-07:002018-10-24T08:27:29.073-07:00«Η κόλαση των παιδιών» της Λιλίκας Νάκου<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="header-standard header-classic single-header" style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #313131; font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 14px; margin: 0px 0px 26px; outline: none; padding: 0px; position: relative; text-align: center;">
<h1 class="post-title single-post-title" style="box-sizing: border-box; font-size: 24px; letter-spacing: 1px; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;">
<a data-rel="penci-gallery-image-content" href="https://www.timesnews.gr/wp-content/uploads/2018/10/katoxi1.jpg" style="box-sizing: border-box; color: #009fe3; cursor: zoom-in; font-size: 14px; margin: 0px; outline: none; padding: 0px; text-decoration-line: none; transition: color 0.3s ease 0s;"><img alt="«Η κόλαση των παιδιών» της Λιλίκας Νάκου" class="attachment-penci-full-thumb size-penci-full-thumb penci-lazy wp-post-image" src="https://www.timesnews.gr/wp-content/uploads/2018/10/katoxi1-1170x878.jpg" style="border: none; box-sizing: border-box; display: inline; height: auto; margin: 0px; max-width: 100%; outline: none; padding: 0px; vertical-align: top;" /></a></h1>
</div>
<div class="post-entry blockquote-style-1" style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #313131; font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 14px; line-height: 28px; margin: 0px 0px 33px; outline: none; padding: 0px;">
<div class="inner-post-entry" style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;">
<br />
<ul style="text-align: left;">
<li> <b>ΓΡΑΦΕΙ Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΠΑΛΟΥΡΔΟΣ</b></li>
</ul>
<br />
<b><br /></b>
<b><br /></b>
<blockquote style="border: none !important; box-sizing: border-box; color: #888888; font-size: 16px; font-style: italic; line-height: 1.7; margin: 0px 0px 20px; outline: none; overflow: hidden; padding: 0px 0px 0px 46px; position: relative;">
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.7; outline: none; padding: 0px;">
<strong style="box-sizing: border-box; font-style: normal; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;">Η ΚΟΛΑΣΗ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ</strong></div>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.7; outline: none; padding: 0px;">
<strong style="box-sizing: border-box; font-style: normal; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;">Της Λιλίκας Νάκου</strong></div>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.7; outline: none; padding: 0px;">
Εκδόσεις «Βιβλιοπωλείον της ΕΣΤΙΑΣ Ι.Δ. ΚΟΛΛΑΡΟΥ» χ.χ.</div>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.7; outline: none; padding: 0px;">
(πρώτη έκδοση Αλεξάνδρεια 1944)</div>
<a name='more'></a></blockquote>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.8; margin-bottom: 17px; outline: none; padding: 0px;">
<img class="aligncenter" src="https://1.bp.blogspot.com/-pM5SELc5OK4/Wkycl9l-C-I/AAAAAAAADCI/XtXr4utQIi8RTO-tcgYDIB6GAlRaSPQjQCLcBGAs/s400/NAKOULILIKA.JPG" style="border: 0px; box-sizing: border-box; display: block; height: auto; margin: 5px auto; max-width: 100%; outline: none; padding: 0px; vertical-align: top;" /> <strong style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;">Ο ΕΓΓΛΕΖΟΣ</strong></div>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.8; margin-bottom: 17px; outline: none; padding: 0px;">
«Ξέρεις…, μου λέει μια μέρα που του έφτιαχνα το κρεβάτι. «Ξέρεις, αδελφή, λέγονταν ο ο φίλος μου Εγγλέζος Χάρης… Ήταν ξανθός, ήταν καλός, ήταν, ήταν…»</div>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.8; margin-bottom: 17px; outline: none; padding: 0px;">
Και ο Βασιλάκης δε σταματούσε να εκθειάζει τον φίλο του. Αυτός ο Εγγλέζος είχε κάνει μεγάλη εντύπωση στο παιδί. Τι λέω εντύπωση! Κάτι περισσότερο… Ίσως να ήταν και το μόνο αίσθημα που να ένιωσε στη ζωούλα του ο Βασιλάκης, εγκαταλειμμένος, και μοναχός καθώς ήταν μέσα στην Αθήνα, ανάμεσα σ’ έναν κόσμο πειναλέο, δυστυχισμένο, που η πείνα τον αγρίευε ολοένα…</div>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.8; margin-bottom: 17px; outline: none; padding: 0px;">
«Πώς τον γνώρισες τον Εγγλέζο σου;» τον ρώτησε μια μέρα μιά άλλη νοσοκόμα, καθώς είμαστε καθισμένες σ έναν ξύλινο μπάγκο στο θάλαμο του Βασιλάκη.</div>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.8; margin-bottom: 17px; outline: none; padding: 0px;">
Όλα τα κρεβάτια, θυμάμαι, ήταν γιομάτα από παιδιά, στοιβαγμένα τρία-τέσσερα μαζί. Δεν είχαμε που να τα βάλουμε, οι Γερμανοί είχαν δώσει διαταγή, θυμάμαι, να μαζεύουν τα παιδιά που πέφτουν στον δρόμο, για να μην φαίνεται που μας κατάντησαν! Δυσκολεύονταν ακόμα να περνάν τα φορτηγά τους, λέγανε…</div>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.8; margin-bottom: 17px; outline: none; padding: 0px;">
«Πώς γνώρισα τον Εγγλέζο;… έκανε ο Βασιλάκης. Θα σας πώ την αλήθεια… και, αν λέω ψέματα, ο Κόλιας είναι κει κάτω να το πεί».</div>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.8; margin-bottom: 17px; outline: none; padding: 0px;">
Και με το δάχτυλό του έδειξε ένα σκελετωμένο αγοράκι σε ένα από τα διπλανά κρεβάτια.</div>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.8; margin-bottom: 17px; outline: none; padding: 0px;">
«Θυμάσαι, βρε Κόλια; Κοιμόμαστε κείνο τον καιρό κατά της Ακρόπολης τα μέρη, σε μια σπηλιά, που λένε πώς ήταν μια φορά φυλακή κάποιου αρχαίου, Σωκράτη νομίζω πως τον έλεγε ο φύλακας… Ναι, εκεί μέσα κοιμόμαστε τις νύχτες, γιατί κάτω στην Αγορά που τρυπώναμε όλο φασαρίες είχαμε…».</div>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.8; margin-bottom: 17px; outline: none; padding: 0px;">
«Και πώς πιάσατε φιλίες με τον Εγγλέζο; Λέγε το λοιπόν!» του έκανε η νοσοκόμα του Βασιλάκη, για να τον βάλει στη σειρά να μας πεί την ιστορία.</div>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.8; margin-bottom: 17px; outline: none; padding: 0px;">
«Να, είμαστε πέντ’-έξι παιδιά που αλητεύαμε κατά την συνοικία του Θησείου και στης Ακρόπολης τα μέρη. Μα εκεί δεν βρίσκαμε τίποτα να φάμε. Δυό παιδιά πεθάνανε και τ’ αφήσαμε κει, ανάμεσα στ’ αρχαία μάρμαρα. Τότε αποφασίσαμε με τον Κόλια να κατεβούμε στην Αθήνα. Ίσως να βρίσκαμε τίποτα στα σκουπίδια να φάμε. Πές, ρε Κόλια λέω ψέματα;… φώναξε ο Βασιλάκης στο φίλο του συνεχίζοντας τη διήγησή του… Μόλις λοιπόν μπήκαμε στην οδό Ερμού, βλέπουμε έναν άνθρωπο που περπάταγε παράξενα. Κρατιόταν στους τοίχους σα νάχε ζαλάδες. Οι άνθρωποι γυρίζαν και τον κοιτούσαν, μα κανένας δε σταματούσε. Ίσως να φοβόνταν. Έμοιαζε νάναι ξένος. «Ρε, του κάνω του Κόλια, Εγγλέζος θάναι! Δε θα μπόρεσε να φύγει με τους άλλους!» Εγώ αγαπούσα τους Εγγλέζους, γιατί, σαν ήρθαν στην Αθήνα, παίζαν με τα παιδιά, μας δίναν καραμέλες. Πάω το λοιπόν κοντά, να καταλάβω αν είναι Εγγλέζος. Τέτοιος ήταν, μόνο που είχε τα χάλια του. Ήταν κάτασπρος σαν το πανί, βογγούσε, έτοιμος να σωριαστεί… Τρέχω στον Κόλια και του λέω: «Ρέ Κόλια, Έγγλέζος είναι! Αληθινός Εγγλέζος, σου λέω, θα τινάξει τα πέταλα!… Δεν είναι καλά!… Θα πεινάει, τι να τον κάνουμε; Να τον αφήσουμε έτσι; Θα τον πιάσουν οι Γερμανοί!». Ο Κόλιας μου κάνει: «Ξέρω γώ τι να τον κάνουμε; Πού να τον κρύψουμε;» «Να! Στη σπηλιά!… Εκεί που κοιμόμαστε, ρε μαλάκα!… Κανένας δε θα τον βρεί!…» «Καλά λες! Μά τι θα τρώει; Μάρμαρα απ’ τις κολόνες;» «Ρέ, άσε τώρα τι θα φάει! Ό,τι βρίσκουμε κ’ μείς!»… Και συμφωνάμε. Τότες τρέχω κατά τον Εγγλέζο και νοήματα του λέω ν’ ρθει μαζί μας, πώς είμαστε φίλοι του. Κατάλαβε και μας ακολουθεί. Ο κακομοίρης! Θα νόμιζε πώς τον πηγαίναμε να τον κρύψουμε σε κανένα σπίτι και όχι σε σπηλιά! Σα φτάσαμε κατά το Θησείο, ο Εγγλέζος δε βάσταξε και πήγε να σωριαστεί κάτω. «Άντε, ντέ! του λέμε… Βάστα μη μείνεις στο δρόμο και σε μαζώξουν στο κάρο! Κουράγιο, ντέ! Περπάτα!… Βαστάξου πάνω μας… Εμείς κρατάμε ακόμη…» Και ο Εγγλέζος, σα να κατάλαβε τι του λέμε, άρχισε να σούρνεται ακουμπώντας στους ώμους μας… Σα φτάσαμε στη σπηλιά, του στρώσαμε κάτι παλιούς σάκους που είχαμε βουτήξει απ’ την Αγορά και ξαπλώθηκε πάνω κει. Μα έτρεμε, τουρτούριζε από το κρύο! Τότε ξαπλωθήκαμε δίπλα του να τον ζεστάνουμε και του ρίξαμε πάνωθέ του κουρέλια. Όσα είχαμε στη σπηλιά… Σε λίγο λέω στον Κόλια: «Ρέ σύ, τι θα φάει ο Εγγλέζος σαν ξυπνήσει; Ποιος ξέρει πόσες μέρες γυρίζει, χαμένος, δίχως γλώσσα να μιλήσει μέσα στην Αθήνα! Τον πονάει η καρδιά μου… Σύμμαχος, ρέ, δεν είναι; Μετά μας δεν πολεμάει;» «Ναίσκε, δίκιο έχεις!… μου κάνει ο Κόλιας. Ξέρεις τι να κάνουμε; Να βουτήξουμε τίποτα κάστανα ή πατάτες, που είδα το πρωϊ να κουβαλάνε στο μανάβη, κάτω στο Θησείο!» «Έ! Το λοιπόν, τρέχα να τις βουτήξεις!…» του λέω. «Ρέ τρελλός είσαι; Θα πάω σα νυχτώσει, να μην με δούν… Έχει το μανάβικο μια χαλασιά στον τοίχο κι από κει τρουπώνω. Τώρα θα με δούν!» «Καλά λές!» Και κοίταξα πέρα κατά τη θάλασσα, από μια χαλασιά της σπηλιάς, πού γυάλιζε ακόμη στο φώς… Σαν έπεσε η νύχτα, ο Κόλιας σούρνοντας βγήκε σαν ποντικός από την τρύπα του, να πάει κατά την Αγορά. Εγώ έμεινα να φυλάω τον Εγγλέζο που κοιμόταν. Δεν ξύπνησε, παρά σαν άναψα φωτιά και τον έπνιξε ο καπνός. Είχαμε κάνει μια τρύπα να βγαίνει ο καπνός και με λίγες πέτρες φτιάξαμε κάτι σαν τζάκι…. Περίμενα λοιπόν τον Κόλια, να φέρει τα κλεψιμέϊκα, να βράσω τις πατάτες… Δεν άργησε να ‘ρθει ο Κόλιας. Έφερε, θυμάμαι, κάστανα. Ο Εγγλέζος ξύπνησε και μας κοίταζε. Σα βράσανε τα κάστανα, του δώσαμε να φάει. Δεν ήθελε να τ’ αγγίξει. Τότε ο Κόλιας θύμωσε. Του λέει: «Δε σ’ αρέσουν τα κλεψιμέϊκα; Άμ’ τι να κάνουμε; Πεινάμε! Λές πως μ’ αρέσει κ’ εμένα να κλέβω και να τρέμει η καρδιά μου να μη με δεί κανείς; Η ανάγκη μας κάνει, ρε κουτο-Εγγλέζε, να βουτάμε ό,τι βρίσουμε… Φάε τώρα μην πεθάνεις και άσε τα ναζάκια!» Και, δός του, με τα νοήματα, να τον κάνουμε να νιώσει τι λέγαμε… Και ο Εγγλέζος άρχισε να γελά και να τρώει, σα να κατάλαβε τη γλώσσα μας. Ευχαριστηθήκαμε που έτρωγε. Πεινούσε ο δόλιος! Ευθύς μας έδειξε κάτι φωτογραφίες. Είχε μάνα, πατέρα, και αδερφάκια. Πού να ξέρανε σε τι χάλι βρίσκονταν ο Χάρης, και σε ξένον τόπο!… Εμείς δεν είχαμε πιά ούτε μάνα, ούτε πατέρα, του έκανα με νοήματα. «Όλοι καπούτ», πέθανε! Κατάλαβες;» Ο Χάρης σαν να πήγε στο νόημα και αναστέναξε. Μας χάϊδεψε ύστερα το κεφάλι… Καιρό είχε χέρι να μας χαϊδέψει έτσι, βρώμικα, ψωριασμένα. Ποιος ήθελε να μας αγγίξει;… Με το Χάρη γίναμε το λοιπόν πρώτοι φίλοι και οι τρείς. Λές και καταλάβαινε ελληνικά και σ’ ό,τι του λέγαμε έμπαινε στο νόημα. Καμιά φορά έβγαινε έξω. Ο Θεός ξέρει που πήγαινε! Μά το βράδυ γύριζε πάντα στη φωλιά μας. Μια φορά κουβάλησε μια κουβέρτα. Μιαν άλλη φορά μισό καρβέλι ψωμί. Μυστήριο πού το έβρισκε!… «Ρέ σύ, μου λέει ο Κόλιας, θε νάχει κρυφούς φίλους στην Αθήνα και θα τον βοηθάνε. Μονάχα εμείς θέ νάμαστε φίλοι του;» Και ζηλέψαμε. Ό,τι νάφερνε, το μοιραζόταν με μας. Άλλη μία φορά, έφερε ένα κουτί κονσέρβα μαγερεμένο φαϊ. Τρελλαθήκαμε σαν την άνοιξε. Πέσαμε και τρώγαμε σαν λιμασμένοι! Γλείψαμε και το κουτί! Ο Χάρης γελούσε που μας έβλεπε. Γελούσε ή έκλαιγε; Τα μάτια του θυμάμαι, ήταν γιομάτα δάκρυα. Και μουρμούριζε…, δε θυμάμαι… «Μπόϊ» έλεγε, κάτι τέτοιο. Σά να έλεγε: «Καημένα παιδιά!…» Στο τέλος κάτι νογάγαμε από εγγλέζικα, γιατί κάθισε κάμποσον καιρό ο Χάρης μαζί μας. Σαν κλέβαμε τώρα, είχαμε άλλη χαρά, κάτι να του φέρουμε… Εκείνο τον καιρό είχανε λυσσάξει οι Γερμανοί. Όπου βρίσκανε Εγγλέζο τον σκοτώνανε, όπως και αυτούς που τους κρύβανε. Έτσι είχα ακουστά να λένε στην Αγορά. «Αν μας πιάσουνε, θα μας σκοτώσουνε κ’ εμάς έλεγε ο Κόλιας» «Τι λές, ρέ; Τι να κάνω. Θα χαθεί στη Βενετιά βελόνι, όπως έλεγε η μάνα μου! Θα ξεβρωμίσει ο τόπος! Όλο ψώρα και βρωμιά είμαστε, δεν το νιώθεις;»…. Μα εμείς τον αγαπούσαμε το Χάρη. Ήταν φίλος μας. Μαζί τρώγαμε, μαζί κοιμόμαστε. Άναβε όμορφα τη φωτιά, έψενε τα κάστανα. Τη νύχτα δε κρυώναμε, οι τρείς μας ο ένας κοντά στον άλλον. Περάσαμε ωραία τότε με το Χάρη… Μια νύχτα όμως, που είχε βγεί έξω και γύρισε, μας έδωσε να καταλάβουμε πώς αύριο θα έφευγε. Μας έδειξε πέρα τα βουνά. Θα έφευγε για τα βουνά. Λυπόταν, λέει, να μας αφήσει. Σίγουρα μας αγαπούσε κι αυτός. Έβαζε το ένα χέρι στην καρδιά και μας το έλεγε. Ήταν κι αυτός λυπημένος. Μά τι να κάνει; Έπρεπε να φύγει! Θα είχε πάρει διαταγή, φαίνεται, ν’ ανταμώσει κι άλλους Εγγλέζους; Ποιος το ξέρει! Έτσι είχα ακουστά να λένε στην Αγορά κείνο τον καιρό… Η στεναχώρια μας ήταν μεγάλη. Του Κόλια τα μάτια βουρκώσανε. Και τα δικά μου το ίδιο… «Πού πας, ρε κουτό-Εγγλέζε; Του κάνει ο Κόλιας. Θα σε πιάσουν οι Γερμανοί, μωρέ!… Δε χωρατεύουν αυτοί! Θα σε σκοτώσουν, κακομοίρη!.. Και μείς σε θέλουμε κοντά μας!.. Σε πονέσαμε!… Εσύ, ρέ Χάρη θα μας θυμάσαι καμιά φορά σαν τελειώσει ο πόλεμος και ζούμε; Θα θυμάσαι, ρέ, εμάς τα φτωχαδάκια, που φάγαμε μαζί ψωμί κι αλάτι; Για, ούτε σε ξέρω, ούτε με ξέρεις; Όλα να τα περιμένει κανείς!…» Του Χάρη τα μάτια ήταν βουρκωμένα… Το άλλο πρωί έφυγε ο Εγγλέζος. Μας φάνηκε τότε η σπηλιά αδειανή χωρίς αυτόν. Δεν μπορούσαμε πιά να μείνουμε εκεί χωρίς το φίλο μας. Φύγαμε το λοιπόν και κατεβήκαμε να διακονέψουμε στην Αθήνα… πότε πέφταμε στο δρόμο να μας λυπηθούνε και να μας δώσουνε οι άνθρωποι κάτι να φάμε, πότε μας κυνηγούσανε οι νοικοκυρές και μας διώχνανε. Άλλοτε πάλι, κοιμόμαστε σε καμιά μάντρα με σκουπίδια και τρώγαμε ό,τι φλούδια βρίσκαμε πεταμένα… Άσ’ τα! Γρουσουζιά μας έφερε που έφυγε ο Χάρης1 Τα ποδάρια μας πιά τρέμανε, δε μας σηκώνανε, ήτανε σα νάχαμε ξένα πόδια, από μπαμπάκι! Και να κάνει ένα κρύο! Πού βρέθηκε τόσο κρύο; «Οι Γερμανοί το κουβαλήσαν κι αυτό από τον καταραμένο τόπο τους!» άκουσα να λέει μια γυναικούλα σε μια άλλη, στην Αγορά…. Λέω το λοιπόν στον Κόλια μια μέρα: «Ξέρεις, ρέ Κόλια, γρουσουζιά ήταν για μας πούφυγε ο Εγγλέζος!… Καλή μέρα δεν βλέπουμε! Θα πεθάνουμε ρέ…» Έτσι λέω κ’ εγώ! Μου κάνει. Και δε φτάνει αυτό, έχω και την έννοια του Χάρη!… Να μην τον πιάσανε οι Γερμανοί, να μην τον σκοτώσανε, ποιος ξέρει!…»</div>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.8; margin-bottom: 17px; outline: none; padding: 0px;">
Όλο το φίλο μας τον Εγγλέζο συλλογιζόμαστε. Δε μας έφταναν τα χάλια μας! Και, σα βλέπαμε Γερμανούς, αγριεύαμε, όχι σα μερικούς που γίνανε λούστροι και λουστράρανε τις μπότες των Γερμανών! Μα και κασελάκι νάχαμε ποτέ εμείς δε θα λουστράραμε τις μπότες των Γερμανών και να φωνάζαμε: «Έξτρα πρίμα πούτς!» «Είναι όλοι τους αντίχριστοι!» έλεγε ένας μανάβης στο Θησείο… Σα νάχε δίκιο. Γιατί σκοτώνουν τους ανθρώπους;… Το λοιπόν, μια μέρα, εκεί που διακονεύαμε στη λεωφόρο Σοφίας, μπροστά στον Άγιο Νικόλα, βλέπουμε τα μεγάλα καμιόνια των Γερμανών, εκεί σταματημένα. Μέσα είχαν ένα σωρό Εγγλέζους που πιάσανε. Κόσμος πολύ είχε σταθεί και κοίταζε. Μα τους έδιωχναν θυμωμένοι οι Γερμανοί. «Ούστ! Ούστ!» φωνάζανε σα νατανε σκυλιά οι άνθρωποι. Τρουπώσαμε κι εμείς μεσ’ στον κόσμο, να δούμε- δε΄ φοβόμαστε… Ξαφνικά η καρδιά μου ξεπετάχτηκε!… Μέσα στο φορτηγό ήταν ο Χάρης!… Τον γνώρισα!… «Ρέ Χάρη! Του φωνάζω. Και δίνω μια πηδησιά και σκαρφαλώνω στο καμιόνι και του πετώ ένα ξεροκόμματο ψωμί που μια γριά μούδωσε στο δρόμο… Μά νάταν και ο Χάρης;…</div>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.8; margin-bottom: 17px; outline: none; padding: 0px;">
Δεν πρόφτασα να δω καλά, γιατί με βούτηξε ευθύς ένας Γερμαναράς και με πέταξε κάτω με κλωτσιές!… Τότε είναι που έσπασα το ποδάρι μου και λιγοθύμησα… Σαν άνοιξα, τα μάτια, βρέθηκα εδώ στη Ριζάρειο… Πάνε κάμποσοι μήνες τώρα που είμαι εδώ και το ποδάρι μου ακόμα δεν έγιανε!…</div>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.8; margin-bottom: 17px; outline: none; padding: 0px;">
Αυτά είπε ο Βασιλάκης και σώπασε. Ύστερα πάλι ξαναγύρισε το κεφάλι του προς εμάς τις νοσοκόμες και είπε:</div>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.8; margin-bottom: 17px; outline: none; padding: 0px;">
«Για πές μου, εσύ αδελφή, που είσαι η πιο μεγάλη. Θα γίνω καλά ή θα μείνω σακάτης σ’ όλη μου τη ζωή; Γιατί, αν ξανάρθουν οι Εγγλέζοι, πως θα τρέξω να τους υποδεχτώ και πως θα με γνωρίσει ο φίλος μου ο Χάρης, έτσι κουτσοπόδαρο και σακατεμένο;… Αυτός είναι ο καημός μου!…» είπε τελειώνοντας την ιστορία του ο Βασιλάκης.</div>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.8; margin-bottom: 17px; outline: none; padding: 0px; text-align: right;">
<strong style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;">ΛΙΛΙΚΑΣ ΝΑΚΟΥ</strong>, Η Κόλαση των παιδιών, εκδόσεις Εστίας χ.χ. σελίδες 109-115.</div>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.8; margin-bottom: 17px; outline: none; padding: 0px; text-align: center;">
<img alt="ÎÏοÏÎλεÏμα εικÏÎ½Î±Ï Î³Î¹Î± "ΠκÏλαÏη ÏÏν ÏαιδιÏν" ÏÎ·Ï ÎÎ¹Î»Î¯ÎºÎ±Ï ÎÎ¬ÎºÎ¿Ï " src="https://www.pixelbooks.gr/img/normal/covers/i-kolasi-ton-paidion-7733cover.jpg" style="border: 0px; box-sizing: border-box; height: auto; margin: 0px; max-width: 100%; outline: none; padding: 0px; vertical-align: top;" /></div>
<ul style="box-sizing: border-box; list-style: none; margin: 0px 0px 20px; outline: none; padding: 0px 0px 0px 50px;">
<li style="box-sizing: border-box; line-height: 1.7; list-style: square; margin: 0px 0px 7px; outline: none; padding: 0px; position: relative;"><strong style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;">Σημειώσεις του ΓΙΩΡΓΟΥ ΜΠΑΛΟΥΡΔΟΥ</strong></li>
</ul>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.8; margin-bottom: 17px; outline: none; padding: 0px;">
Η συλλογή αυτή διηγημάτων της πεζογράφου και δημοσιογράφου Λιλίκας Νάκου είναι αφιερωμένη «ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΠΟΥ ΘΕΡΙΣΕ Η ΠΕΙΝΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΤΟΝ ΧΕΙΜΩΝΑ ΤΟΥ ΣΑΡΑΝΤΑΕΝΑ-ΣΑΡΑΝΤΑΔΥΟ»</div>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.8; margin-bottom: 17px; outline: none; padding: 0px;">
Η Λιλίκα Νάκου γεννημένη στην Αθήνα αλλά με καταγωγή από την Λειβαδιά γεννήθηκε στα 1904 άλλοι αναβιβάζουν την χρονολογία στα 1899 άλλοι γράφουν 1905 και πέθανε στην Αθήνα στις 25/5/1989. Δυναμική σαν χαρακτήρας και με δημοσιογραφικό και συγγραφικό ταλέντο εμφανίζεται στα γράμματα από πολύ νωρίς</div>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.8; margin-bottom: 17px; outline: none; padding: 0px;">
Η συλλογή αυτή με τα μικρά διηγήματα, δεκαεπτά τον αριθμό, «Ο Εγγλέζος» που επέλεξα να μεταφέρω εδώ είναι το όγδοο στην σειρά, είναι μια μικρή παιδική τοιχογραφία της Κατοχής. Μια τοιχογραφία του δράματος που βίωσαν τα μικρά ελληνόπουλα, παιδικές ψυχές τραυματισμένες σωματικά και ψυχικά που μας εξιστορούν τα τραγικά γεγονότα που βίωσαν και έζησαν, ορφανά τα περισσότερα, χαμίνια του δρόμου και της ζωής, που δεν είναι παρά το δράμα ενός ολόκληρου λαού την περίοδο της Γερμανικής Κατοχής. Στιγμιότυπα και γεγονότα, καθημερινά περιστατικά αντίστασης και πολεμικά συμβάντα, επικίνδυνα για την ίδια τους την ζωή ανδραγαθήματα μικρών μπόμπιρων. Περιστατικά που υπερέβαιναν το μπόι των μικρών ελληνόπουλων, ατομικές πράξεις ηρωϊσμού και αυτοθυσίας, ενέργειες εναντίον των κατακτητών που γινόντουσαν τις περισσότερες φορές αυθόρμητα και ασχεδίαστα. Σαν ένα παιχνίδι με τον θάνατο για την απελευθέρωση της σκλαβωμένης πατρίδας. Γεγονότα που σημάδεψαν δια βίου τις συνειδήσεις και την σωματική υπόσταση εκατομμυρίων ανώνυμων ελλήνων και ελληνίδων που βρέθηκαν σχεδόν από το πουθενά στην δίνη ενός παγκόσμιου πολέμου που τους άλλαξε την ζωή, κατέστρεψε τα όνειρα και τις ελπίδες τους, έχασαν αγαπημένα τους συγγενικά και φιλικά πρόσωπα. Σκοτώθηκαν δικοί τους άνθρωποι, ξεκληρίστηκαν οικογένειες τόσο από τις εχθροπραξίες των ξένων κατακτητών όσο και από τις εσωτερικές δυνάμεις κατοχής. Έλληνες και Ελληνίδες που τραυματίστηκαν θανάσιμα, πείνασαν, πέθαναν στους δρόμους από τον λιμό, φυλακίστηκαν, βασανίστηκαν, στάλθηκαν σε στρατόπεδα συγκεντρώσεως, χωρίστηκαν από αγαπημένα τους πρόσωπα, ριψοκινδύνεψαν την ίδια τους την ζωή κάνοντας με όποιον τρόπο μπορούσαν και με όποια μέσα διέθεταν αντίσταση εναντίον των κατακτητών. Πλήρωσαν με την θέλησή τους ένα βαρύ τίμημα για την αποτίναξη του άξονα από τα ελληνικά εδάφη. Αγωνίστηκαν θαρραλέα να διώξουν τον βάρβαρο κατακτητή, την στρατιωτική δύναμη και ισχύ μια χώρας και του λαού της που, υπακούοντας στα παραγγέλματα ενός παρανοϊκού δικτάτορα, αιματοκύλησαν μια ολόκληρη ήπειρο και σκόρπισαν τον όλεθρο παγκοσμίως.</div>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.8; margin-bottom: 17px; outline: none; padding: 0px;">
Και είναι πράγματι εύστοχος ο τίτλος του βιβλίου που επιλέγει η Λιλίκα Νάκου για να μας εξιστορήσει μέσα από τα μάτια και τα λόγια και τις πράξεις των παιδιών τον πόλεμο και την κατοχή. Η περίοδος εκείνη, ήταν η «Κόλαση των παιδιών» αλλά και των μεγάλων. Η Ελλάδα ολάκερη είχε βυθιστεί σε μια κολασμένη ατμόσφαιρα, σε ένα κλίμα τρομοκρατίας και σκοτωμών στις εν ψυχρώ δολοφονίες και εκτελέσεις του πλέον εύρωστου ελληνικού αντρικού και γυναικείου πληθυσμού, μικρών και μεγάλων που αντιστέκονταν και πολεμούσε τον ξένο δυνάστη προσπαθώντας με όποιον τρόπο μπορούσε να αντισταθεί ενάντια στον εχθρό, να σταθεί δίπλα στις συμμαχικές δυνάμεις, να τις βοηθήσει και να τις συμπαρασταθεί, που αγωνίζονταν και εκείνες μέσα στην χώρα μας να νικήσουν τα ιταλικά και ναζιστικά στρατεύματα.</div>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.8; margin-bottom: 17px; outline: none; padding: 0px;">
Η παιδική φιλία, ο αγνός και άδολος πατριωτισμός, η αλληλεγγύη, η αγαθότητα των πράξεων, ο παιδικός αυθορμητισμός, η αφέλεια, η παιδική ζεστασιά, η συγκίνηση των τραγικών εκείνων στιγμών, η φτώχεια και η παιδική εξαθλίωση, η παιδική ορφάνια και ο φόβος, τα υποτυπώδη μέσα επιβίωσης και αντίστασης που διέθεταν τα δύο μικρά παιδιά στο διήγημα ο «Εγγλέζος», η κρυψώνα-σπηλιά, που χρησιμοποιούσαν σαν καταφύγιο και ύπνο, η παιδική αγάπη, το παιδικό πείσμα και η τόλμη που έδειχναν στην προσπάθειά τους να βοηθήσουν έναν νέο σε ηλικία άγγλο στρατιώτη, τον Χάρη, η αναζήτηση τροφής μέσα από τα σκουπίδια, οι μικροκλοπές επιβίωσης που αναγκάζονταν να κάνουν, μας εξιστορούνται με απλό, εύληπτο τρόπο μέσα από τα απλά και «αντρίκια» λόγια των μικρών αυτών Ελληνόπουλων. Ελληνόπουλων που και αυτά έχουν το μερίδιο της δόξας στην αντίσταση κατά του κατακτητή μέσα στη δίνη του πολέμου. Ένας παράλληλος παιδικός κόσμος εξίσου ηρωικός που δρούσε κοντά με τους μεγάλους συμπατριώτες μας Έλληνες τις κρίσιμες αυτές για το έθνος στιγμές. Ένας παιδόκοσμος με εθνικό φρόνημα, που συνέβαλε με τις πολεμικές και καθημερινές του ανδραγαθίες, στην απελευθέρωση της χώρα μας και στην σημερινή μας ελευθερία. Ένας κόσμος παιδικών φωνών και παιδικής τόλμης που η συμβολή του, είναι και τεράστια και αποφασιστική μέσα στην δοξασμένη ιστορία των Ελλήνων. Είναι οι Μικροί Ήρωες, που τους έλεγαν είτε Γιώργο Θαλάσση, είτε Σπίθα, είτε με τα χιλιάδες άλλα ονόματα των ελλήνων ανώνυμων αγωνιστών.</div>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.8; margin-bottom: 17px; outline: none; padding: 0px;">
Τα παιδικά αυτά διηγήματα της Λιλίκας Νάκου,-που στην ουσία τους, δεν είναι και τόσο παιδικά, παρά του ότι οι ήρωες είναι μικρά παιδιά- της γυναικείας γραφίδας με το συγγραφικό και δημοσιογραφικό ταλέντο, ίσως μια άλλης εποχής, μας δείχνουν το πώς και με ποιόν τρόπο και ποια μέσα αγωνίστηκαν για την ελευθερία της πατρίδας τους όλοι οι Έλληνες. Μικροί και μεγάλοι. Φτωχοί και εξαθλιωμένοι. Νησιώτες και αστοί. Σύσσωμος ο ελληνικός λαός αντιστάθηκε εντός και εκτός της χώρας. Η ανθρώπινη συμπόνια και αλληλεγγύη, η αδελφική αγάπη και η προσφορά, το συντρέξιμο όπως γνωρίζουν οι Έλληνες από την παράδοσή τους στον πόνο του άλλου, η φιλανθρωπία και η χριστιανική προσφορά, ήταν οι αρετές που είχαν μέσα στις ψυχές τους οι Έλληνες εκείνης της τραγικής περιόδου και που αναδύθηκαν στην επιφάνεια και πλημμύρισαν φανερά ή κρυφά τον ουρανό της Ελλάδας πάνω από την χώρα. Ασφαλώς υπήρχαν και οι εξαιρέσεις, οι συνεργάτες των κατακτητών, αλλά αυτό μπροστά στον πανεθνικό και παλλαϊκό αγώνα των Ελλήνων, δεν αξίζει να μετρηθεί. Και ποια περίοδο της ελληνικής ιστορίας δεν είχε τους έλληνες που μήδισαν; Το ζήτημα είναι όταν τα μετέπειτα μεταπολεμικά χρόνια, τα πολιτικά, τα πέτρινα χρόνια, οι μειοψηφίες αυτές των Ελλήνων βρέθηκαν στα πολιτικά και κυβερνητικά πράγματα της χώρας και απέκτησαν εξουσία και ισχύ. Αυτό όμως, το εκ των υστέρων αποτέλεσμα, δεν μειώνει το αγωνιστικό φρόνημα των Ελλήνων πατριωτών, των Ελλήνων αγωνιστών, των Ελλήνων της φτωχολογιάς και της πείνας, της αγραμματοσύνης και της εξαθλίωσης με την μεγάλη καρδιά αλληλεγγύης, το πατριωτικό φρόνημα και την αγάπη για τα ιερά χώματα της πατρίδας τους, όλους αυτούς, που είτε ήσαν χαμένοι ανθυπολοχαγοί στην Αλβανία, είτε ήσαν απλοί φαντάροι, φυλακισμένοι κομμουνιστές, είτε δεξιοί πατριώτες και αγωνιστές, όλοι αυτοί οι Έλληνες που ερχόντουσαν από τα βάθη της Ιστορίας και δεν ξέρανε που θα οδηγηθούν, έδωσαν την ζωή τους, την πρόσφεραν βαρύ τίμημα για να είμαστε εμείς σήμερα ελεύθεροι. Όχι για να τους περιφέρουμε πάνω στα αναπηρικά καροτσάκια σε παρελάσεις ή να ακούμε για τα πολεμικά τους κατορθώματα από την αξέχαστη φωνή της Σοφίας Βέμπο αλλά για να θυμόμαστε που ανήκουμε. Από ποιες ρίζες τρεφόμαστε. Εμείς οι σημερινοί αδιάφοροι νεοέλληνες. Οι ευρωφονιάδες του κερατά.</div>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.8; margin-bottom: 17px; outline: none; padding: 0px; text-align: right;">
Πειραιάς, 12 Οκτωβρίου του 2018</div>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.8; margin-bottom: 17px; outline: none; padding: 0px 0px 0px 60px;">
<em style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;">«Τα μαύρα τανκς, σιμώνοντας, σιμώνοντας.</em></div>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.8; margin-bottom: 17px; outline: none; padding: 0px 0px 0px 60px;">
<em style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;">Ποιος θάνατος; Ποιος θάνατος; Ζήτω!</em></div>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.8; margin-bottom: 17px; outline: none; padding: 0px 0px 0px 60px;">
<em style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;">Ο Πέτρος στα χέρια των διαδηλωτών φωνάζοντας</em></div>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.8; margin-bottom: 17px; outline: none; padding: 0px 0px 0px 60px;">
<em style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;">«σύντροφοι δεν είναι θάνατος εδώ δεν είναι θάνατος.</em></div>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.8; margin-bottom: 17px; outline: none; padding: 0px 0px 0px 60px;">
<em style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;">Ενός λεπτού σιγή για τους νεκρούς μας»</em></div>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.8; margin-bottom: 17px; outline: none; padding: 0px 0px 0px 60px;">
<em style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;">Ετούτος εδώ ο λαός δεν γονατίζει</em></div>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.8; margin-bottom: 17px; outline: none; padding: 0px 0px 0px 60px;">
<em style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;">Παρά μονάχα μπροστά στους νεκρούς του….»</em></div>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.8; margin-bottom: 17px; outline: none; padding: 0px 0px 0px 60px;">
<strong style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;">Γιάννης Ρίτσος</strong>, από την συλλογή Οι γειτονιές του κόσμου</div>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.8; margin-bottom: 17px; outline: none; padding: 0px 0px 0px 60px;">
<br /></div>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.8; margin-bottom: 17px; outline: none; padding: 0px 0px 0px 60px;">
<br /></div>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.8; margin-bottom: 17px; outline: none; padding: 0px 0px 0px 60px;">
πηγή: <a href="https://www.timesnews.gr/quot-i-kolasi-ton-paidion-quot-tis-lilikas-nakoy/">timesnews.gr</a></div>
</div>
</div>
</div>
Jeanninehttp://www.blogger.com/profile/00921176163169303850noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3865045096175157001.post-86927042092850374322018-05-14T09:06:00.001-07:002018-05-14T09:06:24.066-07:00Στη Μαύρη Άμμο της αναπόδραστης μοίρας<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="header-standard header-classic single-header" style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #313131; font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 14px; margin: 0px 0px 26px; outline: none; padding: 0px; position: relative; text-align: center;">
<h1 class="post-title single-post-title" style="box-sizing: border-box; font-size: 24px; letter-spacing: 1px; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;">
<a data-rel="penci-gallery-image-content" href="https://www.timesnews.gr/wp-content/uploads/2018/05/kontoleon_kentriki.jpg" style="box-sizing: border-box; color: #009fe3; cursor: zoom-in; font-size: 14px; margin: 0px; outline: none; padding: 0px; text-decoration-line: none; transition: color 0.3s;"><img alt="Στη Μαύρη Άμμο της αναπόδραστης μοίρας" class="attachment-penci-full-thumb size-penci-full-thumb penci-lazy wp-post-image" src="https://www.timesnews.gr/wp-content/uploads/2018/05/kontoleon_kentriki.jpg" style="border: none; box-sizing: border-box; display: inline; height: auto; margin: 0px; max-width: 100%; outline: none; padding: 0px; vertical-align: top;" /></a></h1>
</div>
<div class="post-entry blockquote-style-1" style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #313131; font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 14px; line-height: 28px; margin: 0px 0px 33px; outline: none; padding: 0px;">
<div class="inner-post-entry" style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;">
<div class="article-tools clearfix" style="box-sizing: border-box; clear: both; margin: 0px; outline: none; padding: 0px; text-align: justify;">
<div class="buttonheading" style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;">
</div>
</div>
<div class="article-content" style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px; text-align: justify;">
<ul style="box-sizing: border-box; list-style: none; margin: 0px 0px 20px; outline: none; padding: 0px 0px 0px 50px;">
<li style="box-sizing: border-box; line-height: 1.7; list-style: square; margin: 0px 0px 7px; outline: none; padding: 0px; position: relative;"><strong style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;">ΓΡΑΦΕΙ Ο ΜΙΧΑΛΗΣ ΜΑΚΡΟΠΟΥΛΟΣ</strong></li>
</ul>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.8; margin-bottom: 17px; outline: none; padding: 0px;">
<br /></div>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.8; margin-bottom: 17px; outline: none; padding: 0px;">
Για το μυθιστόρημα του Μάνου Κοντολέων «Η Κασσάνδρα στη Μαύρη Άμμο» (Πατάκης).</div>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.8; margin-bottom: 17px; outline: none; padding: 0px;">
Στο επίμετρο του μυθιστορήματός του <em style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;">Η Κασσάνδρα στη Μαύρη Άμμο</em>, ο Μάνος Κοντολέων λέει πως σκέφτηκε για πρώτη φορά να πλάσει μια ιστορία με πρωταγωνίστρια την τραγική μάντισσα το 1965, όταν παρακολούθησε στο Ηρώδειο μια παράσταση του «Αγαμέμνονα» του Αισχύλου σκηνοθετημένη από τον Αλέξη Μινωτή, όπου ερμήνευε την Κασσάνδρα η Ελένη Χατζηαργύρη – την «ενσάρκωνε», γράφει ο Κοντολέων, και το ρήμα μοιάζει να μην είναι τυχαίο, γιατί η Κασσάνδρα στο μυθιστόρημά του έχει φύση λιγότερο πνευματική και περισσότερο σαρκική, είναι μάντισσα παρά τη θέλησή της, ενώ παλεύει ενάντια στη μοίρα που της ορίστηκε, ώστε να καταχτήσει τη γυναικεία πληρότητα που άθελά της στερήθηκε.</div>
<a name='more'></a><br />
<blockquote style="border: none !important; box-sizing: border-box; color: #888888; font-size: 16px; font-style: italic; line-height: 1.7; margin: 0px 0px 20px; outline: none; overflow: hidden; padding: 0px 0px 0px 46px; position: relative; text-align: left;">
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.7; outline: none; padding: 0px;">
Η <em style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;">Μαύρη Άμμος </em>του τίτλου είναι σύμβολο αφενός της μαντικής τέχνης της, ο τόπος όπου κατοικούν οι τρομερές εικόνες που βλέπει η Κασσάνδρα δίχως να μπορεί να τις αλλάξει, κι αφετέρου της στειρότητας που της επιβλήθηκε ενώ η ίδια λαχταρούσε τη μητρότητα και τη θνητότητα.</div>
</blockquote>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.8; margin-bottom: 17px; outline: none; padding: 0px;">
Και τούτη η <em style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;">Μαύρη Άμμος </em>του τίτλου είναι σύμβολο αφενός της μαντικής τέχνης της, ο τόπος όπου κατοικούν οι τρομερές εικόνες που βλέπει η Κασσάνδρα δίχως να μπορεί να τις αλλάξει, κι αφετέρου της στειρότητας που της επιβλήθηκε ενώ η ίδια λαχταρούσε τη μητρότητα και τη θνητότητα, αρνούμενη την πρόταση του θεού να τον ακολουθήσει και τιμωρούμενη γι’ αυτό με το να μη γίνονται πιστευτές οι προρρήσεις της. Είναι η Μαύρη Άμμος ταυτόχρονα μια μεταφορά για το τραγικό πεπρωμένο της Κασσάνδρας και για την ολέθρια μοίρα της πόλης της και του γένους του Πριάμου. Και τούτη η πολυσήμαντη Μαύρη Άμμος εντέλει είναι η μοιραία κατάληξη όσων θέλησαν κατά πρώτον να μάθουν τι τους έμελλε και κατά δεύτερον να πάρουν αυτή τη μοίρα στα χέρια τους και να την ορίσουν οι ίδιοι, αλλάζοντάς την.</div>
<div style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;">
«Γεμάτος ο τόπος ολόγυρα από σημεία –τρίστρατα, μικροί τύμβοι, θάμνοι αειθαλών φυτών– όπου κάποτε σκορπίστηκαν οι στάχτες ανώνυμων νεκρών», λέγεται κάπου. «Στα ίδια σημεία και στις γύρω περιοχές, άλλοι περιπατούν, κάποιοι φιλοσοφούν, άλλοι σπέρνουν, ενίοτε και κάποιοι αφοδεύουν, υπάρχουν και εκείνοι που τυχόν αναζητούν πέτρες να χτίσουν τα σπίτια τους.</div>
<div style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;">
»Πεθαίνουν –και ο θάνατός τους εγγράφεται στη ζωή που συνεχίζεται– μόνο όσοι επωνύμως επισκέπτονται τόπους όπως η Μαύρη Άμμος μου – οι υπερφίαλοι, οι αλαζόνες, οι ποιητές και… Οι ηγεμόνες».</div>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.8; margin-bottom: 17px; outline: none; padding: 0px;">
Η αλαζονεία της επωνυμίας, του ξεχωρίσματος από το ανώνυμο πλήθος, καθρεφτίζεται σαν σε σκοτεινό καθρέφτη στη Μαύρη Άμμο της μάντισσας που δεν ήθελε κανείς ν’ ακούσει, της Κασσάνδρας.</div>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.8; margin-bottom: 17px; outline: none; padding: 0px;">
Την ιστορία της την αφηγείται η ίδια, με ένθετα εδώ κι εκεί στο λόγο της μικρά ή μεγαλύτερα αποσπάσματα από τον <em style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;">Αγαμέμνονα </em>του Αισχύλου στις μεταφράσεις του Τάσου Ρούσσου και του Γρυπάρη, από τις <em style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;">Τρωάδες </em>του Ευριπίδη στις μεταφράσεις του Ρούσσου και του Θρασύβουλου Σταύρου, από την <em style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;">Εκάβη</em> του Ευριπίδη, πρωτίστως από την <em style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;">Ιλιάδα </em>στις μεταφράσεις του Μαρωνίτη και του Πολυλά.</div>
<table align="center" border="0" style="border-collapse: collapse; border-left: 1px solid rgb(245, 245, 245); border-right: 1px solid rgb(245, 245, 245); border-spacing: 0px; border-top: 1px solid rgb(245, 245, 245); box-sizing: border-box; margin: 0px 0px 22px; outline: none; padding: 0px; width: 779.2px;"><tbody style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;">
<tr style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;"><td style="border-bottom: 1px solid rgb(233, 233, 233); box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 12px;"><img alt="alt" src="https://www.bookpress.gr/images/stories/2018_ALL/5-MAIOS/kontoleon.jpg" style="border: 0px; box-sizing: border-box; height: auto; margin: 0px; max-width: 100%; outline: none; padding: 0px; vertical-align: top;" /></td></tr>
<tr style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;"><td style="border-bottom: 1px solid rgb(233, 233, 233); box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 12px;"><em style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;">Ο Μάνος Κοντολέων</em></td></tr>
</tbody></table>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.8; margin-bottom: 17px; outline: none; padding: 0px;">
Ο Κοντολέων δίνει τον πρωτοπρόσωπο λόγο της με σύντομες ως επί το πλείστον προτάσεις συχνά αντεστραμμένες με το ρήμα στο τέλος, με απουσία των αορίστων άρθρων, με συχνή χρήση αποσιωπητικών, επιδιώκοντας κάπως να μεταφέρει την ποιητική φωνή της τραγωδίας στην πιο πεζή του μυθιστορήματος· κι αλλού ακολουθεί σε γενικές γραμμές τα συμβάντα του μύθου κι αλλού αυθαιρετεί, όπως στο επεισόδιο όπου η Θέτις οδηγεί την Κασσάνδρα στη σκηνή του Αχιλλέα. Παρουσιάζει την Κασσάνδρα διχασμένη και σ’ ένα δίπολο πάντα. «Με κάτι τέτοια τερτίπια εμπόδιζα τους λυγμούς της άλλης, της μισητής μάντισσας», λέει η ίδια για τον εαυτό της, μοιρασμένη ανάμεσα στις δυο φύσεις της: τη μαντική στην υπηρεσία του θεού και τη γυναικεία, και οι θλιβερές της διαπιστώσεις αντανακλούν τούτο το διχασμό. «Εικόνες ή προαισθήματα;» αναρωτιέται. «Δεν τα ταξινομώ… Κι άλλωστε η αιωνιότητα δε συμπίπτει με τον παρόντα χρόνο». Κι αλλού: «…θα προσπαθούσα να κατανοήσω τα κίνητρα –πάει να πει τα μελλούμενα– των ανθρώπων». Η ίδια της η κατάρα, να μη γίνεται πιστευτή, τη διχάζει κάνοντάς την να είναι κάτι που στην ουσία δεν είναι, γιατί το χάρισμά της είναι ανώφελο. «Άλλο να μαντεύεις κι άλλο να πείθεις», λέει και, ακόμα περισσότερο: «Άλλο να μαντεύεις κι άλλο να κατανοείς».</div>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.8; margin-bottom: 17px; outline: none; padding: 0px;">
Το δίπολο της ύπαρξής της υπάρχει κατά πρώτον απέναντι στον εαυτό της τον ίδιο, μα σ’ όλες τις σκηνές στο μυθιστόρημα παρουσιάζεται επίσης ως το ένα σκέλος ενός διπόλου, αντιμέτωπη με τον Έκτορα, που τον ποθεί κρυφά κι ας είναι αδερφός της, με τον άλλο της αδερφό τον Έλενο, μάντη επίσης αλλά ήσσονα, και προδότη της πατρίδας του όπως παρουσιάζεται στη <em style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;">Μαύρη Άμμο</em>, με τη μητέρα της την Εκάβη, που η Κασσάνδρα μοιάζει να τη ζηλεύει γιατί έγινε ό,τι η ίδια δεν θα μπορέσει ποτέ να γίνει.</div>
<blockquote style="border: none !important; box-sizing: border-box; color: #888888; font-size: 16px; font-style: italic; line-height: 1.7; margin: 0px 0px 20px; outline: none; overflow: hidden; padding: 0px 0px 0px 46px; position: relative; text-align: left;">
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.7; outline: none; padding: 0px;">
Η μαντική της τέχνη δεν της χαρίζει καμία ανακουφιστική εξαΰλωση σε αντιστάθμισμα για τη θυσιασμένη γυναικεία της πληρότητα. “Μια πικρή γεύση μούλιασε τη γλώσσα μου κι έφτυσα πάνω στο σανίδι. Σάλιο που μύριζε μούχλα. Σάπια τα σπλάχνα μου”.</div>
</blockquote>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.8; margin-bottom: 17px; outline: none; padding: 0px;">
«Δεν έχω τους μαστούς της μάνας μου», λέει. «Τα δικά μου στήθη είναι μικρά. Δε φτιάχτηκαν για να θηλάσουν. Και τα λαγόνια μου στενά – αν κάποιος θελήσει να τα αναγκάσει να αποδεχτούν μια κυοφορία, εκείνα θα αδιαφορήσουν. Θα τον περιγελάσουν».</div>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.8; margin-bottom: 17px; outline: none; padding: 0px;">
Και στη μοίρα της Κασσάνδρας αποτυπώνονται τα δεινά του πολέμου, γεννημένα από την αυθαιρεσία και τη φενάκη της εξουσίας. «Ο Πρίαμος σφαγιάστηκε, η Εκάβη ξεσχίστηκε από τα αγριόσκυλα, ο μικρός Αστυάναξ ρίχτηκε στον γκρεμό, η Πολυξένη θυσιάστηκε…» λέει η Κασσάνδρα. «Μουλιάσανε στο αίμα οι δρόμοι της Τροίας».</div>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.8; margin-bottom: 17px; outline: none; padding: 0px;">
Τούτο το αίμα, μαζί με το σάλιο των πληγωμένων, το σπέρμα του Αγαμέμνονα όταν έχει πάρει παλλακίδα του την Κασσάνδρα, τον ιδρώτα των κορμιών, όλα βαραίνουν εδώ με την υλικότητά τους την Κασσάνδρα και την ιστορία της όπως αυτή την αφηγείται. Η μαντική της τέχνη δεν της χαρίζει καμία ανακουφιστική εξαΰλωση σε αντιστάθμισμα για τη θυσιασμένη γυναικεία της πληρότητα. «Μια πικρή γεύση μούλιασε τη γλώσσα μου κι έφτυσα πάνω στο σανίδι», λέει. «Σάλιο που μύριζε μούχλα. Σάπια τα σπλάχνα μου».</div>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.8; margin-bottom: 17px; outline: none; padding: 0px;">
Δεν είναι τυχαίο πως σ’ όλη τη <em style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;">Μαύρη Άμμο </em>επανέρχονται οι λέξεις «υγρός», «υγρό», «υγρασία», εννοώντας πάντα την ακαταπράυντη ύλη που τελικά προοιωνίζεται το θάνατο. Η Κασσάνδρα έχει το «χάρισμα» να προμαντεύει τον δικό της – μόνη αυτή, ανάμεσα σ’ όλους τους ανθρώπους, που δίνει βάση στις βέβαιες προρρήσεις της.</div>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.8; margin-bottom: 17px; outline: none; padding: 0px;">
* Ο <a href="https://www.politeianet.gr/sygrafeas/makropoulos-michalis-21993" rel="noopener" style="box-sizing: border-box; color: #009fe3; cursor: pointer; margin: 0px; outline: none; padding: 0px; text-decoration-line: none; transition: color 0.3s;" target="_blank"><strong style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;">ΜΙΧΑΛΗΣ ΜΑΚΡΟΠΟΥΛΟΣ </strong></a>είναι συγγραφέας και μεταφραστής.</div>
<hr style="border-bottom-color: rgb(222, 222, 222); border-bottom-style: solid; border-image: initial; border-left: 0px; border-right: 0px; border-top: 0px; box-sizing: border-box; clear: both; height: 0px; margin: 0px 0px 17px; outline: none; padding: 0px;" />
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.8; margin-bottom: 17px; outline: none; padding: 0px;">
<strong style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;">Απόσπασμα από το βιβλίο</strong></div>
<blockquote style="border: none !important; box-sizing: border-box; color: #888888; font-size: 16px; font-style: italic; line-height: 1.7; margin: 0px 0px 20px; outline: none; overflow: hidden; padding: 0px 0px 0px 46px; position: relative; text-align: left;">
<div style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;">
«Μεσημέρι πλέον.</div>
<div style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;">
Μέρα με ήλιο. Πού πήγανε οι βοριάδες και οι νεροποντές των προηγούμενων ημερών;</div>
<div style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;">
Λουσμένη, καθαρή, μυρωμένη εγώ… Με ετοιμάσανε για την τελική θυσία.</div>
<div style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;">
Και η γριά σκλάβα ρίχνει σκούρα πανιά στα παράθυρα να κρατήσει έξω την κάψα του μεσημεριού.</div>
<div style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;">
Να μην ιδρώσω.</div>
<div style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;">
Τελευταία νύχτα αυτή πριν πατήσουμε στις Μυκήνες.</div>
<div style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;">
Σίγουρα ο Αγαμέμνων θα με αναζητήσει.</div>
<div style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;">
Ως λάφυρο θα με θεωρεί.</div>
<div style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;">
Το κτέρισμά του θα είμαι».<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.7; outline: none; padding: 0px;">
</div>
<hr style="border-bottom-color: rgb(222, 222, 222); border-bottom-style: solid; border-image: initial; border-left: 0px; border-right: 0px; border-top: 0px; box-sizing: border-box; clear: both; height: 0px; margin: 0px 0px 17px; outline: none; padding: 0px;" />
</div>
</blockquote>
<div style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;">
<strong style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;"><a href="https://www.politeianet.gr/books/9789601679037-kontoleon-manos-patakis-i-kassandra-sti-mauri-ammo-281320" rel="noopener" style="box-sizing: border-box; color: #009fe3; cursor: pointer; margin: 0px; outline: none; padding: 0px; text-decoration-line: none; transition: color 0.3s;" target="_blank"><img alt="alt" src="https://www.bookpress.gr/images/stories/2018_ALL/5-MAIOS/kontoleon_cover.jpg" style="border: none; box-sizing: border-box; height: auto; margin: 0px; max-width: 100%; outline: none; padding: 0px; vertical-align: top;" /></a></strong></div>
<div style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;">
<strong style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;">Η Κασσάνδρα στη Μαύρη Άμμο</strong></div>
<div style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;">
Μάνος Κοντολέων</div>
<div style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;">
Πατάκης 2018</div>
<div style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;">
Σελ. 296, τιμή εκδότη €12,90</div>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.8; margin-bottom: 17px; outline: none; padding: 0px;">
<a href="https://www.politeianet.gr/books/9789601679037-kontoleon-manos-patakis-i-kassandra-sti-mauri-ammo-281320" rel="noopener" style="box-sizing: border-box; color: #009fe3; cursor: pointer; margin: 0px; outline: none; padding: 0px; text-decoration-line: none; transition: color 0.3s;" target="_blank"><img alt="alt" src="https://www.bookpress.gr/images/stories/politeia-link-more.png" style="border: none; box-sizing: border-box; height: auto; margin: 0px; max-width: 100%; outline: none; padding: 0px; vertical-align: top;" /></a></div>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.8; margin-bottom: 17px; outline: none; padding: 0px;">
<a href="https://www.politeianet.gr/sygrafeas/kontoleon-manos-16576" rel="noopener" style="box-sizing: border-box; color: #009fe3; cursor: pointer; margin: 0px; outline: none; padding: 0px; text-decoration-line: none; transition: color 0.3s;" target="_blank"><strong style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;">ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΟΥ ΜΑΝΟΥ ΚΟΝΤΟΛΕΩΝ</strong></a></div>
</div>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.8; margin-bottom: 17px; outline: none; padding: 0px; text-align: justify;">
</div>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.8; margin-bottom: 17px; outline: none; padding: 0px; text-align: justify;">
<a href="https://www.bookpress.gr/kritikes/elliniki-pezografia/kontoleon-manos-patakis-i-kassandra-sti-mauri-ammo-makropoulos?utm_source=Newsletter&utm_medium=email" style="box-sizing: border-box; color: #009fe3; cursor: pointer; margin: 0px; outline: none; padding: 0px; text-decoration-line: none; transition: color 0.3s;">bookpress.gr</a></div>
</div>
</div>
</div>
Jeanninehttp://www.blogger.com/profile/00921176163169303850noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3865045096175157001.post-63483583708330436672018-05-14T09:05:00.000-07:002018-05-14T09:05:12.424-07:00Ο Αμερικανός συγγραφέας George Saunders στην Αθήνα<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="header-standard header-classic single-header" style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #313131; font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 14px; margin: 0px 0px 26px; outline: none; padding: 0px; position: relative; text-align: center;">
<h1 class="post-title single-post-title" style="box-sizing: border-box; font-size: 24px; letter-spacing: 1px; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;">
<a data-rel="penci-gallery-image-content" href="https://www.timesnews.gr/wp-content/uploads/2018/05/GS_35mm_9.jpeg" style="box-sizing: border-box; color: #009fe3; cursor: zoom-in; font-size: 14px; margin: 0px; outline: none; padding: 0px; text-decoration-line: none; transition: color 0.3s;"><img alt="Ο Αμερικανός συγγραφέας George Saunders στην Αθήνα" class="attachment-penci-full-thumb size-penci-full-thumb penci-lazy wp-post-image" src="https://www.timesnews.gr/wp-content/uploads/2018/05/GS_35mm_9-1170x765.jpeg" style="border: none; box-sizing: border-box; display: inline; height: auto; margin: 0px; max-width: 100%; outline: none; padding: 0px; vertical-align: top;" /></a></h1>
</div>
<div class="post-entry blockquote-style-1" style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #313131; font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 14px; line-height: 28px; margin: 0px 0px 33px; outline: none; padding: 0px;">
<div class="inner-post-entry" style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;">
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.8; margin-bottom: 17px; outline: none; padding: 0px; text-align: justify;">
Ο κορυφαίος Αμερικανός διηγηματογράφος, νικητής του The Man Booker Prize 2017 για το πρώτο του μυθιστόρημα Λήθη και Λίνκολν, έρχεται στην Αθήνα για να συναντήσει τους αναγνώστες του, το Σάββατο 30 Ιουνίου στις 20:00 στο ΠΟΛΙΣ Art Café (Πεσμαζόγλου 5, Αίθριο Στοάς Βιβλίου).</div>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.8; margin-bottom: 17px; outline: none; padding: 0px; text-align: justify;">
Ο δημοφιλής συγγραφέας θα συνομιλήσει με τον μεταφραστή των βιβλίων του στην Ελλάδα, Γιώργο-Ίκαρο Μπαμπασάκη, για το παρόν και το μέλλον της αμερικανικής λογοτεχνίας.</div>
<a name='more'></a><br />
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.8; margin-bottom: 17px; outline: none; padding: 0px; text-align: justify;">
<strong style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;">Τη συζήτηση θα συντονίσει ο δημοσιογράφος και κριτικός λογοτεχνίας Γρηγόρης Μπέκος.</strong></div>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.8; margin-bottom: 17px; outline: none; padding: 0px; text-align: justify;">
Η εκδήλωση εντάσσεται στο πλαίσιο της Αθήνα 2018 Παγκόσμια Πρωτεύουσα Βιβλίου, τη διεθνή διάκριση που έλαβε ο δήμος της Αθήνας από την UNESCO με διάρκεια ενός έτους. Από τις 23 Απριλίου 2018 έως τις 22 Απριλίου 2019, το βιβλίο θα είναι στο επίκεντρο της πόλης, και θα γίνει η αφορμή γόνιμων συζητήσεων μεταξύ δημιουργών και αναγνωστών.</div>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.8; margin-bottom: 17px; outline: none; padding: 0px; text-align: justify;">
Τα βιβλία του George Saunders κυκλοφορούν στα ελληνικά από τις εκδόσεις Ίκαρος και θα διατίθενται προς πώληση στον χώρο της εκδήλωσης κατά τη διάρκεια της βραδιάς. Μετά τη συζήτηση ο συγγραφέας θα υπογράψει αντίτυπα των βιβλίων του. Η είσοδος στην εκδήλωση είναι ελεύθερη και θα υπάρχει ταυτόχρονη διερμηνεία.</div>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.8; margin-bottom: 17px; outline: none; padding: 0px;">
<br /></div>
<hr style="border-bottom-color: rgb(222, 222, 222); border-bottom-style: solid; border-image: initial; border-left: 0px; border-right: 0px; border-top: 0px; box-sizing: border-box; clear: both; height: 0px; margin: 0px 0px 17px; outline: none; padding: 0px;" />
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.8; margin-bottom: 17px; outline: none; padding: 0px; text-align: justify;">
<strong style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;">Επιλεγμένες κριτικές για το βραβευμένο με το The Man Booker Prize 2017 «Λήθη και Λίνκολν»:</strong></div>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.8; margin-bottom: 17px; outline: none; padding: 0px; text-align: justify;">
Το σημαντικότερο βραβείο αγγλόφωνης λογοτεχνίας απονεμήθηκε στο πρώτο μυθιστόρημα ενός σπουδαίου διηγηματογράφου, που έχει αφήσει στίγμα και στα μεγάλα αμερικανικά έντυπα. […] Ο Τζορτζ Σόντερς αξίζει να διαβαστεί, και κυρίως αξίζει για τη συνολικότερη στάση ζωής του.<br style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;" />Τίνα Μανδηλαρά, LIFO</div>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.8; margin-bottom: 17px; outline: none; padding: 0px; text-align: justify;">
Γύρω του οι φωνές των νεκρών ξυπνούν και ο Σάντερς στήνει μια σειρά διαλόγων ανάμεσα στις χαμένες ψυχές – είναι δύσκολο να βρεις τρόπους να περιγράψεις το βιβλίο. Μια φιλοσοφική φάρσα; Ένα πολυφωνικό θεατρικό δράμα; Μια μεταφυσική πολιτική αλληγορία; Μια σπαρακτική αφήγηση για την αγάπη προς τον απόντα; Σπάνιο και αξέχαστο.<br style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;" />Άθως Δημουλάς, Περιοδικό Κ της Καθημερινής</div>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.8; margin-bottom: 17px; outline: none; padding: 0px; text-align: justify;">
Αν η αγάπη δεν τελειώνει με τον θάνατο τότε σίγουρα και ο νεκρός, που έχει αγαπηθεί ως ζωντανός και το γνωρίζει, δεν περιδιαβαίνει ανελέητος στον χώρο των, καθ’ ημάς, βρυκολάκων. Και ως φαίνεται αυτό είναι που θέλει εδώ να μας πει και ο συγγραφέας. Η αληθινή αγάπη δεν τελειώνει με τον θάνατο.<br style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;" />Θανάσης Λιακόπουλος, Diastixo.gr</div>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.8; margin-bottom: 17px; outline: none; padding: 0px; text-align: justify;">
Ένα ιδιαίτερο βιβλίο χάρη στην πειραματική τόλμη και τη βαθιά ενσυναίσθηση της γραφής.<br style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;" />Κατερίνα Σχινά, The books΄ journal</div>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.8; margin-bottom: 17px; outline: none; padding: 0px; text-align: justify;">
Λίγα λόγια για τον George Saunders:<br style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;" />Ο George Saunders έχει γράψει εφτά βιβλία, ανάμεσα στα οποία οι συλλογές διηγημάτων Δεκάτη Δεκεμβρίου (Folio Prize 2014) και Pastoralia. Έχει υπάρξει υπότροφος του Ιδρύματος Lannan, της Αμερικανικής Ακαδημίας Γραμμάτων και Τεχνών, και του Ιδρύματος Guggenheim. Το 2006 τιμήθηκε με την Υποτροφία MacArthur. Το 2013 του απονεμήθηκε το Βραβείο Διηγήματος PEN/Malamoud ενώ συμπεριλήφθηκε στον Κατάλογο του Time με τους εκατό πιο σημαντικούς ανθρώπους στον κόσμο. Το πρώτο του μυθιστόρημα, Λήθη και Λίνκολν, απέσπασε το The Man Booker Prize 2017. Διδάσκει στο Πρόγραμμα Δημιουργικής Γραφής στο Πανεπιστήμιο Σύρακιουζ.</div>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.8; margin-bottom: 17px; outline: none; padding: 0px; text-align: justify;">
Από τις Εκδόσεις Ίκαρος κυκλοφορούν τα βιβλία του Δεκάτη Δεκεμβρίου (2015), Με τα συγχαρητήριά μου- Σκέψεις για την καλοσύνη (2015) και Λήθη και Λίνκολν (2017) σε μετάφραση Γιώργου-Ίκαρου Μπαμπασάκη.</div>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.8; margin-bottom: 17px; outline: none; padding: 0px; text-align: justify;">
Διαβάστε τις δύο πρόσφατες συνεντεύξεις του George Saunders στον ελληνικό Τύπο:<br style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;" />LIFO, συνέντευξη στον Διονύση Μαρίνο (Νοέμβριος 2017)<br style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;" />Το Βήμα, συνέντευξη στον Γρηγόρη Μπέκο (Οκτώβριος 2017)</div>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.8; margin-bottom: 17px; outline: none; padding: 0px; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.8; margin-bottom: 17px; outline: none; padding: 0px; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.8; margin-bottom: 17px; outline: none; padding: 0px; text-align: justify;">
<b><a href="https://www.timesnews.gr/o-amerikanos-syggrafeas-george-saunders-stin-athina/">timesnews.gr</a></b></div>
</div>
</div>
</div>
Jeanninehttp://www.blogger.com/profile/00921176163169303850noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3865045096175157001.post-68650312700056987242018-05-14T08:10:00.001-07:002018-05-14T08:10:07.604-07:00Ένας γιατρός αυτόπτης μάρτυρας της Ιστορίας<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="header-standard header-classic single-header" style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #313131; font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 14px; margin: 0px 0px 26px; outline: none; padding: 0px; position: relative; text-align: center;">
<h1 class="post-title single-post-title" style="box-sizing: border-box; font-size: 24px; letter-spacing: 1px; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;">
<a data-rel="penci-gallery-image-content" href="https://www.timesnews.gr/wp-content/uploads/2018/05/Ernst-Weiss-1.jpg" style="box-sizing: border-box; color: #009fe3; cursor: zoom-in; font-size: 14px; margin: 0px; outline: none; padding: 0px; text-decoration-line: none; transition: color 0.3s;"><img alt="Ένας γιατρός αυτόπτης μάρτυρας της Ιστορίας" class="attachment-penci-full-thumb size-penci-full-thumb penci-lazy wp-post-image" src="https://www.timesnews.gr/wp-content/uploads/2018/05/Ernst-Weiss-1.jpg" style="border: none; box-sizing: border-box; display: inline; height: auto; margin: 0px; max-width: 100%; outline: none; padding: 0px; vertical-align: top;" /></a></h1>
</div>
<div class="post-entry blockquote-style-1" style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #313131; font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 14px; line-height: 28px; margin: 0px 0px 33px; outline: none; padding: 0px;">
<div class="inner-post-entry" style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;">
<div class="article-content" style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px; text-align: justify;">
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.8; margin-bottom: 17px; outline: none; padding: 0px;">
Για το μυθιστόρημα του Ερνστ Βάις «Ο αυτόπτης μάρτυρας» (μτφρ. Αλέξανδρος Κυπριώτης, εκδ. Σκαρίφημα).</div>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.8; margin-bottom: 17px; outline: none; padding: 0px;">
Της <strong style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;">Νότας Χρυσίνα</strong></div>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.8; margin-bottom: 17px; outline: none; padding: 0px;">
Το μυθιστόρημα του Ερνστ Βάις <em style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;">Ο αυτόπτης μάρτυρας </em>εκδόθηκε το 1963, είκοσι χρόνια μετά το θάνατο του συγγραφέα, που αυτοκτόνησε τη μέρα που μπήκαν οι Ναζί στο Παρίσι όπου ζούσε εξόριστος. Βασίζεται σε δύο άξονες που διεκδικούν το αφήγημα με ίσες αξιώσεις. Αποτελεί μαρτυρία ιστορική και βιωματική. Από τη μία ο συγγραφέας ιστορεί με λεπτομέρεια τα γεγονότα που προηγήθηκαν του φαινομένου της γέννησης, της ανόδου και της επικράτησης του ναζισμού και πώς αυτά οδήγησαν στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, ενώ από την άλλη αφηγείται την ιστορία του ήρωα, την πορεία της πνευματικής του ωρίμανσης. Το αφήγημα σχοινοβατεί δηλαδή ανάμεσα στο ιστορικό μυθιστόρημα και το Bildungsroman, δηλαδή το μυθιστόρημα διάπλασης ή μαθητείας.</div>
<a name='more'></a><br />
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.8; margin-bottom: 17px; outline: none; padding: 0px;">
Το μυθιστόρημα παραπέμπει στην αυτοβιογραφία. Ο ήρωας εκμυστηρεύεται την επιθυμία του για παντοδυναμία. Έτσι, προοικονομείται η εμφάνιση του Χίτλερ ως πρόσωπο του μυθιστορήματος στην εισαγωγική παράγραφο του μυθιστορήματος.</div>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.8; margin-bottom: 17px; outline: none; padding: 0px;">
«Η μοίρα με όρισε να παίξω έναν συγκεκριμένο ρόλο στη ζωή ενός από τους σπάνιους ανθρώπους που μετά τον Μεγάλο Πόλεμο επρόκειτο να προκαλέσουν τρομερές αλλαγές και ανυπολόγιστα πάθη στην Ευρώπη. Αρκετές φορές μετέπειτα αναρωτήθηκα τι με ώθησε τότε να εμπλακώ σ’ εκείνη την υπόθεση, αν ήταν η φιλομάθεια η κύρια ιδιότητα του ερευνητή που ασχολείται με την ιατρική επιστήμη, ή ένα είδος παντοδυναμίας, η επιθυμία να ορίσω μια φορά κι εγώ τα πράγματα».</div>
<blockquote style="border: none !important; box-sizing: border-box; color: #888888; font-size: 16px; font-style: italic; line-height: 1.7; margin: 0px 0px 20px; outline: none; overflow: hidden; padding: 0px 0px 0px 46px; position: relative; text-align: left;">
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.7; outline: none; padding: 0px;">
Ο συγγραφέας, ως γιατρός που ήταν, γνώριζε άριστα την ανατομία του σώματος, την οποία παρομοιάζει με «θαύμα».</div>
</blockquote>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.8; margin-bottom: 17px; outline: none; padding: 0px;">
Σε ολόκληρο το μυθιστόρημα παρακολουθούμε τον αφηγητή-ήρωα, τον αυτόπτη μάρτυρα, να ωριμάζει. Σε νεαρή ηλικία προσπάθησε να ορίσει τα πράγματα, να αντιμετωπίσει τον φόβο του και να «επιβάλει τη θέλησή [του]» ταΐζοντας τα άλογα του στρατώνα του τρίτου συντάγματος ιππικού που βρισκόταν κοντά στο σχολείο του. Δυστυχώς ένα από τα άλογα τον κλότσησε και του έσπασε τα πλευρά βάζοντας σε κίνδυνο τη ζωή του. Τον έσωσε ένας εβραίος γιατρός με μια «θεραπεία θαύμα» όπως την χαρακτηρίζει ο ήρωας – κάνοντας ένα λογοπαίγνιο σε αντιδιαστολή με τα θαύματα στα οποία πίστευε η θρησκόληπτη καθολική μητέρα του που απεχθανόταν την επιστήμη. Το ατύχημα υπήρξε καθοριστικό για τον νεαρό ήρωα, που αποφάσισε μεγαλώνοντας να ακολουθήσει το ιατρικό επάγγελμα. Η ιατρική και τα τότε επιτεύγματα της επιστήμης αποτελούν μία από τις θεματικές του μυθιστορήματος καθώς περιγράφονται με μεγάλη λεπτομέρεια. Ο συγγραφέας, ως γιατρός που ήταν, γνώριζε άριστα την ανατομία του σώματος, την οποία παρομοιάζει με «θαύμα».</div>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.8; margin-bottom: 17px; outline: none; padding: 0px;">
«Όποιος έχει κατανοήσει αυτό το θαύμα της μηχανικής, δίπλα στο οποίο η μηχανική ενός αυτοκινήτου, ενός μηχανικού αργαλειού, μίας ατμομηχανής εκατό ίππων φαντάζει κακοτεχνία […] όποιος δεν έχει δει μπροστά στα μάτια του πώς συμμορφώνονται στον μικροσκοπικό χώρο ανάμεσα στο δέρμα και στα οστά οι πλέον διαφορετικοί τένοντες, εκτείνοντες και καμπτήρες μύες, νεύρα, κινητικά και αισθητικά, αρτηρίες και φλέβες, πώς συνεργάζονται εδώ, πώς αλληλοσυμπληρώνονται με μία ευφυή απλότητα, αυτός ας με καταδικάσει».</div>
<table align="left" border="0" style="border-collapse: collapse; border-left: 1px solid rgb(245, 245, 245); border-right: 1px solid rgb(245, 245, 245); border-spacing: 0px; border-top: 1px solid rgb(245, 245, 245); box-sizing: border-box; margin: 0px 0px 22px; outline: none; padding: 0px; width: 779.2px;"><tbody style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;">
<tr style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;"><td style="border-bottom: 1px solid rgb(233, 233, 233); box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 12px;"><img alt="Ernst Weiss with Kafka" src="https://www.bookpress.gr/images/stories/2018_ALL/4-APRILIOS/Ernst-Weiss-with-Kafka.jpg" style="border: 0px; box-sizing: border-box; height: auto; margin: 0px; max-width: 100%; outline: none; padding: 0px; vertical-align: top;" /></td></tr>
<tr style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;"><td style="border-bottom: 1px solid rgb(233, 233, 233); box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 12px;"><em style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;">Ο Ernst Weiss με τον Franz Kafka στην Δανία, το 1914</em></td></tr>
</tbody></table>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.8; margin-bottom: 17px; outline: none; padding: 0px;">
Ένας άλλος, βασικός για την εξέλιξη της πλοκής, ήρωας ο Κάιζερ ή Τρελοκάιζερ είναι επίσης γιατρός αλλά και μυστικοσύμβουλος του Βασιλείου της Βαυαρίας. Αυτός θα γίνει ο μέντοράς του και θα τον στηρίξει ηθικά και οικονομικά στις σπουδές του. Ο γηραιός άνδρας αγαπούσε με πάθος την επιστήμη του και τις νεαρές και όμορφες γυναίκες. Αντίθετα, ο ήρωας, που ήταν βυθισμένος σε διάφορα «οιδιπόδεια» συμπλέγματα, απέφευγε τις νεαρές γυναίκες και τις χαρακτήριζε «ακάθαρτα δοχεία». Ωστόσο, η σχέση με τον Κάιζερ διαρρηγνύεται για μια γυναίκα. Ο γιατρός τον κατηγορεί για το γεγονός ότι απέτυχε να ικανοποιήσει το αίσθημα της παντοδυναμίας του μη πραγματοποιώντας ένα εξωφρενικό επιστημονικό πείραμα που θα του εξασφάλιζε τον θαυμασμό της νεαρής και ελαφρόμυαλης συζύγου του. Μετά αυτή του την αποτυχία, η σύζυγος τον εγκαταλείπει. Ο γηραιός άντρας θεωρεί υπεύθυνο τον ήρωα, αλλά όταν συνειδητοποιεί το λάθος του τον εκλιπαρεί να τον συγχωρέσει και να επιστρέψει κοντά του. Επιπλέον, του ζητάει να αναλάβει την κλινική του. Ο ήρωας στρέφεται στη μελέτη της υστερίας και των ψυχογενών διαταραχών όπως η υστερική τυφλότητα. Ήθελε να βρει «τον δρόμο από την εμφανή ψυχή στην κατώτερη ψυχή».</div>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.8; margin-bottom: 17px; outline: none; padding: 0px;">
Την εποχή εκείνη «ξύπνησαν οι κατώτερες ψυχές», η Ευρώπη «δεν υπήρχε πια, τα σύνορα [έκλεισαν] και παντού κυλούσε αίμα». Η Ιστορία γίνεται ο καμβάς πάνω στον οποίο πλέκεται το μυθιστόρημα. Μια νέα διάσταση στην έννοια έθνος και την ταύτισή της με την έννοια πατρίδα ανασύρει κατώτερα ένστικτα.</div>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.8; margin-bottom: 17px; outline: none; padding: 0px;">
«Επικρατούσε το πολεμικό δίκαιο, το αναγκαστικό δίκαιο, επομένως κανένα δίκαιο. Το παγκόσμιο διεθνές δίκαιο ήταν υποδεέστερο του καθαγιασμένου δικαίου του μεμονωμένου έθνους που αμυνόταν και που πολεμούσε εναντίον του άλλου έθνους ή εναντίον άλλων εθνών, που επίσης αμύνονταν».</div>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.8; margin-bottom: 17px; outline: none; padding: 0px;">
Το εύρημα του Βάις είναι η συνάντηση του ήρωα με τον Χίτλερ, τον οποίο κουράρει και θεραπεύει από υστερική τύφλωση. Ο Χ., δηλαδή ο Χίτλερ, είναι το πρόσωπο ή καλύτερα η πρόφαση γύρω από την οποία χτίζεται ο ιστορικός και ο μυθοπλαστικός χρόνος του μυθιστορήματος <em style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;">Αυτόπτης μάρτυρας.</em> Ο γιατρός Βάις σε επιστολή του στον γερμανόφωνο συγγραφέα της Πράγας Φραντς Καρλ Βάισκοπφ έγραψε πως «πρόκειται για μυθιστόρημα με γιατρούς (της Ψυχιατρικής), στο οποίο παίζει κάποιον ρόλο ο Χίτλερ».</div>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.8; margin-bottom: 17px; outline: none; padding: 0px;">
Ο Ρουσώ είχε εκφράσει την πεποίθηση ότι ο άνθρωπος είναι από τη φύση του καλός και ευτυχισμένος. Η δυστυχία του σύγχρονου ανθρώπου οφείλεται στην κοινωνία. Επιπλέον, είχε ορίσει την αυτογνωσία ως μέτρο γνώσης του κόσμου. Ο ήρωας επιτυγχάνει την αυτογνωσία μέσα από τις εμπειρίες του, τις οποίες καταγράφει. Σε όλα τα σημαντικά γεγονότα της ζωής του χαρακτηρίζει τον εαυτό του «αυτόπτη μάρτυρα», για να ομολογήσει τελικά πως μόνο ο Κάιζερ ήταν αυτόπτης μάρτυρας: «Διότι δεν αγαπούσε». Αυτόπτης μάρτυρας σημαίνει συμμέτοχος και παρατηρητής. Αυτός που δρα αλλά και υφίσταται τη δράση. Είναι παρών χωρίς συναίσθημα. Ως επιστήμονας προσπαθεί να προσεγγίσει τη γνώση σε παρθένες περιοχές, όπως η ανατομία σώματος και ψυχής, ως άνθρωπος, όμως, πιάνεται στο δίχτυ του έρωτα. Η ερωτική ιστορία του ήρωα με τη γυναίκα του μοιάζει σαν ένα διήγημα μέσα σε ένα άλλο διήγημα. Ο κοινός παρονομαστής με όσα προηγήθηκαν είναι ο Χ. και η δήθεν υστερική τύφλωση από την οποία τον θεράπευσε ο γιατρός. Η δράση στρέφεται γύρω από το ιατρικό απόρρητο και την προδοσία της γυναίκας του και η κορύφωση της περιπέτειας αφορά την καταδίωξή τους από τον Χ. που θέλει να κρατήσει μυστικό το παρελθόν του. Ο Χίτλερ είναι στο βάθος του σκηνικού και κινεί τα νήματα καθώς ο άνθρωπος κυριαρχείται από ένστικτα τα οποία τον μετατρέπουν σε μαριονέτα. Ο γιατρός αναζητά την ευτυχία στην οικογένεια αλλά δεν της παραδίνεται. Ξέρει μόνο να είναι χρήσιμος ως στρατιωτικός γιατρός. Δεν μπορεί να πραγματοποιήσει το βήμα προς την ολοκλήρωσή του. «Αν με την ευτυχία αντιλαμβανόμαστε την ψευδαίσθηση ότι έχουμε να εκπληρώσουμε μία αποστολή στη ζωή μας, που έχει ανατεθεί σε εμάς και σε κανέναν άλλον».</div>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.8; margin-bottom: 17px; outline: none; padding: 0px;">
Η μετάφραση του μυθιστορήματος έγινε από τον Αλέξανδρο Κυπριώτη, μεταφραστή επίσης του έργου του Φραντς Κάφκα, και κατορθώνει να μεταδώσει τη ζωντάνια και τη ροή ενός ιδιαίτερα απαιτητικού κειμένου, ιδιαίτερα στα σημεία όπου ο συγγραφέας κάνει λόγο για το θαύμα της ανθρώπινης ανατομίας.</div>
<div align="right" style="box-sizing: border-box; line-height: 1.8; margin-bottom: 17px; outline: none; padding: 0px;">
* H <strong style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;">ΝΟΤΑ </strong><strong style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;">ΧΡΥΣΙΝΑ </strong>είναι μεταφράστρια, πολιτισμολόγος.</div>
<div style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;">
<strong style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;"><a href="https://www.politeianet.gr/books/9786188107069-weiss-ernst-skarifima-o-autoptis-marturas-278514" rel="noopener" style="box-sizing: border-box; color: #009fe3; cursor: pointer; margin: 0px; outline: none; padding: 0px; text-decoration-line: none; transition: color 0.3s;" target="_blank"><img alt="alt" src="https://www.bookpress.gr/images/stories/2018_ALL/4-APRILIOS/weiss_cover.jpg" style="border: none; box-sizing: border-box; height: auto; margin: 0px; max-width: 100%; outline: none; padding: 0px; vertical-align: top;" /></a>Ο αυτόπτης μάρτυρας</strong></div>
<div style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;">
Ερνστ Βάις</div>
<div style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;">
Μτφρ. Αλέξανδρος Κυπριώτης</div>
<div style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;">
Σκαρίφημα 2017</div>
<div style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;">
Σελ. 400, τιμή εκδότη €19,08</div>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.8; margin-bottom: 17px; outline: none; padding: 0px;">
<a href="https://www.politeianet.gr/books/9786188107069-weiss-ernst-skarifima-o-autoptis-marturas-278514" rel="noopener" style="box-sizing: border-box; color: #009fe3; cursor: pointer; margin: 0px; outline: none; padding: 0px; text-decoration-line: none; transition: color 0.3s;" target="_blank"><img alt="alt" src="https://www.bookpress.gr/images/stories/politeia-link-more.png" style="border: none; box-sizing: border-box; height: auto; margin: 0px; max-width: 100%; outline: none; padding: 0px; vertical-align: top;" /></a></div>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.8; margin-bottom: 17px; outline: none; padding: 0px;">
<a href="https://www.politeianet.gr/sygrafeas/weiss-ernst-2857" rel="noopener" style="box-sizing: border-box; color: #009fe3; cursor: pointer; margin: 0px; outline: none; padding: 0px; text-decoration-line: none; transition: color 0.3s;" target="_blank"><strong style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;">ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΟΥ ΕΡΝΣΤ ΒΑΪΣ</strong></a></div>
</div>
<div style="box-sizing: border-box; line-height: 1.8; margin-bottom: 17px; outline: none; padding: 0px; text-align: justify;">
<a href="https://www.bookpress.gr/kritikes/xeni-pezografia/weiss-ernst-skarifima-o-autoptis-marturas?utm_source=Newsletter&utm_medium=email" style="box-sizing: border-box; color: #009fe3; cursor: pointer; margin: 0px; outline: none; padding: 0px; text-decoration-line: none; transition: color 0.3s;">bookpress.gr</a></div>
</div>
</div>
</div>
Jeanninehttp://www.blogger.com/profile/00921176163169303850noreply@blogger.com0